|
หัวข้อ: เอาเยี่ยงคนทำไม? เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 07, สิงหาคม, 2560, 02:02:39 PM ตีนเกาะกำลำไยถอนใจเศร้า ดูลูกเขาเข้านอนเรียงก่อนหลัง ตัวเมียรอคอเอียงส่งเสียงดัง ตัวผู้ฟังส่ายขนถลนตา ปากจาบจิกหยิกหยอกบ่งบอกสุข กะปุกหลุกรังไหวแกว่งไกวฝา ปูพื้นลุ่มนุ่มภายในฝ้ายคา กันฝนฟ้าสานไผ่ร่มใบบัง ภัยค่ำคืนตื่นตกจากนกฮูก โอบกอดลูกงอขดหัวหดสั่น พ้นงูเงี้ยวเขี้ยวขอเลื้อยล่อพัน หายหวาดหวั่นจู่โจนทโมนแมว บินผับผับสัปดาห์อุตส่าห์สร้าง ออกแบบร่างสถานวิมานแก้ว เพียรถักทอก่อเกิดสิ่งเพริศแพรว เสร็จสรรพแล้วยิ้มปริอภิรมย์ ขยับหวีดกรีดกรายปีกฟายฟ้อน พ้องกานท์กลอนร่อนทับสับสยม เพื่อนบินผ่านย่านยืนหยุดชื่นชม เอ็ดอึงขรมสนุกจู้ฮุกกรู ตีนเกาะกำลำไยถอนใจเศร้า นั่นรังเราเขาแกล้งยื้อแย่งอยู่ สะอื้นแสบแปลบปร่าน้ำตาพรู วิมานหรูแค่ใกล้ถูกไล่ตี รพีกาญจน์ กระจิบรุ่นคู่หนึ่งสร้างรังง่ามกิ่งกระดังงา เสร็จเข้าอยู่ได้สองสามวัน มีกระจิบครอบครัวหนึ่ง ไล่จิกเข้าครอบครองรัง มันเหงาเฝ้าใกล้ๆท่าทางน่าสงสาร |