บ้านกลอนน้อย - กลอนสบายๆ สไตล์ลิตเติลเกิร์ล

คำประพันธ์ แยกตามประเภท => กลอนธรรมะ-สุภาษิต-ปรัชญา-คำคม => ข้อความที่เริ่มโดย: บ้านกลอนน้อยฯ ที่ 03, สิงหาคม, 2561, 10:22:06 PM



หัวข้อ: - จิต วิญาณ มโน คือใจ -
เริ่มหัวข้อโดย: บ้านกลอนน้อยฯ ที่ 03, สิงหาคม, 2561, 10:22:06 PM
(https://image.ibb.co/fGdxbK/hjf6cga9kb7ejcabhf559.jpg) (https://imgbb.com/)

- จิต วิญาณ มโน คือใจ -

 “ใจ”มาจาก “มโน,วิญญาณ,จิต”
“รู้นึกคิดสั่งสมอารมณ์”ผอง
เป็น“นามธรรม”ที่ไม่มีใครครอง
เที่ยวลอยล่องไปมาตามอารมณ์

จัดเป็นดวงนับหยิบ“แปดสิบเก้า”
แยกหมู่เหล่าไปตามความเหมาะสม
เป็นกุศลอกุศลปนเงื่อนปม
จิตนิยมลอยล่องท่องเที่ยวไป

ในกามภูมิชุ่มโชกรักโศกสนุก
สลับทุกข์ชังรักสุขขวักไขว่
มนุษย์เทพเสพกามกันตามใจ
ด้วยหลงใหลในมนตร์เล่ห์กลมาร

ในรูปภูมิกลุ่มใจไกลกามเสพ
ด้วยเป็นเทพทิพย์สยมพรหมสถาน
ทุกองค์เนาในกูบรูปฌาน
ไม่ต้องการกลิ่นเสียงรสนานา

อรูปภูมิกลุ่มพรหมในภพจิต
เนาสนิทในฌานเป็นนาถา
อีกกลุ่มจิตหลุดพันโลกมนตรา
อวิชชาหายลับดับสิ้นเชิง...

          จิต คือสภาวะหรือธรรมชาติที่รู้อารมณ์ สั่งสมอารมณ์ นึกคิด เป็นประธานหรือผู้นำในกลุ่มธรรมชาติเดียวกัน คือ วิญญาณ มโน จึงรวมเรียกทั้ง ๓ นี้ว่า “ใจ”
          แบ่งออกเป็น กุศลจิต ๑     อกุศลจิต ๑     อัพยากตจิต(เป็นกลางไม่ดีไม่ร้าย) ๑
          สิ่งที่ทำให้จิตเกิด คือการที่อายตนะภายในกับภายนอกกระทบกัน เช่น ตาเป็นรูป หูฟังเสียง จมูกดมกลิ่น ลิ้นลิ้มรส กายกระทบความเย็นร้อนอ่อนแข็ง และอารมณ์ที่เกิดกับมโน
          จิตหรือใจนี้จัดเป็นดวงได้ ๘๙ ดวง   แยกเป็นจิตที่ท่องเที่ยวไปในกาม(กามาพจร) ๕๔ ดวง   ท่องเที่ยวในในรูปพรหม (รูปาพจร) ๑๕ ดวง   ในอรูปพรหม(อรูปาพจร) ๑๒ ดวง   พ้นไปจากโลก(นิพพาน) ๘ ดวง

เต็ม อภินันท์
สถาบันกวีนิพนธ์ไทย
๑ กรกฎาคม ๒๕๖๐
* ขอบคุณเจ้าของภาพนี้ในเน็ต