หัวข้อ: กาพย์พระไชยสุริยา
เริ่มหัวข้อโดย: ลิตเติลเกิร์ล ที่ 03, เมษายน, 2559, 08:39:58 AM
(https://i.ibb.co/3y8sk5s/suntornphu1.jpg) (https://imgbb.com/)
กาพย์พระไชยสุริยา เป็นแบบเรียนสำหรับใช้เป็นบทเรียนเขียนอ่านของหม่อมเจ้าพระองค์น้อย ๆ ที่สุนทรภู่แต่งขึ้นในสมัยรัชกาลที่ ๓ แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ ประมาณปี พ.ศ. ๒๓๘๓ – ๒๓๘๕ ขณะที่บวชเป็นพระอยู่ที่วัดเทพธิดาราม เป็นกาพย์ซึ่งแทรกความรู้เกี่ยวกับภาษาไทย ในเรื่องมาตราตัวสะกด ตั้งแต่ แม่ ก กา ตามด้วย แม่กน แม่กง แม่กก แม่กด แม่กบ แม่กม จนถึงแม่เกย ตามลำดับ ลักษณะการประพันธ์แบบกาพย์ประเภทต่างๆ คือ กาพย์ยานี 11 กาพย์ฉบัง 16 และกาพย์สุรางคนางค์ 28 และยังได้สอนศีลธรรมในด้านความผิดชอบชั่วดี และแสดงผลการกระทำไว้อย่างชัดเจน
ต่อมาในสมัยรัชกาลที่ ๕ เมื่อมีการจัดตั้งโรงเรียนหลวงขึ้น พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงพระกรุณาโปรดเกล้าโปรดกระหม่อมให้พระยาศรีสุนทรโวหาร ( น้อย อาจารยางกูร ) จัดทำแบบเรียนภาษาไทยขึ้นชุดหนึ่งมี ๖ เล่มคือ มูลบทบรรพกิจ วาหนิติ์นิกร อักษรประโยค สังโยคพิธาน ไวพจน์พิจารณ์ พิศาลการันต์ และในหนังสือมูลบทบรรพกิจ พระยาศรีสุนทรโวหารได้นำกาพย์เรื่องพระไชยสุริยาของสุนทรภู่มาแทรกไว้ เพื่อให้เด็กหัดอ่านและเขียนหนังสือได้ถูกต้องและคล่องแคล่วด้วย
เนื้อหาของกาพย์พระไชย์สุริยานั้น กล่าวไว้ว่าพระไชยสุริยาเป็นกษัตริย์ครองเมืองสาวัตถีมีมเหสีชื่อสุมาลี บ้านเมืองอุดมสมบูรณ์ และเป็นสุขมาช้านานจนกระทั่งเมื่อข้าราชบริพารและผู้มีอำนาจพากันลุ่มหลงในอบายมุข และเที่ยวข่มเหงราษฎรจนเดือดร้อนไปทั่ว ในที่สุดน้ำป่าก็ไหลบ่าท่วมเมืองจนผู้คนล้มตาย ผู้ที่มีชีวิตรอดก็หนีออกจากเมืองไป ทิ้งสาวัตถีกลายเป็นเมืองร้าง
พระไชยสุริยาพามเหสีและข้าราชบริพารหนีลงเรือสำเภาออกจากเมืองแต่ถูกพายุใหญ่ พัดเรือแตก พระไชยสุริยากับนางสุมาลีว่ายน้ำไปขึ้นฝั่งแล้วรอนแรมไปในป่า พระดาบสรูปหนึ่งเข้าฌานเห็นพระไชยสุริยากับนางสุมาลีต้องทนทุกข์ทรมานก็เวทนา เพราะเห็นว่าพระไชยสุริยาทรงเป็นกษัตริย์ที่ดี แต่ประสบเคราะห์กรรมเพราะหลงเชื่อเสนา อำมาตย์ จึงเทศนาโปรดจนทั้งสองศรัทธาและบำเพ็ญธรรมจนได้ไปเกิดบนสวรรค์[/size] - กวีนิพนธ์อื่นของสุนทรภู่ - • นิราศเมืองแกลง คลิก (http://www.homelittlegirl.com/index.php?topic=6421.msg22104#msg22104)
• นิราศภูเขาทอง คลิก (http://www.homelittlegirl.com/index.php?topic=6778.msg23507#msg23507)
• นิราศพระประธม คลิก (http://www.homelittlegirl.com/index.php?topic=6883.msg23958#msg23958)
• นิราศพระบาท คลิก (http://www.homelittlegirl.com/index.php?topic=6952.msg24292#msg24292)
• โคลงนิราศสุพรรณ คลิก (http://www.homelittlegirl.com/index.php?topic=6990.msg24470#msg24470)
• สุภาษิตสอนหญิง คลิก (http://www.homelittlegirl.com/index.php?topic=7167.msg25247#msg25247)
(https://i.ibb.co/F09bQgm/linie-0250-2.png) (https://imgbb.com/)
• กลับสู่ห้องหนังสือบ้านกลอนน้อย คลิก (http://www.homelittlegirl.com/index.php?topic=6682.msg22935#msg22935)
(https://i.ibb.co/F09bQgm/linie-0250-2.png) (https://imgbb.com/)
หัวข้อ: Re: กาพย์พระไชยสุริยา
เริ่มหัวข้อโดย: ลิตเติลเกิร์ล ที่ 03, เมษายน, 2559, 08:49:53 AM
กาพย์พระไชยสุริยา
ผู้แต่ง : สุนทรภู่
แม่ ก. กา
ยานี ๑๑
๐ สาธุสะจะขอไหว้ พระศรีไตรสรนา
พ่อแม่แลครูบา เทวดาในราศี
๐ ข้าเจ้าเอา ก ข เข้ามาต่อ ก กา มี
แก้ไขในเท่านี้ ดีมิดีอย่าตรีชา
๐ จะร่ำคำต่อไป พอฬ่อใจกุมารา
ธรณีมีราชา เจ้าพาราสาวะถี
๐ ชื่อพระไชยสุริยา มีสุดามะเหษี
ชื่อว่าสุมาลี อยู่บูรีไม่มีไภย
๐ ข้าเฝ้าเหล่าเสนา มีกริยาอะฌาสัย
พ่อค้ามาแต่ไกล ได้อาศัยในพารา
๐ ไพร่ฟ้าประชาชี ชาวบูรีก็ปรีดา
ทำไร่เขาไถนา ได้เข้าปลาแลสาลี
๐ อยู่มาหมู่ข้าเฝ้า ก็หาเยาวนารี
ที่หน้าตาดีดี ทำมโหรีที่เคหา
๐ ค่ำเช้าเฝ้าสีซอ เข้าแต่หอล่อกามา
หาได้ให้ภริยา โลโภพาให้บ้าใจ
๐ ไม่จำคำพระเจ้า เหไปเข้าภาษาไสย
ถือดีมีข้าไท ฉ้อแต่ไพร่ใส่ขื่อคา
๐ คะดีที่มีคู่ คือไก่หมูเจ้าสุภา
ใครเอาเข้าปลามา ให้สุภาก็ว่าดี
๐ ที่แพ้แก้ชนะ ไม่ถือพระประเวณี
ขี้ฉ้อก็ได้ดี ไล่ด่าตีมีอาญา
๐ ที่ซื่อถือพระเจ้า ว่าโง่เง่าเต่าปูปลา
ผู้เฒ่าเหล่าเมธา ว่าใบ้บ้าสาระยำ
๐ ภิกษุสะมะณะ เล่าก็ละพระสธรรม
คาถาว่าลำนำ ไปเร่ร่ำทำเฉโก
๐ ไม่จำคำผู้ใหญ่ ศรีษะไม้ใจโยโส
ที่ดีมีอะโข ข้าขอโมทนาไป
๐ พาราสาวะถี ใครไม่มีปราณีใคร
ดุดื้อถือแต่ใจ ที่ใครได้ใส่เอาพอ
๐ ผู้ที่มีฝีมือ ทำดุดื้อไม่ซื้อขอ
ใล่คว้าผ้าที่คอ อะไรล่อก็เอาไป
๐ ข้าเฝ้าเหล่าเสนา มิได้ว่าหมู่ข้าไทย
ถือน้ำร่ำเข้าไป แต่น้ำใจไม่นำพา
๐ หาได้ใครหาเอา ไพร่ฟ้าเศร้าเปล่าอุรา
ผู้ที่มีอาญา ไล่ตีด่าไม่ปราณี
๐ ผีป่ามากระทำ มรณะกำม์ชาวบูรี
น้ำป่าเข้าธานี ก็ไม่มีที่อาไศรย
๐ ข้าเฝ้าเหล่าเสนา หนีไปหาพาราไกล
ชีบาล่าลี้ไป ไม่มีใครในธานี
ฉบัง ๑๖
๐ พระไชยสุริยาภูมี พาพระมเหษี
มาที่ในลำสำเภา
๐ เข้าปลาหาไปไม่เบา นารีที่เยาว์
ก็เอาไปในเภตรา
๐ เถ้าแก่ชาวแม่แซ่มา เสนีเสนา
ก็มาในลำสำเภา
๐ ตีม้าฬ่อช่อใบใส่เสา วายุพยุเพลา
สำเภาก็ใช้ใบไป
๐ เภตรามาในน้ำไหล ค่ำเช้าเปล่าใจ
ที่ในมหาวารี
๐ พะสุธาอาไศรยไม่มี ราชานารี
อยู่ที่พระแกลแลดู
๐ ปลากะโห้โลมาราหู เหราปลาทู
มีอยู่ในน้ำคล่ำไป
๐ ราชาว้าเหว่หฤทัย วายุพาคลาไคล
มาในทะเลเอกา
๐ แลไปไม่ปะพะสุธา เปล่าใจนัยนา
โพล้เพล้เวลาราตรี
๐ ราชาว่าแก่เสนี ใครรู้คะดี
วารีนี้เท่าใดนา
๐ ข้าเฝ้าเล่าแก่ราชา ว่าพระมหา
วารีนี้ไซ้ใหญ่โต
๐ ไหลมาแต่ในคอโค แผ่ไปใหญ่โต
มะโหฬาร์ล้ำน้ำไหล
๐ บาฬีมิได้แก้ไข ข้าพเจ้าเข้าใจ
ผู้ใหญ่ผู้เฒ่าเล่ามา
๐ ว่ามีพระยาสกุณา ใหญ่โตมะโหฬาร์
กายาเท่าเขาคีรี
๐ ชื่อว่าพระยาสัมพาที ใครรู้คะดี
วารีนี้โตเท่าใด
๐ โยโสโผผาถาไป พอพระสุริไสย
จะใกล้โพล้เพล้เวลา
๐ แลไปไม่ปะพสุธา ย่อท้อรอรา
ชีวาก็จะประลัย
๐ พอปลามาในน้ำไหล สกุณาถาไป
อาไศรยที่ศีร์ษะปลา
๐ ฉะแง้แลไปไกลตา จำของ้อปลา
ว่าขอษะมาอะไภย
๐ วารีที่เราจะไป ใกล้หรือว่าไกล
ข้าไหว้จะขอมรคา
๐ ปลาว่าข้าเจ้าเยาวะภา มิได้ไปมา
อาไศรยอยู่ต่อธรณี
๐ สกุณาอาไลยชีวี ลาปลาจรลี
สู่ที่ภูผาอาไศรย
๐ ข้าเฝ้าเล่าแก่ภูวไนย พระเจ้าเข้าใจ
ฤไทยว้าเหว่เอกา
๐ จำไปในทะเลเวรา พายุไหญ่มา
เภตราก็เหเซไป
๐ สมอก็เก่าเสาใบ ทะลุปรุไป
น้ำไหลเข้าลำสำเภา
๐ ผีน้ำซ้ำไต่ใบเสา เจ้ากำม์ซ้ำเอา
สำเภาระยำคว่ำไป
๐ ราชาคว้ามืออรไทย เอาผ้าสะไบ
ต่อไว้ไม่ไกลกายา
๐ เถ้าแก่เชาแม่เสนา น้ำเข้าหูตา
จระเข้เหราคร่าไป
๐ ราชานารีร่ำไร มีกำม์จำใจ
จำไปพอปะพะสุธา
๐ มีไม้ไทรใหญ่ใบหนา เข้าไปไสยา
เวลาพอค่ำรำไร
|
หัวข้อ: Re: กาพย์พระไชยสุริยา
เริ่มหัวข้อโดย: ลิตเติลเกิร์ล ที่ 04, เมษายน, 2559, 08:49:33 AM
แม่กน
สุรางคนางค์ ๒๘
๐ ขึ้นใหม่ใน กน
ก กา ว่าปน ระคนกันไป
เอ็นดูภูธร มานอนในไพร
มณฑลต้นไทร แทนไพชยนต์สถาน
๐ ส่วนสุมาลี
วันทาสามี เทวีอยู่งาน
เฝ้าอยู่ดูแล เหมือนแต่ก่อนกาล
ให้พระภูบาล สำราญวิญญา
๐ พระชวนนวลนอน
เข็ญใจไม้ขอน เหมือนหมอนแม่นา
ภูธรสอนมนต์ ให้บ่นภาวนา
เย็นค่ำร่ำว่า กันป่าไภยพาล
๐ วันนั้นจันทร
มีดารากร เป็นบริวาร
เห็นสิ้นดินฟ้า ในป่าท่าธาร
มาลีคลี่บาน ใบก้านอรชร
๐ เย็นฉ้ำน้ำฟ้า
ชื่นชะผะกา วายุพาขจร
สาระพันจันทน์อิน รื่นกลิ่นเกสร
แตนต่อคลอร่อน ว้าว่อนเวียนระวัน
๐ จันทราคลาเคลื่อน
กระเวนไพรไก่เถื่อน เตือนเพื่อนขานขัน
ปู่เจ้าเขาเขิน กู่เกริ่นหากัน
สินธุพุลั่น ครื้นครั่นหวั่นไหว
๐ พระฟื้นตื่นนอน
ไกลพระนคร สะท้อนถอนฤไทย
เช้าตรู่สุริยน ขึ้นพ้นเมรุไกร
มีกำม์จำไป ในป่าอารัญ
|
หัวข้อ: Re: กาพย์พระไชยสุริยา
เริ่มหัวข้อโดย: ลิตเติลเกิร์ล ที่ 05, เมษายน, 2559, 09:53:44 PM
แม่กง
ฉบัง ๑๖
๐ ขึ้นกงจงสำคัญ ทั้งกนปนกัน
รำพันมิ่งไม้ในดง
๐ ไกรกร่างยางยูงสูงระหง ตะลิงปลิงปริงประยงค์
คันทรงส่งกลิ่นฝิ่นฝาง
๐ มะม่วงพวงพลองช้องนาง หล่นเกลื่อนเถื่อนทาง
กินพลางเดินพลางหว่างเนิน
๐ เห็นกวางย่างเยื้องชำเลืองเดิน เหมือนอย่างนางเชิญ
พระแสงสำอางข้างเคียง
๐เขาสูงฝูงหงส์ลงเรียง เริงร้องซ้องเสียง
สำเนียงน่าฟังวังเวง
๐ กลางไพรไก่ขันบรรเลง ฟังเสียงเพียงเพลง
ซอเจ้งจำเรียงเวียงวัง
๐ ยูงทองร้องกะโต้งโห่งดัง เพียงฆ้องกลองระฆัง
แตรสังข์กังสดาลขานเสียง
๐ กะลิงกะลางนางนวลนอนเรียง พระยาลอคลอเคียง
แอ่นเอี้ยงอีโก้งโทงเทง
๐ ค้อนทองเสียงร้องป๋องเป๋ง เพลินฟังวังเวง
อีเก้งเริงร้องลองเชิง
๐ ฝูงละมั่งฝังดินกินเพลิง ค่างแข็งแรงเริง
ยืนเบิ่งบึ้งหน้าตาโพลง
๐ ป่าสูงยูงยางช้างโขลง อึงคะนึงผึงโผง
โยงกันเล่นน้ำคล่ำไป
แม่กก
ยานี ๑๑
๐ ขึ้นกกตกทุกข์ยาก แสนลำบากจากเวียงไชย
มันเผือกเลือกเผาไฟ กินผลไม้ได้เป็นแรง
๐ รอนรอนอ่อนอัษดงค์ พระสุ่ริยงเย็นยอแสง
ช่วงดังน้ำครั่งแดง แฝงเมฆเขาเงาเมรุธร
๐ ลิงค่างครางโครกครอก ฝูงจิ้งจอกออกเห่าหอน
ชะนีวิเวกวอน นกหกร่อนนอนรังเรียง
๐ ลูกนกยกปีกป้อง อ้าปากร้องซ้องแซ่เสียง
แม่นกปกปีกเคียง เลี้ยงลูกอ่อนป้อนอาหาร
๐ ภูธรนอนเนินเขา เคียงคลึงเคล้าเยาวมาลย์
ตกยากจากศฤงฆาร สงสารน้องหมองภักตรา
๐ ยากเย็นเห็นหน้าเจ้า สร่างโศกเศร้าเจ้าพี่อา
อยู่วังดังจันทรา มาหม่นหมองลอองนวล
๐ เพื่อนทุกข์ศุขโศกเศร้า จะรักเจ้าเฝ้าสงวน
มิ่งขวัญอย่ารันจวน นวลภักตร์น้องจะหมองศรี
๐ ชวนชื่นกลืนกล้ำกลิ่น มิรู้สิ้นกลิ่นมาลี
คลึงเคล้าเย้ายวนยี ที่ทุกข์ร้อนหย่อนเย็นทรวง
แม่กด
ยานี ๑๑
๐ ขึ้นกดบทอัศจรรย์ เสียงครื้นครั่นชั้นเขาหลวง
นกหกตกรังรวง สัตว์ทั้งปวงง่วงงุนโงง
๐ แดนดินถิ่นมนุษย์ เสียงดังดุจพระเพลิงโพลง
ตึกกว้านบ้านเรือนโรง โคลงคลอนเคลื่อนเขยื้อนโยน
๐ บ้านช่องคลองเล็กใหญ่ บ้างตื่นไฟตกใจโจน
ปลุกเพื่อนเตือนตะโกน ลุกโลดโผนโดนกันเอง
๐ พิณพาทย์ระนาดฆ้อง ตะโพนกลองร้องเป็นเพลง
ระฆังดังวังเวง โหง่งหง่างเหง่งเก่งก่างดัง
๐ ขุนนางต่างลุกวิ่ง ท่านผู้หญิงวิ่งยุดหลัง
พัลวันดันตึงตัง พลั้งพลัดตกหกคะเมน
๐ พระสงฆ์ลงจากกุฏิ วิ่งอุตลุตฉุดมือเณร
หลวงชีหนีหลวงเถร ลงโคลนเลนเผ่นผาดโผน
๐ พวกวัดพลัดเข้าบ้าน ล้านต่อล้านซานเซโดน
ต้นไม้ไกวเอนโอน ลิงค่างโจนโผนหกหัน
๐ พวกผีที่ปั้นลูก ติดจมูกลูกตาพลัน
ขิกขิกระริกกัน ปั้นไม่ทันมันเดือดใจ
๐ สององค์ทรงสังวาส โลกธาตุหวาดหวั่นไหว
ตื่นนอนอ่อนอกใจ เดินไม่ได้ให้อาดูร
|
หัวข้อ: Re: กาพย์พระไชยสุริยา
เริ่มหัวข้อโดย: ลิตเติลเกิร์ล ที่ 06, เมษายน, 2559, 07:36:35 PM
แม่กบ
ยานี ๑๑
๐ ขึ้นกบจบแม่กด พระดาบสบูชากูณฑ์
ผาสุกรุกขมูล พูนสวัสดิ์สัตถาวร
๐ ระงับหลับเนตรนิ่ง เององค์อิงพิงสิงขร
เหมือนกับหลับสนิทนอน สังวรศีลอภิญญาณ
๐ บำเพ็งเล็งเห็นจบ พื้นพิภพจบจักรวาล
สวรรค์ชั้นวิมาน ท่านเห็นแจ้งแหล่งโลกา
๐ เข้าฌานนานนับเดือน ไม่เขยื้อนเคลื่อนกายา
จำศีลกินวาตา เป็นผาสุกทุกเดือนปี
๐ วันนั้นครั้นเดินไหว เกิดเหตุใหญ่ในปฐพี
เล็งดูรู้คดี กาลกิณีสี่ประการ
๐ ประกอบชอบเป็นผิด กลับจริตผิดโบราณ
สามัญอันธพาล ผลาญคนซื่อถือสัตย์ธรรม์
๐ ลูกศิษย์คิดล้างครู ลูกไม่รู้คุณพ่อมัน
ส่อเสียดเบียดเบียนกัน ลอบฆ่าฟันคือตัณหา
๐ โลภลาภบาปบ่คิด โจทย์ผิดริษยา
อุระพสุธา ป่วนเป็นบ้าฟ้าบดบัง
๐ บรรดาสามัญสัตย์ เกิดวิบัติปัตติปาปัง
ไตรยุคทุกขตะรัง สังวัจฉระอวสาน
แม่กม
ฉบัง ๑๖
๐ ขึ้นกมสมเด็จจอมอารย์ เอ็นดูภูบาล
ผู้ผ่านพาราสาวะถี
๐ ซื่อตรงหลงเล่ห์เสนี กลอกกลับอัปรีย์
บูรีจึงล่มจมไป
๐ ประโยชน์จะโปรดภูวไนย นิ่งนั่งตั้งใจ
เลื่อมใสสำเร็จเมตตา
๐ เปล่งเสียงเพียงพิณอินทรา บอกข้อมรณา
คงมาวันหนึ่งถึงตน
๐ เบียฬเบียดเสียดส่อฉ้อฉล บาปกำม์นำตน
ไปทนทุกข์นับกัปกัลป์
๐ เมตตากรุณาสามัญ จะได้ไปสวรรค์
เป็นศุขทุกวันหรรษา
๐ สมบัติสัตว์มนุษย์ครุฑา กลอกกลับอัปรา
เทวาสมบัติชัชวาล
๐ ศุขเกษมเปรมปรดิ์วิมาน อิ่มหนำสำราญ
ศฤงฆารห้อมล้อมพร้อมเพรียง
๐ กระจับปี่สีซอคลอเสียง ขับรำจำเรียง
สำเนียงนางฟ้าน่าฟัง
๐ เดชะพระกุศลหนหลัง สิ่งใดใจหวัง
ได้ดังมุ่งมาตรปรารถนา
๐ จริงนะประสกสีกา สวดมนต์ภาวนา
เบื้องน่าจะได้ไปสวรรค์
๐ จบเทศน์เสร็จคำรำพัน พระองค์ทรงธรรม์
ดันดั้นเมฆาคลาไคล
แม่เกย
ฉบัง ๑๖
๐ ขึ้นเกยเลยกล่าวท้าวไทย ฟังธรรมน้ำใจ
เลื่อมใสศรัทธากล้าหาญ
๐ เห็นไภยในขันธสันดาน ตัวห่วงบ่วงมาร
สำราญสำเร็จเมตตา
๐ สององค์ทรงหนังพยัคฆา จัดจีบกลีบชะฎา
รักษาศีลถือฤาษี
๐ เช้าค่ำทำกิจพิธี กองกูณฑ์อัคคี
เป็นที่บูชาถาวร
๐ ปะถะพีเป็นที่บรรจฐรณ์ เอนองค์ลงนอน
เหนือขอนเขนยเกยเศียร
๐ ค่ำเช้าเอากราดกวาดเตียน เหนื่อยยากพากเพียร
เรียนธรรมบำเพ็งเคร่งครัน
๐ สำเร็จเสร็จได้ไปสวรรค์ เสวยศุขทุกวัน
นานนับกัปกัลป์พุทธันดร
๐ กุมราการุญสุนทร ไว้หวังสั่งสอน
เด็กอ่อนอันเยาว์เล่าเรียน
๐ ก ข ก กา ว่าเวียน หนูน้อยค่อยเพียร
อ่านเขียนผสมกมเกย
๐ ระวังตัวกลัวครูหนูเอ๋ย ไม้เรียวเจียวเหวย
กูเคยเข็ดหลาบขวาบเขวียว
๐ หันหวดปวดแสบแปลบเสียว หยิกซ้ำซ้ำเขียว
อย่าเที่ยวเล่นหลงจงจำ
๐ บอกไว้ให้ทราบบาปกรรม เรียงเรียบเทียบทำ
แนะนำให้เจ้าเอาบุญ
๐ เดชะพระมหาการุญ ใครเห็นเป็นคุณ
แบ่งบุญให้เราเจ้าเอยฯ
- จบกาพย์พระไชยสุริยา -
กาพย์พระไชยสุริยา
ผู้แต่ง : สุนทรภู่
(https://i.ibb.co/F09bQgm/linie-0250-2.png) (https://imgbb.com/)
• กลับสู่ห้องหนังสือบ้านกลอนน้อย คลิก (http://www.homelittlegirl.com/index.php?topic=6682.msg22935#msg22935)
(https://i.ibb.co/F09bQgm/linie-0250-2.png) (https://imgbb.com/)
|
|