หัวข้อ: เลิกจมดิ่งกับการเข้าข้างตัวเอง เริ่มหัวข้อโดย: ~เมี่ยง เมี่ยง~ ที่ 28, กุมภาพันธ์, 2566, 08:14:48 PM รู้ว่ามันไม่ใช่...ตั้งแต่เริ่มต้น
ก็ยังติดอยู่ในวังวน...ของความหวังร่ำไป รัก...ประกอบไปด้วยความรู้สึกละเอียดอ่อน~เกินกว่าจะเข้าใจ เส้นแบ่งของมันอ่อนไหว...คล้ายๆจนแยกออกจากกันไม่ได้เลยจริง~จริง หวังว่าจะใช่...แต่ก็ไม่ใช่ แม้ในความเผลอไผลของใจ...มันดูเหมือนกันมากมายอย่างยิ่ง แค่ความสงสารเท่านั้นที่ได้...ความรู้สึกส่วนลึกๆข้างในท้วงติง บทเพลงแห่งความหวังคงต้องยอม...ปล่อยทิ้ง~ยอมรับความจริง และเลิกจมดิ่งกับการเข้าข้างตัวเอง... ~ เมี่ยง เมี่ยง ~ 28/05/57 FB: กลอนเปล่า ความรัก หัวข้อ: Re: เลิกจมดิ่งกับการเข้าข้างตัวเอง เริ่มหัวข้อโดย: nakasamuthra ที่ 10, พฤษภาคม, 2566, 12:35:00 AM ที่จ่อมจมเป็นทุกข์ก็เพราะยึดติด
หากนึกคิดตามสภาพความเป็นจริงสิ่งนี้ได้ ปล่อยให้เป็นธรรมชาตความเป็นไป ไม่อาจเปลี่ยนใจคนได้ให้ปล่อยวาง ที่ประคับประคองเพราะต้องรักษาน้ำใจ อาจไม่คิดให้ความหวังแก่ใครให้หมองหมาง อดีตนั้นคือวันวานอันเลือนลาง มิอาจย้อนคืนผ่านสู่ห้วงกาลแห่งปัจจุบัน เปรียบสองคนเดินอยู่คนละเส้นทาง คนหนึ่งเล่าเดินไปใจเป็นทุกข์ อีกคนนั้นเดินไปหน้าอย่างเป็นสุข ไม่แม้หยุดหันหลังมองกลับมา คนหนึ่งนั้นเดิน ๆ หยุด ๆ จึงสะดุดด้วยคาดหวังเขามาหา ที่ไหนเล่าอยู่ตัวเดียวเปลี่ยวในป่า ไม่เดินหน้าไม่มาหลังอยู่กลางทาง เพียงปล่อยวางหนทางไกลก็แสนใกล้ เพียงตัดใจอดีตก็เป็นเพียงมายา เวลาไม่ได้ฉุดรั้งให้ยึดติด เป็นเพียงสิงที่แยกสถานะความแตกต่างแห่งห้วงเวลาออกจากกันระหว่าง อดีต ปัจจุบัน และ อนาคต ....เรา ต้อง ไม่ หลง เวลา.... |