|
หัวข้อ: ...เพราะมี... เริ่มหัวข้อโดย: ลายเมฆ ที่ 09, พฤศจิกายน, 2563, 03:20:35 AM (https://i.ibb.co/2ss6WGY/auto-3370706-480.jpg) (https://ibb.co/k99y5N6)
โอนี่หนอ..เพราะมีสุขมีทุกข์อยู่ จึงมิรู้จักพ้นด้วยกลไหน รุ่มรนฤทธิ์แรงโลกย์โยนโยกใจ แกว่งกวัดไกวพลัดพล่านแต่นานเนา เออหนอ..เมื่อทุกข์แลสุขมิอาจพราก ซ้ำเทียมลากโลกธรรมย่ำจิตเขลา มิมียามผ่อนพักทั้งหนักเบา ปรารถนาเอาแค่สุขแต่ทุกข์เคียง นี่สิหนอ..เพราะมีสุขจึงทุกข์อยู่ ต่อเมื่อรู้ปลงใจมิบ่ายเบี่ยง วางสุขคืนให้ทุกข์ได้ร้อยเรียง เถอะใจเพียงวางภพสงบเย็น ................................. ลายเมฆ..เขียนคำ หัวข้อ: Re: ...เพราะมี... เริ่มหัวข้อโดย: ลายเมฆ ที่ 28, พฤศจิกายน, 2563, 03:23:59 PM (https://i.ibb.co/fvZMqzG/wintry-2014228-480.webp) (https://ibb.co/vYf1V6v)
นิ่งน้อมแน่วนัยพระไตรลักษณ์ ประจักษ์แจ้งจิตพินิจเห็น ธรรมดาธรรมชาติมิอาจเป็น- ดังเช่นมาดหมายดอกใจเอย ไม่เที่ยง เกินทน ที่ตนถือ ยุดยื้อ พลัดพราก โอ!ยากเฉย ดิ้นรน คับแค้น กี่แสนเคย ผ่านเลยผ่านล่วงมิท้วงติง สุขทุกข์เวียนวารแต่กาลไหน เป็นไปนั้นเอง..สรรพสิ่ง ชราพยาธิ สิประวิง เชิดชิงได้ฤๅจึงถือตน แบกหามอัตตา..ข้องคาโลกย์ ทุกข์โศก..ละเร้นมิเห็นหน ติดสุข..ลุ่มหลงเวียนวกวน ยากพ้นสงสารเนิ่นนานยาว เพียงพลอยคำความไม่งามนัก จำหลักประสมกับลมหนาว เติมรสปรุงแต่งด้วยแสงดาว แลกราวน้ำค้างที่พร่างพรู ประจงถนอมด้วยอ้อมอุ่น ละมุนอวลอาบกำซาบสู่ หว่างทรวงผู้เลิศเถอะเชิดชู ตื่นรู้รูปนามตามสัจธรรม ลายเมฆ..เขียนคำ หัวข้อ: Re: ...เพราะมี... เริ่มหัวข้อโดย: ลายเมฆ ที่ 28, พฤศจิกายน, 2563, 09:29:17 PM (https://i.ibb.co/th8gGg7/75b9116abb35aa3afd3039670b23d44c.jpg) (https://imgbb.com/)
.....รวมไว้ให้อ่านง่าย... โอ!..เพราะมีสุขมีทุกข์อยู่ มิรู้จักพ้นด้วยกลไหน รุ่มฤทธิ์แรงโลกย์โยนโยกใจ แกว่งไกวพลัดพล่านแต่นานเนา เมื่อทุกข์แลสุขมิอาจพราก เทียมลากโลกธรรมย่ำจิตเขลา มิมีผ่อนพักทั้งหนักเบา หมายเอาแค่สุขแต่ทุกข์เคียง สิหนอ..เพราะสุขจึงทุกข์อยู่ ต่อรู้ปลงใจมิบ่ายเบี่ยง วางสุขคืนทุกข์ได้ร้อยเรียง ใจเพียงวางภพสงบเย็น นิ่งน้อมแน่วนัยพระไตรลักษณ์ ประจักษ์แจ้งจิตพินิจเห็น ธรรมดาธรรมชาติมิอาจเป็น- ดังเช่นมาดหมายดอกใจเอย ไม่เที่ยง เกินทน ที่ตนถือ ยุดยื้อ พลัดพราก โอ!ยากเฉย ดิ้นรน คับแค้น กี่แสนเคย ผ่านเลยผ่านล่วงมิท้วงติง สุขทุกข์เวียนวารแต่กาลไหน เป็นไปนั้นเอง..สรรพสิ่ง ชราพยาธิ สิระวิง เชิดชิงได้ฤๅจึงถือตน แบกหามอัตตา..ข้องคาโลกย์ ทุกข์โศก..ละเร้นมิเห็นหน ติดสุข..ลุ่มหลงเวียนวกวน ยากพ้นสงสารเนิ่นนานยาว .............................................. เพียงพลอยคำความไม่งามนัก จำหลักประสมกับลมหนาว เติมรสปรุงแต่งด้วยแสงดาว แลกราวน้ำค้างที่พร่างพรู ประจงถนอมด้วยอ้อมอุ่น ละมุนอวลอาบกำซาบสู่ กลางทรวงผู้เลิศเถอะเชิดชู ตื่นรู้รูปนามตามสัจธรรม ลายเมฆ..เขียนคำ |