วันไหนมีไข้รุมเหมือนคลุ้มคลั่ง จะคาดหวังใครแลมีแน่หรือ ตอนแข็งแรงเห็นค่าพาล่ำลือ หมดแรงหรือเมินหนีทุกที่กัน
อยู่เดียวดายผิดหวังเอวังเอ๋ย ไม่เสบยไข้นานกาลเหหัน มองเห็นว่าเป็นคนมิสำคัญ เมื่อไหร่ฉันจากลาน่ายินดี
มีครอบครัวยากจนเหมือนคนเดียว เขาไปเที่ยวสนุกแสนสุขี ช่วยทำงานบอกออกไปไม่เข้าที น้ำตานี่ไหลนองต้องเอกา
|