|
หัวข้อ: ...-๐ แห่งทิวาจรดราตรีกาล ๐-... เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 02, สิงหาคม, 2558, 12:38:47 AM (https://i.ibb.co/88vf5Nq/10968338-777699818984952-2994468704380457780-n.jpg) (https://imgbb.com/) -๐ แห่งทิวาจรดราตรีกาล ๐- ๑. เผดียงพจน์รดรินเป็นพิณพากษ์ ทุกวัจน์วากย์สื่อสายรำบายแผ่ ความเป็นไปในวจีที่เที่ยงแท้ คือกระแสบรรเลงเลบงกล ๒. บริบทแห่งมนุษย์สุดประเสริฐ ประเลงเชิดสุขโศกวิโยคผล หนึ่งพจีพลีได้ด้วยใจดล ดุจร้อยหยาดพันฝนที่หล่นราย ๓. บนเส้นทางของศักดิ์แห่งนักสู้ ได้รับรู้เส้นทางที่วางหมาย ได้รับรู้โดยรอบขอบวุ่นวาย อกก็คล้ายคลายปะทุ ระอุนั้น ๔. จึงหัวเราะเยาะหยามความรันทด จึงหัวเราะความคดเรื่อยลดหลั่น ทุกฟากเฟื้อยสามานย์ผ่านช่วงชั้น จึงขบขันหลายสิ่งความจริงพบ ๕. วัฏจักรหมุนเปลี่ยนเวียนวิถี บทบางทีบำเพ็ญเช่นสงบ หรือบางคราร้อนรุ่มดั่งสุมคบ คือบรรจบแห่งทิวา รับราตรี ๖. เพลิงพู่กันระบายดุจสายฟ้า วาดบุบผาดอกดวงดั่งสรวงศรี กลั่นเกสรว่อนสายขจายขจี อัคนีก็เยือกเป็นเปือกตม ๗. กะเทาะเกราะกำแพงจำแลงแล้ว พบเกล็ดแก้วหรือซากวิบากขม พบความหมายพรายพริ้งยิ่งชื่นชม หรือจะข่มขีดข้ามซึ่งความจริง ๘. สื่อสายธารรินไหลจากปลายสรวง คือผลพวงพิลาสปราศทุกสิ่ง ผ่านโลกันต์ผ่านหล้าก็พร่าพริ้ง จักทุกยามงามยิ่ง.. ที่ย่างจร ๚ะ๛ : . - Black Sword - (หมู มยุรธุชบูรพา) ขอขอบคุณรูปภาพต้นแบบจาก Internet |