|
หัวข้อ: โลกขาดฉัน เริ่มหัวข้อโดย: นักเลงกลอน ที่ 28, กุมภาพันธ์, 2563, 11:39:38 AM โลกขาดฉัน โลกขาดฉันสักรายไม่ตายโลก ลมยังโบกพัดพริ้วปลิวยอดหญ้า แสงยังส่องหนทางกระจ่างตา นกบนฟ้ายังบินโผผินไกล ดินยังฉ่ำชะอุ่มยังชุ่มชื้น ไม้ต้นยืนกิ่งก้านบานพริ้วไหว จั๊กกะจั่นโห่ร้องทำนองไพร ข้าวแกว่งไกวรวงลู่อยู่ในนา น้ำยังไหลไป่ฝืนไหลคืนกลับ อาทิตย์ลับอัสดงตรงขอบผา วนกลับคืนวันใหม่ใสโสภา ดวงดารามีจันทร์คู่ขวัญเคียง ฉันเป็นใครในโลกอันโศกสร้าง ก็มีบ้างร้างลาสร่างซาเสียง คงมิมีความหมายให้เรียบเรียง ก็เป็นเพียงปุถุชนที่ล้นแนว โลกขาดฉันสักรายไม่ตายโลก ลมพัดโบกไม้พริ้วเป็นทิวแถว ฉันจึงฝืนคืนกลับมิลับแจว มาส่องแววใหม่อีกมิปลีกวาง... :004: นักเลงกลอน วันใดขาดฉันแล้วเธอไม่รู้สึก........ วันไหนสำนึกก็คงจะสายไป.........(เนื้อเพลง) :040 |