|
หัวข้อ: กลบท พยัคฆ์ข้ามห้วย...-๐ วิกาลฉายฉาน ๐- เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 28, มีนาคม, 2558, 09:50:37 AM (https://i.ibb.co/J5vGN47/image.jpg) (https://imgbb.com/) - กลบท พยัคฆ์ข้ามห้วย - -๐ วิกาลฉายฉาน ๐- ๑. จากกล่องก้านกรายกรีดไม้ขีดก้าน จักก่อสร้างตำนานประสานสร้าง ประกายจางข่มมืดสิ้นจืดจาง ประทุไฟฟอนร่างอยู่กลางไฟ จนบังเกิดแสงฉานลุการณ์เกิด วะวิบไหววามเลิศระบำไหว จุดหัวใจจ้ากระจ่าง ณ กลางใจ สู่กองฟืนกองใหญ่เป็นไฟฟืน แล้วลุกโหมหาญกล้าอย่างห่าโหม เยี่ยมดาวดื่นดาโพยมระยับดื่น ปลอบกล้ำกลืนสิ้นหม่นวิกลกลืน เย้ยตำนานผ่านคืนอันเนิ่นนาน ๒. ทั้งแห่งห้วงหนฉายสุดปลายห้วง จึงเฉิดฉานโชนช่วงด้วยแสงฉาน ก่องตระการงดงามก่ำวิกาล หนึ่งกระทำกำก้านประกายทำ ๓. ด้วยพลีร่างวางวายถวายร่าง เพื่อคืนค่ำคงพร่างกระจ่างค่ำ ทิ้งซากดำเพียงเศษทุเรศดำ ผ่านเวลาลาร่ำลับอำลา เป็นเถ้าถ่านวางแทบแค่เพียงถ่าน สำมะหาหนึ่งก้านมิหวนหา หนึ่งชะตาก้าวผ่านกาลชะตา แต่ยืนยงคุณค่า.. อย่างยิ่งยง ๚ะ๛ : . - Black Sword - (มยุรธุชบูรพา) ขอขอบคุณรูปภาพต้นแบบจาก Internet ๐--------------------๐ "กลบท พยัคฆ์ข้ามห้วย" ข้อบัญญัติ : บัญญัติพิเศษเพิ่มจากกลอนทั่วไป คือ - ในแต่ละวรรค ให้มีการซ้ำคำ ระหว่าง "คำท้ายของช่วงแรก" กับ "คำสุดท้ายปลายวรรค" ของกลอนในแต่ละวรรค * อ้างอิง : กลบทนี้มีที่มาปรากฏทั้งในตำรากลบท "ศิริวิบุลกิตติ์" และ "จารึกวัดพระเชตุพนฯ (วัดโพธิ์)" หัวข้อ: Re: กลบท พยัคฆ์ข้ามห้วย...-๐ วิกาลฉายฉาน ๐- เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 29, มีนาคม, 2558, 12:15:15 AM บางส่วนจากปฐมบทต้นแบบ "กลบท พยัคฆ์ข้ามห้วย" คลิก (http://www.homelittlegirl.com/index.php?topic=1806.msg5128#msg5128) โดยหลวงศรีปรีชา (เซ่ง) ผู้แรกประดิษฐ์ขึ้น คัดจากตำรากลบท “ศิริวิบุลกิตติ์” ๐ ครั้นถึงเมืองตั้งค่ายไว้ใกล้เมือง นับหมื่นแสนแน่นเนืองโยธาแสน จนล่วงแดนเกือบถึงพันกึ่งแดน พวกโยธาหนาแน่นแสนโยธา ให้ตั้งค่ายรายเรียบระเบียบค่าย ตั้งนักขาพยัคฆ์รายซ่อนนักขา จับมฤคาแล่นไล่มฤคา ดูดั่งกรมังกรง่าหัตถากร แล้วให้จัดทูตถือหนังสือจัด แจ้งนุสรจอมกระษัตริย์โดยนุสร ให้แจ้งก่อนว่ายกพลากร แสดงกิจภูธรท้าวยศกิติ์ ............ ฯลฯ ............. บางส่วนจาก "กลบท พยัคฆ์ข้ามห้วย" จากศิลาจารึกวัดพระเชตุพนฯ (วัดโพธิ์) โดยกรมหมื่นไกรสรวิชิต ๐-------------------------๐ เสียแรงหวังใจมุ่งผดุงหวัง ไม่ควรชังหฤๅมารานพานชิงชัง เออเปนใจเออใครมั่งไม่น้อยใจ สู้ถนอมแนบเนื้อนี้เหลือถนอม ก็เหตุไฉนไยไม่ออมเสน่ห์ไฉน เมื่ออาไลยยังไม่ลืมปลื้มอาไลย ช่างเด็ดรอนรักษได้ไปรอนรอน มาพบภักตร์เหมือนจะเยื้อนกลับเบือนภักตร์ ทำเชิงซ่อนเช่นพยัฆไว้เล็บซ่อน อันเงื่อนงอนนี้พี่เบื่อแล้วเหลืองอน ช่างใส่กลเคียดค้อนจนเกินกล ............ ฯลฯ ............. |