บ้านกลอนน้อย - กลอนสบายๆ สไตล์ลิตเติลเกิร์ล

คำประพันธ์ แยกตามประเภท => กลอน ร้อยกรองหลากลีลา => ข้อความที่เริ่มโดย: ปลายฝน คนงาม ที่ 30, พฤษภาคม, 2559, 08:45:37 AM



หัวข้อ: มโนนำนึก
เริ่มหัวข้อโดย: ปลายฝน คนงาม ที่ 30, พฤษภาคม, 2559, 08:45:37 AM

(https://i.ibb.co/f4JbvPr/image.jpg) (https://imgbb.com/)

อาเพศ เหตุการณ์ตำนานโลก
จิตโบกไกวพลิ้วริ้วอักษร
บรรยายอ่อนหวานอ้อนบังอร
อาวรณ์สาวใดในจินตนา

หรือมีหมายมองจับจ้องอยู่
พธูในฝันรำพันหา
คิดถึงเขานั้นทุกครั้งครา
อุราวาบไหวในท่าที

มโนนำนึกระลึกถึง
เสียงซึงซอสายกระจายถี่
อารมณ์ล่องไหลในวลี
ทุกวันทุกวี่ฤดีดวง

เขียนกลอน"อ้อนสาว"คราววัยแก่
คงแพ้สาวสวยด้วยวัยล่วง
ได้เพียงมโนโผเข้าควง
เรื่องจริงชายลวงตัวละคร

:xav87159:
ปลายฝน คนงาม

http://www.homelittlegirl.com/index.php?topic=2076.msg28304;topicseen#msg28304


หัวข้อ: Re: มโนนำนึก
เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 30, พฤษภาคม, 2559, 10:40:15 PM

ร้อยคำร่ำเคียงมาเรียงรส
โลมจินต์รินจดเป็นพจน์ร่อน
เพลงกล่อมพร้อมเกื้อมาเจือกลอน
ผ่านมโนโผย้อนมาอ้อนใจ

หากฝนคนงามมิหยามหยัน
ขอฝากเพลงฝันมาฝันใฝ่
มอบเพลงพิณกลอนที่อ้อนไกล
แนบหนึ่งหฤทัยจักไหว้วาน

ให้กลอนอ่อนด้อยได้คล้อยเคลื่อน
ติดต้องต่อเตือนมิเลื่อนผ่าน
ฝังฝากรักชิดสนิทนาน
สลักห้วงดวงมานอย่าหมางเมิน

เป็นหนึ่งน้องน้อยในกลอยจิต
เคียงชู้คู่ชิดมิห่างเหิน
เย้าหยอดพลอดพร่ำมิก้ำเกิน
พจน์ชายชมเชิญเพื่อชื่นชู

หากคำหนึ่งนี้นั้นมีค่า
เพียงเพลินสนทนามิปร่าหู
ขอจงแย้มจิตพินิจดู
จักรู้ความนัย.. มอบให้เธอ ฯ
:
 :d09:
- Black Sword -
 (หมู มยุรธุชบูรพา)


หัวข้อ: Re: มโนนำนึก
เริ่มหัวข้อโดย: ปลายฝน คนงาม ที่ 31, พฤษภาคม, 2559, 10:33:32 AM

กลัวเกรงเกินงามนิยามรัก
เอ่ยทักใจลอยจนพลอยเผลอ
หลงมนต์คำกลอนนอนละเมอ
แอบเพ้อยามค่ำฉ่ำกมล

ตื่นจบพบเห็นเป็นแค่ฝัน
สร้างสรรค์อักษรลอยล่องหน
คำใดไหนแท้หลอกแปรปน
มีมากยากค้นจากใจชาย

เจ้าเอ๋ยเจ้าชู้ประตูถ้ำ
ร่ายรำเพลงรักถักทอสาย
ไม่เชื่อเธอนะกลัวละลาย
ใจหายลอยร่อนคำอ้อนเธอ

 :d12:
ปลายฝน คนงาม

(http://upic.me/i/tr/w4y10.png) (http://upic.me/show/44295343)


หัวข้อ: Re: มโนนำนึก
เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 31, พฤษภาคม, 2559, 11:31:25 PM

เชื่อเถิดถ้อยคำที่นำส่ง
สัตย์ซื่อถือตรง มั่นเสมอ
จากจิตห้วงใจ ใช่ละเมอ
ใช่เพ้อ เพียงพร่ำลำนำพา

เอื้อนออดหยอดเย้าแลเคล้าหยอก
ใช่กลับกลิ้งกลอกเพียงออกหน้า
กลั่นจากรู้สึกลึกอุรา
หวังว่าส่งซึ้งให้ถึงทรวง

ขืนกักเก็บไว้แต่ในอก
คงช้ำกล้ำฟกเหมือนตกห้วง
ตกเหวแห่งรักที่ทักทวง
ลึกล้ำเกินล่วงจะป่ายคืน

คำชายเชิงชายใช่เจ้าชู้
เพียงพิศคิดดูมิดาษดื่น
มอบเพียงเรียงมั่นแต่ขวัญยืน
ร้อยหมื่นพันแสนจากแก่นใจ

คงช้ำชอกเหลือมิเชื่อถ้อย
เนื้อหนึ่งคำน้อยที่มอบให้
เหมือนเศษกรวดหินสิ้นค่าไร้
ค่าไกลกับเพชรเกล็ดมณี

หากหินดินแดนนั้นแน่นหนัก
แน่นด้วยความรักและศักดิ์ศรี
ดั่งพื้นเพใจในฤดี
พร้อมพลีปูทาง.. ให้ย่างกราย ฯ
:
 
- Black Sword -
 (หมู มยุรธุชบูรพา)