|
หัวข้อ: เขียนร้อยแก้วแบบมหากวี "ชิต บุรทัต" เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 16, กรกฎาคม, 2557, 02:23:27 PM พลิกหนังสือเก่า ๆ ไปเจองานของมหากวีแห่งกรุงรัตนโกสินทร์ชิ้นนี้เข้า ลองอ่านดูครับ... ************ เบื้องหน้าชีวิตมนุษย์นั้น คิดเปรียบได้ดุจดังสถานรกเรียวหนามหรือความมืด ฟังดูเถิด เรายังต้องไต่เต้าไปตามทางที่แสดงให้เห็นแจ่มแจ้งมาแล้ว โดยนัยนี้แล มนุษย์หรือบุทคลใดกอปรด้วยเชาน์ไวฉลาดอย่างดี มนุษย์บุทคลนั้นแหละ จะค้นพบซึ่งรัศมีหรือแสงสว่างปลายทางโดยมีจุดหมายในชีวิตหนึ่งของเขา แต่ตรงกันข้าม ผู้มากด้วยความโง่งงหลงเขลานั่นสิ ต้องตะกายเวียนว่ายดุ่มเดาด้นไปในเงามืดหรือเรียวหนามจนถึงที่สุดแห่งชีวิต ดุจดังเปรียบข้อความฉะนี้ ฉะนั้น ขอพรรณนาตามวิธีดีงามที่ปราชญ์แนะนำ คือควรดำเนินชีวิตให้เจริญด้วยปรับปรุงทำกายใจให้สุขสนุกอิ่มหนำสำราญ เราจำต้องตัดใจตนให้เลิกปรารภถึงสถานที่รก ที่ซึ่งมืดมนอันอยู่เบื้องหน้านั้น อย่ากังวล นี่แหละเป็นผลให้ผาสุก สบาย... ทีนี้ลองอ่านในรูปกาพย์สุรางคนางค์ (๒๘) ดูบ้าง.... เบื้องหน้าชีวิต มนุษย์นั้นคิด เปรียบได้ดุจดัง สถานรกเรียวหนาม หรือความมืดฟัง ดูเถิดเรายัง ต้องไต่เต้าไป ตามทางที่แสดง ให้เห็นแจ่มแจ้ง มาแล้วโดยนัย นี้แลมนุษย์ หรือบุทคลใด กอปรด้วยเชาน์ไว ฉลาดอย่างดี มนุษย์บุทคล นั้นแหละจะค้น พบซึ่งรัศมี หรือแสงสว่าง ปลายทางโดยมี จุดหมายในชี- วิตหนึ่งของเขา แต่ตรงกันข้าม ผู้มากด้วยความ โง่งงหลงเขลา นั่นสิต้องตะกาย เวียนว่ายดุ่มเดา ด้นไปในเงา มืดหรือเรียวหนาม จนถึงที่สุด แห่งชีวิตดุจ ดังเปรียบข้อความ ฉะนี้ฉะนั้น ขอพรรณนาตาม วิธีดีงาม ที่ปราชญ์แนะนำ คือควรดำเนิน ชีวิตให้เจริญ ด้วยปรับปรุงทำ กายใจให้สุข สนุกอิ่มหนำ สำราญเราจำ ต้องตัดใจตน ให้เลิกปรารภ ถึงสถานที่รก ที่ซึ่งมืดมน อันอยู่เบื้องหน้า นั้นอย่ากังวล นี่แหละเป็นผล ให้ผาสุกสบาย./ นี่แหละ...อัจฉริยะกวีตัวจริง อ่านประวติของท่านได้ที่นี่ครับ...http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=rattanakosin225&date=22-12-2007&group=1&gblog=39 (https://i.ibb.co/rpj9r3d/k6124876-0.jpg) (https://imgbb.com/) ชิต บุรทัต ผู้ประพันธ์ "สามัคคีเภทคำฉันท์" ขอขอบคุณข้อมูลจากคุณ Rapie Pachra กัลยาณมิตรจากเฟสบุ๊ค |