|
หัวข้อ: ...-๐ ภวังค์อาวรณ์ ๐-... เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 19, กุมภาพันธ์, 2559, 12:16:58 AM (https://i.ibb.co/BC0Sb69/b-12745921-466803083529742-6489953821601661150-n-400.jpg) (https://imgbb.com/) -๐ ภวังค์อาวรณ์ ๐- ๑. เมื่อพ้นผ่านงานเลี้ยงเพียงรำลึก เริ่มรู้สึกสับสนจนสั่นไหว ต่างคนมีเส้นทางที่ต่างไป ระหว่างใจชั่วขณะมิละเลือน เวลาที่มีน้อยทยอยขยับ นาทีนับนาทีที่เดินเคลื่อน เวิ้งเปล่าเปลี่ยวเดียวดายคล้ายต่อเตือน จิตเริ่มเฟือนกลางฝันวันแรมทาง ๒. แว่วยินเสียงอบอุ่นอันคุ้นหู หากรับรู้ความจริงทุกสิ่งอย่าง ค่ำคืนที่ดาวหายไร้เรืองราง เสียงไกลห่างหวนลอบมาปลอบปรน เสียงพูดคุยทักทายในความหลัง แผ่วผ่านดังดุ่มข้ามความหมองหม่น องศาโลกแปลกเปื้อนที่เยือนยล ความสับสนกลบเสียงที่เคียงเคย กระหายความอบอุ่นอันลึกซึ้ง ม่านคำนึงนั้นกว่าจะมาเผย จากวันเก่าเกินกลับจนลับเลย จักแย้มเปรยกับใครที่ไหนกัน ใจเจ็บร้าวผ่าวแพ้แก่ความหมาย เหลียวเจอความหลากหลายจนไหวสั่น มีไหมผู้มอบหวังระหว่างวัน อยากกลับคืนคืนนั้นก่อนวันวาย ๓. ก่อนงานเลี้ยงเลิกราจักลาร้าง เคยสัญญาเคียงข้างมิห่างหาย เราจากกันย่างก้าวสู่ดาวพราย หรือตกตายใต้ฝันอันเลือนลวง เหนื่อยนอนแผ่ผ่อนร่างคลายว้างวุ่น ปล่อยดาวอุ่นในอกลงตกร่วง เพื่อหลายผู้รองรับประดับดวง จวบจนช่วงชีพหนึ่งซึ่งอาวรณ์ ทิ้งกายแผ่ผ่อนร่างคลายว้างวุ่น สายลมกรุ่นวูบไหวทอดใจถอน เราจากเพื่อรอพบจบทางจร รอยิ้มก่อนเอ่ยคำ.. ว่าอำลา ๚ะ๛ : . - Black Sword - (หมู มยุรธุชบูรพา) ขอขอบคุณรูปภาพต้นแบบจาก Internet https://www.youtube.com/watch?v=QCHCCeRlwSI |