หัวข้อ: ๐ คนเขียนกลอน ๐
เริ่มหัวข้อโดย: Thammada ที่ 19, พฤศจิกายน, 2562, 05:45:49 PM
(https://i.ibb.co/FwzynSv/hart03.jpg) (https://imgbb.com/) เขียนคำรักทักทายจากปลายฟ้า
หมอกภูผาพรรณรายสายน้ำใส
ทุ่งแสงทองท้องน้ำวามวิไล
ลมพลิ้วไหวหว่านหวานนิทานดาว
เก็บดอกไม้มาฝากจากความฝัน
แสงตาวันวาดรุ้งจรุงหาว
ปาฏิหาริย์หว่านหวังสะพรั่งพราว
หมู่เมฆขาวเคลื่อนคละเริงระบำ
เขียนความฝันฝากใจในมิ่งมิตร
วาดวิจิตรจันทร์ดาว คราวถลำ
จินตนาถาโถมชโลมคำ
ให้ชื่นฉ่ำชีวิตจิตวิญญาณ ๚
ชื่นอุษาในทรวงทุกช่วงเช้า
กล่อมขวัญเจ้าละไมในวันหวาน
แต้มโลกรุ้งเลอสรวงด้วยดวงมาน
ท่องสายธารโลกศิลป์อจินไตย
โพ้นทะเลเห่ห้อมล้อมรวงคลื่น
ค่ำดาษดื่นดาราโรยฟ้าใหม่
มุ่งมโนนั่นฟ้าสุราลัย
ปั้นด้วยไฟน้ำดินรินอารมณ์
แล้วปรุงเปลี่ยนเขียนท้องทะเลลึก
นิมิตหมึกน้ำค้างสร้างผสม
ระรื่นโรยโบยโบกแห่งโลกกลม
ก็พร่างพรมด้วยรักพักพิมาน
..
คั่นความจริงรัญจวนจึงล้วนโลก
ใสซึ้ง โศก ศรัทธา ปาฏิหาริย์
สมมุติผุดบัญญัติมิทัดทาน
ทั้งขมหวานวันวัยในวังวน
เฝ้าขีดเขียนเรียนโลกประโยคหยั่ง
ผ่านภวังค์หวั่นไหวในห้วงหน
สุขทุกข์ท่ามวิถีเสรีชน
ซึ่งผลิผลพรรณนามาเป็นกลอน ๚
..
ธรรมดา |
(https://i.ibb.co/MfRhWXD/22017613.png) (https://imgbb.com/) https://youtu.be/eLGj3V8i-DM
หัวข้อ: Re: ๐ คนเขียนกลอน ๐
เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 19, พฤศจิกายน, 2562, 09:08:19 PM
คือผู้รับรู้โลกทั้งโศกสุข
แปรเปลี่ยนคลุกปรุงคำให้รำร่อน
ให้หวานแว่วแผ่วไหวในบทตอน
ปันและป้อนคืนสู่ผองผู้ชน
ดุจน้ำค้างคำหยาดวาดสะท้อน
อารมณ์อ่อนอุ่นเย็นเป็นดอกผล
ให้บานคลี่บำบวงห้วงกมล
ค่อยเคลื่อนเป็นดอกฝนชโลมใจ
คล้ายสายลมไร้รูปแต่รับรู้
ความมีอยู่ความจริงทุกสิ่งได้
เพียงสัมผัสแผ่วเบาเข้าโลมไล้
ก็ซ่านซื้งถึงไหนในห้วงจินต์
คือหัวจิตหัวใจในรู้สึก
เปิดผนึกประตูสู่ห้วงถิ่น
พาชนสู่ด้าวแดนของแผ่นดิน
แห่งทิพย์ศาสตร์สายศิลป์.. ผู้รินคำ ฯ
:
.
- Black Sword -
(หมู มยุรธุชบูรพา)
|
หัวข้อ: Re: ๐ คนเขียนกลอน ๐
เริ่มหัวข้อโดย: Thammada ที่ 20, พฤศจิกายน, 2562, 01:38:47 PM
คนเขียนกลอนนอนหนาวหนอดาวโลก
ร้อยลายโศกสุขปลื้ม เคยดื่มด่ำ
ดงอักษรสืบซ้องครรลองรำ
ได้ยินย้ำในทรวงและดวงตา
ตื่นเช้าซึ้งถึงไหนไม่สุดสิ้น
ทาสถวิลถึงนายกระหายหา
โลกละครนอนฝันถึงจันทรา
ต่างหวังว่าพรุ่งนี้จะมีชัย
เส้นบางบางวางลงบรรจงจัด
ว่าจะวัดเอวองค์อสงไขย
คนล่องโลกร้อนหนาวนับดาวไกล
เขียนคำให้ชวนซึ้งคิดถึงกัน
..
กี่วรรษามายลเยี่ยงคนคู่
ค่ำเช้าอยู่ยินดีด้วยสีสัน
ชิมศาสตร์ศิลป์ดินฟ้าโลกลาวัณย์
ที่ต่างปั้นด้วยไฟในอารมณ์
..
คลื่นความถี่ที่จูนคูณความฝัน
บวกแสงจันทร์แสงดาวเอาหาวห่ม
ช่วงติดลบพลบค่ำทำระทม
หารหกล้มห่วงหาน้ำตาเติม
กำลังสองตรองตนคนไหนหนอ
นั่นบางอ้อบางจากหลายฉากเสริม
กลับมาเหงาเท่าทนที่คนเดิม
แล้วจึงเริ่มเขียนคำจำนรรจา
ไม่มีเรื่องตลกยกเมฆมุ่ง
หรือต้องปรุงต้องปรับประคับ-ค่า
คนอ้างว้างหวั่นไหวในแววตา
เห็นแต่ฟ้าสีช้ำของค่ำคืน
อยากเขียนคำนำคนบนโลกหลับ
หรือช่วยซับน้ำตาคราสะอื้น
ให้ห้าวหาญมานมุ่งพยุงยืน
แต่ต้องฝืนใจตนคนเดียวดาย
ธรรมดา |
(https://i.ibb.co/xCPLvv1/2201761.png) (https://imgbb.com/)
|