หัวข้อ: กลบทนายโรงลืมกรับ.. -๐ ทรัพย์แผ่นดิน โดย ศุกรหัศน์ ๐-
เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 04, ธันวาคม, 2566, 10:46:20 PM
(https://i.ibb.co/Vx1Q9C0/1.jpg) (https://imgbb.com/) ขอบคุณรูปภาพต้นแบบจาก Internet - กลบทนายโรงลืมกรับ - -๐ ทรัพย์แผ่นดิน ๐-
|
๐ มีชายผู้เฒ่าเคราดก | งันงกนั่งเดินเขินขัด | หูตึงมืดตาสารพัด | เห็นชัดแก่ครันฟันเลาะ | ขรัวตามีบุตรสุดสวาท | ทายาทเชาว์ไม่ไหวเหมาะ | อยู่กระท่อม ทำกะ เฉพาะ | อาศัยเกาะ ถิ่นจำ พำนัก | หาปลามาได้ขายตลาด | เลี้ยงอาตม์ทำภาร งานหนัก | สองคนกับบุตรสุดรัก | รู้จักเก็บหอมรอมริบ | | อยู่มาบิดาอาพาธ | ร้ายกาจ ของใด ไม่จิบ | ร่อแร่ หอบมี ถี่ยิบ | กระซิบเรียกลูกผูกชิด | ให้เขยิบเข้าไปใกล้อาสน์ | โอวาทสอนบุตรสุดจิตต์ | | "พ่อคงไม่รอดชีวิต | ยิ่งคิดกลัวเข็ญเป็นทุกข์ | ตัวเจ้า ต้องมี วีริยะ | มานะเพียบเพ็ญเป็นสุข | สัมมาอาชีพรีบรุก | หมั่นขุกคิดหนาอย่าลด | หาได้อย่าใช้ให้เติบ | กำเริบจ่ายชนจนหมด | รักษ์ให้งอกเงยเชยชด | เร่งงดเสี่ยงหาย อบายมุข | อนึ่งปวงมิตรคิดคบ | เลือกพบที่ร่วมทุกข์สุข | แนะดี จงจำ ทำนุก | ปลื้มปลุกทุกยามความรัก | ช่วยชุบอุปการ์ต่อมิตร | จ่อจิตต์จอดเกลอเสมอศักดิ์ | เป็นผู้ควรอิงพิงพัก | จึงจักคบได้ไม่ประทุษฐ์ | | แลต้องวางตนจนเหมาะ | สงเคราะห์ บูรพชน จนบุตร | เมีย, ญาติ, ทาษ, ไพร่, ในชุด | เพื่อนมนุษย์, กษัตริย์, เทพ, พระ | | พ่อก็ขัดสนจนทรัพย์ | อาภัพเคราะห์กรรมจำผละ | เจ้าจงจำใส่ใจนะ | พ่อจะบอกไว้ให้คิด | เงินของพ่อมี สี่กระบอก | ย้อนยอกเงื่อนงำ จำปิด | ฝังไว้หลังเรือนเกลื่อนมิด | ใต้ต้นมะขวิด ทิศพายัพ" | | สั่งเสร็จลมหวนป่วนอุระ | อัสสาสะ ขลุกขลัก ชักหงับ | หมดลมล้มขอนนอนพับ | ชีพดับลับโลก โอฆทุกข์ | | ฝ่ายบุตรสุดแสนแน่นโศก | วิโยคครวญร่ำปล้ำปลุก | เฝ้าเวียนเศียรนะซบซุก | ผุดลุกผุดนั่งยั้งคิด | แล้วนำศพไปไว้วัด | ตามขัด ทำบุญอุ่นจิตต์ | แผ่กุศล ใจจุอุทิศ | เสร็จกิจโศกศัลย์รันทด | | กลับสู่เคหาคว้าจอบ | รีบลอบ ออกทุ่ง มุ่งจด | "มะขวิด" คิดความตามพจน์ | ไม่ลด ขุดด้น ค้นทรัพย์ | วันแล้ววันเล่า เฝ้าขุด | อุตลุด ไม่ผ่อน นอนหลับ | ทั่วที่หลายไร่ได้นับ | นึกอับ ปัญญา หาธนะ | จึงพักหยุดนั่งยั้งคิด | จนจิตต์ เป็นไฉน ไม่ปะ | หรือพ่อพูดเผลอ ละเมอละ | คงจะไม่งงหลงพจน์ | | เสียแรงขุดไร่ไว้มาก | ตรำตรากเที่ยวค้นจนหมด | ทิ้งที่ไว้เปล่าเรางด | เพื่อทด จำต้องลองเพาะ | พันธุ์ไม้ เถาแตง แฟง ฟัก | ปลูกผักเราเห็นเป็นเหมาะ | คิดเสร็จรีบตัดลัดเลาะ | วิ่งเหยาะสู่บ้านร้านเจ๊ก | เลือกซื้อพันธุ์ฟักผักกาด | สมมาดกลับมาหาเหล็ก | ทำเสียม ขุดกลุ้ม หลุมเล็ก | วานเด็กปลูกเสร็จเมล็ดฟัก | | ทำอยู่หลายวันพันธุ์หมด | น้ำรดทุกหลุมชุ่มผัก | ค่อยคลายอาวรณ์ นอนพัก | ประจักษ์ฉับไว ใบลิ | ต่อมางอกงามตามกฏ | ทั้งหมดทุกต้น ผลผลิ | เก็บขายเผดิมเริ่มริ | ปีติ ได้ยล ผลลัพธ์ | เฝ้าทำ ทนระกำ ลำบาก | เหนี่อยยากผู้เดียวเคี่ยวขับ | มิช้าชุ่มชวยรวยทรัพย์ | คิดขยับ ขยายงาน การรัด | ยกร่องทำสวนพรวนขุด | เปลี่ยนชุดไม้ใหญ่หลายขนัด | ปลูกส้ม นานาสารพัด | ปรนนิบัติเช้าค่ำน้ำรด | | ล่วงมาได้ปีที่หก | ผลดก แก่งอม พร้อมหมด | เก็บขายงอกเงยเชยชด | ปรากฏ เพราะมี พีริยะ | | วันหนึ่งตริได้ในจิตต์ | หวนคิดถึงพ่อก็จะ | ทำบุญส่งไปให้ละ | วิสาขะ วันนี้ดีนัก | จึงเก็บส้มซ่ามาหีบ | คั้นบีบน้ำข้น คน ตัก | ทำน้ำ อัฎฐปาน หวานกั๊ก | ขลุกขลักรีบส่งตรงวัด | พระเทศน์สวดมนต์จนดึก | รู้สึกคอแห้งแข็งขัด | ฉันน้ำสำเนียงเสียงชัด | บำบัดหิวตรำสัมฤทธิ์ | ท่านจึงอำนวยอวยสวัสดิ์ | พิพัฒน์ ชนมะ ประสิทธิ์ | จงได้บรรลุ จตุรพิธ | พรกิจ สมมาดปรารถน์เทอญฯ | | | "ทรัพย์แผ่นดิน" | | โดย ศุกรหัศน์ |
|