บ้านกลอนน้อย - กลอนสบายๆ สไตล์ลิตเติลเกิร์ล

คำประพันธ์ แยกตามประเภท => โคลง-กาพย์-ฉันท์-ร่าย-ลิลิต => ข้อความที่เริ่มโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 04, มิถุนายน, 2557, 11:45:14 AM



หัวข้อ: กาพย์โบราณในคัมภีร์กาพย์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 04, มิถุนายน, 2557, 11:45:14 AM
กาพย์ในคัมภีร์กาพย์ หรือกาพย์โบราณ

กาพย์โบราณนั้นในปัจจุบันไม่ค่อยมีผู้นิยมนำมาแต่งกัน  แต่ถือได้ว่ามีความสำคัญ
และรูปแบบฉันทลักษณ์ที่งดงาม  ไม่ด้อยกว่ากาพย์ที่เป็นที่นิยมกันแม้แต่น้อย 
ซึ่งจักได้ทยอยมานำเสนอไว้ในหน้านี้  ให้ครบทั้งหมด  ๙  ชนิด โปรดติดตามครับ

               กาพย์กากคติ 
          นัยแห่งนามนั้นหมายความว่า  มีการดำเนินคำดังกาที่บินไป
          กำหนดให้ ๑ บท มี ๔ บาท,  บาท ๑ และบาท ๓  มี ๓ วรรค,
          บาท ๒ และ บาท ๔  มี ๔ วรรค,    วรรคละ ๔ พยางค์,
          เฉพาะบาทที่ ๑ มีบังคับครุ  และลหุ เช่นเดียวกับฉันท์    ดังนี้...........

               ลหุ   ครุ   ลหุ   ครุ         ลหุ   ครุ   ลหุ   ครุ          ลหุ   ครุ   ลหุ   ครุ


                          ๏ สภาวะคน           ณ ยามผจญ           กะอันตราย     
เกิดความคับขัน             ผกผันถึงตาย            ในจิตวุ่นวาย            เอาตัวรอดพลัน
                          ผู้ที่มีธรรม             หาทางน้อมนำ        ต่อสู้ฝ่าฟัน
ต้องช่วยส่วนรวม            อยู่ร่วมผูกพัน            ด้วยความมุ่งมั่น        มิทิ้งจริงใจ

                            ๏ ผิใจอธรรม         เจอะความระกำ      ละลี้ผละไป
มิมีเมตตา                        นำพาผู้ใด            สติแตกได้            ความกลัวบีฑา
                          คิดถีบผู้อื่น              เพื่อตัวเองยืน         รักษากายา
ความคิดสับสน                   ต้องมนต์มรณา      ผู้ขาดความกล้า        พ่ายแพ้โพยภัย

                                                                              คัดมาจาก “แดนคนธรรพ์”
                                                                                       ธนุ  เสนสิงห์


หัวข้อ: Re: กาพย์โบราณในคัมภีร์กาพย์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 05, มิถุนายน, 2557, 10:29:13 AM

                               กาพย์พรหมคีติ

              
                     นัยแห่งนามนั้นหมายความว่า   มีเสียงขับอันไพเราะประเสริฐ
                      ฉันทลักษณ์กำหนดให้....
                      บทละ ๘ วรรค,    วรรคหน้า ๕ พยางค์    วรรคหลัง  ๖  พยางค์,      
                      ส่งสัมผัสบทท้าย วรรค  ๘     รับสัมผัสบทท้ายวรรค  ๒      
                      สัมผัสระหว่างวรรคตามตัวอย่าง ดังนี้....................

                   ๏ เจอคนหลอกลวงคน                               เพียงหนึ่งหนจำจนตาย
               ดินฟ้าจะสลาย                                               ให้ลืมหลงจงอย่าหวัง
               ซ่อนเจ็บไว้ภายใน                                         ครั้งต่อไปได้ระวัง
               อย่าหมายหลอกหลายครั้ง                              กับคนที่มีหัวใจ

                    ๏ หลอกคนทั่วพารา                                  นานเวลาจะหลอกใคร
               รู้เช่นเห็นนิสัย                                                ต่างก็เบื่อมิเชื่อคำ
               เคยหลอกคนโน้นนี้                                        พอหลายทีตนไม่จำ
               หลอกแล้วยังหลอกซ้ำ                                    ท้ายช้ำชอกหลอกตนเอง

                                                                                   คัดมาจาก “แดนคนธรรพ์”
                                                                                            ธนุ  เสนสิงห์  





หัวข้อ: Re: กาพย์โบราณในคัมภีร์กาพย์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 06, มิถุนายน, 2557, 12:50:47 PM
              
              
                             กาพย์มัณฑุกคติ

                       นัยแห่งนามนั้นหมายความว่า  มีคำดำเนินไปดังกบเต้น
                  ฉันทลักษณ์กำหนดให้  ๑ บท มี ๔ บาท,   บาทละ ๒ วรรค,
                  วรรคละ ๖ พยางค์,  ส่งและรับสัมผัส ดังตัวอย่าง
                  ท้ายวรรค ๓ กับ ๔,  ๔  กับ  ๖, และ ๗ กับ ๘  ไม่สัมผัสกัน

                     บาทแรก  บังคับครุ   ลหุ ด้วย
                   ลหุ ลหุ ครุ ลหุ ครุ ครุ                                     ลหุ ลหุ ครุ ลหุ ครุ ครุ
                            

                      ๏   คติว่าประสาสัตว์                                   ผิจะกัดก็ป้องตน
                  แต่พวกสัตว์กินเลือดคน                                  สัตว์ด้วยกันนั้นแสนร้าย
                  ชีวิตอยู่ด้วยเบียดเบียน                                    สะอิดสะเอียนพวกเลือดเย็น
                  การดำรงชีพจำเป็น                                          สืบชีวีด้วยบีฑา

                      ๏  เถอะพยัคฆ์ผิมันฆาต                               มิประหลาดลุชีวา
                   เด็ดชีพเป็นภัตตา                                            ใช้ชีวิตสืบชีวี
                   ริ้นไรยุงทากปลิง                                             ร้ายก็จริงมิถึงตาย
                   กินเลือดเพียงเลี้ยงกาย                                   คนฆ่าคนเพื่ออะไร...?  

                                                                                          ดัดแปลงมาจาก “แดนคนธรรพ์”
                                                                                                      ธนุ   เสนสิงห์
 


หัวข้อ: Re: กาพย์โบราณในคัมภีร์กาพย์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 07, มิถุนายน, 2557, 01:44:26 PM

                         กาพย์ตุรงคธาวี
                 นัยแห่งนามนั้นหมายความว่า มีระเบียบดังม้าวิ่ง

                             ฉันทลักษณ์กำหนดให้  ๑ บท  มี ๔ บาท,
                   บาท ๑ และ ๓ มี ๓ วรรค       วรรคละ ๓,๔,๕ พยางค์
                   บาท ๒ และ ๔ มี  ๔ วรรค     วรรคละ ๓,๕,๓,๕ พยางค์  
                         ส่งและรับสัมผัสตามตัวอย่าง  ดังนี้...........        

                   ๏ ความสามารถ                ความโง่ฉลาด               ความถนัดของคน   
             ต่างกันไป              นิสัยแห่งตัวตน            ตามพื้นฐาน              ประสบการณ์ร่ำเรียนมา
                   แต่เมื่อไร                            รวมเป็นหมู่ใหญ่         สามัคคีมีค่า
            ร่วมแบ่งปัน          สารพันวิทยา                เกิดพลัง                     เป็นคลังวิชาการ

                 ๏ เมื่อต้องใช้                       ขัดข้องอันใด                ร่วมใจประสาน
            แก้ปัญหา              ค้นคว้าดำเนินงาน         สุขสมหมาย              บั้นปลายเสร็จสวยงาม
                   สิ้นสามัคคี                          แก่งแย่งชิงดี                ประพฤติตัวชั่วทราม      
            กิจมลาย              เสียหายมิได้ความ           ท้ายมิรอด                  ม้วยมอดไปด้วยกัน    

                                                                              
                                                                         คัดมาจาก "แดนคนธรรพ์"
                                                                                ธนุ  เสนสิงห์                  


หัวข้อ: Re: กาพย์โบราณในคัมภีร์กาพย์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 09, มิถุนายน, 2557, 12:38:56 PM
    

                   กาพย์มหาตุรงคธาวี
                 นัยแห่งนามนั้นหมายความว่า มีระเบียบดังม้าวิ่งใหญ่

                             ฉันทลักษณ์กำหนดให้  ๑ บท  มี ๔ บาท,
                   บาท ๑ และ ๓ มี ๓ วรรค       วรรคละ ๓,๔,๕ พยางค์
                   บาท ๒ และ ๔ มี  ๔ วรรค     วรรคละ ๓,๔,๓,๖ พยางค์ (ตุรงคธาวี  ๓,๕,๓,๕)  
                         ส่งและรับสัมผัสตามตัวอย่าง  ดังนี้...........
        

               ๏ ความเชื่อมั่น        มีความสำคัญ              สัมพันธ์ใจและกาย
ป่วยใจด้วย             เมื่อไม่สบาย              หลีกไม่พ้น            ต้องทนทุกข์ทรมาน          
            ควรรักษา              กายินวิญญาณ์              มิท้าต่อภัยพาน
คนต้องทน             ทำใจชื่นบาน              มิหวั่นไหว             ต่อไข้โศกโรคเกาะกิน    

               ๏ หวังของตน         เมื่อมีมากล้น               เป็นผลนำชีวิน  
ถ้าหากว่า               ปล่อยใจโบยบิน         เกิดท้อแท้              รีบแก้ก่อนอย่านอนใจ
           เมฆหม่นฟ้า           ทุกข์เศร้าเข้ามา            ฝนลาฟ้าสดใส      
ยังมีหวัง                พลังภายใน                  อย่าให้มอด            คือยอดผู้ทระนง

                                                                                                 คัดจาก “แดนคนธรรพ์”
                                                                                                       ธนุ  เสนสิงห์  

[/size][/font]


หัวข้อ: Re: กาพย์โบราณในคัมภีร์กาพย์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 10, มิถุนายน, 2557, 01:09:17 PM
     

                                   กาพย์ตรังควชิราวดี (ตรังคนที)
                     นัยแห่งนามนั้นหมายความ งามดั่งพวงแก้ววิเชียร

                       ฉันทลักษณ์กำหนดให้           ๑   บทมี  ๔ บาท,  
               บาทละ ๒  วรรค,   วรรคหน้า  ๕ พยางค์    วรรคหลัง  ๖  พยางค์,  
               ส่งสัมผัสบทท้ายวรรค  ๘  รับสัมผัสบทท้ายวรรค  ๔,        
                      สัมผัสภายในบทตามตัวอย่าง ดังนี้.....

                    ๏ กฎอหิงสาธรรม                              ควรน้อมนำกำหนดหมาย
              โลกอุ่นมิวุ่นวาย                                        สันติธรรมจะหวนคืน
              นรชนมีแบบบท                                        อยู่ในกฎอย่างยั่งยืน
              ธรรมชาติสุขกลมกลืน                              สร้างพื้นฐานชีพมั่นคง

                   ๏ ดวงใจใสพิสุทธิ์                               เป็นมนุษย์มีศักดิ์ศรี
              กฎหมายไม่ต้องมี                                      หากพระธรรมอยู่ดำรง
              ก่อเกิดความเมตตา                                    กรุณามั่นผจง
              สรรพสัตว์วัฏฏะวง                                   เกิดร่วมกรรมร่วมโลกา

                                                                       คัดมาจาก "แดนคนธรรพ์"
                                                                             ธนุ  เสนสิงห์



หัวข้อ: Re: กาพย์โบราณในคัมภีร์กาพย์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 11, มิถุนายน, 2557, 12:32:52 PM
                 
                                     กาพย์มหาตรังคนที
                     นัยแห่งนามนั้นหมายความ งาม ดั่งพวงแก้ววิเชียรพวงใหญ่

                          ฉันทลักษณ์กำหนดให้           ๑   บทมี  ๔ บาท,  
                     บาทละ ๒  วรรค,   วรรคหน้า  ๕ พยางค์    วรรคหลัง  ๗  พยางค์,  
                        (เพิ่มจากตรังคนที ๑ พยางค์ เฉพาะวรรคหลัง)
                     ส่งสัมผัสบทท้ายวรรค  ๘  รับสัมผัสบทท้ายวรรค  ๔,        
                        สัมผัสภายในบทตามตัวอย่าง ดังนี้.....

 
                         ๏  นามพืชสัตว์ทั้งหลาย                      กระจายดาษดื่นพื้นบ้าน
                     ต่างชื่อใช้เรียกขาน                                 ภาษาถิ่นทั่วแผ่นดินไทย
                     มุดสังคือชะมด                                      กลิ่นปรากฏฉุนไม่เหมือนใคร
                     เลียงผาทางภาคใต้                                   คูรำ โครำคำแพร่หลาย

                        ๏  ชื่อพืชแปลกกันดี                             แต่ลางที น่าขันน่าขำ
                     มะหวดเป็นนำซำ                                    มะชักคือมะคำดีควาย
                     คอเหี้ยคือคอแลน                                    แต่ละแดนสลับกลับกลาย
                     ขอเพียงรู้ความหมาย                               ต่างสายคำเรื่องธรรมดา

                                                                                      คัดมาจาก “แดนคนธรรพ์”
                                                                                              ธนุ  เสนสิงห์





หัวข้อ: Re: กาพย์โบราณในคัมภีร์กาพย์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 14, มิถุนายน, 2557, 10:55:16 AM


                               กาพย์ทัณฑิกา
                       เป็นกาพย์ที่คล้ายกาพย์สุรางค์นาง  ๒๘  เพียงมีจุดส่ง รับสัมผัสต่างกัน

                             ฉันทลักษณ์กำหนดให้  ๑ บท  มี ๒ บาท,    บาท ๑  มี ๓ วรรค
                      บาท ๒ มี ๔ วรรค,  วรรคละ ๔  พยางค์,     ส่งสัมผัสระหว่าบท ท้ายวรรค ๗  
                      รับสัมผัสระหว่าบงบท ท้ายวรรค ๓     สัมผัสภายในบทตามตัวอย่าง ดังนี้.....

                              ๏ เมื่อยืนอยู่สูง                บนยอดยางยูง                หรือปลายภูผา
                        ภาพที่มองเห็น        อาจเป็นมายา            ฤๅภาพลวงตา      ผิดเพี้ยนเปลี่ยนไป

                              ๏ คนยามได้ดี                พูดจาพาที                     อย่าทำเป็นใหญ่
                        ถ่อมตัวลงบ้าง        นั่งสูงมองไกล          ยอมฟังยั้งใจ        วิเคราะห์เหมาะการณ์

                             ๏ ยามมีลาภยศ                รู้กลั้นรู้อด                     เมตตาบริวาร
                        ใช้แต่พระเดช          ละเจตน์บริบาล       รุ่งได้มินาน          ย่อยยับอัปรา  

                            ๏  เป็นผู้มีธรรม               ประเสริฐเลิศล้ำ             มีคนบูชา
                         ปกครองด้วยใจ       ทุกข์สุขนำพา         สังคมก้าวหน้า      ราษฎร์ รัฐรุ่งเรือง

                                                                                           คัดมาจาก “แดนคนธรรพ์”
                                                                                                  ธนุ  เสนสิงห์      




หัวข้อ: Re: กาพย์โบราณในคัมภีร์กาพย์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 16, มิถุนายน, 2557, 12:19:03 PM

      
              กาพย์ภุชงคลิลา

            ฉันทลักษณ์กำหนดให้    ๑  บทหนึ่งมี  ๔ วรรค,     วรรคแรก  ๒ พยางค์  วรรคอื่น ๔  พยางค์,
             ส่งและรับสัมผัส คล้ายกาพย์ ยานี ๑๑

               ๏  ไข่เน่า*                           แฟบ* เม่า* เปล้า* พลา*
      พร้าวนกขุ้ม* หว้า                        ตาเป็ดตาไก่*

               ๏   ระกำ                             นำซำ มะไฟ          
      ลูกหวาย น้อยใหญ่                      หลุมพี  ขรบ* เนียง  

              ๏  ขอบด้ง*                          ตาจง* เขรียง เหรียง
      หน่อไม้ รายเรียง                         เห็ดโคน โดนใจ

               ๏  ผลดอก                         ยอดออกดื่นไป
      อาหารกลางไพร                         อุดมสมบูรณ์

                        


                 ผัก-ผลไม้ป่า ประจำท้องถิ่นภาคใต้

       ไข่เน่า  ผลกลมรีเท่านิ้วมือ  หวานฉุน, แฟบ  ผลแบนเกือบเท่าเหรียญบาท  เปรี้ยว ฝาด,เปล้า  ผลเล็ก ฝาด ใบเป็นยา,
       พลา  ผลเล็กรส เปรี้ยวหวาน ฝาด,        พร้าวนกขุ้ม   ผลเล็กหวานจัด ติดลิ้นนาน, หว้า  ผลเล็ก หวานฝาด ติดลิ้นเป็นสีม่วง ,
       ตาเป็ดตาไก่  ลูกเล็กหลากสีสด หวานปะแล่ม,  ขรบ  ลูกกลมเล็ก หวานฝาด,   ขอบด้ง  เถาใช้ทำขอบ กระด้งได้ จริง ๆ  
       ผลคล้าย ขรบ รสหวานหอม,  ตาจง  ต้นคล้ายขาใหญ่ ผลหวานปะแล่มๆ    
      
                                                                    (ที่รู้จักกันแพร่หลายไม่ได้อธิบายศัพท์)

                                                                         คัดมาจาก “แดนคนธรรพ์”
                                                                                   ธนุ  เสนสิงห์