|
หัวข้อ: ~วูบหนึ่งแห่งอารมณ์~ เริ่มหัวข้อโดย: Toom Na ที่ 21, เมษายน, 2562, 11:55:30 AM (https://i.ibb.co/K5q59NY/56472415-2292286577763382-7061816160437665792-n.jpg) (https://imgbb.com/)
เพียงวูบหนึ่งอารมณ์กลอนอันอ่อนไหว กลั่นมาจากดวงใจอันไหวอ่อน เพียงหนึ่งเสี้ยวรู้สึกนึกร้าวรอน ถ่ายทอดเป็นบทกลอนอันรอนร้าว จับกระแสแปรเปลี่ยนอันเวียนว้าง บนสายทางหยาดน้ำตาไล้หน้าผ่าว ระเรื่อรินรินไหลเป็นสายยาว บดแก้มขาวนวลนั้นให้ช้ำแดง "หนูน้อย"..เธอเป็นใครไยนั่งร้อง? ผู้ถูกถามเหลียวมองเหมือนถูกแกล้ง สะอื้นซ้ำซ้ำซ้ำตัวสั่นแรง พร้อมคำตอบทิ่มแทงสะท้านใจ หนูรอแม่...แต่เช้าเช้าจนค่ำ แม่หนูย้ำรออยู่นี่อย่าไปไหน เดี๋ยวแม่รีบกลับมาหาหนูไง พร้อมข้าวกล่องวางไว้ให้หนูกิน นี่ค่ำแล้วยังมิเห็นวี่แววแม่... คนเอ่ยถามดวงแดแทบขาดวิ่น คำตอบแสนครั่นคร้ามที่ได้ยิน หวังแม่เธอคงมิสิ้นซึ่งสำนึก เพียงครู่หนึ่ง.. "หนูจ๋าแม่มาแล้ว" ไฉนแก้วตาแม่สะอื้นสะอึก เธอปลอบโยนลูกน้อยจากส่วนลึก- ความรู้สึกห่วงหาและอาทร ภาพที่เห็นตรงหน้า เรียกหยาดน้ำตาร้าวรานในวานก่อน ใครคนหนึ่งทิ้งฉันไว้ให้รอมรอน เขามิเคยจะย้อนกลับคืนมา ยี่สิบปีแล้วนี่ไม่มีแม่ ในดวงแดยังเฝ้าปรารถนา ขอเพียงได้พบแม่นั้นชักครา อยากถามว่า..แม่ทิ้งหนูทำไม? ~ ประกาย รติกาล ~ หัวข้อ: Re: ~วูบหนึ่งแห่งอารมณ์~ เริ่มหัวข้อโดย: เนิน จำราย ที่ 21, เมษายน, 2562, 09:18:31 PM มองธรรมพ้นภัย ต้องสุดฝืนกลืนกล้ำแม่จำทิ้ง เหตุสักสิ่งท่านตรึกสำนึกใหญ่ เราไม่รู้ลู่ทางนางคิดใด จงเข้าใจเปลี่ยนคิดชีวิตมอง พระคุณแม่แค่เกิดกำเนิดลูก เจ้าบุญปลูกครบลิบ"สามสิบสอง" ธาตุทั้งสี่มีพร้อมล้อมสมปอง ประทานทองนพคุณเกื้อหนุนแล้ว ทำใจได้ไร้ข้องเราต้องอยู่ เพื่อเชิดชูธรรมไว้เหมือนได้แก้ว ยอมรับสิ่งจริงเลิศเกิดก่อแวว เดินตามแนวพุทธองค์ท่านทรงเน้น เนิน จำราย |