|
หัวข้อ: ปฐม..วาทะ สู่ ปัจฉิม..โอวาท(กลอนนัยยะ) เริ่มหัวข้อโดย: ฟ้ารุงรัง ที่ 04, มีนาคม, 2561, 11:57:41 AM ถึงเวลาคราบรรจบพบต้องพราก เปรมปรีดิ์จากสุขสมภิรมย์หวาน ชัยโยโห่โก่ร้องก้องดวงมาน ข้าถึงกาลต้องไปในครรลอง ขอสวรรค์บันดลผลบุญด้วย สาปส่งช่วยกรรมดีมีทั้งผอง ให้ได้รับกับกุศลยลสิ่งปอง มันคือสิ่งยึดครองสนองจินต์ ลงว่าทำกรรมดีล้วนมีสุข นรกทุกข์พลันมลายสลายสิ้น รวมทั้งบาปหลุดล้นพ้นชีวิน คนที่กินในธรรมนำสุขเอย ช่วยเผยแผ่แลชี้ทางสว่างจ้า ลับหลังมาต่อหน้าอย่าเมินเฉย ทุกคนย้ำกระทำค่าอย่าละเลย ด้วยใช่เคยนิจสถานสันดานตน ฟ้ารุงรัง หัวข้อ: Re: ปฐม..วาทะ สู่ ปัจฉิม..โอวาท(กลอนนัยยะ) เริ่มหัวข้อโดย: ฟ้ารุงรัง ที่ 04, มีนาคม, 2561, 09:25:09 PM //ไปเที่ยวสถูปเก่ากับเพื่อน// แกกับฉันนั้นต้องสยองผ่าน ศรีสถานโบราณเก่าเราได้เห็น วะวังเวงเกรงคร้ามในยามเย็น ราตรีเข่นความหวั่นพรั่นกายา ขอมันอย่าโผล่หน้ามาประสบ ตกค่ำพลบจบแสงอันแรงกล้า นรกภูตสุดสยองครองวิญญาณ์ อย่าได้มาหาหลอนวอนกราบกราน ได้แกอยู่คู่ใจพอได้ช่วย เกิดอำนวยด้วยพาความกล้าหาญ เป็นอำนาจไล่ขลาดกลัวยั่วดวงมาน คนวิญญาณใครจักอยู่ให้รู้กัน ฟ้ารุงรัง หัวข้อ: Re: ปฐม..วาทะ สู่ ปัจฉิม..โอวาท(กลอนนัยยะ) เริ่มหัวข้อโดย: ฟ้ารุงรัง ที่ 05, มีนาคม, 2561, 12:13:32 PM อนาถ.หนอขอเอ่ยเผยสักนิด ใจ.ลิขิตซื่อตรงคงแอบขำ ใน.วิถีชี้บอกออกกระทำ ความ.โลภเข้าครอบงำทำบิดเอียง เป็น.เนืองนิจติดกมลชอบกลแท้ แม่.เอ๋ยแม่มารยาแสร้งกล้าเถียง พิมพ์.แถลงด้นดั้นฉันขอเพียง ที่.หนึ่งเพี้ยงรางวัลฟันเงินกอง เห็น.แก่ได้ในทรัพย์อื่นฝืนปั้นหน้า แก่.ชราวิชาเปี่ยมเยี่ยมสมอง ตัว.สูงส่งลงต่ำใจไร้ครรลอง มาก.ใฝ่ปองผองกิเลสเปรตอบาย กว่า.จะจำสำนึกตรึกตรองรู้ ความ.อดสูสู่จินต์สิ้นสลาย ถูก.ผิดชอบชั่วดีที่ใจกาย ต้อง.ฉิบหายตายล่วงห้วงโลกันตร์ ฟ้ารุงรัง หัวข้อ: Re: ปฐม..วาทะ สู่ ปัจฉิม..โอวาท(กลอน๕บทใน๔บท) เริ่มหัวข้อโดย: ฟ้ารุงรัง ที่ 05, มีนาคม, 2561, 12:40:58 PM สุรีย์แรงแกร่งกร้าวผ่าวแดงฉาน แสงทองผ่านม่านเมฆาผ่ารังสี ผ่องแผ่นพื้นผืนพฤกษาพนาลี เวหนดงพงพีสุขีรมย์ ทั่วทุกทิศพิศงามยามสาดส่อง สากลผ่องต้องตรึงตาอุราสม เจิดจ้าแจ่มแช่มชื่นใจคราได้ชม นภาใสอาบไล้ห่มพรมอุ่นใจ ดุจดั่งแดนแมนสรวงแห่งปวงเทพ คนได้เสพเอมอิ่มอวลชวนหลงใหล ผจญกล้าฝ่าฟันอันรำไร ท้าสู้ไปใคร่สิ่งนั้นฉันจับจอง เพื่อบรรจบพบพานสถานสรร ฝั่งฝันชั้นบรรเจิดเลิศทั้งผอง วันวิไลในใต้หล้าฟ้าสีทอง ในบั้นปลายที่หมายปองครองนิรันดร์ ฟ้ารุงรัง หัวข้อ: Re: ปฐม..วาทะ บ่นไปตามเรื่อง เริ่มหัวข้อโดย: ฟ้ารุงรัง ที่ 07, มีนาคม, 2561, 08:56:46 AM ปีเอ๋ย..ปีศาจ ที่บังอาจบาตรใหญ่ในตัณหา คาบคัมภีร์ชี้ตนล้นธรรมา จิตต่ำช้าครอบงำกระทำดี ให้ผองชนคนเห็นเป็นสรรเสริญ เสแสร้งเดินบนครรลองผ่องวิถี เก่งเอาแต่แค่อ้างเอ่ยเผยวจี พจน์พาทีเพียงสำรอกคำหลอกลวง แอบเกาะกินริ้นไรชอนไชติด เป็นปากขอปรสิตพิษใหญ่หลวง ยกหางไว้ให้สง่ากว่าใครปวง แท้แล้วกลวงเน่าเฟะเละน่ากลัว หากใครมองถ่องแท้แลเห็นชาติ มันขี้ขลาดดังเต่าเฝ้าหดหัว คอยปั้นน้ำทำไปให้เป็นตัว ลึกแล้วชั่วเกินจำนรรจ์บรรยายเอย ฟ้ารุงรัง หัวข้อ: Re:กลอน ๕ บท ใน ๔ บท เริ่มหัวข้อโดย: ฟ้ารุงรัง ที่ 10, มีนาคม, 2561, 04:27:50 PM ได้ลิ้มรสอดโซโรคากล้ำ ซดยาซ้ำด่ำลงคงความเขลา ดองดมดื่มลืมเลือนเตือนใจเรา ถองแต่เหล้าเอาสุรารักษาตัว เมรัยเมาเร่าร้อนกัดกร่อนไส้ เคล้าคลุกไชในพิษรักจนหนักหัว นารีปอกหลอกข้าตาพร่ามัว สตรีสวยด้วยกลชั่วยั่วกมล มิตรสหายหลายนักเคยทักไว้ รายล้อมใกล้ให้ตระหนักจักเป็นผล พร้อมพรักเพียบเปรียบดวงจิตติดต้องมนตร์ อำนวยยลดลหลงใหลในบ่วงมาน จิตรันทดสลดเศร้าเพราะเจ้าแท้ งงงวยแลแม้หนใดในสถาน ป่วยหนักตกนรกทัณฑ์บั่นรอนราน ด้วยรักลวงล่วงผ่านด่านโลกันตร์ ฟ้ารุงรัง หัวข้อ: Re: ปฐม..วาทะ สู่ ปัจฉิม..โอวาท(กลอนนัยยะ) เริ่มหัวข้อโดย: ฟ้ารุงรัง ที่ 14, มีนาคม, 2561, 04:47:51 PM มนุษย์หนอมนุษย์ ไม่สิ้นสุดหยุดยั้งทั้งตัณหา โลภโมหะระรานพาลเวรา เจรจาปลิ้นปล้อนหลอนหลอกกัน แสร้งพาทีวจีพจน์เป็นหยดย้อย หวานปานอ้อยถ้อยคำนำเสกสรร แท้อาบพิษปลิดฆ่าคราจำนรรจ์ ลิ้นแบ่งปันสองแฉกแหกวาจา บ้างหลบกิจมิตรจ๋าข้าป่วยอยู่ เลี่ยงการอู้ตูสบายจะตายห่า รับจ็อบอื่นชื่นใจได้เงินตรา เพื่อนระอาพาแช่งสาปให้บาปกรรม บ้างกินเหล้าเมามายกายมิไหว อ้างเจ็บไข้ได้นอนซมระบมช้ำ ดูบอลยาวหาวง่วงเอนเป็นประจำ บอกกินหม่ำแสลงท้องต้องหยุดงาน หรือเที่ยวชมลมติดคิดอยู่ต่อ อ้างแม่พ่อหนักโรคาน่าสงสาร เฝ้าแลดูคู่ข้างสร่างอาการ จะรีบพับกลับสถานวานเห็นใจ อีกหลายหลากมากมายหลายข้อแก้ เอ่ยเหตุผลกลแถแปรขานไข เห็นแก่ตนก่นพร่ำอยู่ร่ำไป ติดนิสัยในกมลปนสันดาน ฟ้ารุงรัง |