บ้านกลอนน้อย - กลอนสบายๆ สไตล์ลิตเติลเกิร์ล

บ้านกลอนน้อย ลิตเติลเกิร์ล - มยุรธุชบูรพา => ห้องกลอน คุณอภินันท์ นาคเกษม => ข้อความที่เริ่มโดย: บ้านกลอนน้อยฯ ที่ 13, พฤษภาคม, 2561, 10:22:05 PM



หัวข้อ: - เพลงยาวถึง“นางสาวไผ่” -
เริ่มหัวข้อโดย: บ้านกลอนน้อยฯ ที่ 13, พฤษภาคม, 2561, 10:22:05 PM
(https://image.ibb.co/kMrCvd/11657440_554937241310884_1050762861_n.jpg) (https://imgbb.com/)

- เพลงยาวถึง“นางสาวไผ่” -
{เมื่อ ๒๓ ตุลาคม ๒๕๑๘}

.................................
ส่งสาราถลาร่อนสู่ขอนแก่น
ตามประสาคนห่างอยู่ต่างแดน
มีฝันแขวนคอยขวัญทั้งวันคืน

ได้รับสารจารข่าวจากสาวโสด
ยินดีโพดแผ่ใจให้ทั้งผืน
รับรองมิตรนิจจังให้นั่งยืน
นอนกี่ตื่นกี่ยามก็ตามใจ

ข่าวคนดีที่บอกออกหมู่บ้าน
ประสบการณ์เกิดมีมากที่ได้
สุขสนุกทุกข์ท้นปนกันไป
พ่อแม่ใหม่ก็มีโชคดีจัง

“หนองตาใกล้”ไกลตนเกินยลเยี่ยม
ใจคอยเลียมเร้าถามถึงความหลัง
โอ้ “ดงลาน”บ้านงามนามโด่งดัง
มีมนตร์ขลังให้หลงรักดงลาน

“ซับเทา”ถิ่นกลิ่นอาย “ปืน,ไข้ป่า”
ประกาศค่าเรื่องราวชาวอีสาน
“ซับนกน้อย”นกหลบเมื่อพบพราน
แจ้งประจานชั่งให้คนใจดำ

“หนองปลาซิว”ริ้วรอยปลาน้อยหาย
นึกเสียดายความดีที่เริ่มต่ำ
“ลำเพลิน”พาคนวัดหัดเต้นรำ
“ไผ่”ครวญคำแค้นคับบอกกับลม.....

สงสาร“ไผ่”ใจอยู่ตามหมู่บ้าน
อยู่กับการหวานชื่นและขื่นขม
ครุ่นคำนึงถึงนาป่าเลนตม
ลืมสังคมในเมืองอันเรืองรอง

เธอส่งสารผ่านฟ้ามาถึงนี่
บอก“คนดี”คนเดียวที่เกี่ยวข้อง
เสรีสิทธิ์ทฤษฎี“ฟ้าสีทอง”
เป็นฝันหมองซ้ำซาก..ผู้ยากจน

ชนชาวนาชาวไร่ไทยสยาม
ล้วนแบกความทุกข์แปล้มาแต่ต้น
เป็นทาสหลักศักดินาปัญญาชน
หลบไม่พ้นแอกอัครศักดินา

ข้าราชการเป็นใหญ่ในสยาม
เที่ยวถือชามขอกินทุกถิ่นท่า
มีมือตีนสินสื่อคือพ่อค้า
ชาวบ้านตาดำดำรับกรรมเวร

จากปู่ย่าตาทวดรวดมาแล้ว
ทั้งมีแนวสืบนานเกินหลานเหลน
“กรรมาชน”ทนตรมระทมเจน
อยู่อย่าง“เดนศักดินา”ไปตาปี

เรียกให้ลุกปลุกให้ตื่นขึ้นทวงสิทธิ์
เสียความคิดมากมายถูกป้ายสี
ช่วยปู่สาย่าสายตายายมี
กลายเป็น“ผีคอมมิวนิสต์”ผิดกฎเมือง

ปัญญาชนชั้นปกครองของไทยนั้น
ถูก“มะกัน”เปรอปรนเลี้ยงจนเชื่อง
เป็นทาสฝรั่งทั้งตัว “หัวไอ้เรือง”
แบกปมเขื่องข่มชาวบ้านอยู่นานวัน

ยิ่งพิจารณ์การเมืองยิ่งเคืองแค้น
พวกผู้แทนใบ้บ้าและก๋ากั่น
ถือประโยชน์ตนเน้นเป็นสำคัญ
เงินเดือนสะดวกพวกมันเลื่อนกันเอง.....

“ไผ่”คนดีมีใจเป็นไทยแท้
คิดค้านแก้สังคมการข่มเหง
แต่โลกอุดมการณ์มันวังเวง
“ภมร”เกรง“ไผ่”เจ้าจะเหงาตาย

จะบินมาหา “ไผ่”ก็ไกลนัก
เกรงปีกหักครึ่งทางความหวังหาย
ใจทั้งดวงล่วงแล่นมาแทนกาย
หวังช่วยคลายหงอยเหงาเยาวมิตร

จึ่งจบจารสารลงตรงหน้านี้
ขอฝันเอาเท่าที่ใจมีสิทธิ์
เก็บความฝันนั้นไว้ในความคิด
จำเป็นปิด “บังอร”ไว้ก่อนเอยฯ

@ ภมรมาลย์
ณ อาศรมลายสือไท เมืองสุโขทัย
๑๓ พฤษภาคม ๒๕๖๑
* ขอขอบคุณเจ้าของภาพนี้ในเน็ต