บ้านกลอนน้อย - กลอนสบายๆ สไตล์ลิตเติลเกิร์ล

คำประพันธ์ แยกตามประเภท => กลอน ร้อยกรองหลากลีลา => ข้อความที่เริ่มโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 29, พฤศจิกายน, 2560, 12:12:09 PM



หัวข้อ: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 29, พฤศจิกายน, 2560, 12:12:09 PM
(http://preview.ibb.co/g7a8vG/20171127_175544.jpg) (http://ibb.co/i2LaaG)


หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 29, พฤศจิกายน, 2560, 12:17:12 PM
                                   นมัสการกถา
                                **********
                             (โคลงสี่สุภาพ)

                         ๏ เป็นพันปีล่วงแล้ว      พุทธศก       
                   กินรีชาดก                          เด่นฟ้า
                   ชนในโลกยอยก                อรรถเอก  ยิ่งแฮ
                   เผยแผ่ไปในหล้า                สดับซึ้งตรึงฤดี
          (กาพย์ยานี ๑๑)
                ๏ ชนชมชื่นนานมา      มโนราห์กินรี
         อินเดีย-นครศรีฯ                 แล้วแพร่หลายกระจายไป
                ๏ ทุกภาคถึงทั่วกัน             ที่สำคัญเมืองเชียงใหม่
         ภิกษุหนึ่งประพันธ์ไว้                “ปัญญาสชาดก” บรรณ
                ๏ พระโพธิสัตว์ชนม์          “พระสุธนชาดก”สรรค์
         เป็นหลักฐานสำคัญ                 ให้ยืนยงอยู่คงกาล
                ๏ กลอนสวดกาพย์ทั้งหลาย   แพร่กระจายหลายถิ่นฐาน
        วิจิตรพิสดาร                            อรรถรสบทภาษา
                ๏ เรื่องเล่ามุขปาฐะ           แปลกวาทะไปนานา
        จากปากต่อปากมา                   โดยชาวบ้านสืบสานศิลป์
                ๏ นิทานอันระดา              ทุกลีลาข้าฯ เคยยิน
        ประมวลถ้วนระบิล                   ร้อยคำกลอนทุ่มใจกรอง
                 ๏ กราบครูครั้งโบราณ        ที่สืบสานกานท์สนอง
         กาพย์ ฉันท์ ทุกครรลอง            ผู้สร้างสรรค์วรรณกรรม
                 ๏ บิดามารดาเล่า              ทุกผู้เฒ่าขับลำนำ
         ครูพักลักจดจำ                      น้อมบำบวงดวงวิญญาณ
                 ๏ ครูต้นแบบบทกลอน       ท่านสุนทรภู่อาจารย์
         จิตมั่นหมายสืบสาน                 วรรณศิลป์ปิ่นบรรยง
                 ๏ “กวีร่วมสมัย”             ครูผู้ให้รักดำรง
         สิบนิ้วก้มกราบลง                     แด่คุณครูที่บูชา
                 ๏ ข้อคิดจิตกุศล             พระสุธน มโนราห์
         หมายบุญคุณธรรมา                ดลสุขศานต์ทุกท่านเทอญ     

                                                ด้วยจิตคารวะ
                                                ธนุ  เสนสิงห์ 







หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 29, พฤศจิกายน, 2560, 12:22:09 PM

 
คำนำ
******
เริ่ม “แม่ศรีวรรณทอง” แห่งท้องถิ่น
ที่ได้ยินแต่เยาว์..ก่อนเก่านั่น
แล้วต่อด้วยเรื่องแสนมหัศจรรย์
“แดนคนธรรพ์” ลึกลับและซับซ้อน

สองเล่มนี้มีล้น “กลบท”
จึ่งหลากรส “ฉันทลักษณ์” งานอักษร
“ธนุ” (ค้น)คว้ามาใส่ไว้หลายตอน
เพราะรักกลอน..กล้าเขียนเพียรฝึกปรือ

“นิทานพระนล” หนุนเนื่องประเทืองจิต
แทรก “ข้อคิด-คำคม” ..สมเป็นสื่อ
ส่วน “พระสุธน มโนราห์” น่าเลื่องลือ
ฟังเพียงชื่อ...ก็ชวนใจให้ติดตาม

สุวัฒน์  ไวจรรยา
ศิลปินดีเด่นจังหวัดนนทบุรี สาขาวรรณศิลป์
บรรณาธิการ





(http://preview.ibb.co/fZQcNw/9616.jpg) (http://ibb.co/e9X2pb)

                                         ณ นครอุดรปัญจาล์
                              ท้าวอาทิตย์ราชา พระนางจันทราราชินี


หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 29, พฤศจิกายน, 2560, 12:26:19 PM

          ๏ ตั้งต้นความตามนิทานนานนักหนา
      อตีเต “นครอุดรปัญจาล์”                                      
      มีนามาลือเลื่องประเทืองไผท


          ๏ ทั่วทุกแหล่งแห่งหนชนผาสุก                        
      นิรทุกข์เนิ่นนานกาลสมัย
      ดินอุดมน้ำดีกว่าที่ใด                                        
      พืชพรรณไม้ดอกผลมีบริบูรณ์


          ๏ “ท้าวอาทิตยวงศ์” องค์กษัตริย์                      
      ครองสมบัติกรุงไกรเลิศไอศูรย์
      ทศพิธราชธรรมเรืองจำรูญ                                  
      ทรงเกื้อกูลถึงร้อยเอ็ดนครา


         ๏ คู่องค์เอกอัครมเหสี                                            
     “นางจันทราเทวี” ศรีสง่า
      น้ำพระทัยใฝ่ธรรมล้ำเมตตา                                  
      ปวงประชาเชิดชูคู่ราชัน


        ๏ จิรกาลนานมาพารานี้                                
      ปราจีนทิศสถิตที่สระสวรรค์
      สีสายน้ำงามตระการปานอำพัน                                
      นับอนันต์โกสุมปทุมมาลย์




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 29, พฤศจิกายน, 2560, 12:29:16 PM

       ๏ รายรอบสระสวรรค์มากพันธุ์ไม้                
     ร่มรื่นแท้แลวิไลยิ่งไพศาล  
     ใจกลางสระเป็นประตูสู่บาดาล                            
     จึงพบพานจอมนาคาผู้อารี                                                                  

       ๏ นาคฉายาว่า “ท้าวชมพูจิต”                    
     ไร้เดชฤทธิ์แต่นำหนุนบุญวิถี
     บำเพ็ญศีลอวยทานด้านความดี                            
     จึงเป็นศรีแห่งสระประจำเมือง

       ๏ มักจำศีลสงบกายใต้หว้าใหญ่                            
     ชนทั่วไปสักการมานานเนื่อง
     อำนวยพรนคร รัช ราษฎร์รุ่งเรือง                          
     บุญประเทืองด้วยนาคาบารมี

      ๏ ยามน้ำแล้งพญานาคปากให้น้ำ                    
     ชลชื่นฉ่ำทั่วแดนดินทุกถิ่นที่
     น้ำมากพลันผันธาราเมืองนาคี                              
     ชั่วตาปีมิวิตกอุทกภัย

       ๏ ประจำปีมีงานการบวงสรวง                          
     กิจทั้งปวงเสริมกุศลดลสุกใส
     เพิ่มพระเกียรติกษัตราลือชาไกล                          
     ชาวเวียงชัยวัฒนาสถาวร




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 29, พฤศจิกายน, 2560, 12:31:43 PM
         ๏ คืนหนึ่งพระมเหสีมีนิมิต                              
       ชวนให้คิดแปลกมิเคยเลยแต่ก่อน
       ว่าเทวามาอุ้มองค์เอมอร                                      
       เหินฟ้าจรสู่วนหิมวันต์
 
        ๏ วางพระองค์ให้ทรงคชสารศิลป์                    
       เที่ยวชมถิ่นพิไลกลางไพรสัณฑ์
       ผ่านสระใหญ่ช้างถวายบุษบัน                              
       อัศจรรย์สุบินสิ้นราตรี

       ๏ อุษาสางปรึกษาพระฤๅสาย                            
       อยากทราบคำทำนายให้ถ้วนถี่
       ด้วยครุ่นคิดจิตวุ่นวายร้ายหรือดี                            
       จอมธานีสั่งหาโหราจารย์

        ๏ โหราเฝ้าจึงเล่าความตามที่ฝัน                        
       ฤกษ์ยามอันทรงสุบินสิ้นโวหาร
       เมื่อโหรรับพระราชโองการ                                          
       ทูลภูบาลถ้อยความตามตำรา

        ๏ “คำทำนายถวายไท้ในการณ์นี้            
       พระองค์มีโชคอนันต์อันเลอค่า
       ดั่งจำนงทรงครรภ์พระราชบุตรา                                  
       จุติตรงลงจากฟ้าสุราลัย




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 30, พฤศจิกายน, 2560, 09:55:05 AM
        ๏ ทรงบุญญาธิการปานโกสินทร์                        
       ครองแผ่นดินสืบสายปลายสมัย”
       พอจบคำทำนายพระภูวไนย                                    
       ดวงฤทัยแช่มชื่นรื่นสราญ  

       ๏ ทรงถนอมกล่อมขวัญพระครรภ์อ่อน              
       งดเผ็ดร้อนเสวยพระกระยาหาร
       ทศมาสมาถึงซึ่งวันวาร                                            
       พระประสูติกาลมานอานันท์          

       ๏ พร้อมธนสมบัติพิพัฒน์เลิศ                              
       การณ์บังเกิดขุมทองผ่องสีสัน
       ทั้งสี่มุมปราสาทพิลาสสุพรรณ                                
       ดุจเทวัญประทานกาญจนา  

        ๏ ยังปีติยินดีที่ยิ่งล้น                                          
       ถึงปวงชนญาติพงศ์ร่วมวงศา
       องค์ทรงธรรม์รับขวัญพระลูกยา                              
       ให้นามว่า “สุธนราชกุมาร”

        ๏ ศุภลักษณ์วิไลเลิศในภพ                                  
       ทรงคุณครบบุญฤทธิ์พิสิฐพิศาล
       เจริญวัยราชัยหาพระอาจารย์                                    
       ผู้เชี่ยวชาญวิชามาเป็นครู




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 30, พฤศจิกายน, 2560, 09:59:54 AM
      ๏ สอน“ไตรเพท”“คัมภีร์พระเวท”ศาสตร์                    
    พระสามารถเรียนไวใครมิสู้
    ผู้สอนสั่งทั้งมวลล้วนเชิดชู                                        
    เป็นวิญญูองค์เอกอเนกอนันต์

     ๏ ทั่วธานินทร์สิ้นครูผู้ใดสอน                              
    ลาบิดามารดรจรไพรสัณฑ์
    หมายทิศาปาโมกข์โลกอภิวันท์                                
     คือยุคันต์* อาจารย์ชาญวิชา

     ๏ เอกาองค์บุกพงไพรใจหาญฮึก                                          
    ธนูศาสตร์ล้ำลึกหมายศึกษา
    แล้วสมหวังดั่งคิดด้วยกฤษฎา                                      
    พบมหาโยคีที่เกริกไกร

     ๏ จึงฝากตัวเป็นศิษย์เรียนศรศิลป์                          
    สมดั่งจินต์มุ่งมั่นแลฝันใฝ่
    ทรงศึกษาจริงจังอย่างตั้งใจ                                          
    สำเร็จได้ดังปองเพียงสองปี

    ๏ วันกราบลาพระอาจารย์ท่านกล่าวว่า                  
    “จะนำพาขึ้นยอดคีรีศรี
    สู่อาศรมศรศักดิ์สิทธิ์เลิศฤทธี                                        
    ในนั้นมีศาสตร์อมร “ศรศิลป์ชัย”



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 30, พฤศจิกายน, 2560, 10:02:16 AM
      ๏ ผู้เรียนจบการศึกษามาก่อนก่อน                            
   ต่างหมายปองครองศรที่ยิ่งใหญ่
   แต่ผันผ่านนานปีมิมีใคร                                              
   น้าวคันศรนี้ให้โก่งได้เลย

    ๏ สายศรแกร่งปานเหล็กกล้าหนักกว่าหิน”            
   พระสุธนได้ยินโยคีเอ่ย
   จึงตั้งจิตพิษฐานกาลก่อนเคย                                        
   สร้างบุญไว้ขอได้เชยชมฤทธา

      ๏ หยิบคันศรขึ้นจับกระชับมั่น                                
   แล้วน้าวคันศรสมมาดปรารถนา
   แผลงศรศิลป์บินไปในเมฆา                                        
   แผดเสียงก้องท้องวนาผาสะท้าน  

     ๏ แล้วลูกศรย้อนคืนแหล่งสำแดงฤทธิ์                        
   เป็นนิมิตคู่บุญญามาสมาน
   องค์โยคีมีวาจาสาธุการ                                      
   “เทพประทานจงน้อมนำประจำกาย
  
    ๏ พิชิตมารสานคุณธรรมนำชาวโลก                      
   พ้นทุกข์โศกสุขสันต์กันทั้งหลาย
   ศาสตราหรือคืออำนาจฉกาจร้าย
   พึงมีจิตคิดหมายใช้ด้านดี





หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 01, ธันวาคม, 2560, 09:18:06 AM

        ๏ อำนาจอยู่กับผู้ที่มีธรรมะ
      ธรรมย่อมจะนำมงคลดลสุขี
      ถ้าอธรรมดำรงไว้ให้ราคี
      อันหลักนี้พึงดำริซึ้งนิยาม

      ๏ พระบุตราได้มาครองต้องมีจิต
      สุจริตประจักษ์ไปในโลกสาม
      เทพบันดาลประทานให้ผู้ใจงาม”
      พอจบความกราบลาคืนธานี

      ๏ มิทันพลบพบพรานไพรแปลกใจนัก                   
      มานั่งดักหนทางกลางไพรศรี
      เมื่อประจันพลันพรานอัญชลี                                     
      พระจึงมีพจนาปุจฉาไป                                                             
   
      ๏ “ทำธุระอะไรที่ในป่า                                     
      เป็นนักล่ามิเห็นมีเนื้อที่ไหน
      หรือเพียงหาพวกยาสมุนไพร                             
      แล้วเหตุใดที่มานั่งท่ากัน”
 
      ๏ “กระหม่อม พรานบุญฑริก ขอรับ                   
      หากินกับไพรสาณฑ์นานเหลือนั่น
      สารพัดสัตว์ตื่นหนีทุกชีวัน                                             
      ด้วยเสียงลั่นเมฆาศรนารายณ์




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 01, ธันวาคม, 2560, 09:20:40 AM

    ๏ ปู่เล่าเรื่องศรศิลป์ชัยไว้นานมาก                          
    ใจจึงอยากอภิวันท์ดังมั่นหมาย
    กระหม่อมนี้มีธนูเคียงคู่กาย
    ลูกผู้ชายสายเลือดพรานชาญพนา

     ๏ เมื่อรู้องค์ทรงชัยได้ศรศิลป์                                        
    คู่กายินสมศักดิ์อนรรฆค่า
    ที่กระทำด้วยดำริมุทิตา                                                
    มิได้คิดริษยาใจอาธรรม์”

    ๏ พระสุธนยลท่าทีวจีขาน                                  
    จึงตอบพรานด้วยวาทะสมานฉันท์
   “ทำสัตว์ตื่นก็ขอให้อภัยกัน                                          
    มิหมายเป็นเช่นนั้นด้วยฉันทา
 
     ๏ แม้นเรารักธนูมั่นกันทั้งสอง                                      
    ควรปรองดองผูกสัมพันธ์กันเถิดหนา
    อาวุโสท่านแน่นอนเกิดก่อนมา  
    ละยศถาฯ ขอเรียกขานพี่พรานบุญ

     ๏ มีสิ่งหนึ่งสิ่งใดในภายหน้า                                    
    ร่วมสัญญากันไว้หมายเกื้อหนุน
    เดือดร้อนใดให้ช่วยเหลืออยากเจือจุน”                          
    มอบการุณย์แล้วเอ่ยลาคืนนาคร



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 01, ธันวาคม, 2560, 09:24:25 AM

  ๏ พรานบุญแสนซาบซึ้งตราตรึงจิต                          
   ด้วยมิคิดได้รับเกียรติมาแต่ก่อน
   จึงหมอบราบกราบก้มพนมกร                                      
   กล่าวสุนทรตอบไปใจตื้นตัน

    ๏ “ขอร่วมทางกลับเคหาในครานี้                            
   ต่อไมตรีมิตรใหม่ให้คงมั่น”
   พระสุธนมิขัดตัดสัมพันธ์                                            
   จึงชวนกันคืนนครอุดรปัญจาล์

    ๏ ร่วมกินร่วมค้างหว่างไพรพฤกษ์                                
   เรื่องใดนึกข้องจิตคิดปุจฉา
   พรานเล่า “มีลูกเมียพร้อมหน้าพร้อมตา                          
   อยู่ชายป่าฐานะก็พออยู่ดี

    ๏ แต่หม่อมฉันนั้นนิสัยติดไพรสัณฑ์                  
   อยู่เคหาถ้านานวันปานไฟจี้
   เมื่อเข้าป่าผาสุกทุกข์มิมี                                                
   ใช้ชีวีจัดเจนตระเวนไพร”

    ๏ ถามถึงองค์ชายาพระสุธน                                    
   “คงมากมายหลายคนด้วยหาได้
   สาวร้อยเอ็ดนครามิว่าใคร                                                  
   ปลงฤทัยอยู่ใต้เบื้องพระบาทา”



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 02, ธันวาคม, 2560, 09:31:26 AM
          ๏ พระสุธนจึงมีวาทีตอบ                                         
       “มิชื่นชอบหญิงใดในโลกหล้า
        แม้จำนงคงไม่ถึงซึ่งเวลา
        มิต้องตาต้องจิตเหมือนปิดใจ

        ๏ สักวันคงพบเนื้อคู่ชื่นชูชิด
        ฉันมิใช่ไร้ดวงจิตพิสมัย”
        เหมือนเปิดอกคุยกันพร้อมครรไล
        เผยความนัยแก่มิตรมิปิดบัง

       ๏ จนมาถึงซึ่งนิเวศเขตไพรสณฑ์
        ทางสองแพร่งแห่งหนคนละฝั่ง
        กล่าวอำลาพาทีไมตรียั้ง
        พระสุธนมุ่งสู่วังเมืองปัญจาล์

        ๏ ขึ้นเฝ้าพระชนก ชนนีท่าน
        รื่นสราญเชิดศักดิ์ยิ่งนักหนา
        เป็นเอกองค์มงกุฎราชบุตรา
        ทรงเดชาประเทืองเลื่องไผท
 
        ๏ กาลภายหน้าปกไพร่ฟ้าประชารัฐ
        เป็นกษัตริย์โลกเชิดชูผู้ยิ่งใหญ่
        สืบสันตติวงศ์องค์ราชัย                                 
        คือนิรัติศัยแห่งวงศ์วาน




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 02, ธันวาคม, 2560, 09:34:19 AM
        ๏ กล่าวถึงอีกเมืองซึ่งชื่อพ้อง                            
     “ปัญจาละ” ที่สองใหญ่ไพศาล
      อยู่ทิศประจิมแดนแสนกันดาร                                            
      ด้วยราชันนั้นใจพาลถืออาธรรม์

      ๏ เกิดข้าวยากหมากแพงทุกแห่งหน                          
      ประชาชนทุกข์เข็ญทั่วเขตขัณฑ์
      ต่างนครอุดรปัญจาล์นั้น                                                
      จึงพากันทยอยโยกย้ายไป

      ๏ ที่ทุกข์ร้อนหมายผ่อนคลายไปหาเย็น                    
      นั้นย่อมเป็นปกติแห่งวิสัย
      ชาวปัญจาล์ประจิมน้อยเหลือใจ                                    
      องค์ราชันนั้นแจ้งนัยเหตุคดี

      ๏ หลังประชุมเสนามหาอำมาตย์                            
      เพิ่งสามารถรู้ความตามวิถี
      ว่าเหล่ามวลมหาประชาชี                                              
      ย้ายถิ่นหนีทุกข์ยากจากพารา

      ๏ สู่อุดรปัญจาล์นาครสวรรค์                                          
      ที่พืชพันธุ์อุดมสมบูรณ์กว่า
      ดินน้ำดีด้วยบารมีจอมนาคา                                            
      ผู้ขึ้นมาทำหน้าที่บริบาล          




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 02, ธันวาคม, 2560, 09:39:46 AM
(http://preview.ibb.co/k39nQG/DSCF9635.jpg) (http://ibb.co/niSJXw)
 
 พราะราชาแห่ง ประจิมปัญจาล์ บัญชาให้พราหมณ์ไปจับจอมนาคา


หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 02, ธันวาคม, 2560, 09:43:08 AM
 

     ๏ ราชาฟังดังนั้นพลันกริ้วเหลือ                                 
      นาคโอบเอื้อมิมาถึงถิ่นสถาน
      บริภาษจอมนาคาว่าสาธารณ์                                         
      กระทำการโดยฉันทาถืออาธรรม์

      ๏ จึงระดมพราหมณ์ที่มีพระเวท                               
      มากฤทธิ์เดชยิ่งใหญ่ในเขตขัณฑ์
      ให้เข้ามารวมกลุ่มประชุมประชัน                                   
      เพื่อคัดสรรผู้อาสาจับนาคี

      ๏ เมื่อได้พราหมณ์ตามจิตที่คิดหมาย                             
      จอมราชันบรรยายให้หน้าที่
     “จับเป็นมาก็ได้ตายก็ดี                                                     
      รางวัลมียศศักดิ์มากตอบแทน”

      ๏ พราหมณ์ทูลลาคลาไคลมิได้ช้า                               
      มุ่งอุดรปัญจาล์ทำตามแผน 
      สืบถามหาสระน้ำประจำแดน                                       
      จนมั่นแม่นโคนหว้าใหญ่รอยไม่จาง

      ๏ จึงทดลองมนตรากับยาสั่ง                                       
      พ่นลงยังสระใหญ่ใสกระจ่าง
      ในฉับพลันธารพลุ่งไอฟุ้งคว้าง                                 
      จากใจกลางสระงามน้ำขุ่นตม
 



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 04, ธันวาคม, 2560, 09:59:10 AM
      ๏ พราหมณ์ปลื้มใจในวิชาฤทธิ์ยาขลัง                      
     มีพลังเหมือนหมายใจสุขสม
     จวนจะค่ำทำเพิงค้างกางฝนลม                                      
     ทวนอาคมคาถาวิชามาร

     ๏ วางแผนมั่นเข้าวันใหม่เข้าในป่า                              
     เก็บว่านยาพิษร้ายเพียงไฟผลาญ
     มากพอที่บีฑานาคามลาน                                              
     จึงเริ่มงานที่เป็นไปดั่งใจคิด  

     ๏ แลถึงคราพญานาคราช                                          
     ต้องมนตราพยาบาทนั่งไม่ติด
     ร้อนรุ่มนักดังอัคคีเผาชีวิต                                                    
     ปานเข็มพิษทะลวงดวงฤทัย

     ๏ เกิดสังหรณ์ร้อนจิตผู้คิดร้าย                                        
     มุ่งทำลายด้วยเวทเดชยิ่งใหญ่
     อยากให้การณ์อันระแวงนั้นแจ้งใจ                                  
     จึงคลาไคลขึ้นเหนือพื้นปฐพี

     ๏ แล้วจำแลงแปลงกายเป็นชายหนุ่ม                          
     มาดักซุ่มดูลาดเลาเฝ้าพื้นที่
     หาพบเห็นผู้ใดใจมิดี                                                    
     ไม่อยากรอจรลีตามร่องรอย

[/color][/size]


หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 04, ธันวาคม, 2560, 10:01:32 AM
 
      ๏ ได้พบพราหมณ์หมองูพักอยู่ยั้ง                                
     รู้ผู้ที่มีพลังต้องร้างถอย
     อกประอุกทุกข์ใหญ่มิใช่น้อย                                              
     เสโทย้อยย่ำย่างตามทางมา
 
     ๏ ดังกุศลผลบุญหนุนนำให้                                
     พบพรานไพรพอดีที่ชายป่า
     จึงทักทายไต่ถามความนานา
     “ท่านเป็นชาวพาราแห่งใดฤๅ”

     ๏ พรานบุญตอบมอบน้ำใจไม่เย่อหยิ่ง                          
     ตามความจริงจากใจอันใสซื่อ
     “ชาวอุดรปัญจาละนามระบือ                                              
     ชนเลื่องลือแดนอุดมสมบูรณ์ดี”

     ๏ “เหตุจากไหนใครบันดาลเช่นนั้นได้  
     จึงปลอดภัยไร้ทุกข์เป็นสุขศรี”
     พรานบุญตอบ “เป็นความชอบของนาคี    
     บารมีปกปักรักษ์มานาน”

     ๏ “ถ้าจู่จู่มีผู้จ้องปองร้ายนาค                                          
     มีฤทธิ์มากเกินที่นาคีต้าน
     ความคิดเห็นเป็นไฉนในดวงมาน                                  
     แม้นเหตุการณ์คับขันกระนั้นแล้”




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 04, ธันวาคม, 2560, 10:05:54 AM

       ๏ พรานบุญว่า “หามีใครในเมืองนี้                              
     ความคิดมีอย่างท่านนั้นกล่าวแน่
     หรือว่าคนคนนั้นคือท่านแท้                                            
     ที่แปลกหน้ามาตั้งแง่ให้งวยงง

      ๏ ต้องม้วยมรณ์ด้วยศรพรานเป็นการตอบ                            
     คิดมิชอบกับนาคาค่าสูงส่ง”
     เห็นท่าทีที่รักกันเป็นมั่นคง                                              
     ดังจำนงนาคจำแลงเลิกแปลงกาย

      ๏ เป็นนาคีแล้วมีคำพร่ำเฉลย                                      
     ว่า “ท่านเอ๋ยเราทุกข์สุขสลาย
     ด้วยมีพราหมณ์มากฤทธิ์ใช้พิษร้าย                                
     ย่ำกล้ำกรายกายินถึงวิญญาณ์

     ๏ เขาตั้งหลักพักกายชายไพรศรี                                
     คงเตรียมการณ์ผลาญชีวีเราวันหน้า
     ขอไหว้วานท่านด้วยช่วยเมตตา                                      
     เรานาคานี้จะเทิดพระคุณ”              
            
     ๏ พรานแน่ชัดว่าสัตย์จริงมินิ่งอยู่                                    
     ขออาสามาเป็นผู้ช่วยเกื้อหนุน
     จะปกปักรักษ์นาคาที่การุณย์                                        
     คอยค้ำจุนปัญจาล์มาเนิ่นนาน



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 05, ธันวาคม, 2560, 10:18:46 AM
    ๏ “ท่านจงกลับคืนวังตั้งใจเถิด                                    
     เหตุร้ายใดจักไม่เกิดขึ้นกับท่าน
     ข้าจะเฝ้าสระเอาไว้ป้องภัยพาล                                        
     ถ้าใครมากระทำการอันพิกล

     ๏ ต้องม้วยมรณ์ด้วยศรพรานผลาญชีวิต                          
     สมโทษทัณฑ์ที่มันคิดอกุศล”
     นาคาว่า “ถ้าทำร้ายก่อนคลายมนต์                                
     เราต้องทุกข์รุกรนนานนิรันดร์
  
     ๏ ควรสำทับกับเขาให้คลายมนต์ก่อน                              
     ตามขั้นตอนน้ำในสระจะแปรผัน
     ไว้ชีวีดีหรือไม่ต่อไปนั้น                                                  
     มิกีดกันท่านตามจิตพินิจความ”

     ๏ ตกลงได้เหมือนดังที่ตั้งจิต                          
     วิเคราะห์กิจถ้วนถี่มิหยาบหยาม
     เขาก็ศิษย์มีครูมิวู่วาม                                                    
     ต้องทำตามแผนการวางงานไว้

     ๏ จำประจัญมันผู้ที่มีจิตต่ำ                                          
     มายีย่ำผู้ทำดียอมมิได้
     มิประมาทรู้ว่าพลาดอาจมีภัย                                            
     จึงซุ่มกายภายในร่มไม้บัง  





หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 05, ธันวาคม, 2560, 10:21:31 AM
    ๏ หลังอุษามาอีกวันไม่ทันสาย                                      
   เห็นพราหมณ์ร้ายผู้ที่มีมนต์ขลัง
   แบกกิ่งไม้สะพายถุงพะรุงพะรัง
   แล้วมาตั้งศาลเพียงตาหน้าสระงาม

    ๏ เริ่มพิธีพลีกรรมทำคุณไสย                                      
   พ่นลงไปจนจบคำรบสาม
   น้ำพวยพุ่งฟุ้งไอสมใจพราหมณ์                                      
   ว่านพิษตามลงเติมเพิ่มพลัง

   ๏ พรานบุญเห็นเป็นพราหมณ์ร้ายไม่ผิดพลาด                        
   ประชิดพลันสันดาบฟาดลงกลางหลัง
   พราหมณ์ฟุบลงยังคงซัดหมัดอีกครั้ง                              
   แต่ก็ยั้งมิให้ถึงวายชนม์

   ๏ ตีนเหยียบบ่ามือคว้าหัวห้ามตัวถอย                          
   จ่อคอหอยด้วยดาบกำราบก่น
   พราหมณ์กลัวเสียชีวินสุดดิ้นรน                                      
  ขอปรานีชีวิตตนพัลวัน

   ๏ พรานตะคอกบอกอยากมีชีวีต่อ                            
   อย่ารั้งรอคลายมนตราฝังอาถรรพ์
  มิอาจเบี่ยงบ่ายได้ในครานั้น                                        
   รับปากพลันยันกายตั้งนั่งภาวนา




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 05, ธันวาคม, 2560, 10:24:47 AM

       ๏ พรานจ้องสระน้ำใหญ่ไอฟุ้งอยู่                              
    ประเดี๋ยวดูระงับหายปลายคาถา
    จึงมั่นใจพราหมณ์ร้ายคลายมนตรา                                
    มิรอราดาบสะบัดตัดคอพราหมณ์

    ๏ “ประเพณีตีงูให้หลังหัก                                          
    ปู่สั่งนักย้ำเน้นเป็นข้อห้าม    
    ช่วงเวลาเข้าตาอับกลับอ่อนตาม
    พอก้าวข้ามภาวะอันตราย

     ๏ คิดเรื่องหลังครั้งเก่าทำเอาแค้น
    ถ้าหากแม้นมีโอกาสดังมาดหมาย
    จักหวนย้อนมาย้ำคิดทำลาย    
    จึงความตายนั้นแท้ควรแก่การณ์

    ๏ เพราะทำตัวชั่วช้าอาญาหนัก
    ใจคิดจักทำลายหมายประหาร
    ถึงเทพไทไม่เมตตาคนสาธารณ์
    รับโทษฐานเลวทรามตามกฎกรรม”

    ๏ จอมนาคาในครานั้นอาการร้อน
    ค่อยค่อยผ่อนกลายเป็นเย็นชื่นฉ่ำ
    รู้มนตราราคีที่กระทำ
    ได้คืนคำคลายสิ้นแสนยินดี



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 06, ธันวาคม, 2560, 10:00:52 AM

   ๏ แปลงเป็นหนุ่มหน้ามนเหมือนคนก่อน                          
  จึงรีบจรขึ้นตรวจตราหน้าสระศรี
  เมื่อได้พบโดยพลันพรานบุญชี้                                        
  ให้ดูผีศัตรูผู้คิดร้าย

   ๏ จอมนาคีดีใจปานได้แก้ว                                          
 “เป็นพระคุณบุญแล้วหนอสหาย
  ให้เราได้แทนคุณท่านอันมากมาย                                  
  มิกลับกลายยึดมั่นคำสัญญา

    ๏ แต่เราสองต้องช่วยกันจัดการศพ                              
  อย่างเคารพศัตรูร้ายวายสังขาร์
  คิดอภัยไม่ขอต่อเวรา                                                      
  ปล่อยเป็นเหยื่อแร้งกาไม่น่างาม”

    ๏ ช่วยกันเคลื่อนศพไปสู่ไพรสัณฑ์                                
  ห่างสระนั้นฝังให้มิได้หยาม
  สำเร็จการพรานจะไปไกลเขตคาม                                  
  นาคเอ่ยนามพรานว่า “มหามิตร

   ๏ ขอร้องให้ได้แทนคุณเพื่อนบุญเถิด                            
  น้ำใจท่านนั้นประเสริฐแสนซึ้งจิต
  ที่เมตตาอารีต่อชีวิต                                                        
  เชิญสถิตสุขอุรา ณ บาดาล”  
 



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 06, ธันวาคม, 2560, 10:02:45 AM
   ๏ พรานเกรงใจไม่ปัดขัดประสงค์                            
    เจ้านาคาพาลงสระพิศาล
    ถึงวังทองมองอร่ามงามตระการ                                      
    ร่วมปฏิสันถารสมานกัน

     ๏ เชิญพรานไพรให้นั่งบัลลังก์คู่
    หมายเชิดชูเกียรติมิตรสนิทมั่น
    พรานบุญค้าน “ท่านนะหรือคือราชัน                                  
    ข้าต่ำชั้นเพียงพรานไพรไม่บังควร”                                    
 
     ๏ “ท่านผู้ที่มีคุณนำหนุนนัก                                        
    เรื่องยศศักดิ์ฐานะคนละส่วน
    อย่าให้เสียแรงรักที่ชักชวน                                              
    เลิกเรรวนพึงสดับรับรางวัล

     ๏ ให้ท่านครองอาณาห้าปราสาท                                
    ดำรงราชเวียงชัยไอศวรรย์
    ห้าร้อยนางนาคีโสภีพรรณ                                                    
    จักคัดสรรเป็นบริจาริกา”

     ๏ พรานสนองน้ำใจไม่อาจขัด                                      
    ครองสมบัตินาคีอันมีค่า
    อยู่ได้เจ็ดราตรีเจ็ดทิวา                                                      
    เฝ้าทูลลาเจ้าบาดาลกลับบ้านเมือง




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 06, ธันวาคม, 2560, 10:04:47 AM
     ๏ จอมนาคาว่า “ขัดข้องหมองสิ่งไหน                                  
    จักดูแลแก้ไขได้ทุกเรื่อง
    สิ่งใดผิดมิตรบุญจึงขุ่นเคือง                                              
    คิดย่างเยื้องคืนหลังดังวาที”

     ๏ พรานพรรณนา “หามีที่ข้องขัด                                
    สารพัดสิ่งอำนวยอวยสุขี
    แต่วาสนาข้าน้อยด้อยเพียงนี้                                              
    น่าจะมีความสุขกลับทุกข์ทน

     ๏ ห่วงเมียลูกผูกใจไม่ห่างหาย                                      
    อยู่นานช้าจะว่าตายกลางไพรสณฑ์
    อีกอย่างข้าลาไพรใจกังวล                                              
    ด้วยเป็นคนเคยชินถิ่นวนา”

     ๏ “เพื่อนไปดีก็มิขัดอัชฌาศัย                                    
     แก้วแหวนใดสมบัติปรารถนา
    นับโกฏิมอบตอบแทนให้ไปขายค้า                                
    เพื่อนำพาบำรุงบำเรอตน”

    ๏ พรานบุญว่า “ข้าดำรงอยู่พงไพร                              
    ทรัพย์มากไปใครเห็นเป็นฉงน
    ขอเพียงนิดติดมือไปไม่มากล้น                                      
    พอคลายจนเมียลูกสุขสบาย”




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 07, ธันวาคม, 2560, 10:04:17 AM
    ๏ “จักคิดอ่านฉันใดตามใจท่าน                                  
     แม้นทัดทานรั้งอยู่ดูเสียหาย
     การณ์จากไกลไมตรีมีมิกลาย                                        
     ยังจักหมายแทนคุณเกื้อหนุนกัน
    
     ๏ กาลข้างหน้าคราใดท่านได้ทุกข์                                
     ขอดลสุขดำรงอยู่คงมั่น
     ดั่งจำนงจงมาหน้าสระพลัน                                                
     กู่กระชั้นสัญญาณขานสามลา

     ๏ แม้มิพบเห็นใครผู้ใดอยู่                                        
     นายประตูจักนำท่านนั้นมาหา”
     ตกลงกันเป็นคำมั่นคำสัญญา                                          
     นาคนำพาขึ้นบนพื้นปฐพี
  
     ๏ กล่าวคำลาพากันคืนพื้นเพเก่า                                  
     ถิ่นลำเนาเคยอาศัยได้สุขศรี
     เมื่อรำพึงถึงในใจคนนี้                                                      
     บ้านคือที่ครองสุขทุกชีวัน

     ๏ ดั่งสัตว์พรากจากดงอยู่กรงทอง                              
     ย่อมหม่นหมองครองทุกข์สิ้นสุขสันต์
     ถิ่นกำเนิดเกิดกายทั้งหลายนั้น                                            
     สายใยรักผูกพันมั่นมิเลือน




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 07, ธันวาคม, 2560, 10:06:23 AM

        ๏  พรานบุญถึงเคหาภรรยาเห็น                                    
    สิ้นลำเค็ญสุขใดไม่แม้นเหมือน
    แม้ไม่เหลือเนื้อ ยา คืนมาเรือน                    
    เล่าเรื่องเยือนแดนนาคาเมืองบาดาล

     ๏ มอบแก้วแหวนเงินทองของเมืองนาค                            
    เห็นไม่มากแต่มูลค่ามหาศาล
    เมียพรานบุญสุขสบายไปอีกนาน                                      
    เกินกว่าการล่าเนื้อเพื่อยังชนม์

     ๏ อันพรานไพรมิใจต่ำความโลภหลาย
    คนมากมายหยามหมิ่นสิ้นกุศล
    ผู้ย่ำยีชีวิตจิตมืดมน
    การมองคนผิวเผินจะเกินจริง

     ๏ อยู่มินานพรานบุญวุ่นใจนัก                                
    แม้นอนพักเคหาน่าสุขยิ่ง
    สัญชาตญาณพรานไพรไม่อาจทิ้ง
    อยากเอนอิงในพนาคาคบไม้

     ๏ จึงสั่งเสียลูกเมียว่า “ในครานี้  
    เงินทองมีพอเพียงเลี้ยงตนได้
    เข้าดงดานนานกว่าคราใดใด                                            
    ถึงแดนไกลที่ไม่เคยเลยก่อนมา




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 07, ธันวาคม, 2560, 10:08:47 AM

      ๏ แดนดงริมหิมพานต์อันลึกล้ำ                                          
      เพียงยินคำคนครั้งเก่าเล่านักหนา
      อยากจะไปให้เห็นเป็นบุญตา                                            
      แนววนาวิจิตรพิสดาร”                                                                                    

      ๏ เตรียมธนูหน้าไม้ของใช้สอย                                    
      เผือก มัน กลอยหาได้หว่างไพรสาณฑ์
      เสบียงกรังทั้งหยูกยาที่อาธาร*                                            
      เมื่อจัดการครบครันจึงผันจร

      ๏ เบนหน้าบ่ายไปสู่อุดรทิศ                                            
      เขตป่าปิดเดินยากมากสิงขร
      ด้วยจิตพรานผู้ชาญป่ามิอาทร                                          
      เที่ยวแรมรอนนอนวนาหลายราตรี

      ๏ จนลุล่วงห้วงน้ำงามประหลาด                                  
      รุกขชาติแปลกตากว่าทุกที่
      ดุจเทวัญสรรค์บุปผาสุมาลี
      หลากหลายสีชื่นฉมชวนดมดอม

      ๏ น้ำใสสวยด้วยกลุ่มปทุมมาศ                            
      ดารดาษอุบลบานซ่านกลิ่นหอม
      ดุจแข่งขันกันชูกรอันอ่อนน้อม                                      
      สะพรั่งพร้อมชมเพลินจำเริญใจ          




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 08, ธันวาคม, 2560, 09:03:32 AM

      ๏ ใกล้เวลาสายัณห์กระชั้นนัก                                   
    หาที่พักสักคราค่อยมาใหม่
    มองที่เหมาะจำเพาะค้างมิห่างไกล                             
    ลัดเลาะไปพบอาศรมบรมมุนี

     ๏ พรานสบายใจนักขอพักค้าง                                   
    มิเดือดร้อนนอนห้างให้ยากที่
    เดินมุ่งหน้าไปหาเจ้ากุฎี                                                 
    วันทาพระฤษีมีเมตตา

     ๏ พรานบุญถามความเป็นผู้อยู่โดดเดี่ยว                     
   “ภาระเกี่ยวภักษาหารใครสรรหา
    ยามเจ็บป่วยใครช่วยอวยหยูกยา                                           
    เหล่าสัตว์ร้ายมีไหมมาบีฑากาย ”

     
     ๏ พระมุนีชี้แจง “แหล่งอาหาร                                       
    ทุกวันวารขบฉันนั้นเหลือหลาย
    เลือกเพียงผลที่หล่นพื้นดื่นกระจาย                               
    ทั้งลิงป่ามาถวายให้ทุกวัน

     
    ๏ ส่วนหยูกยานานาพรรณสมุนไพร                                 
    เกินต้องการสัญจรในพนขัณฑ์
    ทุกก้าวย่างมิห่างยาสารพัน
    ต่างสามัญพิเศษเวชวนา




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 08, ธันวาคม, 2560, 09:05:26 AM

       ๏ สัตว์ร้ายใดไม่บีฑาวิสาสะ
     เบียดเบียนละทุกสิ่งอหิงสา
     การป้องกันนั้นหรือคือเมตตา
     มิได้มีเดชามาค้ำชู

      ๏ แล้วโยมเป็นพรานไพรหรือไรเล่า                              
     มิหาบเขา หนังใดสงสัยอยู่
     เดินเข้าดงหลงผิดทิศมิรู้                                          
     หรือมาสู่เจตนาว่าอย่างไร”

      ๏ “ฉันเป็นพรานนานมาพนาเวศ                              
     ถ้วนทุกเขตท่องถึงสิ้นถิ่นไหนไหน
     เพียงป่านี้ที่เพิ่งมาเพราะว่าไกล                                        
     เดินทางได้ลำบากยากเอาการ

      ๏ พบห้วงน้ำงามปานธารสวรรค์                          
     ฤๅเทพสรรค์ถวายให้แก่ท่าน”
     คำโยคี “มีมาแต่ช้านาน                                            
     อยู่ในเขตหิมพานต์มหาพน”

      ๏ “เมื่อวานผ่านมาเห็นเป็นบุญนัก                              
     พรุ่งนี้จักชมความงามอีกหน
     ด้วยติดตาตรึงใจคล้ายต้องมนต์                                      
     ชะตาดลประสบพบสิ่งดี




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 08, ธันวาคม, 2560, 09:07:14 AM

            ๏ องค์โยคีมีคำกล่าวห้ามว่า                                          
      “พรุ่งนี้หนาคือวันปัณรสี
       ซึ่งเหล่านางโศภินกินรี                                                  
       ใช้น้ำในสระนี้ชำระองค์

        ๏ โยมรอไว้สักวันให้ผันผ่าน                                      
       พบโฉมยงทรงสะคราญพานลุ่มหลง
       อกร้อนไฟราคะยากจะปลง                                              
       เป็นมั่นคงจริงจังขอฟังคำ”

        ๏ พรานยินวาจามุนีที่กล่าวขอ                                      
       เหมือนเติมต่อใจอยากเห็นเต้นตุ้มต้ำ
      “เพียงแอบแลแต่ไกลไกล” พรานไพรย้ำ                            
      “จะมิทำให้ตกตื่นขอยืนยัน”

        ๏ องค์โยคียังมีคำห้ามว่า “อย่า...  
       กินรีมีนาสาพิเศษสรรค์
       เหนือลมแลแม้มีผู้อยู่ไกลกัน                                            
       จับกลิ่นอันแปลกไปได้ไวนัก”

        ๏ พรานตอบต่อ “ข้อนี้นั้นฉันถนัด                                    
       การส่องสัตว์จมูกดีต้องมีหลัก”
       ผู้ทรงศีลสิ้นวาทีที่จะทัก  
       จึงหยุดพักวาระสนทนา




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 09, ธันวาคม, 2560, 06:13:07 AM

     ๏ รุ่งสุรีย์สีทองส่องสว่าง                                          
     แสงพรายพร่างลอดใบไม้ในป่า
     พรานมุ่งตรงลงกุฎีด้วยปรีดา
     สอบทิศหาใต้ลมจนสมจินต์

     ๏ พบสุมทุมพุ่มพฤกษ์ดังนึกคิด                                  
     ที่ปกปิดบังกายได้หมดสิ้น
     สงบนิ่งจริงดังว่าทำมาชิน                                                
     มิอาจยินแม้เสียงผายลมหายใจ

     ๏ มินานเห็นกินนรีที่ขอบฟ้า                                            
     ล่องลิ่วมาตรงทิศจนชิดใกล้
     ถึงยังแท่นศิลาหมายตาไว้                                            
     มิระแวงระไวพรานไพรมอง

     ๏ ถอดปีกหางวางเคียงเรียงเสร็จสรรพ                          
     ลงน้ำตามลำดับองค์หนึ่งสอง
     สามสี่ห้าหกถึงนุชคนสุดท้อง                                          
     พรานบุญจ้องนิ่งกริบมิพริบตา

     ๏ ทุกนงรามงามเหลือเหนือมนุษย์                                  
     แต่น้องสุดสดใสพิไลกว่า
     พี่ขานนามน้องกระจะ “มโนราห์”                                  
     ลักขณาอัปสรใดไม่เปรียบปาน



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 09, ธันวาคม, 2560, 06:14:53 AM

       ๏ คิดถึงคำพระสุธนเมื่อหนก่อน                                
       ร้อยนาครธิดาใดไม่สมาน
       ถ้วนทั้งในโลกายุพาพาล                                                
       พระมิมีดวงมานปฏิพัทธ์

       ๏ ฤๅชะตาฟ้าเบื้องบนดลมานี้                                      
       กินรีคือคู่องค์วงศ์กษัตริย์
       เมื่อใคร่ครวญหวนคำนึงถึงแน่ชัด                                  
       พรานบุญตัดอารมณ์ข่มใจลา

       ๏ กลับคืนหลังหวังพบปะพระฤษี  
       เผยวจีเข้าจุดอยากปุจฉา
       ที่หมายผลและต้นเหตุเจตนา  
      “อยากจะจับมโนราห์ฉันใดดี

       ๏ การมาดหมายมิใช่ว่าเกิดราคะ                                
       กักขฬะมิดูกายตนใช่ที่
       รู้ว่าเธอกึ่งเทพเป็นเทวี                                                      
       ศักดิ์สตรีควรคู่พระภูมินทร์

      ๏ จับนางหมายไปถวายพระสุธน                                          
       เจริญชนม์เอกากายใฝ่ถวิล
       หญิงมากมายถวายตัวทั่วธาณินทร์                                    
       หากแต่จินต์ยังมิภักดิ์รักนางใด




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 09, ธันวาคม, 2560, 06:18:20 AM


     ๏ เชื่อมั่นมากหากพบหน้าโนราห์น้อง                        
    พระองค์ต้องตรึงจิตพิสมัย
    วิธีการจับนางควรอย่างไร                                                  
    ผิพลั้งไปโอกาสต้องขาดลอย

    ๏ ทำบ่วงบาศไปคาดคล้ององค์น้องนั้น                              
    สระกว้างครันคงยากอยู่สักหน่อย
    พุ่งไปจับสับสนแน่มิใช่น้อย                                            
    อลหม่านพานจะพลอยให้งวยงง

    ๏ ด้วยทั้งเจ็ดกินรีนี้สะสวย                                        
    ร่างสำรวยละม้ายทำให้หลง      
    คิดยิ่งขัดตัดมิขาดมาดจำนง                                            
    จึงเจาะจงขอความคิดพระสิทธา”

    ๏ พระฤษีมีคำพร่ำเฉลย                                        
    หลังพรานเผยใจมาดปรารถนา
   “โยมพรานเอ๋ยอย่าเลยไม่ได้การนา                              
    มิใช่เนื้อมิใช่ปลาคว้าดังใจ
    
    ๏ หรือเด็ดดังตั้งฤดี “นารีผล”
    เขาก็คนเดินดินที่บินได้
    ทั้งเชื้อเทพเทวัญอันเรืองไกร                                          
    ชนมิใช่นกกาหนาโยมพราน




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 12, ธันวาคม, 2560, 05:48:31 AM
       ๏ การบินได้ใช้ปีกหางสร้างประดิษฐ์                            
     อิทธิฤทธิ์แห่งมนตราเทวาสมาน
     ชาวไกรลาสนิวาสโพ้นหิมพานต์                                        
     เลิศโอฬารประเทืองปานเมืองแมน
  
     ๏ มิอืดอาดปราดเปรียวเฉลียวฉลาด                            
     ความสามารถเหินฟ้าได้ว่องไวแสน
     อันมนุษย์ดุจเราไซร้อย่าหมายแม้น                                
     ใช่ดูแคลนฝีมือพรานผู้ชาญไพร

     ๏ มีบ่วงบาศนาคราชนั้นเพียงหนึ่ง                              
     ที่สามารถรัดรึงดึงไว้ได้”
     พรานบุญฟังนั่งยิ้มกระหยิ่มใจ                                        
     ยกมือไหว้พระสิทธาลาทันที

     ๏ จิตพระผู้ทรงพรตกำหนดว่า
     เมื่อพรานป่ารู้ความหมายต้องหน่ายหนี
     อยากปกปักรักษ์ชีวินกินนรี
     นาคบาศที่หามิได้หายตอแย

     ๏ มิรู้ว่าพาทีกลับชี้ช่อง
     พรานสมปองเหมือนจิตคิดไว้แน่
     ความหวังดีมีผลร้ายได้จริงแท้
     ฉะนี้แลพึงกำหนดพจนา




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 12, ธันวาคม, 2560, 05:51:07 AM

        ๏ พูดพล่ามไปไม่ยั้งระวังปาก
      ยิ่งพูดมากคนฟังเขาชังหน้า
      ภูมิรู้มีหรือไม่ในเจรจา
      เหมือนเปิดผ้าให้เขาเห็นเปล่าเปลือย

       ๏ พรานกระหยิ่มยิ้มย่องท่องทางเก่า
      จำลำเนาเดิมได้มิใคร่เหนื่อย
      คัดที่ควรค้างสบายตามชายเฟือย*
      เหมือนฉะเฉื่อย* รู้ไปมาครากี่วัน

       ๏ กลางดวงจิตคิดการณ์ไกลใจสุขแสน
      เดินสู่แดนปัญจาละสระสวรรค์
      เมื่อมาถึงจึงกู่ร้องก้องถิ่นนั้น                                        
      สามลาอันเคยสัญญากับนาคี

       ๏ สิ้นคำขานนายทวารพลันมาพบ                                      
      นั่งนอบนบระยอบขอบสระศรี
      ยินวาจาเข้าใจในทันที                                                    
      จูงพรานรี่ดิ่งตรงลงบาดาล

       ๏ เวลาชั่วอึดใจไปด้วยเวท
      เข้าถึงเขตนาคะราชฐาน
      ต่างชื่นชมยินดีที่พบพาน                                                  
      มิตรสัมพันธ์มั่นสมานเหมือนผ่านมา




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 12, ธันวาคม, 2560, 05:53:26 AM

       ๏ “เพื่อนมีทุกข์ขุกเข็ญใดให้ช่วยเหลือ                        
     หรือเพียงเมื่อระลึกถึงจึงมาหา
     จงแถลงแจ้งเหตุเจตนา                                                    
     ถือเสียว่ากันเองห้ามเกรงใจ”

      ๏ พรานบุญฟังดังนั้นพลันตอบถ้อย                            
    “เรื่องมีอยู่มิรู้น้อยหรือว่าใหญ่
     มินานมาท่องป่าที่มิเคยไป                                            
     จนเข้าในชายวนหิมพานต์

      ๏ ได้พบนางกินรีศรีไกรลาส                                
     ผิวผุดผาดเลิศพิไลเกินไขขาน
     ดุจอนงค์ลงมาจากพิมาน                                                  
     ทรงสะคราญเกินใครในโลกา

      ๏ นึกถึงปัญจาละราชบุตร                                        
     ผู้พิศุทธ์เรื่องสตรีมิปรารถนา
     อยู่เดียวดายไร้คู่เคียงอุรา                                                
     แม้ร้อยพันพระธิดาหายินดี

      ๏ จักจับนางมโนราห์พาถวาย                                      
     ด้วยมั่นหมายพระครองคู่อยู่สุขี
     หนทางเดียวเทียวนะท่านในการนี้                                    
     พระฤษีเลิศฌานท่านหยั่งรู้



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 13, ธันวาคม, 2560, 06:29:48 AM

    ๏ นาคบาศของท่านเท่านั้นแท้                                       
    ฉะนี้แลเหตุที่ว่าลงมาสู่     
    ด้วยถือว่าพญาจิตชมพู                                                       
    นั้นคือผู้เอื้อปัญจาล์มาแต่ไร”

     ๏ “กล่าวให้ปลื้มจะยืมนาคบาศหรือ                             
    สิ่งนั้นคือของคู่องค์คงมิได้
    พญาครุฑศัตรูรู้เมื่อใด                                                       
    มาบีฑาข้าก็ไร้ซึ่งสาตรา

     ๏ ขอสิ่งใดจักมอบให้ได้ทั้งสิ้น                                     
    ของที่อยู่คู่ชีวินอย่าเลยหนา”
    พรานบุญย้ำ “คำท่านเคยเอ่ยสัญญา                                   
    มิได้ว่ามีข้อเว้นนัยเช่นนี้

     ๏ ให้เงินทองของมีค่าในครานั้น
    นับอนันต์แต่ก็มิพอที่
    จักเทียบด้วยช่วยเหลือเอื้อชีวี
    เอ่ยพาทีนี้มิได้หมายทวงคุณ

     ๏ สิ่งสำคัญอันให้นี้เท่าชีวิต
    พิสูจน์ได้ในจิตคิดเกื้อหนุน
    เนื่องความดีที่เคยทำคอยค้ำจุน”
    คำพรานบุญขอ หว่านล้อมพร้อมกันเลย




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 13, ธันวาคม, 2560, 06:32:01 AM

      ๏ “เสร็จงานพลันฉันรีบพามาคืนให้                              
    มิครองไว้เนิ่นนานหรอกท่านเอ๋ย”
    นาคราชไม่อาจปัดขัดคำเปรย                                            
    จึงเฉลยวาจาว่า “ตกลง
  
     ๏ โปรดตระหนักนาคบาศนั้นมาตรว่า                                
    ดวงชีวาแต่ให้ตามความประสงค์  
    ห่างกายไปไร้เงาเศียรเจียนปลิดปลง                                  
    ขอดำรงสัญญาสัจจาจริง”

     ๏ พรานบุญรับนาคบาศจากหัตถา                                  
    พร้อมศึกษาวิธีใช้ได้ทุกสิ่ง
    เอ่ยคำลาคลาไคลไม่ประวิง                                                
    นาคพาดิ่งขึ้นสู่พื้นปฐพี

     ๏ มิหันเหห่วงเคหามุ่งหน้าใหม่                                      
    สู่สระใหญ่ให้ทันวันปัณรสี
    หมายรอยเดิมเคยเดินไว้ได้อย่างดี                                        
    ในหนนี้ใช้เวลามิช้านัก

     ๏ มาถึงทันวันที่หมายไม่คลาดเคลื่อน                            
    หาสุมทุมพุ่มเสมือนเรือนตั้งหลัก
    เตรียมแผนการงานใหญ่ไว้พร้อมพรัก                                
    จึงนอนพักค้างคืนอย่างชื่นใจ




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 13, ธันวาคม, 2560, 06:33:34 AM

        ๏ ฝ่ายเหล่านางกินรีธิดาราช                                            
      แห่งไกรลาสนคราเมื่อฟ้าใส
      ขึ้นกราบพระมารดรเช่นก่อนไร                                      
      จะลาไปสรงสนานธารปทุม

       ๏ พระมารดาครานี้พิไรพร่ำ                                          
      ฝากฝังคำสั่งสอนอกร้อนรุ่ม
      สังหรณ์ใจภัยร้ายหมายเร้ารุม                                              
     “เจ้ารวมกลุ่มเอาไว้ให้จงดี”

       ๏ จะหักห้ามทรามวัยมิไปนั้น                                        
      เหมือนบีบคั้นใจธิดาหาใช่ที่
      ด้วยนานมากาเลประเพณี                                            
      จอมเทวีจำซ่อนทุกข์กลางฤทัย

      ๏ ยังสั่งคำย้ำความไปตามห่วง                                        
     “เจ้าทั้งปวงคือดวงจิตพิสมัย
      ขอศุภโฉลกมีโชคชัย”                                                      
      เจ็ดกินรีดีใจรีบไคลคลา

       ๏ เมื่อใส่ปีกใส่หางเช่นนางหงส์                                      
      ออกบินตรงขึ้นไปในเวหา
      ร่อนเล่นลมชมเพลินเนินพนา                                              
      แล้วดิ่งลงตรงธาราพาชื่นบาน




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 14, ธันวาคม, 2560, 07:52:45 AM

       ๏ ถอดปีกหางวางเรียงตามลำดับไล่              
    จากพี่ใหญ่น้องน้องลงสรงสนาน
    สภาวะเหมือนธรรมดามาเนิ่นนาน
    ไร้สัญญาณบ่งชี้ภัยบีฑา

     ๏ พรานบุญจ้องน้องนุชคนสุดท้อง                          
    เทียบพี่ผองยังจำน้องงามกว่า
    มองเขม็งเล็งไว้ไม่ละตา                                                      
    แล้วปล่อยบาศนาคามุ่งหน้าไป

     ๏ บ่วงมนตรานาคาเห็นเป็นนาคี                                      
    พุ่งเร็วรี่เข้ารัดบาทนางได้
    โนราห์น้องร้องหวีดหวาดแทบขาดใจ                                  
    เหล่าพี่พี่มิร่ำไรเข้าไขว่คว้า

     ๏ เห็นนาคีที่คาดรัดบาทน้อง                                        
    ถอยห่างร้องอยากช่วยแท้แต่มิกล้า
    ใส่ปีกหางต่างโผผันดั้นเมฆา  
    บินร่อนไปร่อนมาสาละวน

     ๏ โนราห์ร่ำพร่ำวจีเรียก “พี่จ๋า                                          
    มาช่วยน้องด้วยเถิดหนาอย่าเหินหน
    น้องกลัวแสนแม้นใจมลายพ้น                
    สุดดิ้นรนให้หลุดที่ฉุดดึง





หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 14, ธันวาคม, 2560, 07:57:21 AM

      ๏ หกกินนรีบินรี่รุดฉุดน้องรัก                                          
    เหนี่ยวรั้งหนักไร้แรงสำแดงถึง
    พรานบุญเห็นเป็นแน่ชัดการรัดรึง                                          
    นายพรานจึงออกจากพงตรงไปพลัน

      ๏ เห็นหกนางต่างยื้อยุดฉุดน้องอยู่                                      
    ยกธนูขึ้นตั้งท่าว่าจะลั่น
    จำปล่อยน้องร้องร่ำเพ้อรำพัน
    ต่างเสียขวัญเตลิดหนีสุดชีวิน

      ๏ พรานเก็บปีกเก็บหางวางในย่าม                                    
    กระทำตามแผนการผ่านพ้นสิ้น
    จึงคลายบ่วงมนตราแห่งนาคินทร์                                          
    เรียกยุพินขึ้นคงคามาไวไว

     ๏ เรียกกี่ครั้งยังสิ้นแรงตัวแข็งทื่อ  
    มิคิดดื้อแต่กลัวเกินเดินไม่ไหว
    เหมือนอุระจะกลวงขาดดวงใจ                                              
    ชลนัยน์ไหลลงสายคงคา

     ๏ พรานบุญเห็นมิเป็นผลดั่งตนหมาย                                
    ขยับกายมุ่งตรงลงไปหา
    ยินเสียงร้องของนางมโนราห์                                                
    ห้ามไว้ “อย่ามายื้อยุดฉุดชีวัน




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 14, ธันวาคม, 2560, 07:59:47 AM

       ๏ กินรีมิชินกลิ่นมนุษย์                                              
       ถ้าขืนฉุดตัวข้าจักอาสัญ
       จะขึ้นจากสระนี้ขอพี่นั้น                                                    
       จงผายผันปลีกกายไปให้ไกล”

       ๏ พรานบุญว่า “อย่ามาไล่จักได้หนี                                
       เชื่อวาทีก็โง่นักจักหาไหน”
       มโนราห์ว่า “ปีกหางสองอย่างไซร้  
       เมื่อเก็บไว้จักหนีกันฉันใดนา”

       ๏ พรานบุญฟังดังว่าล่าถอยห่าง                                
       เพื่อให้นางได้แต่งองค์ทรงภูษา
       เมื่อทุกสิ่งเสร็จสรรพพรานกลับมา                            
       นางจึงนั่งวันทาว่าคำวอน

        ๏ “โปรดเมตตาปรานีน้องนี้เถิด                                    
       เราต่างเกิดร่วมโลกามาแต่ก่อน
       มีน้องพี่บิดาและมารดร    
       ที่ห่วงหาอาทรอยู่ยิ่งนัก

       ๏  หนังมังสานั้นหามีค่าไม่                                          
       ปล่อยน้องไปเถิดเป็นคุณได้บุญหนัก
       รู้ว่าท่านนั้นมิใช่คนใจยักษ์
       จะมาควักตับไตน้องไปกิน”




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 15, ธันวาคม, 2560, 09:02:43 AM
 

       ๏ พรานบุญฟังดังนั้นพลันตอบถ้อย                                
     “อันข้าน้อยไม่ได้หมายหยามหมิ่น
      รู้ศักดิ์ชั้นท่านสูงค่ากว่าเมฆินทร์                                    
      ข้าเพียงดินต้อยต่ำมิลำพอง

       ๏ มิยีย่ำกล้ำกรายถูกกายท่าน                                  
      แม้ดวงมานก็มิหมายให้หม่นหมอง
      อุตส่าห์นำนาคบาศมาคาดคล้อง
      อย่าขอร้องปล่อยกายให้ป่วยการ

       ๏ ทำทั้งนี้ตั้งที่หมายไว้เป็นเลิศ                                        
      จักชูเชิดพระบุญญามหาศาล
      ท่านครองคู่พระสุธนผลโอฬาร                                          
      สุขสราญในสมบัติขัตติยวงศ์

        ๏ พระบุตราเอกากายมิหมายใคร                                      
       สาวอื่นใดในโลกนี้มิประสงค์
       เชื่อแน่นักพบพักตร์ท่านรักมั่นคง                                      
      จนลุ่มหลงเสน่หายอดนารี”

       ๏ “ดุจนกกาค่าด้อยต่ำต้อยศักดิ์                                        
      พระองค์รักเมตตาหาใช่ที่
      คงจะไล่ให้คืนป่าพนาลี                                                      
      เกรงตัวพี่ถูกพระองค์ลงอาญา”




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 15, ธันวาคม, 2560, 09:05:12 AM

       ๏ “เรารู้จักรักกันฉันพี่น้อง                                            
      รู้พระทัยไม่ขุ่นข้องแน่นักหนา
      เลิกชวนให้ไขว้เขวเสียเวลา        
      อย่าชักช้าขอเชิญออกเดินทาง”

       ๏ มโนราห์ท่าข้องขัดอึดอัดอยู่
      พรานบุญขู่จะลากกายให้ก้าวย่าง
      จำดำเนินเดินพิไรร่ำไปพลาง                                        
      ด้วยบาทนุชนุ่มบางอย่างสำลี

       ๏ ต้องย่ำหินดินกรวดแสนปวดร้าว                                  
      หนามสั้นยาวตำกายแผลหลายที่
      เดินร้องร่ำพร่ำหาพระชนนี                                                  
    “โอ้ป่านนี้ต้องโศกาเหลืออาลัย

      ๏ ครบน้องพี่ที่เย็นเช้าขึ้นเฝ้าหา                                          
      แต่นี้ไปไม่เห็นหน้าน้องอยู่ไหน
      กรรมวิบัติพลัดพรากจากกันไกล
      ชั่วชีวีนี้คงไม่ได้พบกัน    

       ๏ กราบเทพไทที่สถิตทุกทิศา                                            
      ฝากวาจาแว่วไว้กลางไพรสัณฑ์
      แม้นพระแม่ตามมาช้ามิทัน        
      รู้ชีวันลูกตอนนี้มิมลาย”



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 15, ธันวาคม, 2560, 09:08:12 AM

         ๏ มโนราห์ล้านักขอพักก่อน
       พรานบุญอ่อนมิเร่งเร้าเอาเหลือหลาย
       รู้ถึงความลำบากมีมากมาย
       การพากายเดินไพรอันไม่เคย

        ๏ สุดจะอ้อนวอนใดต่อไปแล้ว
       โอ้อกแก้วมโนราห์นิจจาเอ๋ย
       อกร่ำร้องหมองดวงแดนักแม่เอย
       แต่เกิดเลยมิเคยช้ำลำบากใด

       ๏ พระบิดรมารดามาพี่พี่
      หากแม้นมีความต้องการสิ่งอันไหน
      สารพัดจัดหาทั้งข้าไท
      มิปล่อยให้ทุกข์หนักเลยสักครา

       ๏ ต่อแต่นี้ชีวินคงสิ้นสุข
      ต้องระทมจมทุกข์แน่นักหนา
      คนอื่นไกลไหนเล่าเขาเมตตา
      ต้องโหยหาแต่บ้านจนวันตาย  

       ๏ ค่อยถอดเครื่องประดับทับภูษา                                        
      วางตามแถวแนววนามาเป็นสาย
      นานวันเกินเดินทางแทบวางวาย
      ยังเร่ร่ายพักค้างกลางพงพี




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 16, ธันวาคม, 2560, 06:46:49 AM

       ๏ ตัดบทตอนย้อนไปกรุงไกรลาส                                        
     หกพี่น้องล่องอากาศถึงกรุงศรี
     ขึ้นรายงานพระนางจันท์กินรี              
     เผยวจีว่า “น้องมโนราห์

     ๏ โดนพรานไพรใช้บ่วงนาคราช                                          
     นุชนาฏถูกยื้อยุดหมายฉุดคร่า
     แม้พี่พี่นี้ดึงกันสุดปัญญา          
     พรานเงื้อง่าธนูใส่จำใจจร”

       ๏ พระมารดาผวาหวั่นสะท้านสะทก
      แปลบหัวอกเสียดสยองดังต้องศร
     วาโยอั้นอัดลิ่มปิ้มม้วยมรณ์                                  
     พระองค์อ่อนซวนซบสลบลง                              
    
     ๏ นางกำนัลช่วยกันทั้งราชฐาน                
     พยาบาลหาโอสถน้ำสระสรง
     ทั้งกราบทูลปทุมราชขัตติยวงศ์                                          
     จึ่งพระองค์เสด็จหามิช้านาน

     ๏ เมื่อฟื้นมาราชันพลันปลอบว่า                                    
    “นิ่งเถิดหนาข่มฤทัยไม่ฟุ้งซ่าน
     เชื่อการพรากเนื่องจากกรรมบรรพกาล  
     ต้องมีมารแทรกกลางแยกห่างไกล




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 16, ธันวาคม, 2560, 06:49:28 AM

           ๏ ยังมิสิ้นชีวาอนาคต                                                      
       คงเลี้ยวลดคืนมาถิ่นอาศัย”
       พระมารดาว่า “อย่าห้ามขอตามไป        
       เป็นฉันใดจะได้รู้ซึ่งลู่ทาง”
    
        ๏ องค์ราชัยไกรลาสมิอาจยั้ง  
       จึงปล่อยดังดำริมิขัดขวาง
      “สุดชายป่าอย่าล้ำไปถิ่นไพรร้าง              
       หักหมองหมางคืนหลังยังธานี”        

       ๏ พระมารดาคลาไคลใส่ปีกหาง                                        
       กินรีทั้งหกนางผู้เป็นพี่
       พากันออกดำเนินเหินเมฆี              
       ร่อนลงที่สระใหญ่เหมือนใจจง

       ๏ ตามรอยทางย่างไปในพนัส                                            
       เห็นถนัดเครื่องหมายมิให้หลง
       เพชรประดับมโนราห์บนผ้าทรง  
       ให้รู้ทางอีกอย่างคงมีชีวัน

       ๏ ย่างด้วยบาทขวาซ้ายหลายวันผ่าน                                  
       ทรมานเจียนว่าจะอาสัญ
       นึกสงสารมโนราห์ยิ่งกว่านั้น        
       ถูกบีบคั้นชีวินสิ้นเสรี



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 16, ธันวาคม, 2560, 06:52:43 AM

       ๏ แสนรันทดสลดทรวงด้วยห่วงหา                                    
     ชลนานองในพงไพรศรี
     พบเสือสิงห์ลิงค่างบ่างชะนี    
     แม่ยังมีพจนามาเว้าวอน

     ๏ ขอช่วยลูกผูกใจอย่าไกลจาก                                          
     พร่ำคำฝากสิ้นเถื่อนแถวแนวสิงขร
     ร้องรำพันดั้นด้นฝ่าพนาดร        
     สุดอาวรณ์แทบวางวายหลายวันวาร

     ๏ จะมีใครไหนหนามาช่วยแม่
     อนาถแท้เวทนาน่าสงสาร
     ทนเจ็บหนักด้วยรักลูกผูกดวงมาน
     เศร้าซมซานแรมนิราศแทบขาดใจ

     ๏ ต้องรีบรุดสู่จุดหมายให้ทันลูก
     แม้กายถูกหนามเกี่ยวตำจนช้ำไหม้
     ฝ่าพระบาทฉ่ำโลหิตจำปิดไว้
     ฉีกผ้าคาดรัดให้ได้เดินทาง

     ๏ ส่วนนางกินนรีพี่ทั้งหก
     น้ำตาตกห่วงอาลัยไปทุกอย่าง
     น้องจากลาพาแม่เศร้าเฝ้าแรมร้าง
     หวั่นชีพดับอับปางอยู่กลางไพร



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 23, ธันวาคม, 2560, 08:48:47 AM

        ๏ มโนราห์มาใกล้ชายป่าแล้ว
     “โอ้แม่แก้วคงตามมาหาทันไม่
      เมื่อออกพ้นเขตป่าอย่าตามไป                
      มากมีภัยบีฑาสารพัน

       ๏ ขอหยุดยั้งนั่งอีกคราด้วยล้านัก
      ก่อนที่จักพ้นนิเวศเขตไพรสัณฑ์
      การจากลาครานี้ชั่วชีวัน
      จะพบกันฉันใดไม่เห็นทาง

       ๏ อยากให้แม่หักจิตคิดถึงลูก
      ความพันผูกพังภินท์สิ้นทุกอย่าง
      คิดเสียว่ามโนราห์มาวายวาง
      บุญร่วมสร้างมากับแม่เพียงแค่นี้”

       ๏ ถอดเครื่องทรงชั้นนอกเหมือนบอกเหตุ                            
      พาดปางไม้ชายนิเวศสุดไพรศรี
      พรานปลอบว่าพ้นป่าได้เดินง่ายดี 
      มินานถึงซึ่งธานีบุรีรัก

       ๏ พ้นดงดานสู่บ้านไร่เขตชายป่า
      สนธยาหยุดยั้งเพื่อตั้งหลัก
      กระท่อมปลายนามีเป็นที่พัก
      สิ้นยศศักดิ์เยี่ยงทาสีที่ซมซาน




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 23, ธันวาคม, 2560, 08:51:16 AM

      ๏ ที่ชายป่าพระมารดาเห็นผ้าทรง                                        
     ฝากไว้แม้นแทนองค์ยอดสงสาร
     พระรีบคว้ามาอิงแอบแนบดวงมาน
     ปวดวิญญาณเกินห้ามหักรักอาลัย

      ๏ “โอ้ทูนหัวของแม่นับแต่นี้                                              
     โอกาสมีพบหน้ากันต่อวันไหน
     หรือตราบสิ้นชีวันจากกันไป
     ก็จักไม่อาจคืนมาชื่นชม

      ๏ โธ่อกเอ๋ยพรานไพรช่างใจร้าย                                          
     ล้างมลายชีวินสิ้นสุขสม
     พิฆาตสัตว์ตัดชีวาตามอารมณ์  
     ยังเข่นข่มกินรีที่ประทุษ

      ๏ พรากลูกนกลูกกายังว่าชั่ว                                            
     บาปหมองมัวราคินมิสิ้นสุด
     อรชรอ่อนแอกว่ามายื้อยุด
     เจ้ามีจุดปองร้ายหมายอะไร

      ๏ หมายทรัพย์สินเงินทองของมีค่า
     จะมิขัดปรารถนาหามอบให้
     ชิงลูกรักเหมือนมาควักดวงฤทัย
     โถพรานไพรมิสักนิดคิดเมตตา”




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 23, ธันวาคม, 2560, 08:56:14 AM

        ๏ สุดคิดอ่านการใดอย่างไรต่อ                                          
       นึกคำขอปทุมราชไว้ “มาตรว่า
       สุดแดนไพรไม่พบปะมโนราห์                                          
       ตัดใจลาคืนหลังยังธานี”
  
       ๏ เรียกลูกทั้งหกให้ใส่ปีกหาง                                            
       เหินฟ้ากว้างข้ามวนาน้ำตาปรี่
       เหมือนจะสิ้นเรี่ยวแรงแห่งกายี            
       ดวงฤดีไร้สุขทุกข์ท่วมท้น

       ๏ แม้ถึงวังยังอาลัยใจโหยหา
       ชลนารินไหลวันหลายหน
       ทุกข์แม่จึงควรซึ้งใจลูกหลายคน
       ครามีคู่ครองกมลร้างแรมไกล

        ๏ ยามชื่นชู้คู่ชมสุขสมรัก
       ควรตระหนักรักแม่หาโรยราไม่
       มิต้องรอให้รักเศร้าเหงาอาลัย
       จึงคิดย้อนคืนในอ้อมอกเดิม

       ๏ มิควรร้างห่างรักจากอกแม่
       ยิ่งท่านแก่กายลงควรส่งเสริม
       ท่านเป็นสุขสิ่งใดหมายต่อเติม
       ความรักเพิ่มแทนคุณบุญอำพน



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 25, ธันวาคม, 2560, 08:46:41 AM

       ๏ ย้อนถึงมโนราห์ในครานั้น                                      
     จากไพรสัณฑ์สู่นาไร่หลายแห่งหน
     พรานบุญมุ่งสู่กรุงไกรไม่กังวล                    
     แลสุขล้นใกล้เสร็จสำเร็จงาน

     ๏ ถึงพอดีที่วาระพระสุธน                                                
     ออกเยี่ยมยลสวนขวัญสวรรค์สถาน
     ที่งามมากหลากพฤกษาผกามาลย์      
     พร้อมข้าราชบริพารย่านยาตรา

     ๏ พรานบุญแลเห็นแต่ไกลจำได้มั่น                                  
     จรจรัลมาดักทางอยู่ข้างหน้า
     พระสุธนดีใจได้เจรจา  
     มิตรไมตรีมีมาหาเสื่อมคลาย

     ๏ ในครานั้นมโนราห์ก้มหน้านิ่ง                                            
     หวั่นใจยิ่งอาญาพระฤๅสาย
     มิช้านานพรานนำคำบรรยาย
     ทูลถวายมโนราห์เริ่มพาที                                                                                                                          
     ๏ “คราหม่อมฉันนั้นเดินไพรอันไพศาล
     ถึงชายป่าหิมพานต์ผ่านสระศรี
     บุญนำพาพบธิดากินรี
     เจ็ดน้องพี่มาสรงในคงคา



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 25, ธันวาคม, 2560, 08:57:00 AM

        ๏ พระองค์น้ององค์นี้สวยที่สุด
      ปิ่นมงกุฎเอกอนงค์แห่งวงศา
      พร้อมเอวองค์วงพักตร์ลักขณา
      ทั่วโลกามิเทียบมาเปรียบปาน

       ๏ สมควรคู่รักดำรงองค์ราชบุตร
      ด้วยประดุจเทวามาสมาน
      หม่อมฉันคิดพินิจดูอยู่เป็นนาน
      ตามเหตุการณ์ที่ผลักดันหม่อมฉันไป

       ๏ เหมือนฤดีมีหวังตั้งแต่ต้น
      ร้อนชีวินดิ้นรนไปจนได้
      หิมพานต์นั้นแสนหวั่นกาลก่อนไร
      กลับมีใจมุ่งมั่นออกสัญจร

       ๏ เมื่อพบนางครานั้นฉันรู้แน่
      เป็นคู่แท้พระบุตรามาแต่ก่อน
      ถ้ามิใช่จับมาไม่ได้แน่นอน
      นึกถึงตอนฤๅษีที่ป้องกัน

       ๏ คำที่บอกนอกจากบ่วงนาคบาศ
      มิสามามารถจับแน่มิแปรผัน
      บังเอิญการณ์มินานมาก่อนหน้านั้น
      กระหม่อมฉันช่วยชีวิต “จิตชมพู”



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 25, ธันวาคม, 2560, 08:59:05 AM

      ๏ จึงสามารถยืมนาคบาศได้
     เป็นความนัยอันนักพรตคงอดสู
     ด้วยหวังดีที่พูดไปโดยไม่รู้
     บารมีท่านเองผู้นำนางมา”
 
      ๏ พระสุธนยินวาทีมีคำถาม                                              
     “น้องนงรามลูกเต้าใครจากไหนหนา
     แลนามนั้นฉันใดเล่ากานดา  
     เผยวาจาให้แจ้งกระจ่างใจ”

      ๏ เมื่อยินคำบัญชาโนราห์น้อง                                            
     จำเป็นต้องเงยหน้าหาช้าไม่
     อัญชลีแล้วหมอบราบกราบทูลไป  
    “หม่อมฉันไซร้มีนามมโนราห์

      ๏ เป็นธิดาราชาปทุมราช                                                  
     จากนครไกรลาสพระเจ้าข้า”
     พระสุธนยลพักตร์ลักขณา        
     เสน่หาซ่านซึ้งตรึงฤดี

      ๏ จึงตรัสสั่งนางทาสีสาวพี่เลี้ยง                                          
     “นำเสลี่ยงรับนางไปให้ถึงที่
     พักผ่อนกายในวังรมณีย์”            
     มิรอรีพี่เลี้ยงรับโดยฉับพลัน



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 26, ธันวาคม, 2560, 10:45:09 AM

          ๏ “เชิญสรงสระนทีมีประทิ่น                                              
     สิ่งทั้งสิ้นทุกประเภทพิเศษสรร
     ภักษ์ โอสถ เครื่องทรง เสาวคันธ์  
     กระแจะจันท์ให้พร้อมสรรพนับคณา”  

      ๏ นางในเชิญมโนราห์ลับตาพ้น                                        
     พระสุธนขอบใจพรานนั้นนักหนา
     สั่งขุนคลังกลับวังในอย่าได้ช้า        
     จัดเงินตราเป็นรางวัลพรานทันใด

      ๏ “เพชรนิลให้ก่ายกองทองพันชั่ง                                        
     จนสมตั้งจิตมาจัดหาให้”
     หากแต่พรานค้านว่า “ค้างคาไว้            
     ต้องรีบไปคืนนาคบาศมิอาจรอ

      ๏ ค่อยมารับรางวัลอันมีค่า                                                
     สร้างเคหาฐานะจะกอปรก่อ
     การล่าสัตว์ตัดใจต่อไปพอ  
     เลิกทำต่อแต่นี้มิมีแล้ว

      ๏ ขอทำบุญไถ่บาปอันหยาบช้า                                          
     ที่ได้พรากมโนราห์พระนางแก้ว
     แม้เดินป่ามิราแน่แต่เปลี่ยนแนว  
     จักแน่แน่วขอเพียงคุณสมุนไพร”



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 26, ธันวาคม, 2560, 10:52:34 AM

        ๏ เมื่อจำนรรจ์กันเสร็จเสด็จต่อ                                          
     รักที่ก่อมากฤทธิ์พิสมัย
     นึกถึงหน้าดวงตาเศร้าเหงาอาลัย                                      
     ฝังฤทัยภาพโศภินกินรี
 
      ๏ ถึงเวียงวังกลางสวนขวัญพลันไปหา                              
     ปรารถนาปลอบประโลมแม่โฉมศรี
     พบเห็นนางมิสร่างโศกวิโยคฤดี          
     พระจึงมีพจนาปลอบยาใจ

      ๏ “โทมนัสค่อยตัดใจไม่หน่วงหนัก                                      
     ขอจงพักผ่อนกายให้สดใส
     ห่วงบิดรมารดาพรากมาไกล              
      กาลต่อไปต้องได้พบประสบกัน

      ๏ รู้ความรักญาติกาจำลาจาก                                          
     ย่อมทุกข์มากยิ่งนักหนักมหันต์
     ขอเอารักจากอกพี่เทียมชีวัน  
     มากำนัลทั้งหมดเพื่อทดแทน

     ๏ ต้องเป็นโชคชะตาฟ้าลิขิต                                              
     สองชีวิตเราเกิดกายอยู่ไกลแสน
     บุญนำพาน้องมาถิ่นถึงดินแดน                                              
     เชื่อมั่นแม่นเราคู่กันแต่บรรพกาล”



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 26, ธันวาคม, 2560, 10:55:22 AM

        ๏ มโนราห์ฟังปรารภนั่งซบหน้า                                      
     ชลนารินลงน่าสงสาร
     ส่งผ้าซับชลนัยน์ให้ดวงมาน    
     มิกล้าจักหักหาญจำรับไว้

      ๏ พระมองเห็นหัตถาทั้งขวาซ้าย                                      
     เป็นแผลลายด้วยรอยหนามผิวช้ำไหม้
     หยิบโอสถจะทาให้ยาใจ                                                
     นางหลีกเลี่ยงเบี่ยงกายไปตกใจกลัว

      ๏ พระสุธนย้ำว่า “อย่าหน่ายหนี                                        
     เพราะไม่มีพี่เลี้ยงแล้วทูนหัว
     พี่ขออยู่ดูแลน้องมิหมองมัว”                                                
     เสียงระรัวมโนราห์ว่า “อย่าเลย

      ๏ น้องดูแลตนเองได้มิใช่เด็ก                                            
     ตัวเล็กเล็กที่ไหน” ฝืนใจเอ่ย
     พระสุธนมิยั้งฟังคำเปรย  
     ชิดทรามเชยกุมประคองทั้งสองกร

      ๏ มโนราห์ทรวงสั่นสะท้านสะเทิ้น                                  
     สุดขัดเขินมิต้องกายชายมาก่อน
     ร้องห้ามไว้ไม่สมหวังฟังคำวอน                                            
     จำโอนอ่อนนั่งขดระทดระทวย



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 27, ธันวาคม, 2560, 10:42:52 AM

          ๏ ทรงชโลมโอสถหมดทุกที่                                              
       ลูบกายีกรซ้ายขวาบาทาด้วย
       มโนราห์อนงค์ยังงงงวย                
       ยอมให้ช่วยพึ่งพาพยาบาล

      ๏ ตั้งแต่วันนั้นมาหาขาดไม่                                              
       พระเอาใจยิ่งนักรัก สงสาร
       มโนราห์คลายขมขื่นชื่นดวงมาน 
       เมื่ออาการเจ็บไข้กลับหายดี

       ๏ หลายวาระพระสุธนรักล้นอก                                        
       แต่วิตกอยู่ภายในใจเต้นถี่
       ด้วยมิเคยเลยก่อนมาเรื่องนารี    
       การพลอดรักสัตรีมีฉันใด  

       ๏ พระกุมกรเหมือนก่อนมาทาโอสถ                                
       เหลือจะอดหักจิตพิสมัย
       จึงจุมพิตหัตถ์งามเจ้าทรามวัย                
       เผยความนัยขอความรักมโนราห์
       
        ๏ มโนราห์บ่ายเบี่ยงเลี่ยงกายหนี                                      
       แล้วอ้อนวอนวจีว่า “พี่จ๋า
       มองน้องเป็นเชลยไพร่หรือไรนา        
       เห็นกำพร้าจึงลวนลามตามอารมณ์



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 27, ธันวาคม, 2560, 10:46:19 AM

        ๏ คนวนาจากป่าชัฏพลัดเคหา                                          
     คงจำนงลงอาญาจนสาสม”
    “ที่พี่ทำด้วยความรักอยากชื่นชม                                  
     มิหมายข่มเหงกันทั้งใจกาย”

      ๏ ทรงกอดก่ายกายชิดสนิทแน่น                                      
     โนราห์แสนอกสั่นพระขวัญหาย
     ยังวอนว่า “ พระองค์คงเป็นนาย                                          
     น้องพรานป่ามาถวายเป็นทาสพระองค์

      ๏ มิควรคู่ผู้เป็นพระราชบุตร    
     เสมือนฉุดรั้งศักดิ์ศรีมิเสริมส่ง
     ยากยิ่งนักรักครองคู่อยู่ดำรง”                                              
     พระจุมพิตสนิทอนงค์พร้อมพลอดพลาง
    
     ๏ “พี่มิเคยรักใครในโลกนี้                                              
     เป็นสัจจังดังวจีที่เอ่ยอ้าง
     พี่สวาทปรารถนาพระน้องนาง                                            
     มิมีใครไหนขัดขวางวางกังวล”

      ๏ “น้องเสมือนลูกไก่ในกำมือ                                          
     พี่ปล่อยไปได้ชื่อสร้างกุศล”
     มิยับยั้งฟังวาจานฤมล
     สวาทล้นอุระแล้วแม่แก้วตา



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 27, ธันวาคม, 2560, 10:50:05 AM

        ๏ เฝ้าชมชิดพิสมัยไม่เหหัน                                            
      ทรวงสนิทติดพันไซ้นาสา
      พระโอษฐ์แอบแนบพร้อมหอมพักตรา
      หัตถ์เคล้าคลึงปทุมาเป็นช้านาน

       ๏ การโลกีย์มีกฎรสสวาท                                                
      มนุษยชาติทั่วถึงย่อมซึ้งซ่าน
      สุขกระสันปานท่องแมนแดนพิมาน                                    
      สวาทหวานประหวัดอัศจรรย์

        ๏ จนอนงค์ปลงจิตสนิทมนัส                                        
      ปฏิพัทธ์เริงรุดสุดสวรรค์
      สองเปรมปรีดิ์ราตรีกาลทั้งวารวัน                                      
      เคล้าคลอกันไม่ลาละประเวณี

       ๏ ครองเกษมสุขมาคราครบมาส                                      
      เรียกอำมาตย์เจ้าตำแหน่งแต่งสวนศรี
      ขึ้นมาเฝ้าเล่าความตามคดี  
      แล้วจึงมีพระบัญชาให้คลาไคล

       ๏ “ช่วยกราบทูลพระบิดาพระมารดร                              
      ฝากคำวอนชี้แจงแถลงไข
      เผยเค้าความตามที่ผ่านแต่พรานไพร                                  
      ทูลถวายยอดดวงใจมโนราห์



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 28, ธันวาคม, 2560, 09:44:32 AM

       ๏ เราแสนรักสลักทรวงดั่งดวงจิต                                  
     ยอดปิยะสนิทเสน่หา
     บัดนี้ไซร้ได้เนื้อเย็นเป็นชายา    
     จึงขอพระเมตตาองค์ราชัน

      ๏ อยากจะนำพระนางเข้าวังราช                                    
     ภูวนาถเต็มพระทัยไฉนนั่น
     เกรงอาญาถ้าพานางเข้าวังพลัน   
     ขอฝากคำจำนรรจ์ไปวันทา”

      ๏ อำมาตย์พลันรับบัญชาทำหน้าที่        
     จรลีนำสารไปปรึกษา
     ท้าวอาทิตยวงศ์องค์ราชา  
     แห่งอุดรปัญจาล์เหมือนดั่งจินต์

      ๏ เมื่อขึ้นเฝ้าท้าวไทได้ทูลสาร                                        
     บริบูรณ์แต่มูลการณ์เล่าขานสิ้น
     จนเมื่อเล่าจบลงองค์ภูมินทร์                                              
     สืบระบิลไถ่ถามตามสงกา

      ๏ “นางมาจากแห่งหนตำบลไหน                                  
     เป็นลูกเต้าเหล่าใครใกล้ไกลหนา
     ทั้งรูปโฉมโนมพรรณนั้นเล่านา                                          
     พิศโสภาหรือกรำกร้านประการใด”



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 28, ธันวาคม, 2560, 09:48:36 AM

         ๏ อำมาตย์ทูลพระองค์ว่า “นงนาฏ                                    
      จากไกรลาสนคราโพ้นป่าใหญ่
      ธิดาพระปทุมราชาชัย                                                    
      กับคู่พิสมัย จันท์กินรี
 
       ๏ เอกอนงค์วงพักตร์ลักขณา                                          
      ทรงโสภาผิวพรรณวรรณฉวี
      หานางใดเปรียบมิได้ในโลกนี้                                            
      เลิศสกุลกุลสตรีที่จริงแท้”

       ๏ อาทิตย์วงศ์ทรงฟังนั่งพินิจ                                          
      คงเป็นคู่เคยอยู่ชิดสนิทแน่
      เกิดกันคนละฟากฟ้าลับตาแล                                            
      โอ้ขวัญแม่ยังมาพบหน้ากัน

       ๏ คิดดังนั้นพลันพระองค์จึงปลงจิต                                    
      ขอมิ่งมิตรมาอยู่เป็นคู่ขวัญ
      ราชบุตรสุดใฝ่หามานานวัน                                              
      จงครองคู่อยู่สุขสันต์นิรันดร                                        
    
       ๏ ครานั้นพระชนกพระชนนี                                          
      ทรงยินดีรักผูกพันแม่ขวัญอ่อน
      เตรียมจัดขบวนรับกลับนคร  
      เกียรติขจรฟูเฟื่องเลื่องลือชา



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 28, ธันวาคม, 2560, 09:50:47 AM

       ๏ เสริมโกสุมปทุมมาศทุกราชรถ                                    
     อย่างสวยสดรวยรินกลิ่นบุปผา
     มโหรีปี่กลองก้องมรรคา                                                    
     จนถึงหน้าสวนขวัญอันพิไล

      ๏ พระสุธนยินดีเป็นที่ยิ่ง                                                
     เชิญชวนมิ่งขวัญมิตรพิสมัย
     เฝ้ากราบพระบิดาราชาชัย                                                  
     ดวงฤทัยล้วนเริงรื่นและตื้นตัน

      ๏ ทรงเพ่งพิศศรีสะใภ้ผูกใจรัก                                      
     เฉิดโฉมจริงยิ่งนักเจ้าจอมขวัญ
     ชวนปลื้มในกิริยาวิลาวัณย์                                                  
     สวาทมั่นขึ้นมานักหนาแล้ว

      ๏ พระมารดาเรียกหาว่า “ลูกเอ๋ย                                      
     งามจริงเอยต้องอย่างพระนางแก้ว
     ศุภลักษณ์เลอเลิศโฉมเพริศแพร้ว    
     แม้มีแววเศร้าอาลัยกลางนัยนา”

      ๏ ท้าวอาทิตยวงศ์ทรงโปรดให้                                      
     พระสุธนนำดวงใจสุณิสา
     ขึ้นประทับราชรถคืนพารา                                                
     ดวงฤดีปรีดากว่าใครใคร



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 29, ธันวาคม, 2560, 10:00:38 AM

          ๏ ถึงเวลาวาระอุปภิเษก                                             
     ทุกเมืองเอกรับบรรหารร่วมงานใหญ่
     ครบร้อยเอ็ดนคราอาณาไท้                                               
     มาร่วมงานฉลองในวาระนั้น

       ๏ ตบแต่งวังสะพรั่งงามอร่ามสี                                     
     หลากมาลีมากฝีมือสุดลือสรร
     มหาพราหมณ์ตามพิธีมีครบครัน                                       
     เจ็ดคืนวันสมโภชใหญ่ในเวียงวัง

       ๏ ประชาชนได้ชมมหรสพ                                           
     ทุกสาขามาครบตามรับสั่ง
     บรรเลงเพลงกล่อมหอห้องกึกก้องดัง                                   
     ประดุจหวังให้ลือเลื่องถึงเมืองแมน

       ๏ ทรงเกษมซ่านซึ้งถึงวงศา                                     
     ชาวประชายินดีมีสุขแสน
     ชื่นชมมโนราห์ทั่วดินแดน                                                 
     เป็นหัวแก้วหัวแหวนแห่งกรุงไกร

       ๏ ในครานั้นพรานบุญผู้หนุนชัก                                   
     เป็นสื่อรักมิ่งมิตรมาชิดใกล้
     เข้าเฝ้าทูลถวายพระพรชัย                                               
     แล้วจึงได้รับรางวัลอันโอฬาร



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 29, ธันวาคม, 2560, 10:02:47 AM
           ๏ แล้วขอเฝ้าพระมารดาในครานั้น  
      สิ่งสำคัญฝากไว้ให้คำขาน
      ต้องการจะอภิปรายหลายประการ                                        
      พระนางมีบรรหารตามใจจง

        ๏ “การขึ้นเฝ้าพระมารดามีสาระ                                
      ขอเปิดเผยนัยยะอันประสงค์
      ดังจะเล่าเค้าความไปตามตรง                                            
      ที่จำนงมีเหตุเจตนา

        ๏ ปีกและหางมโนราห์นำมานี้                                          
      พระชนนีโปรดด้วยช่วยรักษา
      มิมอบให้พระสุธน มโนราห์                                        
      ฟังวาจาเหตุผลมีจักชี้แจง

        ๏ หากมอบน้องมโนราห์รักษาไว้                                    
      ถ้าวันใดพระองค์ทรงกันแสง
      รำลึกเมืองพระมารดาขึ้นมาแรง  
      หวาดระแวงจะโผผินคืนถิ่นเดิม

        ๏ แม้นมอบพระสุธนกังวลว่า                                  
      นางคงอ้อนวอนให้หามาส่งเสริม
      หรือเกิดน้อยพระทัยใดมาเติม                                            
      ก็จักเพิ่มโอกาสนิราศวัง”




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 29, ธันวาคม, 2560, 10:05:59 AM

        ๏ นางจันทราเทวีฟังที่กล่าว                                          
     สิ้นเรื่องราวพระองค์ทรงรับสั่ง
     ชมพรานไพรนัยความคิดมิผิดพลั้ง                                    
     รอบคอบดังมหาเสนาบดี

       ๏ อยากประทานรางวัลอันมีค่า                                      
     พรานบุญว่า “มากล้นพ้นเหลือที่
     ขอพระองค์จงรักษาดังว่านี้”                                                
     อัญชลีพระมารดาลาครรไล

       ๏ ตามครรลองผองชนบนโลกหล้า
     ปรารถนาสินทรัพย์เกินนับได้
     ธรรมดาคงหายากว่ามากไป
     เช่นพรานไพรเป็นผู้ที่รู้พอ

       ๏ บางคนบุญ ทุนทรัพย์น้อยค่อยสะสม
     ได้ชื่นชมเมื่อปลายชนม์ผลที่ก่อ
     สู้ขยันหมั่นเพียรไปใจมิท้อ
     ควรเยินยอเป็นแบบอย่างวางชีวี

       ๏ บางเศรษฐีมีทรัพย์ล้นพ้นเหลือหลาย
     มิใช้จ่ายทำตนคนตระหนี่
     ยิ่งมีมากยิ่งโลภมากยิ่งอยากมี
     หมายเป็นผียังนำพาหาทิ้งไว้



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 30, ธันวาคม, 2560, 06:08:13 AM
       ๏ ตั้งแต่นั้นมโนราห์หรรษาล้น                                       
    เคียงครองคู่พระสุธนชนม์สดใส
    สองสนิทพิศวาสมิคลาดไกล                                             
    ปานอยู่ในสรวงสวรรค์ทุกวันวาร

     ๏ ความรักรื่นชื่นชมเมื่อสมรัก
    สุขยิ่งนักเหนือกำหนดแห่งรสหวาน
    ถึงเมืองแมนแสนไกลใดมิปาน
    เริงสราญโลกพิไลใสเรืองรอง

     ๏ พระมารดาปรานีมโนราห์                                           
    ยิ่งนักหนาปลอบโยนให้คลายหม่นหมอง
    ทดแทนรักที่พรากไกลใฝ่เหลียวมอง
    คอยปกป้องด้วยฤดีมีเมตตา

     ๏ มโนราห์รับปรานีที่ท่านมอบ                                       
    สนองตอบด้วยรักยิ่งนักหนา
    พอทดแทนอกแสนช้ำลูกกำพร้า                                       
    วางชีวาในวังอย่างเจียมตน

     ๏ ธรรมดานารีเมื่อมีคู่
    รักอุ้มชูเคียงครองคลายหมองหม่น
    มิคิดไกลใจกายตราบวายชนม์
    พร้อมเสพสุขและทุกข์ทนมอบดวงมาน




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 30, ธันวาคม, 2560, 06:10:02 AM
        ๏ จักกล่าวมาถึงมหาปุโรหิต            
      ท้าวอาทิตยวงศ์ทรงสมาน
      ไว้พระทัยในธุระราชการ                                                    
      ยิ่งเนิ่นนานอำนาจนับอนันต์

       ๏ ผิว์เป็นผู้รู้พอก็หาไม่
      ยังมักใหญ่ในจิตคิดกระสัน
      ถึงบังอาจปรารถนาเป็นราชัน
      ใฝ่เกินฝันแผนการนั้นมากมี

       ๏ ยึดตำแหน่งโหรามาควบไว้                                    
      โดยใส่ไคล้ว่าแก่เกินเมินศักดิ์ศรี
      หมั่นทูลต่อราชาว่าข้าฯนี้                                                    
      เป็นผู้มีครูเด่นเช่นโหรา

       ๏ คอยหว่านล้อมพระองค์จนปลงจิต
      พลอยเห็นผิดมิคำนึงเรื่องหึงสา
      จึงได้ควบตำแหน่งมั่นแต่นั้นมา                                        
      อนิจจาพระเหนือเกล้ามิแจ้งใจ

       ๏ ยังมอบหมายภาระราชกิจ                                          
      ยิ่งใกล้ชิดยิ่งเห็นทางสร้างเงื่อนไข
     “หอกข้างแคร่” แก่บัลลังก์อยู่วังใน
      คิดแผนการอันไกลจนเกินกาย




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 30, ธันวาคม, 2560, 06:13:06 AM

          ๏ ฝากบุตรเข้าในวังหวังอำนาจ                                    
       ถึงมหาอำมาตย์เหมือนใจหมาย
       เริ่มตั้งหลักผลักดันให้บุตรชาย  
       ผู้ถวายงานธุระพระสุธน

        ๏ เป็นคู่ซ้อมสกาเวลาว่าง                                                
       วันหนึ่งคุยกันพลางคำมีผล
       เผยความว่าปรารถนาแห่งใจตน                                          
       หากกุศลมีหมายอยากได้มา

        ๏ ตำแหน่งอันเอกอุปุโรหิต                                            
       เป็นเป้าหมายในชีวิตอันสูงค่า
       เดินตามรอยครรลองของบิดา  
       ขอพระสุธนราชาล่วงหน้าไว้

        ๏ พระสุธนเออออพอพ้นผ่าน                                        
       มิได้เป็นทางการคำขานไข
       แต่หลังจากที่กาลผ่านพ้นไป        
       ความนั้นได้ซุบซิบกันลั่นเวียงวัง

       ๏ ปุโรหิตอวิชชาพาโลแสน                                            
       ยิ่งคิดแค้นมิตามผลที่ตนหวัง
       กลับเป็นข้อต่อเติมเพิ่มชิงชัง
       ความอหังการ์ตนล้นเกินการ



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 03, มกราคม, 2561, 12:24:10 PM

        ๏ เมื่อเข้าเฝ้าปทุมราชโอกาสให้
     มักใส่ไคล้พระสุธนมิพ้นผ่าน
     ว่าอาจแย่งบัลลังก์ในมินาน
     ตามสันดานของจิตที่คิดคด         

      ๏ ราชานิ่งเฉยไว้ไม่ปักจิต                                         
     ทรงคาดเดาเข้าใจผิดมิคิดปด
     มิสงสัยนัยข้อทรยศ                                                 
     และทั้งหมดล้วนหมายให้ลูกยา

      ๏ อกระอุปุโรหิตยิ่งคิดแค้น                                           
     ถ้าหากแม้นสบโอกาสดังปรารถนา
     จักกำจัดพระสุธน มโนราห์                                                 
     ด้วยดวงจิตริษยาใจอาธรรม์

      ๏ วันหนึ่งทัพอสุราลือชาฤทธิ์                                     
     มาประชิดชายแดนแคว้นเขตขัณฑ์
     ที่ประชุมอำมาตย์โอกาสนั้น                                               
     หารือกันถึงจอมทัพรับศึกเมือง
   
      ๏ ปุโรหิตคิดหมายให้พระสุธน                                     
     ออกไปพ้นจากวังกระด้างกระเดื่อง
     เสนอไท้ให้บุตราปัญญาเรือง                                           
     แสดงฝีมือลือเลื่องเปรื่องเดชา



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 03, มกราคม, 2561, 12:27:34 PM

          ๏ หมู่เสนาอำมาตย์มิอาจขัด                                            
       ทูลราชาอนุมัติจอมทัพหน้า
       วันที่พระสุธนเฝ้าทูลลา                                                      
       ขอฝากฝังมโนราห์ยอดยาใจ

       ๏ องค์อาทิตยวงศ์ทรงกล่าวว่า                                        
      “สุณิสาคือดวงจิตพิสมัย
       ของพ่อนี้เช่นกันอย่าหวั่นใด                                              
       วางฤทัยเถิดหนาอย่ากังวล”

        ๏ กลับคืนสู่ห้องหอพะนอนุช                                        
       แสนห่วงสุดเสน่หามาหมองหม่น
       ค่อยค่อยกล่าวเล่าความตามยุบล
      “มีอมิตรคิดประจญเมืองปัญจาล์

        ๏ พี่เป็นราชบุตรเรียนยุทธ์จบ                                        
       ตามขนบรบศัตรูคือผู้กล้า
       มิอยากเห็นเป็นภาระพระบิดา                                            
       ขอน้องยาเข้าใจนัยคดี”

        ๏ “พี่อย่าห้ามน้องขอตามเสด็จด้วย                                
       เหนืออื่นใดเอาใจช่วยเสด็จพี่
       ขอเป็นคนปรนนิบัติคอยพัดวี  
       โปรดปรานีน้องผู้พรากจากเมืองมา



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 03, มกราคม, 2561, 12:29:40 PM

        ๏ มีเพียงภัสดาพระองค์เดียว                                            
      ที่โน้มเหนี่ยวฤทัยให้หรรษา
      ทุกภาวะระแวงภัยเมื่อไกลตา”                                            
      ยอดชายาฝากคำพร่ำงอนง้อ    

       ๏ “พระบิดรมารดาปรานีนัก                                          
      แลแสนรักคนดีพี่จะขอ
      นำน้องฝากพระมารดาอย่าทดท้อ                                        
      มินานพอศึกเสร็จสรรพรีบกลับวัง

       ๏ ถ้าพาน้องไปได้ไฉนพี่                                                  
      ทิ้งคนดีอ้างว้างอยู่ข้างหลัง
      ศึกเสี่ยงภัยต้องใจนิ่งเป็นจริงจัง                                        
      หากพะวงภวังค์อาจพลั้งแพ้

       ๏ และการที่จอมทัพออกรับศึก                                  
      มิใครนึกนำชายาออกหน้าแน่
      จักอับอายให้วิพากย์กันมากแท้                                          
      ขอให้แม่มิ่งมิตรจงคิดตรอง”

       ๏ มโนราห์อารีมิดื้อรั้น                                                      
      ยอมสละอภิวันท์สรรพ์สนอง
      พระสุธนนำนางขึ้นวังทอง                                                  
      ฝากนวลน้องไว้กับท่านพระมารดา



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 04, มกราคม, 2561, 08:56:22 AM

         ๏ “ลูกวันทาลาไกลในครานี้                                            
       ห่วงมากมีกังวลนักเป็นหนักหนา
       หนึ่งนั้นคือนวลน้องมโนราห์                                              
       เหมือนเธอขาดญาติกามาอยู่ไกล

       ๏ ดูผิวเผินเกินหยั่งรู้ศัตรูมิตร        
       ใครจักคิดเอ็นดูผู้อาศัย
       มองเห็นแต่พระแม่เจ้ากับท้าวไท    
       ที่มอบรักฝากใจได้แท้จริง”

       ๏ พระมารดรย้อนคำย้ำความว่า                                        
       “แม่เข้าใจในวาจาเจ้าทุกสิ่ง
       รักจากลาย่อมอาลัยไม่ท้วงติง  
       แต่สำคัญเป็นอันยิ่งการสงคราม

      ๏ จักต้องมีจิตมั่นห้าวหาญนัก                                        
       ขอจงหักความห่วงหามารดาห้าม
       น้องจักไม่มีภัยใดก็ตาม                                                    
       เชื่อเถิดความรักแม่นั้นปานแก้วตา”

        ๏ พระโลมลูบจูบลาโนราห์น้อง                          
       ชลนัยน์ไหลนองอาบใบหน้า
       ก้มลงกราบพระบาทภัสดา                                                
       “พี่รีบไปรีบมาหนาน้องรอ”    




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 04, มกราคม, 2561, 09:02:08 AM

      ๏ มารดาห้าม “อย่าร่ำร้องเป็นลางร้าย”                        
    ภูษาซับปรางขวาซ้ายกอดพระศอ
   “จงไปดีมีชัยไม่ทดท้อ                                                      
    แม่นี้ขอดูแลน้องมิหมองมัว”

     ๏ พระสุธนหักหม่นใจไปทัพหน้า                                        
    เมื่อสุดคำร่ำลาแม่ทูนหัว
    หน้าที่ชาติกับหัวใจไม่พันพัว                                            
    สละสุขส่วนตัวเพื่อปวงชน

     ๏ เสด็จตรวจกองทัพนับพลรบ                              
    ศาสตราครบจึงพระองค์ทรงม้าต้น
    อีกหนึ่งร้อยไอยรามารวมพล                                          
    พร้อมบัดดลรัวกลองชัยมุ่งไปพลัน

     ๏ แลอาทิตย์ราชามาคืนหนึ่ง                                    
    บรรทมกึ่งราตรีนิมิตฝัน
    เป็นที่แปลกประหลาดอัศจรรย์                                        
    พระอันตะไส้ใหญ่นั้นไหลทะลัก

      ๏ พุ่งออกจากพระอุทรร่อนเวหน                                  
    สามรอบวนจักรวาลอาการหนัก
    ตื่นบรรทมทันใดวุ่นใจนัก                                                
    จึงหวังจักฟังคำโหรทำนาย




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 04, มกราคม, 2561, 09:04:34 AM

       ๏ ปุโรหิตคิดการอันโหดเหี้ยม                                      
    โดยตระเตรียมแผนงานอันหลากหลาย
    ทั้งจูงจิตราชันนั้นงมงาย                                                    
    ทูลถวายความใดได้ดั่งจินต์

     ๏ และป้องกันมิให้ใครขัดขวาง                                    
    บนหนทางที่ตั้งหวังถวิล
    จึงรับคำทำพิธีพลีมลทิน                                                    
    สะเดาะเคราะห์ธานินทร์ตามบัญชา

     ๏ “โรงพิธีที่จัดตั้งหลังวังราช                                        
    ให้เสนาอำมาตย์ล้อมแน่นหนา
    ห้ามผู้อื่นเข้าไปในชายคา                                                  
    พระองค์ต้องเอกาอยู่แดเดียว

     ๏ โดยจำศีลภาวนาเจ็ดราตรี                                        
    การพิธีอย่ามีใครไปข้องเกี่ยว
    คนรุกล้ำปะรำไม่ได้แท้เทียว                                          
    แม้เฉียดเฉี่ยวพิธีขลังพังลงพลัน

     ๏ สิ่งของบูชายัญนั้นมากนัก
    ส่วนหนึ่งจักหาได้จากไพรสัณฑ์
    สัตว์นานารวมห้าร้อยชีวัน
    ชีวิตคนก็เท่ากันทำการพลี”





หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 05, มกราคม, 2561, 08:30:47 AM

       ๏“ข้าจักสั่งพรานไพรให้ถ้วนหน้า                              
     เร่งรีบจับสัตว์ป่าส่งกรุงศรี
     คนนั้นใช้ผู้ชั่วช้าประดามี                                                
     คัดจากที่จองจำเป็นสำคัญ”

        ๏ “อีกชีวันนั้นเน้นจำเป็นนัก                                
      ต้องทรงหักฤทัยห้ามไหวหวั่น
      อีกเอกอุชีวาที่ว่านั้น                                                        
      จักต้องบั่นชีวินแห่งกินนร”

        ๏ ราชันฟังนั่งอึ้งตะลึงหลง                                          
      “อันเจาะจงต้องข้ามเขินเนินสิงขร
      ไปจับเหล่ากินราวิชาธร                                                    
      โดยรีบร้อนคงอับจนหมดหนทาง”

       ๏ ในครานั้นปุโรหิตเข้าชิดใกล้                                    
      ชี้แนะให้ราชันนั้นใจกว้าง
     “อยู่ในวังนี้แน่แท้หนึ่งนาง                                                
      เชื้อชาติอย่างเดียวกันนะมโนราห์”

       ๏ ราชันฟังดังนั้นว่า “หาได้ไม่                                      
      เธอคือยอดดวงใจของบุตรข้า
      เป็นดวงเนตรและวิญญาณพระมารดา  
      ห้ามเกี่ยวข้องสุณิสาแห่งข้านะ”



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 05, มกราคม, 2561, 08:33:46 AM

        ๏ ปุโรหิตคิดคำขานมาหว่านล้อม                                    
     จักน้าวน้อมให้ละเหี่ยเสียสละ
     กล่าวความต่อ “ข้อนี้หรือคือภาระ                                  
     ที่ราชะจักต้องป้องปวงชน

      ๏ หาไม่แล้วมิแคล้วตายมลายหมด                              
     การณ์กำหนดให้น้องนางสร้างกุศล
     แม้นปล่อยกาลผ่านไปก็ไม่พ้น                                        
     ยังทำให้ทุกคนต้องมรณา
    
      ๏ พระสุธนยังหนุ่มแน่นแสนองอาจ                            
     ต้องสามารถหาใหม่ได้ในภายหน้า
     ในตอนนี้พระองค์ต้องป้องพารา                                          
     มิอาจผันบัญชาเป็นอื่นใด”

       ๏ ราชันอึ้งตะลึงงันตันคำแย้ง                                      
     จักสำแดงคัดค้านทางด้านไหน
     ปุโรหิตถือนริศคิดปลงใจ                                              
     กราบลาไปออกคำสั่งดังต้องการ

      ๏ ขึ้นทูลความพระมารดา “ราชาสั่ง                                
     ห้ามผู้ใดใครยับยั้ง ฟังบรรหาร
     ด้วยธานีมีเคราะห์ร้ายมลายลาญ                                      
     ต้องเตรียมงานพลีชีวาบูชายัญ



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 05, มกราคม, 2561, 08:36:54 AM

      ๏ คนและสัตว์ตัดศีรษะละห้าร้อย                                  
     อีกหนึ่งนั้นเพียงน้อยต้องอาสัญ
     กินนรวงศ์องค์ใดหาไม่ทัน                                                  
     เมื่อคับขันต้องเป็นนางมโนราห์

      ๏ อีกเจ็ดวันนั้นเอาเข้าพิธี                                              
     กินรีบูชายัญด้านวังหน้า”
     ก่อนกลับหลังสั่งเตรียมพร้อมล้อมอาณา
     เริ่มตั้งศาลเพียงตาฝ่ายกาลี  

      ๏ พระมารดรร้อนอุราผวาจิต                                          
     วิปริตอันใดไฉนนี่
     หรือภูตพรายฝ่ายดำงำธานี                                                  
     สิงฤดีกษัตริย์วิปลาสไป

      ๏ มโนราห์มาขวัญหายมลายสิ้น                                    
     องค์ภูมินทร์คิดร้ายได้ไฉน
    “โอ้องค์พี่พระสุธนอยู่หนใด
     มิช่วยน้องต้องบรรลัยในครานี้

      ๏ ก่อนจะจากฝากฝังอย่างแน่นหนัก                            
     สละรักหักใจลาทำหน้าที่
     รู้ห่วงน้องหมองใจไม่อยากลี้                                                
     เหมือนดั่งมีลางสังหรณ์ก่อนจากลา”




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 06, มกราคม, 2561, 09:27:31 AM

       ๏ พระมารดรวอนว่า “อย่าตระหนก                                
     แม่จะปกป้องลูกสุณิสา
     แสนรักหวงประหนึ่งดวงนัยนา                                          
     ใครจะมาทำร้ายมิได้แท้

      ๏ ลูกอยู่ยั้งในวังบรรทมที่                                                
     ลั่นดาลไว้ให้ดีนอกจากแม่
     อย่าเปิดรับกับใครไร้ข้อแม้                                                
     ต้องรีบแก้รอราช้าไม่ทัน

      ๏ แม่จะเข้าเฝ้าองค์พระทรงฤทธิ์                                    
     กราบทูลว่าอย่าหลงผิดพลาดมหันต์
     ต้องแก้ไขเป็นอะไรให้เป็นกัน”                                            
     พระมารดาว่ากระนั้นผันผายจร

      ๏ ออกมุ่งหน้าไปหาอาทิตย์ราช                                
     หมู่อำมาตย์ทูลมารดาว่า “ช้าก่อน
     องค์ราชันท่านไปท้ายนคร”                                                  
     พระมารดรบ่ายหน้าจะคลาไคล

      ๏ อำมาตย์ทูลพระมารดาว่า “บัดนี้                                      
     ทรงสะเดาะเคราะห์พิธีเข้ามิได้
     พระบรรหารนั้นเน้นมิเว้นใคร                  
     เสนาในล้อมไว้หลายสิบชั้น



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 06, มกราคม, 2561, 09:30:12 AM
     ๏ ต้องชะลอการเฝ้าดังกล่าวขาน                                    
     จนกว่าผ่านเจ็ดราตรีที่กวดขัน”
     พระมารดา “รอช้าไม่ได้อย่างนั้น                                    
     ใครหรือกล้ามาขวางกั้นราชินี”

      ๏ อำมาตย์น้อม“หม่อมฉันทำตามรับสั่ง                            
     ต้องยับยั้งคุมเข้มอย่างเต็มที่
     สละให้ได้แท้แม้ชีวี                                                            
     ขอพระองค์ทรงปรานีไว้ชีวัน

      ๏ ด้วยหากการพิธีนี้พังสิ้น                                            
     ชาวพาราทั่วธานินทร์จักอาสัญ
     ปุโรหิตทำนายไว้สำคัญ                                                    
     พระมารดาและราชันก็อันตราย”

      ๏ พระมารดรมิผ่อนตามคำค้านว่า  
     ขอมุ่งหน้าไปหลังวังดังมั่นหมาย
     โรงพิธีมีทหารนับพันนาย    
     ล้อมศาลาเรียงรายกายติดกัน

      ๏ พระองค์อ้อนวอนเสนาหาฟังไม่                                
     นิ่งมิไหวเขยื้อนเหมือนปูนปั้น
     พระมารดาจนปัญญาจะผลักดัน                                        
     ร้องครวญคร่ำรำพันถึงมโนราห์



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 06, มกราคม, 2561, 09:32:39 AM

      ๏ “แม่รักลูกผูกพันปานชีวาตม์                                          
   ยังมิอาจช่วยลูกสุณิสา
   ช่างกระไรหนอใจพระราชา                                        
   สิ้นเมตตาแล้วยังจะมล้างชนม์”

    ๏ จำย้อนคืนกลับหลังยังวังหลวง                                    
   การทั้งปวงที่หมายมิได้ผล
  “ฤๅมโนราห์เจ้าเข้าตาจน                                    
   จะถูกคนใจร้ายเชือดเลือดไหลนอง

    ๏ เวรกรรมมากพรากเมืองมาน่าอนาถ                            
   ยอมร้างญาติร่วมสมสู่เป็นคู่สอง
   ลูกสุธนรักใคร่ได้เคียงครอง                                              
   มิอาจป้องเมียรักจากไพรี

    ๏ มนุษย์หนอยอว่าสัตว์สุดประเสริฐ                              
   แล้วไฉนหมายละเมิดซึ่งศักดิ์ศรี
   เห็นแก่ตนหลงมนต์มารกาฬกาลี  
   สร้างราคีเลวร้ายให้นริศ

    ๏ ร้ายดีใดใช่จากเคราะห์เพราะด้วยเหตุ                          
   เรื่องทุเรศงมงายเข้าใจผิด
   ล้วนแต่เกิดจากกรรมนำชีวิต                                                
   คนสิ้นคิดหมายดับสรรพชีวา”  
 



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 08, มกราคม, 2561, 08:40:04 AM
        ๏ มาถึงห้องบรรทมในหทัยห่อ                                        
      คิดแก้ไขฉันใดต่อดีเล่าหนา    
      เคาะทวารเรียกขานมโนราห์                                            
      เมื่อพบหน้าพระแม่กอดพลอดรำพัน

       ๏ “เขาล้อมองค์ราชาแน่นหนานัก                            
      แม่มิได้พบพักตร์ดังหมายมั่น
      จักคิดอ่านฉันใดต่อไปกัน                                                    
      ช่วยแม่นั้นแก้เหตุการณ์อันเลวร้าย”

       ๏ มโนราห์มาโศกเศร้าเกินกล่าวขาน
      เรื่องขัดราชโองการนั้นอย่าหมาย
      หากได้พบภัสดาเพื่อลาตาย                                                
      มิเสียดายชีวาลับลาไป  

       ๏ พระมารดา มโนราห์โศกาหนัก                                    
      ยิ่งแสนรักยิ่งโศกวิโยคใหญ่
      เจ็บยิ่งยวดปวดร้าวเศร้าฤทัย                                            
      เกินจักคิดแก้ไขไม่สมประดี

       ๏ ครานั้นปุโรหิตประดิษฐ์ศาล                                          
      จะทำการบูชายัญบั่นเกศี
      จัดเตรียมการอันใดใช้ในพิธี                                                
      หกราตรีจึงพร้อมพรั่งสมดังใจ



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 08, มกราคม, 2561, 08:42:34 AM

         ๏ วันที่เจ็ดตอนบ่ายในวันนี้                                              
      บูชายัญการพลีที่ยิ่งใหญ่
      ทหารต่างเตรียมการทุกด้านไว้                                          
      คุมแข็งขันกันมิให้ใครคัดค้าน

       ๏ พระมารดา มโนราห์ในครานั้น                                      
      แสนโศกศัลย์ถึงวาระวันประหาร
      มโนราห์ว่า “ลูกนี้พลีลมปราณ
      หากเป็นการป้องชีวิตพระบิดร

       ๏ พระมาดาแลวงศาคณาญาติ                                          
      ประชาชาติไอศูรย์อดิศร
      แต่เสียใจไม่ได้ลาพระภูธร  
      แลยอกรกราบบาทภัสดา

       ๏ พระองค์ไปสู้สงครามลามประชิด                                
      เมื่อทำกิจเสร็จสรรพกลับมาหา
      รู้ว่าน้องต้องดับดิ้นสิ้นชีวา
      พี่คงสุดโศกาเศร้าอาลัย

       ๏ ขอฝากคำทั้งน้ำตาว่าลาแล้ว                                          
      ลูกแน่แน่วดวงจิตพิสมัย
      แต่ชาตินี้มิกลายคืนเป็นอื่นไกล
      ขอมั่นภักดิ์ภูวไนยไปนิรันดร์



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 08, มกราคม, 2561, 08:45:05 AM

           ๏ วาสนาน้องน้อยในชาตินี้                                              
       จำจากพี่ด้วยภัยใหญ่มหันต์
       ขอพระองค์จงสุขศรีชื่นชีวัน                                          
      ไว้ชาติหน้าค่อยพบกันมั่นมิคลาย”  

        ๏ ยังคงไม่ถึงที่..สิ้นชีวิตชีวิต    
       มโนราห์มาฉุกคิดมิทันสาย
       บอกกับพระมารดร“ก่อนจะตาย  
       อยากขอรำถวายชุดกินรี

        ๏ พรานไพรเก็บปีกหางทั้งหลายไว้                                  
       อยู่ที่ไหนโปรดช่วยหามาเร็วรี่”
       พระมารดาฟังดังนั้นพลันยินดี
      “อยู่กับแม่แลปรานีให้ลูกยา

        ๏ ตอนนี้ขอสิ่งไหนแม่ให้หมด                                    
       มิเอากฎใดมาผูกแล้วลูกจ๋า
       แม่มิดีหน้าที่ด้านพระมารดา                                      
       มิอาจป้องภัยบีฑาดังวาที

        ๏ สิ่งอันใดให้ฤดีลูกมีสุข                                            
       ถึงแม่ทุกข์อย่างไรไม่หลีกหนี
       ถ้าปล่อยให้เขาทำลายวายชีวี
       เป็นหมื่นปีบาปมิล้างจากกลางใจ”



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 09, มกราคม, 2561, 07:11:29 AM
  ‎   ๏ รำพึงพลางย่างสู่ห้องบรรทมสถาน                                  
    แล้วหยิบย่ามของพรานนั้นมาให้
    “ปีกและหางเช่นนางหงส์จงพาไป
    เพื่อสวมใส่ดังถวิลจินตนา”
  
     ๏ มโนราห์ยินดีเป็นที่ยิ่ง                                                      
    นี่คือสิ่งสุดหมายมาดปรารถนา
    จึงสวมใส่แล้วร่ายรำตามลีลา                                              
    เหมือนเช่นหน้าบัลลังก์พระบิดร

     ๏ และพระมารดาจันท์กินรี                                              
    ราชินีไกรลาสเขตสิงขร
    พระแม่คิดท่ากรีดกรายคล้ายละคร    
    เยื้องย่างฟ้อนร่วมหกพระพี่นาง

      ๏ ออกตั้งท่าร่ายรำตามแม่สอน                                      
    ประนมกรยักย้ายส่ายปีกหาง
    จนยินเสียงอื้ออึงมาหน้าพระปรางค์                                      
    กู่ก้องพลาง “เร็วเถิดเปิดทวาร

     ๏ อย่าช้าจนพ้นฤกษ์ยามตามวางไว้                                  
    ถ้ากระชั้นนั้นจักใช้กำลังทหาร  
    ร่วมฉุดชักหรือผลักดันที่ลั่นดาล                       
    กระทำการนี้ตามคำบัญชา



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 09, มกราคม, 2561, 07:14:28 AM

        ๏ พระมารดา “มิเปิดให้ใครฆ่าลูก                                    
    แม่ทำใดไม่ถูกแล้วลูกจ๋า
    มิช้านานเขาพังดาลทวารา  
    ควักดวงตาดวงแดของแม่ไป”

      ๏ มโนราห์ยินท่านมารดาเอ่ย                                            
   “โอ้แม่เอ๋ยลูกมิอยากพรากไปไหน
    เมื่อเหตุการณ์บีบคั้นถึงบรรลัย
    ก็จำเป็นจำใจจากไกลกัน

     ๏ ขอฝากคำย้ำความยามลูกนี้                                            
    จรลีจากไปไกลเขตขัณฑ์
    ความจงรักภักดีมีนิรันดร์                                                      
    จักคงมั่นมิลาละพระสุธน”

      ๏ เสียงเลื่อนลั่นการกระทุ้งทวารก้อง                                  
    โนราห์น้องบินจรร่อนเวหน
    ลอดทางช่องพระแกลแก้อับจน                                            
    ออกมาพ้นปราสาทราชวัง

     ๏ ยังบินวนบนอากาศมิอาจร้าง                                        
    อกอ้างว้างอาลัยแทรกใจหวัง
    จักไปพบภัสดาละล้าละลัง                                                    
    สงครามยังมีภาวะอันตราย

[/color][/size]


หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 09, มกราคม, 2561, 07:17:37 AM

        ๏ อยากพบพี่ที่สุดรักต้องหักห้าม  
      นึกถึงความถูกต้องมองความหมาย
      เจอกันใหม่ถ้าไม่ตรมจนล้มตาย
      ต้องไปหาพระฤๅสาย พระมารดร

       ๏ ท่านคือบุพการีที่นำหนุน                                              
      อันทรงคุณความดีมีมาก่อน
      นานนับปีที่พระองค์ทรงทุกข์ร้อน                                        
      ห่วงอาทรลูกถูกจับเข้าปัญจาล์

       ๏ ครบสามรอบร่อนเวหนวนวังหลวง                              
      จึงตัดห่วงบินจรร่อนถลา
      ขึ้นกินลมเหินไปในเมฆา  
      มุ่งไกรลาสนครามิช้าที

        ๏ ครั้นมาถึงซึ่งริมหิมพานต์                                              
      ร่อนลงแวะกราบกรานพระฤษี
       ตั้งใจจะแถลงแจ้งคดี    
       เผื่อว่าพระสวามีจะผ่านมา

        ๏ ถึงอาศรมบังคมองค์ผู้ทรงพรต
      หลังประณตพระมุนีมีปุจฉา
     “โยมลูกเต้าเหล่าใครจากไหนนา                                      
      ดูหน้าตาแต่งองค์ต่างวงศ์กัน”



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 12, มกราคม, 2561, 10:00:58 AM

          ๏ “ตัวลูกนี้กินรีมโนราห์                                            
      จากไกรลาสบรรพตาเชิงสวรรค์
      ครั้งมาลงสรงสระศรีมิไกลนั้น
      นาคบาศพรานมาพันผลักดันไป

       ๏ ถวายตนให้สุธนราชบุตร                                              
      ทรงพิศุทธ์มอบรักจริงอันยิ่งใหญ่
      ลูกได้เป็นชายาพระทรงชัย
      ครองรักในปัญจาล์มานับปี

      ๏ วันหนึ่งปัจจามิตรคิดประจญ                                        
     พระสุธนป้องพาราทำหน้าที่
      ออกทัพหน้าท้าชิงชัยกับไพรี
      แล้วเกิดมีเรื่องร้ายขึ้นในวัง

       ๏ พระบิดาน่ามีจิตคิดหนักหน่วง                                    
      ด้วยความห่วงศึกที่รับเป็นทัพหลัง
      หากราชบุตรามาพลาดพลั้ง  
      ต้องทรงตั้งทัพใหญ่ไปรอนราญ

       ๏ จนพระองค์ทรงนิมิตอันผิดแปลก  
      ซึ่งแต่แรกก่อนไรไม่เคยผ่าน
      ว่าอันตะพระทรงฤทธิ์พิสดาร  
      ทะลักไปในจักรวาลสามรอบวน




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 12, มกราคม, 2561, 10:04:25 AM

          ๏ จึงให้หาปุโรหิตผู้คิดร้าย  
       มาทำนายความฝันอันเป็นผล
       เกิดเตรียมการบูชายัญผลาญสัตว์ คน  
       เป็นเบื้องต้นละห้าร้อยไม่น้อยเลย

        ๏ ยังหมายดึงหนึ่งชีวินกินรี                                              
       สิ้นเมตตาปรานีโอ้อกเอ๋ย
       องค์ราชัยไม่คัดค้านการสังเวย    
       และพระองค์มิทรงเผยพระวรกาย

        ๏ พระมารดาปรานีมิมีช่อง                                                
       จะปกป้องลูกดังตั้งใจหมาย
       เขาอ้างราชโองการมั่นไม่คลาย    
       ลูกมิถึงที่ตายด้วยมารดา

       ๏ พรานไพรฝากปีกหางแต่ครั้งก่อน                                  
       ให้องค์พระมารดรทรงรักษา
       ท่านมอบให้สวมใส่พลันทันเวลา
       ภัยบีฑามาถึงจึงบินจร

        ๏ ขอฝากองค์ผู้ทรงศีลปิ่นกุศล  
       ถ้าหากว่าพระสุธนผู้ทรงศร
       ทรงทราบความตามมาจากนาคร    
       คงแวะเพื่อขอพรพระสิทธา



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 12, มกราคม, 2561, 10:07:15 AM

      ๏ ขอท่านช่วยแถลงแจ้งการณ์นี้                                          
    ย้ำวจีจากใจให้ทราบว่า
    โปรดย้อนกลับคืนยังวังราชา                                                
    ขอร้องอย่าได้คิดติดตามไป

     ๏ หิมพานต์มากภัยใหญ่มหันต์                                    
    พนาวันคีรีวงอสงไขย
    สุดจักห้ามปรามพระองค์ยังจงใจ  
    โปรดมอบให้ซึ่งผ้ารัตกัมพล

      ๏ เก็บไว้ใช้ยามภัยมาเวลาสั้น                                    
    หลีกไม่ทันครั้นคลุมกายคล้ายล่องหน
    อีกธำมรงค์วงนี้ให้ไว้แทนตน  
    พอนำหนุนอุ่นกมลคนไกลกัน

      ๏ และโอสถเทเวศวิเศษแท้                                              
    เพื่อช่วยแก้อันตรายกลางไพรสัณฑ์
    หิมพานต์มีภัยมากมายครัน                                                
    จำประจัญทีละด่านนานหลายปี

     ๏ ความมุ่งหวังตั้งใจจริงต้องยิ่งใหญ่  
    มิมีใครเคยดั้นด้นพ้นไพรศรี
    เป็นฉันใดใช้เดชาบารมี”        
    ฝากวลีแล้ววันทาขอลาจร



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 13, มกราคม, 2561, 09:00:46 AM


          ๏ ออกทะยานผ่านไปในเวหน                                          
       ติดลมบนเหนือเมฆาถลาร่อน
       เส้นทางเดิมจากคงคาถึงนาคร  
       แต่ครั้งก่อนบินผ่านเนิ่นนานมา

       ๏ ถึงไกรลาสเวียงชัยดั่งใจหวัง                                          
       บินร่อนลงตรงหน้าวังดังปรารถนา
       หยุดยั้งอยู่ริมประตูนครา        
       เอ่ยบัญชานายทวารชานเวียงชัย

        ๏ “มโนราห์ลาไกลไปนานนัก                                        
       สองพระองค์ยังคงรักอยู่หรือไม่
       กราบทูลว่ามโนราห์มากรุงไกร  
       โปรดฉันใดตามเมตตาพระปรานี”

        ๏ นายทวารชาญชัยรีบไปเฝ้า
       กราบทูลเจ้าไกรลาสรุ่งเรืองศรี
       ครบถ้วนความตามอรรถคดี
       กินรีมโนราห์เผยอารมณ์

       ๏ “มิเข้าเมืองมาพลันยังหวั่นจิต
       ด้วยนางคิดการณ์ไกลไม่เหมาะสม
       เพราะว่าเคยได้ออกนอกสังคม
       จากชื่นชมอาจติฉินชนนินทา”




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 13, มกราคม, 2561, 09:06:09 AM

        ๏ องค์ราชัน ราชินีศรีไกรลาส                                            
     ทราบทันทีกระวีกระวาดออกมาหา
     รวมทั้งหกกินรีพี่กานดา                                                  
     พรั่งพร้อมหน้าพร่ำพลอดกอดกันกลม

       ๏ ส่งเสียงพร้องน้องเอ๋ย โอ้ลูกเอ๋ย                                    
     ได้กลับคืนมาชื่นเชยแสนสุขสม
     แล้วสอบถามความทุกอย่างหลังชื่นชม                                  
     รื่นอารมณ์มโนราห์เผยวาที
  
      ๏ “พรานไพรเหมือนใจร้ายใช้นาคบาศ                      
     เข้ามาคาดรัดกายมิให้หนี
     นำดำเนินเดินฝ่าวนาลี  
     มิกดขี่ข่มเหงเคร่งเกินไป

      ๏ จรจรัลสู่ปัญจาล์ในครานั้น                                                
     กว่าสิบวันพากายมิใคร่ไหว
     ก่อนถึงวังข้างสวนขวัญอันพิไล    
     หม่อมฉันได้พบหน้าพระสุธน
    
       ๏ ทรงเมตตาปรานีเป็นที่ยิ่ง                                                
     เอาใจใส่ทุกสิ่งจิตกุศล
     ช่วยรักษาพยาบาลเจ็บผ่านพ้น      
     พระทรงพลมิเคยมีนารีใด




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 13, มกราคม, 2561, 09:09:25 AM

         ๏ เมื่อพระมอบดวงจิตพิศวาส                                            
      ลูกสามารถสัมผัสจิตพิสมัย
      แม้อยากขัดตัดรักสุดหักใจ      
      ปลงฤทัยอยู่ใต้เบื้องพระบาทา

       ๏ พระครองคู่อยู่กับลูกอย่างสุขศรี      
      ทรงปรานีรักหวงดั่งดวงยิหวา
      พระชนกพระชนนีมีเมตตา            
      ทั้งไพร่ฟ้าทั่วแคว้นแสนชื่นชม

      ๏ จนสงครามลามประชิดติดเขตขัณฑ์    
      องค์ราชันเห็นบุตราว่าเหมาะสม
      ออกทัพหน้าครานั้นพลันตรอมตรม  
      แต่จำข่มใจลารักษาเมือง

       ๏ ก่อนจากไกลได้ฝากฝังอย่างแน่นหนัก                            
      รู้ว่ารักลูกมากมายห่วงหลายเรื่อง
      คล้ายกังวลคนมิไกลใจขุ่นเคือง                                          
      เลี้ยงไม่เชื่องด้วยจิตคิดอาธรรม์                  
  
       ๏ เนื่องกาลนั้นราชันอาทิตย์ราช      
      เกิดนิมิตผิดคาดประหลาดฝัน
      ห่วงบุตราปราชัยภัยอนันต์                                                  
      เปิดช่องให้คนร้ายนั้นปั่นฤดี




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 15, มกราคม, 2561, 08:36:29 AM

          ๏ ทำนายฝันราชันว่ากาลีนัก                  
       พระองค์จักอาสัญพร้อมมเหสี
       ไอศูรย์สิ้นปิ่นเสนาประชาชี                
       เกิดอัคคีโลกันต์ผลาญพารา

        ๏ แล้วจะบูชายัญเป็นการใหญ่                                        
       สัตว์ คนใช้ละห้าร้อยไม่น้อยกว่า
       และอีกหนึ่งกินรีหมายบีฑา  
       พระมารดาท่านดูรู้เล่ห์กล

        ๏ ปุโรหิตคิดแผนงานการล้มล้าง    
       แม้หาทางช่วยอย่างไรไม่เป็นผล
       เพราะเขาวางรูปแบบอันแยบยล                                          
       คุมกองพลนับแสนแทนราชัน

        ๏ แยกท่านท้าวเข้าพิธีที่วังหลัง                                      
       เหมือนกักขังพระวรกายไว้ที่นั่น
       ถือบัญชาราชัยไว้สำคัญ                                                
       อุบายอันอำมหิตคิดการณ์ไกล                                      

        ๏ ห้ามเฝ้าแม้แต่ราชินีท่าน                                                
       สั่งทหารล้อมแน่นหนาฝ่ามิได้
       จึงหมดทางต้านทานประการใด  
       ลูกต้องลี้หนีภัยจากไกลมา



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 15, มกราคม, 2561, 08:39:09 AM

       ๏ เชื่อนักหนาสวามีมิทอดทิ้ง                                              
     รู้ความจริงทั้งผองต้องมาหา
     แต่จะถึงซึ่งไกรลาสนครา                    
     หรือชีวาสิ้นเสียหว่างกลางอรัญ”

      ๏ พระบิดาฟังวาทีดังที่กล่าว                                              
     ว่า “เรื่องราวรักพรากมากโศกศัลย์
     สองกำเนิดเกิดกายแสนไกลกัน          
     ยังพบพักตร์รักมั่นเทพบันดาล

       ๏ เป็นบุพเพนำพาดลมาให้                                          
     สร้างบุญร่วมกันไว้ยิ่งไพศาล
     ถ้าเช่นนั้นพบกันได้ไม่เนิ่นนาน                                            
     จงทำใจให้สราญรอวารวัน

       ๏ การสำคัญพ่อบัญชาต่อหน้านี้    
     ฟังให้ดีมโนราห์เจ้าจอมขวัญ
     ซึ่งความรักของพ่อแม่แลพี่นั้น    
     มิรังเกียจเดียดฉันท์กันสักนิด

      ๏ แต่ลูกไปเป็นชายาของมนุษย์                                          
     สูญเสียความบริสุทธิ์จากดวงจิต
     แม้ว่าพ่อแม่พี่มิได้คิด  
     หากยังผิดขอเวลาล้างราคี



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 15, มกราคม, 2561, 08:42:44 AM

         ๏ เหล่ากินนรกินรีนี้ทั้งหลาย                                              
       ล้วนรังเกียจกลิ่นกายคนเหลือที่
       จะติฉินนินทามากพาที                                      
       พระปรางค์มีอยู่มากมายชายเวียงวัง

        ๏ มโนราห์ค้างยังปรางค์ในสวน                                        
       ตามสมควรแก่การณ์อันพ่อสั่ง
       เจ็ดปีเจ็ดเดือนเศษเขตอยู่ยั้ง    
       มิใช่อยู่ลำพังอย่างเดียวดาย

        ๏ พ่อพี่พี่และมารดามาเยี่ยมได้                                      
       มิจากไกลลาร้างจนห่างหาย
       อีกสาวใช้ห้าร้อยมาล้อมขวาซ้าย        
       ที่มอบหมายดูแลมโนราห์      
    
         ๏ ตักน้ำในสระสินธุ์ประทิ่นพร้อม                                    
       วันละห้าร้อยกระออมสรงอุษา
       เพื่อชำระกลิ่นมนุษย์จากกายา                    
       และล้างคำครหาดั่งว่าไว้”

         ๏ มโนราห์หลายคราเหงาเศร้ายิ่งล้น    
       ห่วงกังวลภัสดามาได้ไหม
       พักเรื่องมโนราห์ค้างข้างกรุงไกร        
       พาย้อนไปศึกปะทะพระสุธน



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 16, มกราคม, 2561, 06:39:42 AM

        ๏ ตั้งแต่ยกโยธาไปครานั้น                                                
      แลพระองค์ทรงมุ่งมั่นสรรค์กุศล
      แม้นใช้ศรพรหมาสตร์พิฆาตชน        
      ริปูกายมลายป่นในทันที

       ๏ มิทรงเน้นเข่นฆ่าปัจจามิตร                                            
      เพียงประชิดทะลวงไล่ให้หลีกหนี
      จนถึงจอมฤทธาคู่ราวี                                                      
      เปล่งวจีบัญชาว่าจงฟัง
 
       ๏ “ถ้าหมายมั่นการต่อสู้ริปูแท้          
      มิได้มีข้อแม้มาแต่หลัง
      หากยิงศรศิลป์ชัยไม่ยับยั้ง
      ทัพท่านทั้งสิ้นจะมรณา”  

       ๏ แล้วพระองค์ได้ทรงสำแดงเดช                                        
      ร่ายพระเวทยิงศรรามข้ามเวหา
      เสียงสนั่นลั่นเลื่อนสะเทือนฟ้า                    
      วนกลับมาเข้าแหล่งแห่งจำนง

       ๏ ผู้จอมทัพสดับฤทธิ์ศรรามราช  
      ก้มลงกราบพระบาทดังประสงค์
      รู้พระทัยไม่เมตตาพาปลดปลง      
      การณรงค์ระงับถอยทัพไป



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 16, มกราคม, 2561, 06:42:33 AM

        ๏ พระสุธนจึงสั่งเดินทางกลับ                                            
      เมื่อการศึกเสร็จสรรพอย่างยิ่งใหญ่
      มิมีผู้พ่ายแพ้แลมีชัย                  
      คงมั่นในดำริสันติวิธี

       ๏ แม้นทั่วไปในโลกหล้ามาขบคิด                                    
      หลีกเลี่ยงพิษการสงครามตามวิถี
      เจรจาปราศรัยมิตรไมตรี        
      ทั้งโลกนี้ย่อมพบสงบเย็น

       ๏ เพราะความโลภมากล้ำเหลิงอำนาจ                              
      ประชาชาติส่วนมากจึงยากเข็ญ
      มหาอำนาจหวังสร้างประเด็น          
      ให้เกิดความลำเค็ญกลางโลกา

       ๏ พระสุธนถอยทัพย้อนกลับหลัง                                      
      จากชายแดนเหมือนดังปรารถนา
      อกไห้หวนถึงนวลน้องมโนราห์  
      พระบิดรมารดาจากมาไกล

       ๏ ชนบทสดสีสันพันธุ์พฤกษา                                            
      สกุณาจำเรียงส่งเสียงใส
      แม้ดาษดื่นสิ่งรื่นรมย์มิชมใด
      กลับมาถึงซึ่งกรุงไกรไม่เนิ่นนาน




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 16, มกราคม, 2561, 06:45:48 AM

      ๏ ขึ้นเฝ้าพระบิดาอาทิตย์ราช                                            
    ประชุมอยู่หมู่อำมาตย์เต็มราชฐาน
    การสงครามความเช่นไรทูลรายงาน  
    พระภูบาลชื่นชมสมฤทัย

     ๏ แต่ส่วนลึกนึกขึ้นมาโศกาหนัก                                    
    รู้ลูกรักมโนราห์ค่ายิ่งใหญ่
    เมื่อเกิดเรื่องมิดีต้องหนีไป      
    ความเสียใจราชบุตรสุดอนันต์

     ๏ จะดำรัสขัดพระทัยพูดไม่ออก                                  
    อยากจะบอกความนัยให้อัดอั้น
    พระสุธนทูลลาบิดาพลัน            
    รีบผายผันไปกราบท่านพระมารดร

     ๏ บังคมบาทราชมารดาหน้าพระที่                                  
    ราชินีทรงกันแสงเรี่ยวแรงอ่อน
    สลดสุดด้วยบุตราเหลืออาวรณ์                                            
    ยกพระกรค่อนอุระโศกระบม

     ๏ พระสุธนห้ามมารดาอย่ากันแสง                                  
    โปรดสำแดงเหตุใดให้ขื่นขม
    พระแม่โศกลูกพลอยเศร้าร้าวระทม  
    ขอจงข่มฤดีมีวาจา




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 17, มกราคม, 2561, 09:20:33 AM

        ๏ พระมารดาว่า “แม่นี้ผิดอนาถ                                          
     มิสามารถป้องลูกสุณิสา
     เหตุด้วยองค์ทรงฤทธิ์พระบิดา       
     ทรงนิมิตผิดแปลกว่าอันตะนั้น

      ๏ ไหลออกวนโลกาทักษิณาวัตร                                        
     คิดหวั่นใจภัยวิบัติอาจมหันต์
     ปุโรหิตจิตที่มีอาธรรม์             
     ทำนายฝันราชาว่าร้ายนัก
 
      ๏ จักสูญเสียพาราอาญาสิทธิ์                                            
     ทั้งชีวิตวงศ์วานมลานหนัก
     ต้องบูชายัญร้ายตามทายทัก                                              
     เหมือนดังผลักบาปใหญ่ให้ราชัน

      ๏ สัตว์ห้าร้อยชีวาหาไม่ยาก                                              
     ห้าร้อยมากนักโทษที่คดีมหันต์
     หนึ่งกินรีหมายบีฑาบูชายัญ                                                
     เจาะจงนั้นด้วยจิตที่คิดร้าย

      ๏ วางแผนการอันแยบยลตั้งตนใหญ่                    
     ออกคำสั่งอย่างไรได้ดังหมาย
     แยกราชัยไปหลังวังสั่งล้อมกาย                                
     กิจทั้งหลายอ้างพระราชโองการ




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 17, มกราคม, 2561, 09:23:06 AM

       ๏ แม่เองยังขอเข้าเฝ้ามิได้                                        
      พลากรกั้นไว้มิให้ผ่าน
      จะช่วยลูกมโนราห์ฝ่ามือมาร                                      
      ทุกทางปิดสุดคิดอ่านแก้การณ์ร้าย

       ๏ จึงลั่นดาลทวาราแห่งปราสาท                          
      สองเราหวาดอกสั่นจนขวัญหาย
      มโนราห์ขอปีกหางก่อนวางวาย                                  
      รำถวายตามถนัดฝึกหัดมา
 
       ๏ มิเห็นทางใดช่วยได้จึงไม่ขัด                              
      เธอร่ายรำตามถนัดหลายท่วงท่า
      ทหารวังเข้าพังดาลทวารา                                            
      พร่ำวาจาไหว้วอนก่อนลาไกล

       ๏ ฝากคำมั่นกับแม่แต่ชาตินี้                                  
      ความจงรักสวามีคงยิ่งใหญ่
      ขอเป็นคู่อยู่รองบาททุกชาติไป                                  
      สุดอาลัยจบคำต้องอำลา

       ๏ แม่รู้ลูกเสียใจใหญ่มหันต์                                  
      แต่ต้องรักษ์ชีวันสุณิสา
      ยอมมิได้ให้เขาย่ำเห็นตำตา                                        
      แม่มิว่าถ้าลูกจะเคืองระคาย”




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 17, มกราคม, 2561, 09:24:42 AM

           ๏ พระสุธนยินวาจามารดาท่าน                             
       ปิ่มดวงมานนั้นจะแตกสลาย
       สิ้นเรี่ยวแรงแห่งพระวรกาย                                       
       พระโลหิตติดตามสายอัสสุชล

        ๏ โทมนัสแสนหนักเมียรักหนี                                   
       พระชนนีปลอบเท่าใดไม่เป็นผล
       ระทมทอดกอดประคองกันสองคน                           
       แสนวิโยคโศกท้นพระหทัย
 
         ๏ “มโนราห์นวลน้องรักของพี่                           
       ดวงฤดีพี่ถูกควักจากอกได้
       เหมือนเหว่ว้าลาแดนมาแสนไกล                             
       โถทำไมยังมีผู้บีฑา

        ๏ พี่แสนห่วงอาลัยจะไกลจาก                               
       ถึงเอ่ยปากฝากท้าวไทไว้นักหนา
       ที่แท้องค์ทรงฤทธิ์พระบิดา                                       
       กลับเป็นมารผลาญชีวาไม่อารี

        ๏ ช่างกระไรใจดำหนอทำได้                                   
       ลูกสะใภ้ไร้ค่าสิ้นราศี
       นึกถึงจิตลูกสักนิดก็มิมี                                             
       โถสุดที่อัดอั้นเกินบรรยาย




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 18, มกราคม, 2561, 09:37:00 AM

       ๏ พระแม่จ๋าโปรดเมตตาเพลานี้                            
     เหลือกายีชีวินสิ้นความหมาย
     เมื่อถูกล้วงดวงใจไปจากกาย                                
     อยู่ก็รอวันตายอย่างทรมาน

      ๏ ตัดสินใจไปตามหาโนราห์น้อง                          
     ดีกว่าทนหม่นหมองในราชฐาน
     ถ้าแรมร้างห่างกันมิทันกาล                                        
     ขอมลานเสียในกลางไพรวัลย์
 
      ๏ แม้นพบน้องมโนราห์สัญญาไว้                        
     พาดวงใจทรามชื่นคืนเขตขัณฑ์
     ขอพระแม่แลองค์พระทรงธรรม์                              
     อยู่สุขสันต์อย่าห่วงใยให้กังวล”

      ๏ พระแม่พร่ำคำด้วยรักห่วงนักหนา                              
    “มโนราห์บินไปในเวหน
     ลูกเดินด้วยบาทาประสาคน                                      
     จักข้ามพ้นหิมพานต์ฉันใดนา”

      ๏ พระสุธน “แต่ต้นนางยังมานี่                              
     เมื่อถึงทีลูกต้องท่องไปหา
     คงเป็นกรรมที่สร้างปางก่อนมา                                
     ขอองค์พระมารดาโปรดปรานี”



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 18, มกราคม, 2561, 09:39:01 AM

         ๏ “หากจำเป็นจำไปไม่อาจขัด                                
       ลูกจงจัดพลไกรชาญไพรศรี
       คชสารการอาชาเสนาบดี                                          
       ให้พอที่เกื้อหนุนจนอุ่นใจ”

        ๏ พระสุธนตอบวาจามารดาท่าน                          
      “ทวยทหารนั้นนำพาหาได้ไม่
       ต่างจากการป้องกันเมืองเรื่องชิงชัย  
       การนี้ไปตามอนงค์องค์ชายา

       ๏ กำลังเมืองใช้เรื่องตนมีผลลบ                            
       ยกสมทบไปตามเมียเสียยศถา
       หากผู้ใดต้องดับดิ้นสิ้นชีวา                                        
       ย่อมจะพาเกิดบาปกรรมติดตามตน

       ๏ ขอมุ่งไปในวนาเอกากาย                                      
       เป็นหรือตายสุดแท้แต่กุศล”
       สิ้นวาทีทัดทานพระสุธน                                            
       จึงพระชนนีช่วยอวยพรชัย
          
        ๏ ก่อนจากไกลไปลาอาทิตย์ราช                    
       กราบพระบาทอำลาน้ำตาไหล
       พระบิดาน้ำตาคลอ “พ่อผิดไป                                    
       ขออภัยเถิดหนาอย่าขุ่นเคือง



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 18, มกราคม, 2561, 09:41:26 AM

              ๏ พ่อวิตกอกใจไม่ปกติ                                          
          จนดำริวิปริตผิดหลายเรื่อง
          หวั่นญาติพงศ์วงศ์วานทั้งบ้านเมือง                            
          โลหิตต้องนองเนืองธรนินทร์”

          ๏  “ขอเดชะพระบิดาการลานี้                                        
          มิใช่ที่เคืองบิดาแล้วลาถิ่น
          การณ์อันว่าลาแดนจากแผ่นดิน                                    
          ฝากระบิลไว้กับท่านพระมารดร
          
           ๏ ขุ่นเคืองพระบิดาหาได้ไม่                              
          ท่านผู้ให้ชีวามาแต่ก่อน
          มิก่อกรรมนำวิบัติขอตัดรอน                                      
          แต่อยากวอนพระบิดาฟังวาที

          ๏ ซึ่งพระองค์ทรงวางใจให้อำนาจ                        
          ผู้ฉลาดทิ้งธรรมนำวิถี
          วางพระทัยมิได้ตรองให้ดี                                          
          จึงเกิดมีเบื้องหลังตั้งชนวน

          ๏ อันคนพาลสันดานพิษย่อมคิดร้าย
          มุ่งยีย่ำทำลายให้ปั่นป่วน
          ให้ถือราชโองการนั้นมิควร                                    
          เพราะแปรปรวนจากเมตตาของราชัน




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 19, มกราคม, 2561, 10:42:52 AM

        ๏ ขอเรียกหาโหราจารย์ท่านผู้เฒ่า                            
       แลพระองค์ทรงกล่าวเล่าความฝัน
       ตามนิมิตคิดว่าร้ายทั้งหลายนั้น                                  
       มายืนยันอีกสักปากลูกอยากฟัง”

        ๏ ราชันให้เสนาหาอำมาตย์                          
       ไปตามราชโหราเมื่อมานั่ง
       เล่าซ้ำความตามนิมิตมิผิดพลั้ง                                    
       โหราตั้งกระดานขานทำนาย

        ๏ “อันตะในนิมิตนั้นยืนยันว่า                                
       ผู้ที่มาจากอุระพระฤๅสาย
       คือองค์ราชบุตรวิสุทธิ์กาย                                    
       ทักษิณาโลกาหมายก้องกำจร  
                
        ๏ โลกทั้งสามเทิดพระนามในภายหน้า                
       ทรงบุญญา พระยศปรากฏกระฉ่อน
       ตำรานี้ชี้ชัดมิตัดรอน                                                  
       พระภูธรนิมิตฝันอันทรงคุณ”

        ๏ จบคำของโหราในครานั้น                                  
       ความสำคัญตรงเจตเหตุเกื้อหนุน
       ผลอนันต์สรรค์สร้างในทางบุญ                                
       ราชาวุ่นทัศนะกลางพระทัย




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 19, มกราคม, 2561, 10:45:13 AM

           ๏ ราชบุตรปุจฉาพระฤๅสาย                        
       “การทำนายโหรามีหน้าที่ไหม
        มิเรียกหาท่านมานั้นด้วยฉันใด                                  
        ลูกยังมิเข้าใจในข้อนี้”       
   
         ๏ “ปุโรหิตว่าโหรามาเลือนหลง                            
        เฒ่าชะแรแก่ลงจนเหลือที่
        เขานั้นเคยเรียนรู้ได้ครูดี                                            
        พ่อจึงมีความวางใจให้ทำแทน”

        ๏“พระองค์ฟังความข้างเดียวจริงเจียวหนอ                  
        กรรมจึงก่อให้ลูกทุกข์เหลือแสน
        ถึงวาระลูกจะไปไกลดินแดน                                  
        สมมาตรแม้นเขาตั้งความหวังมา

         ๏ หากพระองค์เชื่อตามคำทุกสิ่ง                          
        อันตรายมากหลายจริงยิ่งนักหนา
        ศัตรูร้ายใดที่หมายบีฑา
        ยังด้อยกว่าคนใกล้ชิดที่คิดคด

        ๏ ไม่ระแวงระวังด้วยวางจิต
        ถูกหรือผิดเชื่อคำตามทั้งหมด
        ภัยพิษงูมิสู้พิษมิตรทรยศ
        ผู้ทรงพรตพ่ายมารในหัวใจตน




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 19, มกราคม, 2561, 10:48:13 AM

            ๏ ประมวลการณ์อันนี้ตามที่คาด
       ปุโรหิตติดอำนาจขาดกุศล
       เมื่อซึ้งความตามแต่องค์พระทรงพล
       จะแก้กลที่เขาวางไว้อย่างไร”    
                  
        ๏ ครานั้นอาทิตย์ราชอนาถนัก                              
       ผิดพลาดหนักจริงแท้ยากแก้ไข
       สั่งมหาอำมาตย์พลันในทันใด                                  
      “จงรีบไปจับปุโรหิตร้าย

       ๏ ตัดหัวมันเสียบประจานรู้กันทั่ว                                
       ที่ทำตัวชั่วช้าพาเสียหาย
       มิสมดังวางฤทัยไปมากมาย                                      
       ยังกลับกลายคิดคดกบฏรัช”

        ๏ อำมาตย์รับกระทำตามบรรหาร                        
       พวกใจมารทั้งผองต้องกำจัด
       ลงโทษทัณฑ์เหตุอันใดชี้ให้ชัด                            
       เป็นการตัดผู้เอาอย่างทางมิดี

       ๏ พระสุธนทูลลาคืนปราสาท                              
       หลังราชาอนุญาตสู่ไพรศรี
       ถึงอย่างไรยื้อไม่อยู่รู้ข้อนี้                                          
       พระภูมีจำอำนวยอวยพรชัย



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 20, มกราคม, 2561, 10:08:27 AM

         ๏ เสด็จถึงวังทองเห็นห้องหอ                               
      น้ำตาคลอปวดดวงมานปานตักษัย
      พระยี่ภู่ดูว่างร้างอาลัย                                             
      ทรงร่ำไห้กอดพระเขนยเคียง

       ๏ “แท่นพระที่มีเราสองครองสุขสันต์                   
      มาเงียบงันร้างกายไร้สรรพเสียง
      ภาพอดีตชิดใกล้ได้ร่วมเรียง                                     
      กลับเหลือเพียงรอยเลือนรางกลางอารมณ์

       ๏ โอ้อกเอ๋ยมิเคยคิดรักฤทธิ์ร้าย                           
      พังทลายลงครืนให้ขื่นขม
      รักแสนหวานพานสลายกลายเป็นลม                     
      คงต้องตรมเช่นนี้ชั่วชีวิน”

       ๏ มิอาจจักพักผ่อนนอนหลับใหล                       
      ร้อนฤทัยอยู่ในห้วงห่วงถวิล
      เตรียมข้าวของยามต้องไปไกลธานินทร์                 
      คว้าศรศิลป์ออกเดินทางร้างเวียงวัง

       ๏ ตัดสินใจบ่ายหน้าสู่ป่าแน่                             
      มิหันแลพระปรางค์ที่ข้างหลัง
      ปณิธานการณ์นี้ไปไม่หยุดยั้ง                                 
      ตราบที่ยังมิพบน้องมโนราห์



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 20, มกราคม, 2561, 10:10:11 AM

        ๏ บ้านพรานบุญผู้คุ้นเคยอยากเอ่ยถาม                
     มูลเค้าความหนหลังหวังปุจฉา
     ชาวบ้านชี้ทางไปสู่ปลายนา                                    
     ถึงชายคาเรียกขานพบพานพลัน

      ๏ พรานบุญตื่นตระหนกอกระทึก                        
     มิได้นึกเสด็จหากะทันหัน
     ลงเบื้องล่างล้างบาทาอภิวันท์                                      
     ก่อนชวนกันขึ้นเคหาต่อพาที

      ๏ ยกขันน้ำนำหมากพลูสู่ที่ตั่ง                              
     แล้วลงนั่งเจรจา “มาถึงนี่
     เยี่ยมเยียนกันดูหม่อมฉันนั้นอยู่ดี                                  
     หรือยังมีธุระประการใด”

      ๏ “ขอให้เล่าเค้าหลังแต่ครั้งต้น                  
     พี่สืบค้นมโนราห์มาจากไหน
     บัดนี้นางคืนยังวังเวียงชัย                                        
     อยากถามไถ่ปัญหานานาประการ”

      ๏ “กรุงไกรลาสนิวาสไกลเกินใฝ่หา                          
     นางเหินฟ้ามาสรง ณ สระพิศาล
     ใกล้กุฎีฤษีริมหิมพานต์                                              
     จับนงคราญนั้นได้ในคงคา”



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 20, มกราคม, 2561, 10:12:12 AM

            ๏ “สัญจรไพรให้ถึงซึ่งถิ่นนั้น                                
        ทิศใดกันมั่นหมายใคร่ปุจฉา”
       “พระองค์ไปหนใดนั้นฉันนำพา                              
        เนินวนาย่างย่ำจนชำนาญ”

        ๏ “เรื่องส่วนตนอย่ามีผลถึงคนอื่น                        
        คงนานนักจักได้คืนราชฐาน
        หรือชีวันนั้นอาจจะมลายลาญ                                
        มิเป็นการขอว่าอย่าไปเลย”

        ๏ พรานบุญว่า “หาถูกต้องมองการณ์สั้น                
        เพราะหม่อมฉันผู้ก่อไว้ใช่ไหมเอ่ย
        หมายต่อสานงานประสงค์ให้ลงเอย                        
        ดังเฉลยพระบุตราอย่าเกรงใจ”

        ๏ “ถ้ากระนั้นเมื่อพรานพี่มีใจช่วย                        
        คิดอำนวยก็มิขัดอัชฌาสัย
        ขอพี่นำสู่วนามุ่งหน้าไป                                            
        แค่พอให้เห็นกุฎีฤษีพอ
    
         ๏ จักขอบใจในการอันช่วยนี้                                
        ย่อมมิดีหากจะพาเดินหน้าต่อ
        พี่ก็มีลูกเมียต้องครองพะนอ                                      
        สิ่งที่ขอถ้าตกลงปลงใจตาม”




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 22, มกราคม, 2561, 06:34:13 AM
      ๏ พรานบุญพร้อมยอมความตามที่ว่า              
    ล่วงพ้นริมหิมวาน่าเข็ดขาม
    รู้บุญน้อยด้อยเดชฤทธิ์ใจคิดคร้าม                                      
    มิอาจข้ามวนามายามนต์

     ๏ เมื่อตกลงปลงใจได้ทั้งสอง                                
    ตามครรลองแห่งเจตน์และเหตุผล
    พรานขอพักเจราสาละวน                                          
    การเตรียมตนลำเลียงเสบียงกรัง

     ๏ เป็นถั่วงาปลาแห้งแป้งสาลี                                
    ตามเคยที่ออกไพรสณฑ์แต่หนหลัง
    ยาสำคัญ มันมะพร้าวอีกข้าวตัง                                    
    เมื่อสมดังต้องการพรานกล่าวคำ
    
      ๏ “พระองค์ควรค้างพักสักคืนก่อน                        
    นี่ไม่นานตะวันรอนจะค่อนค่ำ”
  “ไปทันทีเมื่อพี่พร้อมจะน้อมนำ                                
    หมายตรากตรำย่ำย่างร้างแรมไพร”

      ๏ พรานยินคำจำนงลงเคหา                            
     นำมุ่งหน้าเดินตรงสู่ดงใหญ่
     แล้วปรึกษาวาทะเฉลยนัย                
     “ขอพระองค์จงได้ฟังวาที




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 22, มกราคม, 2561, 06:36:30 AM

          ๏ จักถ่ายทอดตลอดทางกลางไพรสัณฑ์                
        ซึ่งหม่อมฉันรู้ใดเรื่องไพรศรี
        การกิน พัก จักหลีกภัยในพงพี                                    
        ก่อนจะลุถึงกุฎีมีเวลา”

       ๏ พระสุธนสนใจที่หมายสื่อ
        มิดึงดื้อรู้ดีมากมีค่า
        พรานไพรจะประสิทธิ์วิทยา
        ที่สืบทอดกันมาหลายชั่วคน                    
 
       ๏ ยิ่งเข้าในไพรพฤกษ์ลึกรกชัฏ                              
        เริ่มเลาะลัดยากครันยังดั้นด้น
        ก่อนตะวันผันลาพากังวล                                    
        พรานชวนพระสุธนหาที่พัก
    
         ๏ สอนวิชานิทราไพรให้ข้อแรก                            
        อธิบาย “ให้จำแนกเป็นสองหลัก
        หนึ่งถ้ามีเวลาทำที่พำนัก                                            
        ขัดห้างมักให้อยู่เหนือธรณี

       ๏ ข้อที่สองมองเห็นว่าเวลาน้อย                              
        มิอาจคอยด้วยค่ำไวไพรวิถี
        จำต้องหาคาคบไม้ต้นใดมี                                          
        ให้พอที่เอนอิงพักพิงกาย



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 22, มกราคม, 2561, 06:39:41 AM

       ๏ ใบไม้สรรกันน้ำค้างกั้นกางฝน                          
     พอข้ามพ้นราตรีเหมือนที่หมาย
     ความสูงดูอยู่ด้านบนพ้นสัตว์ร้าย                              
     สามารถย้ายเปลี่ยนท่าเวลานอน”

      ๏ พระสุธนสนใจความตามที่ว่า                            
     สอดสายตาขึ้นด้านบนวนเวียนว่อน
     ดุจวิหคนกกาบินหาคอน                                            
     เห็นปางไม้หลายอันซ้อนในสุมทุม              
    
      ๏ ถามพรานว่า “คาคบที่ฉันชี้นั่น                          
     เปลือกไม้มันเรียบดีมิมีตุ่ม
     กิ่งแผ่ผายหลายคอนชะง่อนงุ้ม                                  
     ใบปกคลุมแน่นหนาพี่ว่ากระไร”

      ๏ “พระองค์ควรขึ้นไปดูให้ชัด                                
     คล่องหรือขัดท่านั่งนอนผ่อนคลายไหม
     หากอึดอัดขัดท่าหาต่อไป”                                      
     พอเข้าใจพระสุธนโหนเถาวัลย์

      ๏ เมื่อถึงยังปางไม้เอนกายเล่น                              
     ไม่ดีเด่นแต่มิอับจนคับขัน
     กู่ก้องมาว่า “ใช้ได้สบายครัน                                    
     ขอพี่นั้นหาแห่งหนของตนเอง”



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 23, มกราคม, 2561, 09:14:41 AM


            ๏ พรานบุญฟังดังนั้นหันซ้ายขวา
       ปีนพฤกษาปุบปับกระฉับกระเฉง
       ใกล้ค่ำลงวงเรไรเริ่มบรรเลง                                    
       เป็นเสียงเพลงกล่อมวนายามราตรี

        ๏ ผู้เดินทางกลางไพรต้องใจมั่น                            
       มิเขลาขลาดหวาดหวั่นพรั่นภูตผี
       เสียงสัตว์ร้ายใดใดมิไยดี                          
       ชั่วคืนที่สงบจิตสุขนิทรา

        ๏ แสงสุรีย์สีทองส่องฟ้าใส                              
       ลงสู่พื้นพงไพร ล้างใบหน้า
       จัดเสบียงเรียงตั้งทั้งข้าวปลา                                      
       พรานบุญว่า “วันนี้เรียนสีไฟ

        ๏ ถ้าหน้าแล้งฟืนแห้งดีมิลำบาก                            
       มักฟันถากผิวไม้ใช้ขุยไผ่
       การเสียดสีวิธีทำสำแดงไว้                                        
       หน้าฝนใช้หินประกบแล้วตบตี

        ๏ การเดินทางกลางวนาเรื่องอาหาร                      
       มิควรกินจนอาการอิ่มเต็มที่
       ยามเดินทางจะอึดอัดขัดท่าที
       เคล็ดเหล่านี้มีส่วนควรคำนึง




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 23, มกราคม, 2561, 09:16:25 AM

         ๏ เมื่อเสร็จสรรพดับไฟให้สนิท                            
     อย่าให้ติดขึ้นภายหลังอีกครั้งหนึ่ง
     พระสุธนสนใจฟังอย่างลึกซึ้ง                                      
     เรียบร้อยจึงชวนเชิญกันเดินทาง

      ๏ ช่วงไม้ป่าหนาแน่นเดินแสนยาก              
     ทั้งกิ่งคั่นก้านขวากต้องถากถาง
     มีที่เพลินเดินสบายชมไพรพลาง                              
     เมื่อพื้นล่างโล่งตาหญ้าไม่มี

      ๏ จนใกล้ย่ำสนธยาหาที่พัก                                  
     ขอตั้งหลักผ่อนคลายกลางไพรศรี
     อย่างน้อยค้างกลางวนาเจ็ดราตรี                                    
     ก่อนจะถึงซึ่งกุฎีสิทธาจารย์

      ๏ พร้อมเดินทางมิร้างราหาความรู้                        
     หลายหมวดหมู่ “วันนี้ว่าเรื่องอาหาร                                  
     ผลไม้ในวนาถ้าพบพาน                                            
     เหมือนพื้นบ้านหลากหลายในพงพี

      ๏ มะม่วง กระท้อน หว้า พลา มะไฟ            
     ที่แน่ใจว่ารู้จักเป็นสักขี
     เลือกกินไล่เล็มไปได้ทันที                                        
     ผลใดที่แปลกตาอย่าเพิ่งกิน




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 23, มกราคม, 2561, 09:18:02 AM

          ๏ เห็นนกกาหรือว่าสัตว์จัตุบาท                            
      มันสามารถกินได้หมายถวิล
      เรากินได้มิตายแน่แต่มิชิน                                          
      เรื่องรสกลิ่นและแสลงมีแฝงมา

       ๏ ที่แน่ใจได้หนาพวกวานร                                  
      มันกินก่อนเรากินได้ไร้ปัญหา
      พลาดกินผลไม้พิษจะมรณา                                      
      ยินเขาว่ามีมากหลายในหิมวันต์

       ๏ ไร้อาหารพานให้หาวานรยาก                            
      ต้องจับจากย่านอื่นไปในเขตขัณฑ์
      มีเคล็ดลับการจับวานรนั้น                                          
      ต้องคัดสรรหวายน้ำทำบ่วงคล้อง

        ๏ แต่งบ่วงให้เรียวคล้ายปลายยอดหญ้า                  
      ย่องช้าช้าเข้าใกล้สายตาจ้อง
      ได้จังหวะตวัดรัดดังปอง                                      
      ตัวไหนร้องเจียนจะตายให้ปล่อยไป

       ๏ บางตัวนั้นสัญชาตญาณมันมากหลาย                
      ดิ้นจนตายนำพาหาได้ไม่
      ต้องหาตัวกลัวอีกอย่างเหมือนต่างใจ                              
      หงอมิได้ดิ้นนักจึ่งจักดี





หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 24, มกราคม, 2561, 08:53:02 AM

            ๏ ค่อยลูบหัวตัวมันมินานคุ้น                                
       จึงเจือจุนชิมผลไม้ได้เต็มที่
       พรานแนะนำทำให้ดูรู้วิธี                                            
       จรลีไปพลางกลางพงไพร

        ๏ ค่ำพักค้างรุ่งสางคงเดินดงต่อ                        
       มากหัวข้อหลักการพรานสอนให้
       เป็นวิชาพาตนหลีกพ้นภัย                                              
       ยามท่องในวนาเอกากาย

        ๏ พระสุธนสนใจใฝ่เรียนรู้                                    
       ความเป็นอยู่ในดงดอนกินนอนง่าย
       ข้างหน้ามีอุปสรรคอีกมากมาย                                      
       คงมิคลายความหวังตั้งมั่นมา

        ๏ วันนี้พรานบุญว่าเรื่องหาน้ำ                                
       ต้องน้อมนำก่อนขึ้นเขินแนวเนินผา
       แต่หมดไป ไม่พอบ้างเป็นบางครา                            
       ต้องรู้จักหลักการหาน้ำมากิน
  
    ๏ ถ้าฝนตกหยกหยกผ่านมินานมาก                            
       หาได้จากพวกแอ่งหรือแก่งหิน
       ถ้าแล้งนานพานเหือดหายลงใต้ดิน                            
       ครองชีวินด้วยน้ำตามเถาวัลย์




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 24, มกราคม, 2561, 08:55:03 AM

          ๏ หาเถาวัลย์อันใหญ่ยาวเท่าแขนขา                      
      ฟันให้สูงสักสองวาขาดสะบั้น
      แล้วรีบตัดข้างล่างให้ใกล้โคนพลัน                          
      กระบอกไผ่ตัดใหม่นั้นมารองรับ

        ๏ แม้ได้น้ำถึงสองสามกระบอกไผ่                      
      ห้ามวางใจหลงปลื้มดื่มปุบปับ
      ดูเยื่อไผ่ไม่เปลี่ยนสีที่ซึมซับ                                      
      จึงจะนับว่าดื่มได้ไร้พิษภัย

       ๏ พระสุธนด้นวนาศึกษาศิลป์                              
      การอยู่กินใช้ชีวากลางป่าใหญ่
      จนมาถึงปลายทางที่วางไว้                                
      พอลับเหลี่ยมไศลเห็นกุฎี

       ๏ มิกว้างใหญ่ซ่อนในสุมทุมพฤกษา                      
      จึงยินคำ “เราอำลากันที่นี่
      ขอบใจยิ่งสิ่งทั้งหลายได้ปรานี                                  
      ขอให้พี่คืนหลังยังปัญจาล์”

       ๏ พรานอำนวยอวยชัยให้สมมาด                    
      ก่อนนิราศลาลับกลับเคหา
      ถือสัจจะกระทำตามสัญญา                                        
      จำร้างราอาลัยจากไกลแล้ว




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 24, มกราคม, 2561, 08:57:14 AM

        ๏ พรานบุญกลับลับไปจนไกลพ้น                            
     พระสุธนออกเดินทางอย่างแน่แน่ว
     แม้นบุญมีคู่กันมาอย่าคลาดแคล้ว                              
     โอ้น้องแก้วมโนราห์พี่มาตาม

      ๏ คะนึงในก้าวไปพลางดังที่คิด                            
     หวังบูชิตพระสิทธามาไต่ถาม
     เรื่องสาระสระศรีที่ลืองาม                                
     แลเค้าความทั้งสิ้นกินรี

       ๏ ถึงอาศรมสอดส่ายสายตาจ้อง                            
     เขม้นมองทั่วทั้งลานสถานที่
     ดูเงียบเหงาเปล่าดายไม่เห็นมี                                    
     พระฤษีที่หมายได้กราบกราน  

       ๏ แล้วยินเสียงสวดมนต์ดังหลังอาศรม
     ลอยตามลมมาแต่ไกลใจเสียวซ่าน      
     เดินตามเสียงไล่เลียงไปในดงดาน                          
     จึงพบพานมุนีที่โคนไทร

       ๏ กราบฤษีพจีเอ่ยเฉลยพจน์                                  
     สิ่งทั้งหมดอยากถามตามสงสัย
     สิทธาจารย์มิหันแลแต่อย่างใด
     คำนึงในสงบร่างอย่างนิ่งนาน



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 25, มกราคม, 2561, 08:38:35 AM
 
(http://image.ibb.co/mzNQjG/00.png) (http://imgbb.com/)


หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 25, มกราคม, 2561, 08:46:11 AM

       ๏ “ท่านนี้หรือคือบุตราอาทิตย์กษัตริย์                
     ที่ชายามาพลัดพรากสถาน
     กินรีมโนราห์ยุพาพาล                                              
     อกร้าวรานคืนไกรลาสนครา

      ๏ ถ้าเช่นนั้นขอท่านฟังความสั่งไว้                      
     จงหักใจจากนางเสียเถิดหนา
     หิมพานต์นั้นมากมายภัยบีฑา                                  
     กลัวต้องสิ้นชีวาเสียกลางทาง”

      ๏ “มโนราห์มาหาท่านกระนั้นหรือ                      
     สิ่งใดคือความที่เล่าเอาไว้บ้าง
     วอนท่านช่วยด้วยเมตตาอย่าอำพราง                        
     ดวงจิตนางเคืองหรือว่ายังอาลัย”

      ๏ “นางยังคงจงรักภักดีมั่น                                  
     ที่จำลามานั้นเป็นเรื่องใหญ่
     แม้นมิหนีชีวันมหันต์ภัย                                                
     ต้องหักใจคืนดงสู่วงศ์วาน”

      ๏ ฤษีเล่าเค้าความตามรับข่าว                              
     ทุกเรื่องราวจำนงส่งต่อสาร
     รู้เหตุผลต้นปลายหลายประการ                              
     เป็นสัจจังดังคำท่านพระมารดา



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 25, มกราคม, 2561, 08:48:07 AM

            ๏ “ขอยืนกรานค้านคำห้ามปรามนั้น                        
      ยังยึดมั่นปณิธานการเดินหน้า
      เหลือแต่กายไร้ดวงใจในอุรา                                    
      มีชีวาต่อไปทำไมกัน

        ๏ แม้นบุญมีถึงที่หมายได้เหมือนมาด                
      บุญมิส่งคงถึงฆาตกลางไพรสัณฑ์
      ความตั้งใจในชาตินี้ชั่วชีวัน                                        
      มิขอหันกลับหลังอย่างเดียวดาย”

       ๏ “ยังมิสิ้นกระแสความตามที่ฝาก                        
      ใกล้ค่ำมากแล้วค่อยต่อข้อขยาย
      เข้าอาศรมหลับนอนพอผ่อนคลาย                            
      พรุ่งนี้สายหมายกลับลำดับความ”

        ๏ ต้องยอมทำตามดาบสกำหนดให้                      
      จำหักใจหยุดยั้งตั้งคำถาม
      อาศรมเก่าคราวแวะมาโล่งตางาม                        
      กลับล้นหลามผลไม้เป็นก่ายกอง

       ๏ ยินพระสิทธาจารย์ท่านแถลง                          
     “ขอช่วยแบ่งผลไม้ให้เป็นสอง
      วางคนละมุมไว้บนใบตอง                                  
      ส่วนหนึ่งนั้นปันเป็นของให้ท่านกิน




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 25, มกราคม, 2561, 08:49:47 AM

         ๏ อีกส่วนอาตมาฉันคราเช้า                              
      เหลือท่านเอาไปไหนได้ทั้งสิ้น”
      พระสุธนฉงนใจในแดนดิน                                      
      ใครยลยินศรัทธามาทำบุญ

        ๏ “ผู้ใดนำมาถวายให้ท่านหนา                                  
      เป็นคนป่ายังมีที่เกื้อหนุน
      หรือท่านหาด้วยฤทธิ์อิทธิคุณ
      ยังข้องใจใครเจือจุนหนุนนำพา”

       ๏ “เหล่าวานรจรในถิ่นไพรนี้                                
      มองน้ำจิตมิตรไมตรีมีคุณค่า
      มักถวายผลไม้ให้อาตมา                                        
      ด้วยคุณแห่งเมตตาบารมี

       ๏ เราอยู่กันสันติมิเคืองขัด                                      
      ปฏิบัติด้วยรักเทียมศักดิ์ศรี
      ละเกียจกันฉันทาให้ราคี                                            
      ถือศานติวิธีมีสัมพันธ์

       ๏ ขอท่านพักผ่อนกายคลายเหนื่อยอ่อน                
      นั่งหรือนอนหนึ่งราตรีอยู่ที่นั่น”
      พระฤๅษีชี้ไปด้านในนั้น                                              
      แล้วจึงหันกลับหลังนั่งภาวนา




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 26, มกราคม, 2561, 08:21:39 AM

         ๏ เรื่องกาลก่อนย้อนหลังหมายหยั่งรู้                                
       พระบุตราที่มาอยู่ ณ เบื้องหน้า
       ในอดีตชาติกาลสรรค์บุญญา                                        
       หรือบาปกรรมนำพาเวราใด

      ๏ ทรงเดชะบารมีฤดีกุศล                                    
       พาข้ามพ้นหิมพานต์นั้นได้ไหม
       หรือถึงทีชีวันต้องบรรลัย                                          
       กำหนดใจนิ่งเนาจนเข้าฌาน

       ๏ แจ้งฤดีที่น้อมนำกรรมวิบาก                              
       อันเกิดจากดวงจิตพิษฐาน
       รักวิโยคโศกศัลย์บรรพกาล                                      
       ชาติก่อนผ่านพ้นมาบารนี

        ๏ “สุธน” หรือคือ “พระรถเสน”                            
       สร้างบาปเวรไว้กับพระมเหสี
      “มโนราห์” ครานั้นหรือคือ “เมรี”                                    
       ต้องตามหาสวามีชั่วชีวา

       ๏ จึงตั้งจิตอธิษฐานไว้                                            
       เกิดชาติหน้าฉันใดผลัดไปหา
       ขอให้เป็นองค์พระภัสดา                                          
       ต้องเอกาแรมร้างกลางพงไพร



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 26, มกราคม, 2561, 08:23:11 AM


          ๏ แลบั้นปลายได้อยู่เคียงคู่สอง                              
     สมดังปองชมชิดพิสมัย
     สืบบุพเพสันนิวาสทุกชาติไป                                    
     คือความนัยแห่งกรรมที่นำทาง

      ๏ เช้าอีกวันฉันภักษาผลาผล                                  
     พระสุธนกินผลไม้หลากหลายอย่าง
     ลิ้มชิมปลื้มดื่มด่ำจำไปพลาง                                      
     เพื่อหากินเองบ้างที่กลางดง

      ๏ หลังสำเร็จเสร็จสิ้นกินอาหาร                                
     สิทธาจารย์ว่าคดีที่ประสงค์
     เริ่มเอ่ยคำย้ำถามขึ้นตามตรง                                      
    “ยังจำนงออกเดินทางหรืออย่างไร”

      ๏ พระสุธน “มิวนกลับหรอกครับท่าน                              
     ยังยืนกรานมั่นกมลไปจนได้
     จักดั้นด้นจนชีวันถึงบรรลัย                                        
     มิเปลี่ยนใจกลับหลังอย่างแน่นอน”

      ๏ สิทธาจารย์ท่านรู้ใจไม่แปรผัน                                      
     แต่ก็ยังฟังยืนยันกันเสียก่อน
     จักมอบของฝากให้ไม่รีบร้อน                                    
     ตามขั้นตอนที่นางเจตนา




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 26, มกราคม, 2561, 08:24:49 AM

             ๏ เปรยวาทะ“ฉะนี้ผู้มีรัก                                        
         สุดจะหักจากใจอาลัยหา
         ปุถุชนมิพ้นล่วงบ่วงกามา                                        
         อนิจจาทั้งที่รู้อยู่ว่าไฟ

         ๏ เพลิงโลกีย์ที่แผดเผาเร่าร้อนยิ่ง                        
         ยังหมายอิงชื่นชู้อยู่ชิดใกล้
         รักที่พรากจากแดนสุดแสนไกล                              
         ยังตามไปหมายชมสมดังปอง”

         ๏ “จริงดังพระสิทธาว่าไว้แท้                                
         ยามรักแปรร้างไกลใจหม่นหมอง
         เหมือนมาติดบ่วงกามตามครรลอง                            
         มิอาจครองศีลคงดังองค์มุนี
  
          ๏ ท่านหลุดพ้นโลกีย์หนีห้วงทุกข์                        
         มาอยู่สุขสงบใจกลางไพรศรี”
        “พระบุตราอย่าคิดไกลไปเช่นนี้                                
         อาตมาก็ยังมีโลกียะ

         ๏ เมื่อยังเกิด แก่ เจ็บ ตายหนีไม่พ้น                          
         ต้องเวียนวนว่ายไปในวัฏฏะ
         แม้ว่าชั่วชีวีมีมานะ                                                    
         มิอาจละราคินได้สิ้นเลย”




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 27, มกราคม, 2561, 09:09:05 AM


          ๏ ผู้ทรงพรตงดวาทะผละลุกจาก                                  
      แม้ยังมากอรรถคดีที่ต้องเผย
      เดินไปท้ายอาศรมก้มแล้วเงย                                    
      กลับมาถึงจึงเอ่ยเผยวาที

       ๏ “มโนราห์ครานั้นรำพันว่า                                  
      หากบุตราดึงดันไปสู่ไพรศรี
      มอบสิ่งอันสรรฝากไว้ทั้งหลายนี้                            
      สามอย่างที่พึงน้อมนำประจำกาย

       ๏ หนึ่งนั้นหรือคือผ้ารัตกัมพล                              
      เมื่อคลุมองค์ทรงล่องหนร่างคนหาย
      อีกทั้งยาวิเศษกันอันตราย                                        
      คุณมากมายเลือกใช้ดังใจจง

       ๏ แม้นจักใช้ในด้านการรักษา                                
      ป้องกายาสมตามความประสงค์
      ออกฤทธิ์ไล่สิ่งเลวร้ายในแดนดง                                    
      พึงตั้งจิตจำนงตรงกับการณ์

       ๏ และธำมรงค์วงหนึ่งซึ่งมอบไว้                              
      เพื่อเป็นกำลังใจให้พ้นผ่าน
      อุปสรรคหนักล้นผจญมาร                                      
      จนข้ามพ้นหิมพานต์อย่างปลอดภัย”




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 27, มกราคม, 2561, 09:11:44 AM

             ๏ เมื่อรับของสำคัญอันมีค่า                                  
         จึงวันทาลาเดินทางอีกครั้งใหม่
         พระมุนีอำนวยอวยพรชัย                                          
        “จงโล่งรอดตลอดในหิมวา”

         ๏ เมื่อผ่าน ณ สระใหญ่อกไห้หวน                        
         จิตปั่นป่วนด้วยคิดถึงคะนึงหา
        “โอ้ยามนี้นวลน้องมโนราห์                                      
         จะโศกาหรือสดใสในเวียงวัง

         ๏ อันรักหญิงจะจริงแท้สักแค่ไหน
         กาลผ่านไปนานเนิ่นเกินคาดหวัง
         รักหวานชื่นอาจขื่นขมชมกลับชัง
         ลืมความหลังหมดค่าหาใหม่ครอง”

         ๏ วางกังวลด้นไปกลางไพรพฤกษ์                
         หมู่มฤคแน่นหนาตาแลจ้อง
         มิหลีกลี้หนีไกลชม้ายมอง                                        
         เพราะทั้งผองมิเคยรู้ฤทธิ์ผู้คน

         ๏ จึงมีความวางใจในมนุษย์                                
         จิตพิศุทธิ์อยู่ในฝ่ายกุศล
         หากพบพานผู้มีมารครองกมล
         หนีไม่พ้นตกภาวะอันตราย




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 27, มกราคม, 2561, 09:13:35 AM

         ๏ หมู่วิหคนกกาถลาร่อน                                    
      พนาดอนอุดมสมบูรณ์หลาย
      พระชมเพลินเดินพลางเยื้องย่างกราย                      
      เพราะหนทางยังสบายไร้ภัยพาล

       ๏ ผลไม้ที่รู้จักมากอักโข                                      
      ลูกใหญ่โตสุกสดรสฉ่ำหวาน
      ลิ้มชิมไปไม่เสาะหาเวลานาน                                  
      เท่าที่ผ่านค่อยกินเติมเพิ่มแรงกาย

       ๏ ตะวันรอนนอนค้างกลางไพรสณฑ์                    
      เช้าดั้นด้นฝ่าดงดอนก่อนจะสาย
      ขึ้นแล้วลงกูฏผามามากมาย                                
      ยังเร่ร่ายพงไพรไม่ร้างรา

       ๏ กำลังเดินเพลินป่าน่าฉงน
      มาพบคนดักทางอยู่ข้างหน้า
      ดีใจนักทักถามความเป็นมา
     “ท่านพักค้างอยู่กลางป่าหรือว่าไร”

       ๏ มิคุ้นหูยินอู้อี้ทีตอบรับ
      เป็นคำศัพท์สำเนียงเสียงแปลกใหม่
      พร้อมทีท่าภาษากายขยายนัย
      ว่าชวนไปพำนักพักที่ตน



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 29, มกราคม, 2561, 09:27:04 AM

             ๏ โต้ตอบกันมินานกลับปรับภาษา
        เจรจารู้เรื่องดีพอมีผล
        ว่าเดินดงหลงป่ามาไกลล้น
        เคยเป็นชนปาติกะนครมา

        ๏ คะยั้นคะยอให้ไปที่พัก
        พระสุธนคิดหนักอยู่นักหนา
        แลไฉนไยหลบมิสบตา
        เรียน“ไตรเพท”“พระเวท”มาหาเคยยิน

        ๏ นามบุรีที่ว่าจากมานั้น
        ข้อสำคัญประมวลเอาเค้าทั้งสิ้น
        หรือ “ผีโป่ง ผีป่า”ออกหากิน
        จบถวิลหยิบพรหมาสตร์ฟาดลงพลัน

        ๏ แต่ยั้งไว้มิได้จ้องปองชีวิต
        คนป่าแท้แค่สะกิดให้กายหัน
        แต่ร่างกลับลับหายกลายเป็นควัน
        ร้องเสียงสั่นโหยหวนทวนลมไป

        ๏ พระสุธนเห็นผลมีดังที่คิด
        สงบจิตแผ่เมตตากลางป่าใหญ่
        โอปปาติกะอมนุษย์ใด
        ขอต่างคนต่างครรไลไม่บีฑา  




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 29, มกราคม, 2561, 09:30:49 AM

           ๏ ล่วงถึงแนววนาลีแปลกสีสัน                      
      ดูเงียบงันมิเคลื่อนไหวไร้สัตว์ป่า
      พ้นขอบคันพันธุ์ชัฏเห็นขัดตา                                
      หยุดเพ่งพิจารณานิ่งอยู่นาน
 
       ๏ นี่คงถึงซึ่งนิเวศเขตไม้พิษ                                
      ต้องพินิจก่อนหาเป็นอาหาร
      ตาคนเรามิเท่าทันสัญชาตญาณ                                
      วานรชาญด้วยใช้เลี้ยงกายมา

       ๏ ดั่งพรานไพรได้สอนขั้นตอนชัด                
      ถึงวาระปฏิบัติเหมือนดังว่า
      จึงย้อนรอยถอยสู่ถิ่นพสุธา
      มากพฤกษาอุดมดีมิมีภัย                                
  
       ๏ หยุดยั้งลงตรงโคนต้นหว้าดก                        
      มีทั้งนกลิงกังค่างฝูงใหญ่
      ตัดหวายเหลาเอาทำบ่วงทันใด                                
      ย่องขึ้นไปจดจ้องคล้องลิงน้อย

       ๏ ตัวแรก สอง สาม สี่ที่คล้องนั้น                        
      เสียงร้องลั่นวิ่งวนจนต้องปล่อย
      พอถึงตัวที่ห้าน้ำตาย้อย                                          
      กลัวจนหงอยนิ่งงันสะท้านกาย




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 29, มกราคม, 2561, 09:32:30 AM


            ๏ พระสุธนจับตัวลูบหัวหลัง                              
        ก็เชื่อฟังคำกันเหมือนมั่นหมาย
        ร่วมครรไลให้นั่งยังบ่าซ้าย                                      
        จึงเคลื่อนย้ายเดินหน้าฝ่าดงดำ

        ๏ เงียบสงัดสัตว์น้อยใหญ่ไม่พบเห็น                
        ดูเยือกเย็นแต่ใจไม่ชื่นฉ่ำ
        ชวนตระหนกอกระทึกความลึกล้ำ                        
        ต้องเดินย่ำแต่ละย่างระวังระไว

        ๏ ผลาผลหล่นและลูกสุกเต็มกิ่ง                      
        วานรนิ่งจะไขว่คว้าก็หาไม่
        พระสุธนดั้นด้นฝ่าพนาลัย                                    
        แวะต้นไหนวานรเมินต้องเดินพ้น

        ๏ สัญจรนานตะวันบ่ายจวนใกล้ค่ำ                  
        ถึงธารน้ำเห็นลูกไม้มากหลายต้น
        ลิงโดดลงจากบ่าสาละวน                                      
        เก็บเอาผลมากินด้วยยินดี

        ๏ เลี้ยงชีวิตมิผิดแปลกแยกคนสัตว์                  
        กิจวัตรกินภักษาคือหน้าที่
        มากน้อยบ้างพอประทังยังชีวี                                
        และเพื่อมีพลังกายไม่อ่อนแอ




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 30, มกราคม, 2561, 09:14:19 AM

        ๏ เมื่ออิ่มหนำสำราญกันทั้งสอง                        
     เห็นควรต้องพักแถวนี้คงดีแน่
     มิต้องหาเรื่องอาหารพานเชือนแช                                
     มื้อเช้าแลยังได้ตะพายไป

      ๏ ป่าอาถรรพ์ผ่านพ้นอีกหนหนึ่ง                        
     บรรลุถึงซึ่งนทีที่กว้างใหญ่
     ไม้ผลย้อยห้อยระย้าสุดตาไกล                              
     สัตว์นานาคลาคล่ำในผืนไพรวัลย์

      ๏ พระสุธนดีใจได้ปลดปล่อย                          
     เจ้าลิงน้อยมิอยากไกลให้เหหัน
     แต่ด้วยต่างภาษาพูดจากัน                                    
     แม้ผูกพันจำร้างแยกทางจร

      ๏ มุ่งดั้นด้นแดนดงลงน้ำท่า                              
     ขึ้นเนินผาข้ามหลายปลายสิงขร
     ตะวันมาพากายย่างค่ำค้างนอน                                
     ยังแรมรอนมิราร้างความตั้งใจ

      ๏ จนมาถึงเห็นซึ่งหน้าป่าหวายกรด                  
     น้ำพิษหยดจากปลายหนามดินคล้ำไหม้
     ควันเหม็นคลุ้งพลุ่งกระเซ็นเป็นเปลวไฟ                
     จะฝ่าด่านประการใดใจกังวล



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 30, มกราคม, 2561, 09:16:18 AM

             ๏ ยาวิเศษชโลมกายร่ายพจน์ว่า                        
       “พึ่งบุญญาบารมีฤดีกุศล”
         คลุมกายาด้วยผ้ารัตกัมพล                                
         ออกดั้นด้นฝ่าดงมุ่งตรงไป

         ๏ มิคิดหวั่นพรั่นภัยไม่หยุดยั้ง                            
         พุ่งไปดังลูกธนูสู่แดนใหม่
         เมื่อสมาธิมั่นมิหวั่นใด                                        
         ผ่านพงไพรวิบัติอัศจรรย์

         ๏ หลายทิวาราตรีมิอาจนับ                              
         ต้องรุกรับนานาภัยกลางไพรสัณฑ์
         มาถึงที่นทีขวางหนทางตัน                          
         สระอนันต์ปานสมุทรไกลสุดตา

         ๏ คิดอยู่นานการจะข้ามทำไฉน                        
         เริ่มหนักใจยินอึงอลบนเวหา
         เห็นช้างบินฝูงใหญ่ได้มุ่งมา                                
         จึงเอาผ้ารัตกัมพลคลุมตนพลัน
  
          ๏ สัตว์นานาชายวารินที่กินน้ำ                          
         ต่างรีบจ้ำหนีไปด้วยใจพรั่น
         ฝูงหัสดีลิงค์ดิ่งลงทัน                                            
         จับสัตว์กันได้ถ้วนทั่วทุกตัวตน



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 30, มกราคม, 2561, 09:19:58 AM
 


      


         ๏ กำลังกลัวตัวหนึ่งตรงลงมาชิด                      
     จับพระสุธนติดเหินเวหน
     จำนิ่งไว้ไม่เสียงดังแม้กังวล                                
     บินข้ามพ้นสู่ไพรไกลคงคา

      ๏ แล้วร่อนลงตรงสถานลานหินใหญ่                  
     คงหมายใจไว้จักกินภักษา
     ปรบมือร้องก้องดังทั้งสามลา                                
     วิหคใหญ่ไอยราขึ้นฟ้าจร

      ๏ โอ้หนทางห่างไกลมากยิ่งนักหนา                  
     มีหลายคราอิดโรยแรงโหยอ่อน
     ยากคะเนเวลาพนาดร                                            
     มิม้วยมรณ์เสียงกลางทางจักย่างไป

      ๏ ฝ่าดงดานมั่นกมลมิย่นย่อ                              
     ดวงฤดียามที่ท้อหรือหวั่นไหว
     ธำมรงค์มโนราห์มอบมาไว้                                      
     แนบหทัยคลายเหงาเศร้าแดเดียว

      ๏ มาถึงแดนสัปปะ* อสรพิษ                                
     มากชนิดสีมิซ้ำดำ เหลือง เขียว
     บ้างรัดกันพันกายเป็นสายเกลียว                        
     แลบลิ้นหว่างกลางเขี้ยวชะงุ้มงอน


 


หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 31, มกราคม, 2561, 08:43:11 AM
        ๏ พญาแผ่แม่เบี้ยราวเท่าใบตาล                        
      รุ่นลูกหลานมากมายคล้ายหมู่หนอน
      ส่งเสียงขู่ฟู่ฟ่อคอโยกคลอน                                  
      ขยักขย่อนท่าขัดขวางหนทางนี้
    
        ๏ พระสุธนโปรยยาตามวาตะ                            
      เมื่อปะทะงูเล็กร้อนต้องจรหนี
      ตัวพญากล้าแกร่งกำแหงดี                                    
      ชาตินาคีมิระย่อต่อมนุษย์

       ๏ จึงต้องใช้ปลายดาบออกปราบสู้                    
      จนได้รู้คือผู้พ่ายในที่สุด
      พระสุธนโจนไปหน้าฝ่าเร็วรุด                                  
      หมู่อหิ* มิอาจหยุดพระฤทธา
      
       ๏ เมื่อผ่านพ้นภัยร้ายผ่อนคลายบ้าง                  
      เดินไปพลางดอมดมชมพฤกษา
      ลำดวนดง ชงโค ตะโก มะกา
      จิก จำปี จำปา แก้ว กันเกรา

       ๏ สัตตบรรณ กระบาก บุนนาค ตะแบก
      พันธุ์ไม้แปลกพวกเฟิร์น ปาล์ม งามหลายเหล่า
      พะยูง ยางสล้างไปในลำเนา
      เกต สาละ กระเบา ตะเคียน แค



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 31, มกราคม, 2561, 08:44:46 AM

           ๏ หอมบุปผามาลีสักกี่ป่า
      พ่ายกลิ่นปรางมโนราห์น้องข้าแน่
      ชมเพียงผ่านมิซ่านซึ้งตะลึงแล
      กลางดวงแดร้อนด้วยรักที่พรากไกล

       ๏ “โอ้รักเอ๋ยยามเชยชมสุขสมล้น                      
      เมื่อรักพรากจากกมลทนทุกข์ใหญ่
      มีแต่ความห่วงหาเศร้าอาลัย                                  
      ร้าวทรวงในเกินจะคณนา

      ๏ เชื่อมั่นนักมโนราห์คราจำพราก                    
     คงทุกข์มากคิดถึงคะนึงหา
      อเนกวิธ* จิตประหวัดภัสดา                                    
      อยากให้น้องรู้ว่าพี่มาตาม”

       ๏ รำพึงถึงมเหสีที่แสนรัก                                  
      อุปสรรคใดขวางทางจะข้าม
      ไกลแสนไกลไม่เหนือกว่าพยายาม                      
      น้อมนำความรักเติมเพิ่มพลัง

       ๏ ทุ่มเทแรงใจกายให้เต็มที่                                
      ตราบมิสิ้นชีวียังมีหวัง
      แม้นปลายทางห่างไกลไม่หยุดยั้ง                          
      ต้องถึงดังใจหมายได้สักวัน





หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 31, มกราคม, 2561, 10:00:47 AM

            ๏ หยุดผงะเงาทะมึนยืนจังก้า                            
        แหงนมองดูรู้พญายักษ์ปักหลั่น
        สูงราวเจ็ดชั่วลำตาลพาลกุมภัณฑ์                          
        เพียงมองผ่านกายปานกันทรากร*

        ๏ ขวาถือขวานประมาณว่าฝาเรือนฟาก            
        ซ้ายถือสากเหล็กยาวเท่าไม้ขอน
        ดวงตาแดงดุจแสงอาทิตย์ร้อน                            
        กายโยกคลอนประหนึ่งว่าตั้งท่ารบ

        ๏ พระสุธนรณฤทธิ์ครุ่นคิดว่า                          
        หากเข่นฆ่าก่อเวรไปไม่รู้จบ
        หยิบธนูน้อยทายาศักรภพน์*                                
        หวังสยบฤทธาพญายักษ์

         ๏ ศรเพียงดอกปล่อยออกให้เสียบใบหู            
        ทั้งยืนอยู่ล้มทันทีมิมีหลัก
        สลบไปไร้ลีลาอาการชัก                                      
        ทรลักษณ์ทั้งกายไร้สิ่งดี

        ๏ พระสุธนขึ้นบนกายเดินไปหน้า                    
        จนถึงเศียรยักษาอย่างเร็วรี่
        กระโดดลงตรงไปในพงพี                                    
        จรลีมิผันหน้ากลับมามอง




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 01, กุมภาพันธ์, 2561, 08:14:12 AM


          ๏ ผ่านมากมายหลายป่าพนาเวศ                        
     พบแต่เหตุขัดขวางทางมิคล่อง
     จำประจันฝ่าฟันไปดั่งใจปอง                              
     อกร่ำร้องคะนึงถึงปลายทาง

      ๏ เมื่อค่ำลงคงพำนักเป็นหลักมั่น                      
     ใช้ชีวันเยี่ยงคนป่ามาทุกอย่าง
     ดงกันดารเห็นตะวันเพียงเลือนราง                        
     กาลผ่านไปในท่ามกลางหิมวา

      ๏ มิรู้วันผันผ่านนานแค่ไหน                          
     ยังเร่ร่อนจรในไพรพฤกษา                                        
     ร้อนฝนหนาวก้าวผ่านวารเวลา                            
     วนเวียนมาวัสสานะ*เกินระกำ

      ๏ น้ำชุ่มโชกโกรกกายาคราฝนหนัก
     ต้องหยุดพักกลางวันมิทันค่ำ
     เมื่อเมฆฝนหม่นฟ้านภาคล้ำ
     ทั่ววนามามืดงำไพรอำพราง

      ๏ พิรุณหนักพักค้างท่ามกลางฝน
     พระสุธนเคลิ้มไปอยู่ในห้าง
     สะดุ้งตื่นขึ้นมาถึงตาค้าง
     เห็นฝูงกวางแปลกตา พานรมฤค*






หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 01, กุมภาพันธ์, 2561, 08:21:40 AM

        ๏ เหลียวไปมาขวาซ้าย ฤๅในฝัน
      หายงงงันขยี้ตาว่ารู้สึก
      แลกิเลนวิ่งไล่กันมันคงคึก
      สัตว์พิลึกพันทางช้างกระทิง

       ๏ เสือ ม้า ควายกายประหลาดสัตว์ประสม
      น่าชื่นชมลายศิลป์ เกสรสิงห์*
      อีก กบิลปักษา* นภาลิง
      สัตว์หลายสิ่งมีปีกเหินเดินเมฆา

       ๏ พอฝนซาฟ้าใสทั้งหลายสงัด
      เห็นแต่สัตว์สามัญอันครองป่า
      ออกเดินทางยังไม่ย่ำสนธยา
      เร่งเวลามิอยากพักอยู่นาน
 
       ๏ ประลุแดนแสนสนั่นลั่นระทึก                          
      พบเห็นศึกลองกำลังสองช้างสาร
      จอมฉัททันต์อันใหญ่โตมโหฬาร                          
      มารอนราญรุกรับสลับกัน

       ๏ เหล่าสุมทุมมิทานช้างสารเหยียบ                  
      หักราบเรียบเรี่ยราดขาดสะบั้น
      ดูท่าทีมิลดละการประจัญ                                      
      แม้นฝ่าฟันเข้าไปคงไม่ดี




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 01, กุมภาพันธ์, 2561, 08:25:33 AM
 
       ๏ มิอยากผลาญราญรอนใช้ศรศิลป์                    
      ยิงผ่านหน้าคชินทร์สู่ไพรศรี
      กัมปนาทก้องฟ้าวนาลี                                          
      ในทันทีสองช้างแยกทางจร

       ๏ จึงเดินหน้าฝ่าไปในดงยับ                            
      ที่ล้มทับกันมากมายเศษไม้ขอน
      ขึ้นเขาเขินเนินผาข้ามสาคร                                    
      จนแรมรอนถึงโอฆะทะเลวน

       ๏ เห็นงูยักษ์ตัวยาวจ้าวละหาน                              
      ทอดกายเป็นเช่นสะพานอยู่กลางหน
      พระครุ่นคิดพินิจดูจึงรู้กล                                      
      อันสัตว์ใดจรดลบนหลังงู

       ๏ ถึงหัวที่อยู่ทางฝั่งกระโน้น                            
      ลงแล้วโดนลิ้นตวัดรัดกายอยู่
      ลากเหยื่อลงคอพลันมิทันรู้                                      
      ว่าเป็นผู้หลงเล่ห์เพทุบาย

       ๏ เดินขึ้นหลังย่างไปด้วยใจมั่น                          
      ตอนลงนั้นกระโดดไกลไม่เสียหาย
      พร้อมทั้งถือดาบมั่นป้องกันกาย                            
      ถ้างูร้ายลิ้นกระหวัดตัดทันที



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 02, กุมภาพันธ์, 2561, 09:21:46 AM

            ๏ เดินข้ามได้เหมือนดังตั้งประสงค์                      
       กระโดดลงไกลจนพ้นรัศมี
       ลิ้นมิถึงขาดเพียงหนึ่งองคุลี                                    
       ปลอดภัยดีจนลุแดนแสนอัตคัด

          ๏ เกินชำแรกแทรกกายเข้าไปได้                          
       มวลหมู่ไม้ยัดเยียดเสียดขนัด
       ทั้งแนวผาซ้อนผากลางป่าชัฏ                                  
       สุดเลาะลัดเข้าไปในวนา

        ๏ ต้องแผลงศรศิลป์ชัยในครานี้                            
       ทะลวงไปในถิ่นที่ ณ เบื้องหน้า
       เกิดเป็นปล่องช่องทางสร้างมรรคา                        
       อุโมงค์รูภูผาให้ฝ่าไป

          ๏ ถึงคีรีมีพลังอย่างมหันต์                                    
       สองลูกเข้ากระทบกันดินสั่นไหว
       สะเก็ดหินบินว่อนเป็นฟอนไฟ                              
       มีกลิ่นไหม้ฟุ้งตลบจนอบอวล

         ๏ ศรศิลป์ชัยในยามจำเป็นใช้
       สมฤทัยทำลายได้ครบถ้วน
       เหมือนจำนงมุ่งตรงไปไม่เรรวน                          
       สิ่งกีดขวางทั้งมวลล้วนมายา




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 02, กุมภาพันธ์, 2561, 09:25:39 AM

           ๏ เย็นวันหนึ่งถึงวนาโอฬารึก                            
      แลพิลึกยิ่งนักยักษ์พฤกษา
      ลำต้นใหญ่สูงเยี่ยมเทียมเมฆา                      
      สนธยาเตรียมพักค้างกลางดงดอน

        ๏ พลันยลยินสัตว์บินได้ใหญ่คับฟ้า                          
      บินตรงมาเหนือเวหนเวียนวนว่อน
      เหมือนสอดส่ายสายตามองหาคอน                        
      ป่าโยกคลอนด้วยปีกสัตว์สะบัดลม

        ๏ แม้บินได้กายผิดแผกแปลกปักษิน                  
      ส่วนกายินสารพัดสัตว์ประสม
      ตัวเท่าเรือนเหมือนเหินฟ้าด้วยอาคม                      
      มิน่าชมราคินทั่วอินทรีย์

       ๏ บินวนอยู่หมู่ปักษาหารือได้                            
      เสียงส่วนใหญ่ว่าตั้งหลักพักที่นี่
      เช้าวันพรุ่งมุ่งไกรลาสราชคีรี                                
      คงพอดีหนึ่งวันบินกันไป

       ๏ พระสุธนกุศลชูรู้สาระ                                  
      ฤๅเทวะเบื้องบนดลมาให้
      พบหนทางที่หวังมุ่งสู่กรุงไกร                              
      โดยอาศัยนกยักษ์พำนักกาย




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 02, กุมภาพันธ์, 2561, 09:27:35 AM


           ๏ คิดดังนั้นพลันปีนป่ายต้นไม้ยักษ์                    
       สูงยิ่งนักพักหลายหนจนเหนื่อยหาย
       ย่ำค่ำลงพอดีถึงที่ปลาย                                          
       ค่อยย่องย้ายเข้าหากายานก
    
         ๏ แล้วแทรกกายเข้าไปในกลุ่มขน                      
       ผูกรัดตนแน่นหนาแถวหน้าอก
       เสมือนว่าอาศัยในชัฏรก                                        
       มีกอกกหญ้าไซให้เหนี่ยวรั้ง

        ๏ นกผัวเมียเคลียคลอแล้วท้อถ้อย*                      
      “อันพวกเรานับร้อยคอยความหวัง
       บินทางไกลสู่ไกรลาสราชวัง                                  
       นั้นด้วยตั้งใจปองกินของพลี

        ๏ เหตุแห่งความตามนั้นหรือไฉน                    
       ภักษาอื่นดาษดื่นไปกลางไพรศรี
       นึกมิน่าพากันไปในธานี                                        
       หรือยังมีความสำคัญประการใด”

        ๏ นกเมียถามความให้ไขปัญหา                        
       “องค์ราชาจัดให้มีพิธีใหญ่
       รับขวัญลูกมโนราห์เคยลาไกล                              
       อยู่ที่ในเมืองมนุษย์เนิ่นนานครัน




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 03, กุมภาพันธ์, 2561, 08:20:22 AM

        ๏ ด้วยรังเกียจกลิ่นอายกายมนุษย์                      
     ให้ยั้งหยุดชำระกายใกล้วังนั่น
     ครบเจ็ดปีเจ็ดเดือนกับเจ็ดวัน                            
     จึงจัดงานรับขวัญมโนราห์

      ๏ ขนบแห่งหิมพานต์ชานไกรลาส                    
     เมื่อมีราชพิธีดังที่ว่า
     เหล่าเทวะ อมนุษย์ ครุฑ นาคา                                  
     เหลือคณาสัตว์สมร่างต่างพันธุ์พงศ์

       ๏ ร่วมพิธีพลีทานการฉลอง                              
     เนื่องสนองวโรกาสราชประสงค์
     เราจึงควรสืบสานให้มั่นคง                                    
     เพื่อดำรงสัมพันธ์อันยาวนาน”
    
      ๏ พระสุธนยลยินนัยใจระทึก                            
     หวนรำลึก “เกือบแปดปีที่พ้นผ่าน
     ผจญภัยอยู่ในแดนแสนกันดาร                              
     จากถิ่นฐานบิดรและมารดา

      ๏ โอ้เราหลงอนงค์หนึ่งถึงเพียงนี้                      
     เฝ้าโศกีร้องร่ำคร่ำครวญหา
     ทิ้งบุพการีที่เกิดมา                                              
     ตามชายามิสักนิดคิดชีวัน



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 03, กุมภาพันธ์, 2561, 08:23:33 AM

            ๏ หากพบภยันตรายมลายล้ม                          
       กระดูกถมจมดินถิ่นไพรสัณฑ์
       มิมีคนส่งข่าวคราวถึงกัน                                      
       กาลผ่านผันสวาทแปรไม่แน่นอน

        ๏ โอ้ใครเล่าเฝ้าโหยหาโศกอาลัย                            
       ความห่างไกลทำให้เลือนไม่เหมือนก่อน
       แต่บิดามารดาคงอาวรณ์                              
       อกสะท้อนอนิจจามิน่าเลย

        ๏ เวรกรรมใดดลบันดาลในการณ์นี้                  
       ร้ายหรือดีต่อไปใครเฉลย
       คิดขึ้นมาน่าละเหี่ยเสียจริงเอย”                              
       ลมรำเพยยินคำพระรำพัน

        ๏ เกิดฉุกคิดสะกิดใจ “กระไรหนา                        
       ดั้นด้นมาจนใกล้ชายเขตขัณฑ์
       คิดใจน้อยปล่อยวางเสียกลางคัน                            
       ทิ้งคืนวันที่ฟันฝ่ามาเปล่าดาย

        ๏ พึงสรรค์สร้างพลังใจให้แน่วแน่                            
       ใกล้แล้วแท้พรุ่งนี้ถึงที่หมาย”
       เมื่อคิดตกพร้อมนกนอนพักผ่อนกาย                      
       จิตวุ่นวายสงบไปในนิทรา




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 03, กุมภาพันธ์, 2561, 08:32:01 AM

       ๏ รอจนรุ่งสุริยาฟ้าแจ่มใส
     กลุ่มนกใหญ่จากคอนร่อนถลา
     บินวนอยู่จนหมู่พร้อมจอมพญา                              
     ออกนำหน้ามุ่งไกรลาสราชธานี

      ๏ เร่งเต็มฤทธิ์ติดลมบนด้นเวหา                                
     ข้ามเมฆาอย่างเจนจบนภวิถี
     สุริยันมิทันลับกับคีรี                                        
     ร่อนลงที่พนาเวศเขตกรุงไกร

      ๏ พระสุธนเร้นตนพรากออกจากอก                              
     โดยที่นกจะนำพาก็หาไม่
     ด้วยบุตรากายินเช่นริ้นไร                                        
     ซึ่งอาศัยเกาะกินเคยชินมา

      ๏ ทรงมุ่งสู่หมู่ไม้ใกล้สระน้ำ                              
     ที่งามล้ำมาลีวัลย์พันธุ์บุปผา
     ขอหยุดยั้งตั้งหลักสักเพลา                                      
     ก่อนคิดหาทางต่อไปฉันใดกัน

      ๏ กรุงไกรลาสประกาศจัดงานใหญ่                            
     ตามฤกษ์ชัยประเดิมเฉลิมขวัญ
     ชาวนครต้อนรับกลับพงศ์พันธุ์
     ราชบุตรีคนสำคัญสิ้นราคี




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 05, กุมภาพันธ์, 2561, 08:57:28 AM

           ๏ เมื่อชำระสนานธารสวรรค์                                
       ครบเจ็ดปี เดือน วันคืนศักดิ์ศรี
       แขกเหรื่อทุกเหล่ามาเต็มธานี                                  
       ร่วมพิธีรับขวัญกัลยา

        ๏ ฝ่ายสาวใช้ห้าร้อยนางตั้งแถวพร้อม                  
       มีกระออมถ้วนทุกนางวางเกศา
       ด้วยล้วนมีหน้าที่หลักตักคงคา                                  
       สรงให้น้องมโนราห์วันสุดท้าย

       ๏ นางทั้งหมู่สู่คงคาในครานั้น                              
       พูดคุยกันครึกครื้นชื่นมื่นหลาย
       รับหน้าที่เดือนปีผ่านนานมากมาย                            
       เสร็จสมหมายบารนีจึงดีใจ

        ๏ พระสุธนสนใจอยู่รู้สาระ                                        
       ใคร่ครวญจะน้อมนำทำไฉน
       ฝากอนงค์ส่งสารประการใด                                      
       เมื่อสาวใช้ท้ายสุดจะรุดจร

        ๏ จึงตั้งจิตอธิษฐานว่า                                            
       “หากบุญญาข้านี้มีมาก่อน
        กระออมท้ายหมายใจให้บังอร                                  
       แรงสองกรยกมิไหวดั่งใจจง”




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 05, กุมภาพันธ์, 2561, 09:00:05 AM

         ๏ แลสาวใช้ท้ายสุดต้องหยุดยั้ง                            
      มิยกน้ำตามไปดังตั้งประสงค์
      ฝืนแรงกายหลายครั้งนั่งงวยงง                                  
     “นี่เราคงอ่อนล้าหรือว่าไร”

       ๏ พระสุธนเห็นดังนั้นพลันไปหา                          
      เอ่ยวาจาสอบถามย้ำความใหม่
      ยินคดีตามที่เคยเปรยกันไว้                                    
      นางขอให้ยกช่วยจึงอวยการ

       ๏ พร้อมทั้งนำธำมรงค์ใส่ลงหม้อ                          
      ตั้งจิตขอธำมรงค์ช่วยส่งสาร
      “ภัสดามาถึงซึ่งสายธาร                                            
      ยอดดวงมานรับสวาทหรือตัดรอน”

       ๏ ทูนกระออมพร้อมไปโดยไม่ช้า                        
      กลัวจะล่าโนราห์น้องต้องรอหล่อน
      รีบสาวเท้าก้าวย่างร่างโยกคลอน                              
      ถึงเมื่อตอนเพื่อนสรงผ่านมินานมา

       ๏ จึงรีบเทน้ำลงสรงโดยไว                                    
      น้ำรินไหลธำมรงค์ลงหัตถา
      ณ บัดนั้นพลันนางมโนราห์                                        
      ชื่นชีวาดุจพบพระสวามี



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 05, กุมภาพันธ์, 2561, 09:01:53 AM

           ๏ ด้วยยังจำธำมรงค์ได้คงมั่น                            
       ในครานั้นฝากสาระพระฤษี
       พร้อมทั้งพระธำมรงค์หนึ่งวงนี้                                      
       ณ กุฎีที่ริมหิมพานต์

       ๏ สำเร็จงามตามประสงค์จำนงหมาย                  
       อันตรายทั้งปวงล่วงพ้นผ่าน
       ด้วยเดชะพระกุศลดลบันดาล                                  
       มิเนิ่นนานคงมาพบหน้ากัน

        ๏ แสนดีใจได้ชื่นชมสุขสมหวัง                            
       จึงรับสั่งเรียกสาวใช้คนท้ายนั่น
       มาซักไซ้ใจความที่สำคัญ                                  
       เหตุผกผันอันใดให้มาช้า

       ๏ สาวใช้ทูลธิดากายาสั่น                                      
       คิดว่าโดนลงทัณฑ์แน่นักหนา
       น้ำตาคลอ “ขอเดชะพระธิดา                                    
       ก่อนจะมาจากสระช่างกระไร

       ๏ ยกกระออมน้ำนั้นชำนาญล้น                          
       เพียงหนึ่งคนขึ้นทูนหัวหากลัวไม่
       แต่วันนี้หนักยิ่งหนาน่าแปลกใจ                              
       ยกมิไหวหลายคราพยายาม



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 06, กุมภาพันธ์, 2561, 09:03:22 AM


        ๏ มาณพหนึ่งซึ่งอยู่ใกล้ได้มาหา                            
      กล่าววาจาทักทายแล้วไต่ถาม
      ฉันตอบถ้อยวาทีมีใจความ                                      
      แท้จริงตามเป็นไปไม่ปิดบัง

       ๏ วานช่วยยกกระออมมิปฏิเสธ                            
      นี่คือเหตุให้ล่ามาแต่หลัง
      ขอประทานอภัยอย่าได้ชัง                                        
      ที่พลาดพลั้งมิจงใจให้เสียการ”

       ๏ “อย่าตระหนกตกใจมิได้ว่า                        
      คิดโกรธาแค่ขอให้เล่าขาน
      เพียงอยากรู้ผู้ที่เธอพบพาน                                  
      มีรูปพรรณสัณฐานเป็นฉันใด

       ๏ แลถ้อยคำน้ำเสียงสำเนียงนั้น                          
      เป็นคนธรรพ์ กินรา เทวาไฉน
      การแต่งกายได้เห็นเป็นเช่นไร                                
      มีหรือไม่อาวุธนำประจำกาย”

       ๏ “ หนุ่มรูปงามตามที่เห็นเช่นคนป่า                  
      มิใช่กินราเราทั้งหลาย
      ครุฑ คนธรรพ์ เทวาหน้าตาคล้าย                              
      ยิ้มพริ้มพรายแต่ภูษาคร่ำคร่านัก



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 06, กุมภาพันธ์, 2561, 09:05:35 AM

            ๏ ธนูศรศาสตราน่าเรืองฤทธิ์                        
       ทว่าผิดไปจากผู้เคยรู้จัก
       เป็นมนุษย์ นาคา พญายักษ์                                      
       มิรู้ความจะถามทักกลัวชักช้า”  

        ๏ มโนราห์ยินว่าพลันมั่นใจล้น                            
       พระสุธนจริงแท้แน่นักหนา
       จึงเรียกเหล่าสาวใช้ทั้งหลายมา                              
      “ช่วยจัดหาเครื่องทรงวงศ์ราชัน

        ๏ เครื่องชำระพระกายินประทิ่นหอม                        
       จนพรักพร้อมสิ่งอำนวยอวยสุขสันต์
       ภักษาหารอันเอมโอชโภชภัณฑ์                              
       เลือกดีเยี่ยมเทียมชั้นราชวงศ์

       ๏ เชิญทรงชัยไปพักปรางค์กลางสวนศรี                
       ทุกสิ่งที่ท่านปองสนองประสงค์
       ขอให้ทำตามนั้นเป็นมั่นคง                                    
       สิ่งจำนงทุกนางจงตั้งใจ”

       ๏ รอคืนวันมั่นหมายได้พบหน้า    
       จักรีบร้อนก่อนเวลาหาควรไม่
       ฤกษ์ยามดีเข้าพิธี ณ วังใน                                      
       จึงทูลให้สองพระองค์ทรงรู้ความ



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 06, กุมภาพันธ์, 2561, 09:07:47 AM

          ๏ ครั้นรุ่งแจ้งแสงทองส่องขอบฟ้า                    
     กองพหลพลโยธามาล้นหลาม
     พระเสลี่ยงทองคำเลิศล้ำงาม                                  
     ขบวนตามแห่แหนแน่นมรรคา

      ๏ ราชยานท่านท้าวทุมราช                              
     ผ่องโสภาดารดาษพรรณบุปผา
     พระนางจันท์กินรีเคียงคู่มา                                  
     รับนวลน้องมโนราห์เข้าวังใน

      ๏ มโนราห์ขึ้นพระเสลี่ยงทอง                              
     เข้าสู่กองโยธายาตราใหญ่
     เสียงไชโยมโหระทึกกึกก้องไป                        
     เข้าเวียงชัยสู่ท้องพระโรงพิธี

      ๏ ผู้ร่วมงานละลานตาแน่นหนานัก                          
     หลายเผ่าพงศ์ดำรงรักเป็นสักขี
     ล้วนผูกพันสรรค์สนิทมิตรไมตรี                                      
     สามัคคีสรรพชีวาประชาคม

      ๏ มโนราห์กราบบิดาพระมารดร                      
     พร้อมรับพรกาลต่อไปให้สุขสม
     เจิมนลาฏมงคลน้ำมนต์พรม                          
     พระพี่นางต่างชื่นชมผูกพระกร



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 07, กุมภาพันธ์, 2561, 08:35:22 AM

           ๏ มีจังหวะมโนราห์ทูลราชัน                              
        “สวามีกระหม่อมฉันพระทรงศร
        เสด็จถึงซึ่งไกรลาสมหานคร                                  
        ขอวิงวอนพระบิดาโปรดปรานี”

        ๏ ฉงนจิตพระบิดรพระมารดา                            
        สองหันสบนัยนาถอนใจถี่
        คิดกันว่าไร้สาระในวจี
        เธอคิดถึงสวามีจนพร่ำเพ้อ

        ๏ ตรัสเรียกเหล่าสาวใช้ทั้งหลายเฝ้า                            
       “มีไหมเล่าคนแปลกหน้าอย่าเพ้อเจ้อ”
        เมื่อสาวใช้ได้ทูลความตามพบเจอ                        
        จนท้าวเธอเชื่อความตามเป็นจริง

        ๏ คะนึงครวญชวนสงสัยชนในหล้า                  
        ข้ามวนหิมวามายากยิ่ง
        ผู้ที่รักแรมไกลไม่ทอดทิ้ง                                      
        ผ่านเสือสิงห์มหันต์ภัยทั้งหลายมา

        ๏ คุณลักษณะเหนือมนุษย์                              
        ทั้งเชิงยุทธ์ฤทธิ์แรงต้องแกร่งกล้า
        ฉงนใจอยากจะได้พบหน้าตา                                  
        ชมบุญญาบารมีดีฉันใด



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 07, กุมภาพันธ์, 2561, 08:37:29 AM

           ๏ รับสั่งให้มโนราห์“หลบหน้าก่อน                    
      อยู่ปรางค์ในนครอย่าไปไหน
      จะพิสูจน์ราชบุตราผู้มาไกล                                        
      เริ่มซักไซ้ถึงเหตุเจตนา

       ๏ ให้สำแดงฤดีภาคีประจักษ์                                  
      คุณลักษณ์ฤทธิไกรไฉนหนา
      เห็นสมศักดิ์คู่ลูกรักมโนราห์                                  
      จักบัญชาไปตามความสมควร”

       ๏ แล้วประกาศต่อหน้าธารกำนัล
      เชิญชวนกันเป็นสักขีให้อีกส่วน
      เหล่าแขกเหรื่อเอื้อให้จึงได้ชวน                              
      ตั้งกระบวนย้ายมาหน้าพระลาน

       ๏ ท้าวปทุมราชประกาศว่า                                  
     “มีหนึ่งมนุษย์มาถึงสถาน
      พยายามข้ามวนหิมพานต์                                  
      พิสดารก่อนไรไม่เคยมี

       ๏ ซึ่งมโนราห์นั้นยืนยันชัด                                  
      เขาคือภัสดามารศรี
      ราชบุตราแห่งปัญจาละบุรี                                        
      อยากเห็นหน้าฟังพาทีมีฉันใด”



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 07, กุมภาพันธ์, 2561, 08:39:25 AM


 
             ๏ สั่งดำเนินเชิญพระราชสาร                             
        พระสุธนรับโองการมิช้าไม่
        รีบเข้าเฝ้าท้าวปทุมราชาชัย                                             
        กลางพระลานกว้างใหญ่ชายเวียงวัง

        ๏ บังคมบาทราชา ราชินี                                   
        ธ ตรัสถามความคดีแต่หนหลัง
        จึงกราบทูลมูลเก่าเล่าให้ฟัง                                   
        ได้ยินทั้งมหาประชาคม

        ๏ “มีพรานบุญหนุนนำให้เสน่หา                   
        ดึงนวลน้องมโนราห์มาอุ้มสม
        เมื่อเราสองพบพักตร์รักเกลียวกลม
        ได้ชื่นชมสุขสันต์นานนับปี

        ๏ เหมือนดังมีเวรกรรมต้องจำพราก                       
        มโนราห์ลาจากไกลกรุงศรี
        ทัพยักษามาประชิดติดบุรี
        หม่อมฉันมีภาระต้องป้องภัยพาล

        ๏ จักนำพาชายาไปทำได้ยาก                               
        จำต้องฝากน้องนางไว้ในราชฐาน
        ครานั้นปุโรหิตมีจิตมาร                                       
        คิดพร่าผลาญถึงกับต้องอับปาง



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 08, กุมภาพันธ์, 2561, 08:32:16 AM

            ๏ โนราห์น้องต้องหลบลี้หนีภัยร้อน                            
       เมื่อหม่อมฉันคืนนครทราบทุกอย่าง
       รักยังเปี่ยมล้นใจไม่จืดจาง                                        
       จึงเดินทางเข้าดงมุ่งตรงมา

        ๏ สู้ดั้นด้นผจญภัยด้วยใจหมาย                              
       มิวางวายคืนสัมพันธ์ในวันหน้า
       ร่วมครองรักชื่นชีวีชั่วชีวา                                          
       คือสัจจาทั้งปวงจากดวงใจ”

         ๏ จึงท้าวปทุมราชมีดำรัส                                
      “อันจะขัดเคืองฤดีหามีไม่
       ผิว่าเราเผ่าพันธุ์ต่างกันไป                                
       แต่ก่อนไรมนุษย์กับกินรี

        ๏ มิเคยชมสมสู่เป็นคู่สอง                                    
       ร่วมเคียงครองประจักษ์เป็นสักขี
       เทพ คนธรรพ์ ครุฑาประดามี                                    
       ว่าบัดสีติฉินนินทากัน

        ๏ จักพิสูจน์พระบุตราในครานี้                                    
       สำแดงกิตติ์ฤทธีให้ลือลั่น
       แม้นโลกามาประจักษ์ศักดิ์อนันต์                            
       เหล่าเทวัญจักอำนวยอวยพรไซร้”




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 08, กุมภาพันธ์, 2561, 08:34:41 AM

           ๏ พระสุธนชื่นชอบทูลตอบว่า                            
     “จักตามจิตพระบิดาบัญชาให้
      หนึ่งหม่อมฉันมั่นจิตฤทธิไกร                                          
      ศรศิลป์ชัยเลิศในหล้าฟ้าประทาน

        ๏ สิ่งอันใดไม่อาจยั้งพลังกล้า                                        
      อำนาจเลื่องลือชามหาศาล
      จักแผลงให้เห็นฤทธิ์ร้ายทะลายลาญ                          
      ของพระองค์ทรงตั้งด่านสกัดกล”

        ๏ ปทุมราชยินดังนั้นจึงบรรหาร                      
      กองโยธาธิการเหล่าพหล
      เมื่อรับพระบัญชาสาละวน                                    
      แบกหามขนสิ่งกั้นกางมาวางพลัน

       ๏ เจ็ดลำตาลนั้นปักรายไปข้างหน้า                    
      ห่างกันต้นละวาไม่ลดหลั่น
      กระดานหนาห้าคืบอีกเจ็ดชั้น                                
      ไล่เรียงกันช่องละวาอย่าให้ชิด

        ๏ ทั้งแผ่นเหล็กแท่งศิลาหนาคัดสรร                  
      มาวางกั้นแนวไปให้ติดติด
      กลัวยังไม่เป็นการต้านทานฤทธิ์                              
      ทรงพินิจเพิ่มเกวียนใหญ่ให้จัดมา



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 08, กุมภาพันธ์, 2561, 08:37:14 AM

          ๏ เรียงเป็นแถวแล้วให้ขนทรายใส่                      
      สลับไปกับก้อนกรวดอัดแน่นหนา
      ละเจ็ดเล่มเต็มตามจินตนา                                        
      เพื่อทานท้าฤทธิรอนศรศิลป์ชัย

       ๏ ในครานั้นราชาปทุมราช                                  
      ทรงประกาศ “ค่ายกลพร้อมทนได้
      แม้นศรมีเดชาฝ่าออกไป                                        
      ย่อมยิ่งใหญ่ฟูเฟื่องโลกเลื่องลือ

       ๏ จักเป็นที่เคารพกินรา                                        
      คนธรรพ์ ครุฑ เทวามานับถือ
      เลิกสนเท่ห์เดชะเกียรติระบือ                                        
      มิขานชื่อติฉินเที่ยวนินทา”

       ๏ พระสุธนรับโองการประทานให้                    
      เสด็จสู่หมู่กลไก ณ เบื้องหน้า
      ทรงตั้งจิตพิษฐาน “กาลก่อนมา                              
      สร้างบุญญาใดไว้โปรดได้ดล

       ๏ การสำแดงเดชาในครานี้                                
      ขอจงมีอิทธิฤทธิ์ประสิทธิผล”
      จบคำวอนเทวานภามนต์                                      
      พระสุธนแผลงศิลป์ชัยออกไปพลัน



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 09, กุมภาพันธ์, 2561, 08:35:34 AM

       ๏ เสียงสนั่นลั่นเลื่อนสะเทือนฟ้า                            
     ทะลวงฝ่าทำลายทั้งหลายกั้น
     ย่อยยับลงเป็นผุยผงและฝุ่นควัน                            
     เห็นเป็นที่อัศจรรย์ทุกดวงใจ

      ๏ ท้าวปทุมราชันนั้นเริงร่า                                
     ฤทธิรุทรราชบุตราแสนยิ่งใหญ่
     เอ่ยวาจา “บิดาวางฤทัย                                          
     แลมิใช่กีดกันด้วยฉันทา

      ๏ มีอีกสิ่งนิ่งนานแต่กาลก่อน                            
     มิมีใครทำให้คลอนด้วยแน่นหนา
     คือบัลลังก์หนักแสนแท่นศิลา                                      
     จักนำพาโยกย้ายมิได้เลย

       ๏ หากเจ้ายกย้ายวางได้อย่างว่า                              
     ยอมเลื่อมใสในเดชาอย่างผ่าเผย
     เจ้าจักได้มโนราห์มาชมเชย”                                  
     สิ้นคำเปรยพระบุตรามุ่งหน้าไป

      ๏ เมื่อถึงที่แท่นศิลาหน้าพระลาน                          
     เริ่มทำการผลักดันมิสั่นไหว
     จึงตั้งจิตพิษฐานกาลก่อนไร
     หากบุญญาสร้างมาไซร้ให้บันดาล



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 09, กุมภาพันธ์, 2561, 08:37:41 AM

              ๏ เกิดอิทธิพลังดังมั่นหมาย                                
        แรงเคลื่อนย้ายแท่นศิลามหาศาล
        สมดังคิดด้วยกฤษฎาการ                                      
        ดุจเทวาอภินิหารบันดาลดล

        ๏ จึงเกิดเสียงแซ่ซ้องร้องสรรเสริญ                  
        บุญญาล้ำจำเริญพระกุศล
        จบพิธีลองฤทธาพระสุธน                                    
        จึงเริ่มต้นงานฉลองก้องกรุงไกร

         ๏ และพิธีพลีทานทั้งสิบทิศ  
        มากมวลมิตรต่างวงศ์วานสัมพันธ์ใกล้
        มิกีดกันฉันทามารวมใจ                                      
        อวยพรชัยทุกชีวีด้วยปรีดา

        ๏ ครั้นเมื่อเสร็จสิ้นงานเช้าวันใหม่                  
        ทรงโปรดให้พระสุธนขึ้นเฝ้าหา
        เพื่อจะได้พบปะมโนราห์                                    
        ก็อย่าช้ารีบผ่านอีกขั้นตอน

         ๏ ได้ยินคำย้ำความตามเคยว่า                      
       “แต่ไรมามิสัมพันธ์กันมาก่อน
        อยากให้การณ์นั้นถ่องแท้และแน่นอน              
        พระบิดรมิได้แกล้งแหนงฤทัย



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 09, กุมภาพันธ์, 2561, 08:40:30 AM

         ๏ เนิ่นนานมากที่ลูกพรากจากเมียรัก                
      ยังจำพักตร์หรือลืมแล้วไฉน
      ถ้ายังจำได้แท้มิแปรไป                                  
      ก็จักได้อภิเษกสมฤดี”

       ๏ พระสุธนกมลชื่นรื่นนักหนา                    
     “ภาพตรึงตราผ่องพริ้มพิมพ์ฉวี
      ย่อมจำได้ให้เนิ่นกาลนานกี่ปี”                            
      จบวาทีท้าวปทุมราชัน

       ๏ เรียกนางจันท์กินรีมีโองการ                        
     “จงรีบไปทำงานขมีขมัน
      แต่งองค์เจ็ดธิดาโสภาพรรณ                                
      เครื่องทรงให้เหมือนกันทั่วสรรพางค์

       ๏ เครื่องประดับทับทรวงมณีรัตน์                    
      กำไลหัตถ์ธำมรงค์ไม่ให้แตกต่าง
      เมื่อแต่งเครื่องทรงเสร็จทั้งเจ็ดนาง                                
      จงร่ายรำกันตามอย่างที่เคยมา

        ๏ สลับพี่น้องไม่ไล่ลำดับ                                
      เมื่อเสร็จสรรพให้นั่งอยู่ข้างหน้า  
      โอกาสดีที่สุดพระบุตรา                                    
      เข้าชี้องค์ชายาที่เคยครอง”



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 10, กุมภาพันธ์, 2561, 08:53:54 AM

               ๏ พระนางจันท์กินรีมิรอช้า                              
         รีบไปหาเจ็ดกินรีที่ในห้อง
         สั่งให้สรงสรรพางค์ที่อ่างทอง                              
         แล้วจักต้องแต่งกายให้โสภี

          ๏ ชุดฟ้อนรำประจำองค์แต่งทรงสรรพ          
         เครื่องประดับมิต่างแบบอย่าง สี
         ลองทักษะพระสุธนคนต้องชี้                                      
         น้องและพี่ไม่ลำดับสลับกัน”

         ๏ พร้อมทั้งสิ้นกินรีเจ็ดพี่น้อง                                  
         ออกรำร้องงามทั้งหลายไม่ลดหลั่น
         พระสุธนฉงนจิตคิดงงงัน                                      
         แลองค์นี้องค์นั้นมิมั่นใจ

          ๏ ชมร่ายรำล้ำศิลป์คือปิ่นนาฏ                        
         กลัวผิดพลาดหนักฤดีชี้มิได้
         จนท่าร่ายรำครบจบลงไป                                    
         หวนฤทัยอ้างบุญญาบารมี
  
            ๏ “หากเราสองคู่ครองแท้แต่ปางก่อน              
         เสน่หาอาวรณ์มิหน่ายหนี
         ขอเทพไท้เทวาโปรดปรานี                                  
         แนะชายาข้านี้ชี้องค์ใด



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 10, กุมภาพันธ์, 2561, 08:57:02 AM

         ๏ ในครานั้นเวชยันต์สะท้านสะเทื้อน
     ทิฆัมพรร้อนเหมือนจะหมกจะไหม้
     ทิพย์อาสน์เคยอุ่นละมุนละไม
     เหตุไฉนกระด้างระคางระคาย

       ๏ เทพอนงค์เคยชิดสนิทเสน่ห์
     ทำรวนเรเหมือนแกล้งจะแหนงจะหน่าย
     เกิดความทุกข์รุกรนกระวนกระวาย
     ทิพย์พิมานนั้นคล้ายทะลายทะลง

       ๏ จึงสอดส่องทิพย์เนตรประเทศประทับ
     ได้สดับกรุงไกรลาสประสาทประสงค์
     สุธนจะเลือกโนราห์พะว้าพะวง
     หลากอนงค์เกรงพลาดระหวาดระแวง

       ๏ หากมิช่วยทรงธรรมจะย่ำจะแย่
     เพื่อคู่แท้มิต้องระหองระแหง
     จึงแปลงองค์ช่วยกษัตริย์ทะมัดทะแมง
     เป็นแมลงปีกทองคะนองคะนึง

       ๏ เกาะใบหูแล้วรีบกระซิบกระซาบ
    “มิหยามหยาบหรือมาทะล่าทะลึ่ง
     ข้าเกาะผมโนราห์ชัดจะรัดจะรึง
     ท่านเห็นจึงรีบชี้อย่าพิรี้พิไร”




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 10, กุมภาพันธ์, 2561, 09:01:28 AM

             ๏ พระสุธนเยื้องย่างไปข้างหน้า
        มองเกศาอนงค์นางองค์ไหน
        พบแมลงอินทราดั่งว่าไว้
        ประจักษ์ใจจึงพิจารณ์สรรพางค์
 
         ๏ แล้วจ้องนัยนาพาซึ้งซ่าน
        แววรักหวานรับรู้อยู่ทุกอย่าง
        จึงได้จับหัตถาโนราห์นาง
        มโนราห์เปลี่ยนท่าทางกราบบาทา

         ๏ ท้าวปทุมราชโอกาสนี้
        แสนยินดีตรัสเรียกให้มาหา
        บังคมบาทพระบิดรพระมารดา
        ชื่นชีวาสุขสันต์กันทั้งปวง

         ๏ ร่วมประโลมชมเชยพ่อเขยขวัญ
        ต่างตื้นตันฤทัยอย่างใหญ่หลวง
        ด้วยประจักษ์รักหวานซ่านซึ้งทรวง
        ดั่งแมนสรวงประทานผู้คู่ฤทัย

         ๏ มีพระราชโองการจัดงานฉลอง
        อภิเษกทั้งสองอย่างยิ่งใหญ่
        เชิญคนธรรพ์ เทพทั่วฟ้าสุราลัย
        ผู้เรืองวิทย์ฤทธิไกรในโลกา



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 12, กุมภาพันธ์, 2561, 09:41:58 AM

         ๏ ครั้นเมื่อถึงวันดีพิธีราช
      แขกเหรื่อในกรุงไกรลาสมีมากหน้า
      อวยพรชัยใจนิยมชมเดชา
      มุทิตาจิตน้อมพร้อมเพรียงกัน

       ๏ แต่นั้นมามโนราห์ พระสุธน
      เคียงกมลวันคืนชื่นสุขสันต์
      รักที่พรากจากลามานานวัน
      คืนสัมพันธ์แนบแน่นแสนทวี

       ๏ ร่วมภิรมย์ชมชิดพิศวาส
      บุรุษชาติจริตเป็นเช่นอิตถี
      รื่นในรสเสน่หามิอารดี*
      สองเปรมปรีดิ์ปลาบปลื้มลืมเวลา
    
       ๏ จนวันหนึ่งพระสุธนกังวลจิต
      เมื่อหวนคิดถึงเวียงชัยอาลัยหา
      ยิ่งห่วงใยพระบิดรพระมารดา
      เนิ่นนานมาที่พรากจากกันไกล

       ๏ จะอยู่ดีมีสุขเกษมศานต์
      หรือพบพานโรครุกทุกข์ไฉน
      หมู่อมิตรติดพันบ้างฉันใด
      ตกอยู่ในห้วงถวิลมิกินนอน




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 12, กุมภาพันธ์, 2561, 09:45:16 AM

           ๏ ก่อนจะลาพระมารดรเคยวอนว่า
       เมื่อพบปะมโนราห์มิ่งสมร
       ตั้งใจไว้หมายรับกลับนคร
       มาเนิ่นนานพระมารดรคงรอวัน

        ๏ เหมือนคำกล่าวเราหลงเมียเสียลืมแม่
       อนาถแท้คะนึงครวญชวนโศกศัลย์
       คิดจะคืนแว่นแคว้นแสนไกลกัน
       จรจรัลหิมพานต์กันดารเกิน

         ๏ จะนำน้องมโนราห์ฝ่าไพรกว้าง
       หรือให้ใส่ปีกหางเพื่อเหาะเหิน
       เสมือนต้องแรมร้างแยกทางเดิน
       กลัวเผชิญโพยภัยเมื่อไกลตา

         ๏ มโนราห์เห็นท่าทีพระสุธน
       พลอยกังวลและยังคิดกังขา
       กระทำผิดพลั้งใดในภัสดา
       วอนวาจาให้เอ่ยเฉลยนัย
 
        ๏ พระสุธนแถลงแจงเหตุผล
       รำลึกล้นถึงแผ่นดินถิ่นอาศัย
       พระบิดร มารดาที่ลาไกล
       ห่วงพระพลานามัยภัยครามครัน




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 12, กุมภาพันธ์, 2561, 09:47:09 AM

           ๏ หรือมีหมู่ปัจจามิตรคิดฮึกหาญ
      บิดาท่านชราแรงมิแข็งขัน
      อาจประชิดพาราท้าโรมรัน
      ห่วงและหวั่นโพยภัยไปนานา

        ๏ ตั้งใจนำมโนราห์น้องไปด้วย
      แต่หวั่นใจจะไปม้วยเสียกลางป่า
      หิมวันต์นั้นมากมีภัยบีฑา
      แม้นให้น้องเหินฟ้าไกลตาแล”

        ๏ “ในข้อนี้ตัวน้องมิข้องจิต
      น้องก็คิดคะนึงถึงพระแม่
      ไปฉันใดน้องตามไปเป็นแน่แท้
      มิยอมแน่จะพรากกันจนวันตาย

        ๏ ขอขึ้นเฝ้าเล่าความตามที่ว่า
      แก่ทรงฤทธิ์บิดาพระฤๅสาย
      ท่านอาจช่วยผ่อนผันอันตราย
      จะเยื้องกรายด้วยดีวิธีใด”

       ๏ เมื่อขึ้นเฝ้าท้าวปทุมยินวาทะ
      แทนที่จะทัดทานหาค้านไม่
      ครั้นสดับเรื่องราวเข้าพระทัย
      “การหวนไห้มาตุภูมิรุ่มอุรา




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 13, กุมภาพันธ์, 2561, 08:30:29 AM
 

           ๏ ถือเป็นโอกาสดีอย่างที่สุด
        เมื่อกินนรกับมนุษย์ร่วมวงศา
        ความสัมพันธ์อันเป็นหนึ่งในโลกา
        พ่อจักพาญาติพงศ์ไปส่งกัน

        ๏ การเดินทางย่างไปในพนัส
        มีสารพัดอุปสรรคที่ดักกั้น
        จักช่วยให้ได้เดินทางอย่างเทวัญ
        อย่าคิดหวั่นอันใดในเรื่องนี้”

        ๏ จึงทรงหยิบพระขรรค์ชัยเลิศในหล้า
        “พระขรรค์แก้วแววฟ้ารุ่งเรืองศรี
        ผู้ใดครองปองเหาะเหินเดินเมฆี
        นภวิถีจรจบได้ดังใจ”

        ๏ มอบพระขรรค์คู่เวียงชัยกรุงไกรลาส
        บุรุษชาติผู้ทรงคุณบุญยิ่งใหญ่
        พระสุธนวันทาพระภูวไนย
        น้อมเกล้ารับพระขรรค์ชัยไม่จินต์จล*

        ๏ เรียนคาถาเทวามนต์จนวิทิต*
        จึงตั้งจิตเหินไปในเวหน
        ขึ้นอยู่เหนือเมฆาถลาวน
        รอบมณฑลไกรลาสนครา





หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 13, กุมภาพันธ์, 2561, 08:33:47 AM


          ๏ แล้วเหาะลงตรงหน้าปทุมราช
      กราบพระบาทซึ้งคุณอดุลย์ค่า
      ท้าวปทุมราชันจึงบัญชา
      กำหนดวันเวลาออกเดินทาง

       ๏ เชิญชวนญาติพงศ์วงศ์ไกรลาส
      ถือโอกาสเยี่ยมโลกาโพ้นป่ากว้าง
      จันท์กินรีพร้อมพี่ทั้งหกนาง
      ความตั้งใจไม่ต่างขอติดตาม

       ๏ วันเดินทางพลโยธามาเป็นทัพ
      ใส่ปีกหางอย่างพร้อมสรรพแลล้นหลาม
      พระสุธนทรงพระขรรค์แวววรรณงาม
      ถึงฤกษ์ยามคู่มโนราห์นำหน้าไป

       ๏ ปทุมราชันและจันท์กินรี
      พร้อมกลุ่มพี่บินเป็นหมู่อยู่เคียงใกล้
      เหล่ากินนรร่วมวงศาออกคลาไคล
      เป็นกลุ่มใหญ่ดูมืดฟ้ามัวดิน

       ๏ ค่อนทิวาฝ่าเวหนข้ามพ้นผ่าน
      เขตวนหิมพานต์สมถวิล
      พระทรงสั่งยั้งยาตราหน้าธานินทร์
      ลงตั้งฐานบนถิ่นอาทิตย์ไผท




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 13, กุมภาพันธ์, 2561, 08:36:12 AM

             ๏ ร่วมสำแดงฤทธามหามนต์
        บันดาลดลสรรค์สร้างเวียงวังใหญ่
        ล่วงยามดึกกึกก้องดังถึงวังใน
        ส่งผลให้อาทิตย์วงศ์ทรงกังวล

         ๏ คาดปัจจามิตรประจันประหวั่นนึก
        จะรับศึกหนักจิตคิดสับสน
        ด้อยกำลังวังชาชราล้น
        จำประจญชีพผดุงป้องกรุงไกร

          ๏ แต่เช้าตรู่ออกสู่หน้าปรางค์ปราสาท
        พบเห็นภาพประหลาดแสนหวั่นไหว
        อันริปูผู้ประชิดติดเวียงชัย
        นั้นมิใช่ธรรมดาเดชาชาญ

         ๏ สั่งอำมาตย์ขุนวังทั้งนายทัพ
        เตรียมพร้อมรับการณ์ศึกที่ฮึกหาญ
        อาจเป็นจอมพาลาพญามาร
        ผู้บันดาลวังบัดดลด้วยมนตรา     
   
          ๏ พระสุธน มโนราห์มิช้าไม่
        เช้าคลาไคลเข้าวังดังปรารถนา
        รู้กังวลฉงนจิตพระบิดา
        พลโยธาคงเตรียมการต้านไพรี




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 14, กุมภาพันธ์, 2561, 09:13:41 AM

         ๏ ครั้นทราบว่าพระสุธนใช่คนอื่น
      รับมโนราห์คืนชื่นสุขี
      เสียงแซ่ซ้องก้องไปในธานี
      ด้วยปิติยินดีทุกชีวัน

        ๏ เมื่อขึ้นเฝ้าท้าวอาทิตย์ราชา
      นางจันทราเทวีมีสุขสันต์
      ตามประสาพ่อแม่ลูกรักผูกพัน
      พร้อมรับขวัญกินรีมโนราห์

        ๏ ท้าวอาทิตยวงศ์ทรงขอโทษ
      มโนราหาได้โกรธคิดถือสา
      เข้าสวมกอดหลังกราบกรานพระมารดา
      เคยมอบรักเมตตาเหลืออาลัย

       ๏ ตอบคำถามเล่าความเก่าแต่คราวก่อน
      “คราออกจากนครจรป่าใหญ่
      ด้วยมุ่งมั่นฟันฝ่านานาภัย
      จนล่วงกาลผ่านไปเกือบแปดปี

       ๏ แล้ววันหนึ่งลุถึงในกรุงไกรลาส
      ได้สำแดงความสามารถฤทธิ์เรืองศรี
      ท้าวปทุมราชแดนคีรี
      จัดพิธีอภิเษกล้ำโอฬาร




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 14, กุมภาพันธ์, 2561, 09:15:41 AM

            ๏ ทั้งคนธรรพ์ เทวา พญาครุฑ
       กิงบุรุษ* สัตว์ประสมมหาศาล
       กินรีกินรามาร่วมงาน
       เกริกตระการแห่แหนแน่นกรุงไกร
    
         ๏ ร่วมครองคู่อยู่มณเฑียรวิเชียรรัตน์
       สุขสวัสดิ์มิเนิ่นนานเกิดหวั่นไหว
       จิตปั่นป่วนหวนคะนึงถึงเวียงชัย
       และทั้งสองพระองค์ไม่ได้กินนอน

        ๏ เมื่อขึ้นเฝ้าทูลลาปทุมราช
       เป็นเรื่องดีที่เกินคาดฝันมาก่อน
       พระบิดาปทุมองค์ภูธร
       ขอร่วมจรสู่ปัญจาล์มาเยี่ยมยล

         ๏ มอบพระขรรค์วิเศษเรืองเดชนัก
       สามารถจักนำเหินเดินเวหน
       จึงลัดฟ้ามาโดยไวหายกังวล
       พร้อมไพร่พลญาติพงศ์วงศ์กินรี

        ๏ บัดนี้ยั้งรั้งรอท่าหน้าปราสาท
       ขอพระราชานุญาตถึงเคลื่อนที่
       เข้ามาเฝ้าพระชนกพระชนนี
       สุดแล้วแต่จะทรงมีพระกรุณา”




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 14, กุมภาพันธ์, 2561, 09:18:39 AM
        ๏ ครานั้นท้าวอาทิตย์วินิจฉัย
     มิต้องให้ปทุมเจ้าเข้ามาหา
     ท่านอยู่นอกแดนมนุษย์สุดขอบฟ้า
     ยังอุตส่าห์เยือนแคว้นไกลแสนไกล

       ๏ รั้งรออยู่ริมพาราชั่วตาเห็น
     มิลำเค็ญออกต้อนรับขับสู้ไหว
     ให้ขุนวังสั่งมหาเสนาใน
     เตรียมเครื่องใหญ่บรรณาการสานไมตรี

      ๏ เมื่อตกลงปลงฤทัยมิได้ช้า
     ชวนพระนางจันทรามเหสี
     รีบสระสรงทรงเครื่องเมลืองมณี
     แล้วจรลีออกหน้าปราสาททอง

      ๏ ทรงบัญชายุรยาตรราชรถ  
     สมพระยศอึกทึกดังกึกก้อง
     พลไกรไชโยร่วมโห่ร้อง
     เสียงแซ่ซ้องพร้องดังด้วยปรีดา

      ๏ เมื่อถึงยังพาราเนรมิต
     ท้าวอาทิตย์ทรงยั้งอยู่วังหน้า
     ถึงวาระพระสุธน มโนราห์
     กราบทูลท้าวปทุมมาแจ้งพระทัย




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 15, กุมภาพันธ์, 2561, 09:16:53 AM


           ๏ ท้าวปทุมราชาในครานั้น
         ชวนนางจันท์กินรีมิช้าได้
         ออกรับรองปองสมานสานเยื่อใย
         เชิญเสด็จสู่วังในใจเปรมปรีดิ์

         ๏ ปราสาททองมองอร่ามงามวิจิตร
         ด้วยมนตราเนรมิตพิสิฐศรี
         จรัสศิลป์ปิ่นเก็จเพชรรูจี
         ลักษมีเปรียบปานพิมานแมน

         ๏ แล้วทั้งสองวงศาร่วมปราศรัย
         อย่างแช่มชื่นรื่นฤทัยให้สุขแสน
         วัฒนธรรมใดในดินแดน
         แลกเปลี่ยนแม้นต่างกันมิฉันทา

         ๏ แล้วได้ยินวาทะองค์อาทิตย์
         ยังเอ่ยย้ำ “เคยทำผิดยิ่งนักหนา
         นำภัยร้ายให้ลูกรักมโนราห์
         ลูกเข้าใจไม่ถือสาน่ายินดี

         ๏ ถึงเวลาสละราชสมบัติ
         ให้สุธนขึ้นครองรัฐราชวิถี
         กับลูกรักมโนราห์กินรี
         เป็นราชินีคู่ราชบัลลังก์”



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 15, กุมภาพันธ์, 2561, 09:19:08 AM

            ๏ ปทุมราชสดับเมื่อรับรู้
       มิช้าอยู่เช่นกันพลันรับสั่ง
      “พระสุธนควรครองสองเวียงวัง
       เราราชัยไม้ใกล้ฝั่งควรวางองค์

       ๏ พระสุธน มโนราห์เหินฟ้าได้
       บินมาไปดั่งอารมณ์สมประสงค์
       สลับละไตรมาสครองราชวงศ์
       รักษ์ดำรงปกป้องสองพารา”

         ๏ พระสุธน มโนราห์วันทาบาท
       ปิตุราชมาตุรงค์สองวงศา
       รับสนองในพระกรุณา
       ญาติกาพร้อมกันประทานพร
    
       ๏ การปฏิสันถารสมานญาติ
       สองเชื้อชาติสุโขสโมสร
       จนครบเจ็ดทิวาขอลาจร
       เมื่อนครสองสัมพันธ์มั่นไมตรี

         ๏ ปวงประชาข้าไททั้งใหญ่น้อย
       มาเฝ้าคอยส่งเสด็จทั่วพื้นที่
       อยากจะเห็นการเหินเดินเมฆี
       กินรา กินรีเป็นศรีตา  




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 15, กุมภาพันธ์, 2561, 09:21:50 AM

           ๏ หลังจากนั้นมินานมีพิธีใหญ่
        ราชาภิเษกให้สืบยศถาฯ
        ฉลองฉัตรพระสุธนราชา
        และพระนางมโนราห์ราชินี

        ๏ ด้วยเดชะบารมีบริรักษ์
        ทรงพิทักษ์ปวงชนล้นสุขี
        เกียรติระบือลือไกลในธาตรี
        ทบทวีโภคทรัพย์นับอนันต์

        ๏ ตามพันธะสัญญาปทุมราช
        ให้ครองกรุงไกรลาสอีกเขตขัณฑ์
        ทรงมุ่งหมายผูกสายใจใยสัมพันธ์
        มิห่างกันมั่นสวาทราชธิดา

        ๏ ครบไตรมาสเหมือนคำมั่นสัญญาไว้
        สองดำเนินเหินไปในเวหา
        ขึ้นครองราชย์ไกรลาสอีกนครา
        ทุกวงศ์วานถึงเทวามาอวยชัย

        ๏ สองพระองค์ทรงเสวยราชสมบัติ
        สุขสวัสดิ์จนสิ้นอายุขัย
        ตามครรลองของกฎแห่งโลกัย
        ผู้เวียนว่ายอยู่ในสังสารวัฏ



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 16, กุมภาพันธ์, 2561, 02:09:33 PM

         ๏ อันเดชะบารมีที่ยิ่งล้น
       พระสุธนภิญโญโพธิสัตว์
       หลายชาติเกิดแล้วตายเป้าหมายชัด
       มุ่งธรรมะปรมัตถ์เป็นบั้นปลาย

        ๏ ผู้ร่วมกรรมบรรพกาลผ่านมานั้น
       เมื่อชีวันล่วงลับดับสลาย
       มากพระองค์ทรงวิมุติถึงสุดท้าย
       ลุเป้าหมายโลกุตรพระนิพพาน

        ๏ พระสุธนเป็นสัมมาสัมพุทธเจ้า
       ผู้นำเหล่าเวไนยสัตว์มหาศาล
       ข้ามโอฆะกิเลสเภทภัยมาร
       ธรรมทานอบอุ่นวสุนธรา*

        ๏ ท้าวอาทิตย์เป็นสุทโธทนะ
       ผู้เป็นพระปิตุรงค์สืบวงศา
       พระนางจันทร์เป็นสิริมหามายา
       ผู้กำเนิดบุตราล่วงโลกีย์

        ๏ มโนราห์เป็นพิมพาธิดารัตน์
       ปฏิพัทธ์เนื่องในพระมเหสี
       พระมารดาองค์จันท์กินรี
       เป็นนางโคตมีชาติต่อมา  




หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 16, กุมภาพันธ์, 2561, 02:11:29 PM

             ๏ ท้าวปทุมราชชาติสิ้นสุด
        เป็นพระสารีบุตรองค์เบื้องขวา
        ผู้เผยแผ่ธรรมพระศาสดา
        เลิศปรีชาจดจำธรรมคุณ

        ๏ นายพรานบุญหนุนรักประจักษ์ผล
        เกิดเป็นพระอานนท์ผู้เกื้อหนุน
        อุปัฏฐากพระชินสีห์ทวีบุญ
        เอกอดุลย์มหามิตรจิตจำนง

        ๏ ส่วนท้าวชมพูจิตจอมนาคะ
        เป็นโมคคัลลานะฤทธิ์สูงส่ง
        ศิษย์เบื้องซ้ายแห่งพระพุทธองค์
        ใจประจงศาสนกิจสิทธิกร

        ๏ พระฤษีอยู่ที่ริมหิมพานต์
        เพิ่มบุญญาธิการผู้สั่งสอน
        เป็นมหากัสสปะละนิวรณ์
        อาวุโสสถาพรล่วงเวลา

        ๏ ส่วนมหาปุโรหิตผู้คิดร้าย
        ยังมั่นหมายฝ่ายมารคอยผลาญพร่า
        เป็นเทวทัตคนบาปใจหยาบช้า
        มีเบื้องหน้าเป็นนรกอเวจี



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 16, กุมภาพันธ์, 2561, 02:14:06 PM


          ๏ ผู้ร่วมชาติร่วมฟ้าปฏิคาหก*
      เป็นสาวกพุทธบริษัทสี่
      มุ่งในทางสร้างบุญคุณความดี
      เมื่อโลกมีธรรมะสงบเย็น

        ๏ ธรรมดาชาตะแห่งมนุษย์
      บริสุทธิ์หมายสุขหน่ายทุกข์เข็ญ
      ผิว์กิเลสก่อเภทภัยให้ลำเค็ญ
     ดุจเดือนเพ็ญเมฆทับกลับหมองมัว

       ๏ พุทธธรรมนำสร้างทางกุศล
     สาธุชนเดินห่างพ้นทางชั่ว
     ทาน ศีล ภาวนาแก้เห็นแก่ตัว
      ละอาย กลัวต่อบาปอันหยาบช้า

       ๏ จบบาลีชีโวโพธิสัตว์
      หมายธรรมะปรมัตถ์เป็นเบื้องหน้า
      มุขปาฐะพระสุธน มโนราห์
      รจนาคำกลอนบวรบรรณ

       ๏ กุศลกรรมธรรมะปฏิบัติ
      เป็นร่มฉัตรปกวิญญูสู่สวรรค์
      หมายให้บุญบารมีกวีวรรณ
      ถึงผู้อ่านโดยทั่วกันทุกท่านเอย



หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 16, กุมภาพันธ์, 2561, 02:16:19 PM
 

 จบ “พระสุธน มโนราห์คำกลอน” ครับ  
ขอขอบพระคุณอาจารย์สุวัฒน์ ไวจรรยา บรรณาธิการ
ขอบพระคุณผู้ใหญ่ในสมาคมกวีร่วมสมัยทุกท่านที่ให้คำปรึกษา
 โอกาสต่อไปคิดว่าอาจจะนำเสนอผลงานนิทานคำกลอน
อันเป็นมหาภารตะนิยายให้ครบชุด อีกสองเรื่องคือ
“พระนลคำกลอน ฉบับพิมพ์” และ “สมุทรโฆษคำกลอน ฉบับพิมพ์”
 ตามด้วยนิราศต่าง ๆ (ฉบับปรับปรุง- เพิ่มรูป)  
หลังจากนั้นอาจนำเสนอ
 “แม่ศรีวรรณทอง ตำนานบ้านย่านดินแดง(ปรับปรุง) ภาคแรก”
“แดนคนธรรพ์ แม่ศรีวรรณทองภาคสอง”  
 และคงตามด้วย
“ธานีศรีวิชัย แม่ศรีวรรณทองภาคสาม ภาคจบ” (กำลังแต่ง)
ในโอกาสต่อไป

ธนุ  เสนสิงห์  

(http://preview.ibb.co/mU9PBS/20171127_175820.jpg) (http://ibb.co/hjfmQn)


หัวข้อ: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 16, กุมภาพันธ์, 2561, 02:39:26 PM


"พระสุธน มโนราราห์คำกลอน" จบแล้วครับ
ขอเชิญท่านผู้อ่านทุกท่านวิพากษ์วิจารณ์ได้ครับ

ธนุ  เสนสิงห์