บ้านกลอนน้อย - กลอนสบายๆ สไตล์ลิตเติลเกิร์ล

คำประพันธ์ แยกตามประเภท => กลอน ร้อยกรองหลากลีลา => ข้อความที่เริ่มโดย: Black Sword ที่ 31, กรกฎาคม, 2558, 12:13:41 AM



หัวข้อ: ...-๐ ภาพตรงหน้า ที่พร่าเลือน ๐-...
เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 31, กรกฎาคม, 2558, 12:13:41 AM
                     (https://i.ibb.co/Drn9BJk/11791847-568534296617845-376041143-n-450.jpg) (https://imgbb.com/)

                         -๐ ภาพตรงหน้า ที่พร่าเลือน ๐-

                         ๑. เพ่งสายตาพร่าพรายรายรอบข้าง
                         ดุจม่านรางเลือนลับเศร้าสับสน
                         ภาพตรงหน้าเต้นรับกับใจตน
                         ดั่งว่าคล้ายสายฝนเริ่มหล่นลง

                         ๒. ภาพเธอเดินจากไปมองไม่ชัด
                         อกอึดอัดแตกจุณคล้ายฝุ่นผง
                         ยามเมื่อรักสิ้นแล้วไม่แคล้วคง
                         สิ้นทะนงแปรเปลี่ยนป่านเจียนตาย

                         ๓. ม่านน้ำฝนหล่นมาจากตาสอง
                         ยิ่งเหม่อมองคล้อยไกลใจสลาย
                         สองนัยน์ตาพร่าพร่างแทบวางวาย
                         ดุจว่าคล้ายโลกดับมิกลับคืน

                         ๔. แต่ละก้าวห่างไปใจแทบขาด
                         ดุจฟ้าฟาดเจียนตายไม่อาจฝืน
                         หมองหม่นเศร้าร้าวช้ำสุดกล้ำกลืน
                         สุดจะขืนเกินข่มตรมน้ำตา

                         ๕. ด้วยถนอมดวงใจไม่อาจได้
                         ปล่อยล่องไหลลับล่วงสุดห่วงหา
                         ร้าวสะทกอกเอ๋ยคำเอ่ยลา
                         สุดจะคว้าขมขื่นสะอื้นโอย

                         ๖. จะโทษใครคนใดที่ไหนเล่า
                         โศกสุมเศร้าล้าแล้งอกแห้งโหย
                         มณีแก้วแววหมองต้องดับโดย
                         ฝนปรายโปรยท่วมทั่ว.. ทั้งหัวใจ ๚ะ๛
                         :
                         .
                         - Black Sword -
                          (หมู มยุรธุชบูรพา)

                         ขอขอบคุณรูปภาพต้นแบบจาก Internet





หัวข้อ: Re: ...-๐ ภาพตรงหน้า ที่พร่าเลือน ๐-...
เริ่มหัวข้อโดย: Paper Flower ที่ 06, สิงหาคม, 2558, 04:37:26 PM
                                          
                             ✤•:*´¨`รักระหว่าง เราสองคน✤•:*´¨`

.
                                 ๑. เหลือเพียงปล่อย...วางลงตรงที่เก่า
                                      อาจจะเหงาหนักกว่าแต่ว่าไหว
                                      ภาพตรงหน้ายามนี้ที่แรมไกล
                                      เมื่ออยากให้หวนมองคงต้องลา
.
                                  ๒. เรื่องระหว่าง..รักนั้นมันร้องเรียก
                                      คนปวกเปียกคือเราสะเพร่ากว่า
                                      มองน้ำฝนไหลหลากจากหลังคา
                                      และน้ำตาก็ไหลไม่แพ้กัน
.
                                  ๓. อารมณ์ยิ่งเปราะบางอย่างง่ายง่าย
                                      ย่อมพลั้งพ่ายเพราะฤทธิ์เพียงคิดหวั่น
                                      ด้วยถนอมดวงใจ ไว้ไม่ทัน
                                      ทั้งสุดกลั้นขื่นขมตรมฤดี
.
                                  ๔. เราผ่านวันหนักอึ้งซึ่งฟันฝ่า
                                      ดวงจำปายังหอมและพร้อมคลี่
                                      ห่างให้ห่วงหากรักพอสักที
                                      ความรู้สึกครั้งนี้ อย่าลืมเลือน
.
                                  ๕. กระทั่งถ้า..โทษใครที่ไหนแล้ว
                                      มณีแก้วคงเลอะเปรอะคราบเกลื่อน
                                      อย่างน้อยน้อยถ้อยคำที่ย้ำเตือน
                                      อย่าประชด นิ่งเหมือน หูทวนลม
.
.
                                      Paper Flower
.
                                      ๖ สิงหาคม ๒๕๕๘

.

          (https://i.ibb.co/yWmhBTh/id439.gif) (https://imgbb.com/)


หัวข้อ: Re: ...-๐ ภาพตรงหน้า ที่พร่าเลือน ๐-...
เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 08, กันยายน, 2558, 11:34:18 AM

๑. ในหนทางย่างก้าวอกร้าวรุ่ม
ดั่งถูกสุมซ่อนไฟอกไหม้ขม
ต่างคนต่างเจ็บช้ำกล้ำระทม
หนทางถมดั่งทับกับอาดูร

๒. หนทางขีดเส้นขนานมิผ่านพบ
จำต้องจบหนทางปล่อยร้างสูญ
ฝนหยุดสายในอกกลับพิษพูน
สิ้นจำรูญผงผากวิบากจน

๓. ดวงบุปผามาลาลิ่วลาโลก
แต่ความโศกนั้นคงยังส่งผล
มิลาลับดับหายแห่งสายชล
ยังเชี่ยววนวุ่นหวาดแทบขาดใจ

๔. เมื่อดวงสูรย์พูนแรงส่งแสงก่อ
ความทดท้อยิ่งกระพือรู้สึกได้
สูรย์จะร้อนแรงฤทธิ์กว่าพิษใด
เผาฤทัยทุกช์ช้ำ.. สุดกล้ำกลืน ฯ
:
.  
- Black Sword -
(หมู มยุธุชบูรพา)