หัวข้อ: กาพย์ยานี ๑๑ เริ่มหัวข้อโดย: เนิน จำราย ที่ 21, มีนาคม, 2562, 09:43:02 PM คู่ขุนทอง
นกน้อยนอนปลายสวน. บนเชิงควนตาจับจ้อง พร่ำพรอดสอดตามอง. คอยขุนทองหวนคืนรัง ค่ำแล้วป่านฉะนี้. หนุ่มปักษีหมดที่หวัง เสียงพระเคาะระฆัง ดังเห่งหง่างดุจร้างลา ประเดี๋ยวดั่งเสี้ยวกึ่ง แม่นกระดึงลอยลมมา ชัดแล้วว่าแก้วข้า. กลับคืนคอนตอนย่ำยาม สุขนักของปักษา. รอเวลาพยายาม ไซร้ขนบนปีกงาม. เพื่อรอรับประดับขวัญ เนิน จำราย หัวข้อ: กาพยานี ๑๑ เริ่มหัวข้อโดย: เนิน จำราย ที่ 28, มีนาคม, 2562, 10:19:39 PM วันนี้วันพระ วันพระเลิกละลด. จิตกำหนดตรงหทัย สมถะให้อภัย. น้อมศีลห้าสมาทาน ฟังธรรมสร้างกรรมดี. กายฤดีย่อมเบิกบาน ผิวผ่องเหลืองก่องกาญจน์. ปากเจือจุนพิกุลโปรย ใจเย็นเลิศเป็นน้ำ. อุราล้ำอุบลโชย ใครใคร่กระหายโหย. อยากสนิทผูกมิตรกัน แสนสุขนอนลุกนั่ง. นุ่มเตียงตั่งดั่งสวรรค์ ทุกคนรีบด้นดั้น. สู่สว่างนภางค์รอ เนิน จำราย หัวข้อ: Re: กาพย์ยานี ๑๑ เริ่มหัวข้อโดย: เนิน จำราย ที่ 13, เมษายน, 2562, 09:43:10 PM ประเพณีวันสงกรานต์ ประเพณีมีหลายหลาก. รับมาจากโบราณหนอ กาลเก่าและเหล่ากอ. สร้างสรรค์ค่าก่อน"ย่าโม" สงกรานต์สรงน้ำพระ. สมณชยันโตฯ มหาตั้งนะโม. สดับธรรมรับคำสอน ลูกหลานวิสาสะ. คารวะผู้เกิดก่อน กายย่อลงขอพร. สนองตามคุณความดี มั่นคงธัมรงศักดิ์ อนุรักษ์ไว้เป็นศรี กาเลประเพณี. คงอยู่นานคู่ขวานทอง เมินบ้างแบบต่างชาติ. พิศวาสแค่ลำลอง อย่าใคร่อย่างหมายปอง. หวงคำนึงจนถึงใจ เนิน จำราย |