บ้านกลอนน้อย - กลอนสบายๆ สไตล์ลิตเติลเกิร์ล

คำประพันธ์ แยกตามประเภท => กลอน ร้อยกรองหลากลีลา => ข้อความที่เริ่มโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 29, พฤศจิกายน, 2557, 11:54:06 AM



หัวข้อ: ตำนานมโนราห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 29, พฤศจิกายน, 2557, 11:54:06 AM

 
                                                    กำเนิดมโนราห์นำมาเล่า
สืบสานศิลป์ถิ่นใต้ให้นานเนา              คงเป็นเค้าหนึ่งในหลายตำนาน

   ๏ องค์กษัตริย์ผู้ครองนครราช           นาม “พระยาสายฟ้าฟาด”ศักดิ์ ไพศาล
ราชินี “ศรีมาลา”ยุพาพาล                  บุญบันดาลได้เอกองค์ราชธิดา

   ๏ นาม “นวลทองสำลี” ศรีสมร          องค์เอมอรเลิศวิไลหนึ่งในหล้า
ราชันรักห่วงใยดั่งนัยนา                     อยู่วังหลังห่างตาชายใดชม

   ๏ พี่เลี้ยงสามสิบนางต่างห้อมล้อม      อย่างพรักพร้อมไร้ทุกข์อยู่สุขสม
ในวันหนึ่งพระธิดาตื่นบรรทม               มีอารมณ์คำนึงถึงสุบิน

   ๏ จะชำระพระพักตร์ชะงักค้าง           ดวงจิตนางยังครวญหวนถวิล
เมื่อพี่เลี้ยงทั้งหลายได้ยลยิน               จึงเล่าสิ้นทุกการณ์ที่ฝันไป

   ๏ “เหล่าอัปสรสำอางล้ำรำโนราห์       สิบสองท่าแสนงามยังจำได้
เครื่องดนตรีประกอบชวนชอบใจ            หกชิ้นไซร้ไพเราะนักสลักทรวง

   ๏ มีกลอง ทับ โหม่ง ฉิ่ง แตระกรับ ปี่    เข้าจังหวะงามดีเชิงชั้นช่วง
ตั้งแต่วันนั้นมาสุดาดวง                       จึงเตรียมการทั้งปวงเครื่องดนตรี

   ๏ แล้วร้องรำตามฝันกระชั้นเสียง         เหล่าพี่เลี้ยงแสนสนุกเป็นสุขี
ค่อนดึกร่วมฝึกหัดดัดกายี                   มโหรีก้องดังทั้งวังใน

   ๏ จนวันหนึ่งพระธิดาเกิดอาการ           อยากเสวยอาหารที่แปลกใหม่
“เกสรบัว” บึงหน้าพาราไกล                 มินานวันทรามวัยได้ตั้งครรภ์

   ๏ การฟ้อนรำยามราตรีมิหยุดยั้ง          เหล่าชาววังปรีดิ์เปรมเกษมสันต์
ยลยินไกลไปยังวังราชัน                      คืนหนึ่งนั้นราชามาเยี่ยมยล

   ๏ พิศดูครรภ์ธิดาน่าสงสัย                 เห็นโตใหญ่แปลกตาน่าฉงน
พระยิ่งคิดจิตข้องหมองกมล                  แล้วทรงพลจึงถามความเป็นมา

   ๏ ทั้งเรื่องการร่ำเรียนท่าร่ายรำ            ครูไหนนำมาสอนสั่งให้ดังว่า
ชายใดได้เนื้อเย็นเป็นชายา                  ตอบวาจาให้ชัดตามสัจจริง

   ๏ ธิดาเล่าเค้าความตามนิมิต               จากดวงจิตแสนซื่อสิ้นทุกสิ่ง
เรื่องทรงครรภ์นั้นไร้ใครแอบอิง               สงสัยยิ่งจากเสวยเกสรบัว

   ๏ ราชาฟังดังนั้นพลันโกรธขึ้ง              "ไยเจ้าจึงมิบอกข้าว่ามีผัว
เสื่อมเกียรติญาติพงศ์ต้องพลอยหมองมัว    ชาวเมืองทั่วไปจะว่าน่าอับอาย

   ๏ ตั้งท้องไม่มีพ่อเช่นชาวบ้าน             อันสามานย์เขานินทาว่ามากหลาย
ตามกฎจะต้องมล้างให้วางวาย                แต่ยังหมายลดโทษทัณฑ์ถึงบรรลัย”


                                                           

                                                                        ธนุ  เสนสิงห์
 

 


หัวข้อ: Re: ตำนานมโนราห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 30, พฤศจิกายน, 2557, 08:40:04 AM

    ๏ แต่จำต้องเนรเทศพ้นเขตขัณฑ์            องค์ราชันจึงสั่งสร้างแพใหญ่
ให้พระราชธิดาจากวังใน                            ลงแพไปพร้อมสามสิบสาวพี่เลี้ยง

   ๏ แพลอยล่องออกท้องทะเลหลวง            ลมพัดล่วงลอยไกลไม่อาจเลี่ยง
ด้วยบุญญาเด็กในครรภนั้นพอเพียง              มิทันหมดเสบียงถึงเกาะกะชัง      
        
   ๏ ปลูกฟักแฟงแตงกวาทำนาไร่                  เลี้ยงชีพไม่อดตายอยู่ชายฝั่ง
การร้องรำมโนราหาหยุดยั้ง                          จนกระทั่งประสูติองค์บุตรา

   ๏  แต่เยววัยร่วมร่ายรำชำนาญล้น              เมื่อพระชนมายุได้สิบชันษา
รู้ถึงอดีตกาลที่ผ่านมา                                  อยากจะพบพระเจ้าตาเป็นกำลัง

   ๏ พระมารดาว่า “เจ้าไปก็ไม่ห้าม                แต่แม่ตามสู่พาราเจ้าอย่าหวัง
เมื่อโดนไล่ให้ออกมานอกวัง                        ขออยู่ยั้งเกาะน้อยคอยวันตาย"

   ๏ ราชบุตรตัดสินใจได้แน่นหนัก             ผูกผ้าชักธงสัญญาณเหมือนมั่นหมาย
แล้วมีเรือผ่านมาพาเจ้าชาย                           จนถึงปลายทางดังที่หวังไว้

   ๏เจ้าชายน้อยค่อยท่องไปในเขตขัณฑ์       เลี้ยงชีวันโดยร่ายรำนำสมัย
ด้วยประชาราษฎรแต่ก่อนไร                        มิมีใครเคยพบปะมโนราห์

    ๏ แห่แหนตามยามแสดงทุกแห่งหน          เพราะผู้คนอยากรู้จักมากนักหนา
แม้แต่องค์สายฟ้าฟาดจอมราชา                    ยังยินยอมปลอมกายาออกมาดู

   ๏ ครั้นเห็นหน้าเชื่อแน่แท้คือหลาน             จึงซักถามความก่อนกาลให้เล่าสู่
เมื่อเจ้าชายได้เล่าความตามที่รู้                       แล้วทั้งคู่เผยฐานะหลาน-อัยกา

   ๏ รับหลานชายสู่ยังเวียงวังราช                   สั่งอำมาตย์แล่นเรือไฟออกไปหา
เพื่อทูลเชิญองค์ราชธิดา                                 คืนพาราเหมือนดังที่ตั้งใจ

   ๏ พระนางนวลทองสำลีมิยอมกลับ              ย้อนครั้งสองกองทัพจับนางได้
พระบิดากล่าววาจาขออภัย                            พระหทัยอ่อนน้อมยอมเชื่อฟัง

   ๏ ราชามอบเครื่องทรงวงศ์กษัตริย์              สารพัดแต่งโนราห์งามสะพรั่ง
ประทานยศหลานชายให้เรืองรังค์                  “ขุนศรีศรัทธา” ตั้งขึ้นเป็นครู

   ๏ สอนศิลปะมโนราห์ล้ำค่านัก                   ชนร่วมรักษ์ดำรงให้คงอยู่
ประโลมโลกโศกระงับกลับชื่นชู                    จึงมีผู้สืบสานผ่านเวลา

   ๏ จบเรื่องเก่าเค้าความตามตำนาน           ที่เล่าขานปากต่อปากนานนักหนา
คงมีแปลกแยกความหมายหลายตำรา                ละโทษาถ้าผิดพลั้งไปบ้างเอย  


                                                                                 ธนุ  เสนสิงห์