บ้านกลอนน้อย - กลอนสบายๆ สไตล์ลิตเติลเกิร์ล

คำประพันธ์ แยกตามประเภท => กลอน ร้อยกรองหลากลีลา => ข้อความที่เริ่มโดย: ปลายฝน คนงาม ที่ 19, กุมภาพันธ์, 2558, 09:26:03 AM



หัวข้อ: เมื่อรักพ่าย..
เริ่มหัวข้อโดย: ปลายฝน คนงาม ที่ 19, กุมภาพันธ์, 2558, 09:26:03 AM

(https://i.ibb.co/4t3Hj1B/1822805e5coo326qk.gif) (https://imgbb.com/)


รักแรกพบ สบพักตร์ พลันพ่ายแพ้
รักย่ำแย่ ยิ่งแล้ว แก้วตาเอ๋ย
รักต้องรบ กับช้ำ น้ำตาเกย
โอ้รักเอย รักไฉน ทำได้ลง

ปล่อยหัวใจ ไหลล่อง ประคองรัก
เฝ้าฟูมฟัก เพียงใด บุญไม่ส่ง
รักเพียงเธอ เสมอใจ ใฝ่ดำรง
จีบบรรจง จับรัก อย่างภักดี

แต่แล้วรัก เริ่มคลอน ตอนเราเผลอ
พอหญิงอื่น ยื่นเสนอ เธอผละหนี
หลงใหลสิ่ง ยั่วยวน ล้วนนารี
หญิงคนนี้ ไร้ความหมาย ในสายตา ชายจึงลา

เถอะเชิญเลย อยากชิม ลิ้มสวาท
ฉันคนขลาด เกินเพรียก ไม่เรียกหา
ขอเธอสุข สนุกสนาน สราญอุรา สนุกฝัน กรรณิกา
หยดน้ำตา ของฉัน อย่าหันมอง

ปลายฝน

อืมมม..เขียนกลอนเป็นผู้เป็นคนกับเขาก็เป็นนะ สิบอกไห่

(http://upic.me/i/fd/5k025.gif) (http://upic.me/show/36551099)

เข้ามาแก้สัมผัสคำซ้ำ ไม่ทันมอง
แต่สัมผัสใจซ้ำ จะไม่เข้ามาแก้แน่นอน อิอิ


หัวข้อ: Re: เมื่อรักพ่าย..
เริ่มหัวข้อโดย: Sasi Aksarasrom ที่ 19, กุมภาพันธ์, 2558, 09:36:53 AM
(http://www.oknation.net/blog/home/blog_data/672/9672/images/sky/00866_41.jpg)


ท่ามฟ้าเทาเหงางันตะวันคล้อย
หลั่นเลื่อนถอยตกดินสิ้นแสงส่อง
ลึกภวังค์ขังซมระบมนอง
มานหม่นหมองมิอาจตัดขาดเลย

ดุจปฏักปักตรึงขึงลวดฟั่น
ยากบาดบั่นปลดปลิดจากจิตเอ๋ย
มิอาจจะกลบเกลื่อนเหมือนเพิ่งเคย
โอ้ใจเอยทรมานจนรานรอน

เมื่อบาดแผลแดพ่ายเนื้อร้ายรุก
พิษเคล้าคลุกทั่วใจคล้ายตายผ่อน
สิ้นสุขสันต์ขันบ่วงทุกช่วงตอน
ตามบั่นทอนดั่งเงาร้าวฤดี

ภาพความหลังฝังรอยร้อยสลัก
ถูกฟั่นถักใยแก้วสิ้นแววหนี
น้ำตาตกอกอ่วมท่วมทวี
จนล้นปรี่รายรอบพ้นขอบตา

นั่งกอดเข่าเงาหมองจ้องสายน้ำ
หยดใสด่ำดิ่งไหลปลายนาสา
ร่วงกระทบจบลงในคงคา
เหม่อพรางพร่าสิ้นแรงแฝงเงาจันทร์

ปล่อยราดรินสินธุ์สายยามใจหมอง
ถึงคราต้องจำนนทนโศกศัลย์
ช้ำชอกสุดสะอื้นข้ามคืนครัน
แว่วไก่ขันตื่นภวังค์ยังมิได้นอน

Sasi


 :AddEmoticons00927:


หัวข้อ: Re: เมื่อรักพ่าย..
เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 20, กุมภาพันธ์, 2558, 12:05:32 AM

แม้นร้อยชู้หรือจะสู้เพียงหนึ่งเจ้า
รักสองเรารวมไว้มิถ่ายถอน
จิตดำรงคงมั่นมิสั่นคลอน
อย่าเคืองค้อนแค้นอกสะทกเลย

อาจมีบ้างบางหนชักดลให้
จิตพลาดไผลเผลอบ้างสุดหยั่งเผย
ออกนอกลู่คูทางใช่ร้างเชย
แต่อกเอ๋ยสุดท้ายย้อนตายรัง

ด้วยสำนึกตรึกมั่นสำคัญนัก
หนึ่งยอดรักร่วมชีวิตวางจิตตั้ง
หนึ่งเพชรยอดมงกุฏสุดแดดัง
หนึ่งเจ้าดั่งใดเทียบเหนือเปรียบปาน

อย่าหมองเศร้าร้าวรอนสะท้อนอก
รักจะปกปักเราหมองเศร้าผ่าน
พี่ขอซับน้ำตาคราร้าวราน
เถิดดวงมานสิ้นศัลย์อย่าหวั่นใด

ยอดเถาเลื้อยเลื้อยห่างมิร้างต้น
เหมือนกมลแห่งพี่นี้จักได้
อาจเลื้อยเลาะบางครั้งเหมือนห่างไกล
แต่หัวใจมิเคยห่าง.. สักครั้งครา ฯ
:  
.
- Black Sword -
(หมู มยุรธุชบูรพา)


หัวข้อ: Re: เมื่อรักพ่าย..
เริ่มหัวข้อโดย: Sasi Aksarasrom ที่ 20, กุมภาพันธ์, 2558, 06:18:43 AM
(http://topicstock.pantip.com/isolate/topicstock/2010/11/M9943380/M9943380-3.jpg)

คิดถึง

สุดอ้างว้างร้างแขนที่แสนอุ่น
ขาดหมอนตักพักหนุนหุ่นกล้ามหนา
เสียงกระเซ้าเย้าเผยเอ่ยพรรณนา
ทุกคราวคราซึมซาบนึกภาพวน

ฟ้าฝั่งโน้นโพ้นไกลเป็นไงบ้าง
ลอยเคว้งคว้างผงผุยหรือลุยฝน
จะร้อนหนาวร้าวรวดปวดกมล
มีสักหนไหมจิตคิดถึงกัน

คืนเดือนเสี้ยวเปลี่ยวเหงาสาวชาวสวน
อุราครวญคิดไปใจไหวหวั่น
จิตสับสนบนทางห่างสัมพันธ์
กลัวพี่นั้นเปลี่ยนแปรมิแน่นอน

พี่มาห่างต่างถิ่นแผ่นดินทุ่ง
เกรงเฟ้อฟุ้งคำหอมที่หลอมหลอน
เสน่ห์สาวพราวแพรวแววเย้าย้อน
หลงคำอ้อนออดอิงทิ้งสาวไพร

นั่งกอดหมอนค่อนหนาวเดือนดาวตก
เสียงวิหคกล่อมขับรับฟ้าใส
ลมพลิ้วผ่านม่านผ้าพาแกว่งไกว
โอ้ว่าใจเอ๋ยล่องนึกครองเคียง

นอนมิหลับกลับพลิกขยิกขยุก
ผลุนผลันลุกยังหน้าต่างพลางส่งเสียง
ตะโกนบอกฝากคำย้ำสำเนียง
กลับมาเพียง"ซื้อผ้าตาตามาฝากเน้อ"...?

Sasi
:d21: