(https://i.ibb.co/zQtMHqq/Don-t-Cry.jpg) (https://imgbb.com/)
อย่าร้องไห้ให้คนเห็นเป็นคนแกร่ง
เธอต้องแข่งความท้อต้องต่อสู้
โลกดีบ้างก็ร้ายหลายฤดู
คอยเป็นครูให้เธอเสมอมา
ยิ้มสักนิดให้เงาความเศร้าโศก
แม้อับโชคเจ็บช้ำยังนำหน้า
ก็เก็บไว้ในทรวงในดวงตา
ต่อศรัทธาเพิ่มพ้องทำนองทาง
เธอจะพ้นพบวันแสงจันทร์ส่อง
หรือไม่ท่องเท้าท้าถึงฟ้าสาง
จะเห็นวันฝันเห็นไม่เว้นวาง
ไม่ก็ห่างที่เห็นเช่นเงาจันทร์
หากเจ็บช้ำแทนเธอเสมอได้
จะร้องไห้แทนเธอทุกเวอร์ชั่น
กุมมือน้อยคล้อยขื่นขึ้นยืนยัน
ว่าโลกนั้นใช่ร้างเหลือทางเทียว
..
ไม่มีใครทำเธอให้เข้มแข็ง
เท่าเธอแกร่งขึ้นข้ามสายน้ำเชี่ยว
กี่กำลังลุกล้มฝ่าคมเคียว
เธอผู้เดียวดื่มด่ำในคำนึง
..
ฉันเขียนรุ้งให้โลกคราโศกเศร้า
ขับความเหงาความงามเธอถามถึง
เชื่อมดินดลหนหาวดาวดึงส์
แม้ไม่ซึ้งสักนิดมิตรราตรี
หากจิตจารผจงพอองอาจ
ก็อยากวาดดอกไม้หลายสิบสี
กำนัลวันฟ้าหม่นให้คนดี
ห่างวิถีทุกข์ท้อจะพอเพลิน
เห็นฟ้างามยามค่ำคอยย้ำยิ้ม
อุ่นเช้าอิ่มแสงเช้าดั่งหาวเหิน
เห็นฝันฟากฝากย้ำในดำเนิน
ให้ก้าวเกินกว่าก้าวเคยร้าวราน
..
แล้ววันที่ฟ้าเปิดก็ปรากฏ
ให้รับรสสุนทรอันอ่อนหวาน
ฟังฟ้าหนึ่งดินได้ ดอกไม้บาน
เล่านิทานทักทายจากสายลม ๚
..
ธรรมดา |
(https://i.ibb.co/DR6LNhP/86vf5y376dj2.gif) (https://imgbb.com/)
https://youtu.be/_ahfhMh2SKc