บ้านกลอนน้อย - กลอนสบายๆ สไตล์ลิตเติลเกิร์ล

คำประพันธ์ แยกตามประเภท => กลอน ร้อยกรองหลากลีลา => ข้อความที่เริ่มโดย: รพีกาญจน์ ที่ 27, กุมภาพันธ์, 2562, 03:09:37 PM



หัวข้อ: ไม่อยากเป็น ส.ว. เล้ย
เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 27, กุมภาพันธ์, 2562, 03:09:37 PM

เยื่อใยบางฟางเฟ้นเส้นสุดท้าย
ถูกทำลายย่อยยับลงกับขวัญ
หนังหุ้มเห็นเอ็นดูกรัดผูกพัน
กล้ามแน่นหนันเนื้อแนบฝ่อแฟบบาง

เท้ายันพื้นยืนส่ายมือป่ายเกาะ
ข้อลั่นเป๊าะเจ็บแปลบแถบสีข้าง
จับตะคริวนิ้วชิดบิดล็อคคราง
ตึงทั่วร่างบีบนวดคลายปวดเบา

ลืมเปลือกตาอ้าหับขยับแว่น
ยืดอกแอ่นเซถลารีบคว้าเสา
ต้องลมบนฝนพราวหนาวสั่นเทา
ฝ่าแดดเผาเหงื่อไคลซึมไหลซม

ฟื้นข้าวปลาอาหารคางยานเคี้ยว
กัดขอดเหนียวหนาหยาบหลู้ลาบขม
สับเครื่องในไตตูดหั่นปูดปม
ลงหม้อต้มเติมถ่านนานตั้งไฟ

คอยเปื่อยยุ่ยผุยผงลงครกบด
ปั้นข้าวจดจิจิ้มชิมกินได้
ครั้นลมแล่นแน่นอกตื่นตกใจ
เรียกคนไวรถหวอส่งหมอยา

เยื่อใยแยกแตกขาดอนาถแท้
ยากเปลี่ยนแปรจีรังรูปสังขาร์
กอปรกุศลผลบุญนำหนุนพา
สถิตคราลับล่วงสรวง/นรก

รพีกาญจน์