ร่วมหุ้นเงินลงขันคนละบาท ส้มตำถาดซื้อฝากอยากกินไหม
|
1
เมื่อ: วันนี้ เวลา 12:57:48 PM
|
||
| เริ่มโดย บ้านกลอนน้อย - กระทู้ล่าสุด โดย ก้าง ปลาทู | ||
|
ร่วมหุ้นเงินลงขันคนละบาท ส้มตำถาดซื้อฝากอยากกินไหม |
||
|
2
เมื่อ: วันนี้ เวลา 11:39:38 AM
|
||
| เริ่มโดย นักเลงกลอน - กระทู้ล่าสุด โดย นักเลงกลอน | ||
|
โลกขาดฉัน โลกขาดฉันสักรายไม่ตายโลก ลมยังโบกพัดพริ้วปลิวยอดหญ้า แสงยังส่องหนทางกระจ่างตา นกบนฟ้ายังบินโผผินไกล ดินยังฉ่ำชะอุ่มยังชุ่มชื้น ไม้ต้นยืนกิ่งก้านบานพริ้วไหว จั๊กกะจั่นโห่ร้องทำนองไพร ข้าวแกว่งไกวรวงลู่อยู่ในนา น้ำยังไหลไป่ฝืนไหลคืนกลับ อาทิตย์ลับอัสดงตรงขอบผา วนกลับคืนวันใหม่ใสโสภา ดวงดารามีจันทร์คู่ขวัญเคียง ฉันเป็นใครในโลกอันโศกสร้าง ก็มีบ้างร้างลาสร่างซาเสียง คงมิมีความหมายให้เรียบเรียง ก็เป็นเพียงปุถุชนที่ล้นแนว โลกขาดฉันสักรายไม่ตายโลก ลมพัดโบกไม้พริ้วเป็นทิวแถว ฉันจึงฝืนคืนกลับมิลับแจว มาส่องแววใหม่อีกมิปลีกวาง...  นักเลงกลอน วันใดขาดฉันแล้วเธอไม่รู้สึก........ วันไหนสำนึกก็คงจะสายไป.........(เนื้อเพลง)  |
||
|
3
เมื่อ: วันนี้ เวลา 09:10:39 AM
|
||
| เริ่มโดย บ้านกลอนน้อย - กระทู้ล่าสุด โดย น้ำหนาว | ||
|
เออความคิดมดดำดูเข้าที แบ่งห้าซีอาจง่ายเศษหายไป  |
||
|
4
เมื่อ: วันนี้ เวลา 08:45:04 AM
|
|||
| เริ่มโดย Black Sword - กระทู้ล่าสุด โดย Black Sword | |||
 ขอบคุณรูปภาพต้นแบบจาก Internet Cr. Photo By ปริญญา ผดุงถิ่น เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าอมก๋อย จ.เชียงใหม่
|
|||
|
5
เมื่อ: วันนี้ เวลา 08:14:03 AM
|
||||||
| เริ่มโดย บ้านกลอนน้อยฯ - กระทู้ล่าสุด โดย บ้านกลอนน้อยฯ | ||||||
อภิปราย ขยายความ.............. เมื่อวันวานนี้ได้นำพระนิพนธ์ของ “ท่านจันทร์” พ.ณ.ประมวญมารค ที่ทรงวิเคราะห์ประเด็นที่ว่า เพราะเหตุใดสุนทรภู่จึงไม่มีชื่อปรากฏในคณะนักกวีที่ชุมนุมแต่งบทกวีในจารึกวัดพระเชตุพนฯ วันนี้มาดูเรื่องของสุนทรภู่ในประเด็นอื่น ๆ กันต่อไปนะครับ “ท่านจันทร์” ได้นำความจาก “กลอน แล นักกลอน” พระนิพนธ์กรมหมื่นพิทยาลงกรณ (น.ม.ส.) ซึ่งพิมพ์แจกในวันกฐินกรมหมื่นพิทยาลงกรณ ณ วัดประทุมคงคา พ.ศ. ๒๔๗๓ โดยเสด็จในกรมฯ ทรงวิพากย์สุนทรภู่ไว้อย่างน่าฟัง ว่า  กรมหมื่นพิทยาลงกรณ (น.ม.ส.) “๓๐ สิ้นแผ่นดินสิ้นรสสุคนธา” เสียเวลามาก็มากแล้ว ตอนนี้เริ่มพูดถึง “รสกวี” กันเสียที ในหนังสือกลอน แล นักกลอน ของ น.ม.ส. มีอธิบายถึงความเพลินสามประการดังต่อไปนี้ “ความเพลิน ๓ ประการ” “ความเพลินซึ่งกาพย์ดีย่อมทำให้เกิดแก่ผู้อ่านผู้ฟังนั้น ท่านว่าอาจแยกได้เป็น ๓ ประการ คือ เพลินดนตรี นัยหนึ่งความไพเราะแห่งสำเนียง คำอันกระทบกันโดยสัมผัส หรือโดยความขึ้นลงแห่งเสียงสั้นเสียงยาว หรือเสียงต่ำเสียงสูง ประการหนึ่ง เพลินปัญญา นัยหนึ่งสบายใจในทางความคิดความรู้ ประการหนึ่ง เพลินในวิธีที่กล่าวความนึกออกมาด้วยถ้อยคำอันดูดดื่ม ประการหนึ่ง ความเพลินทั้ง ๓ ประการนี้ กลอนดีจริง ๆ อาจให้ความพร้อมกันทั้งหมด แต่ถึงจะไม่พร้อมกันก็ยังเป็นเครื่องสำราญอย่างดีอยู่นั่นเอง จะยกตัวอย่างกลอนสุนทรภู่ท่อนหนึ่ง ซึ่งให้ความเพลินแก่ข้าพเจ้าตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้ยินผู้อื่นท่องให้ฟัง จำได้ทันที แลได้จำไว้เพื่อจะเพลินทุกครั้งที่นึกถึงกลอนท่อนนั้น เมื่อสองสามวันนี้ ข้าพเจ้าได้หยิบนิราศภูเขาทองของสุนทรภู่มาอ่าน เพื่อจะสอบความจำสำหรับที่จำนำมาเขียนหนังสือนี้ ครั้นอ่านแล้วความเพลินของข้าพเจ้าเปลี่ยนไป ดังจะนำมาเล่าต่อไปนี้
นิราศภูเขาทอง คลิก เป็นกลอนซึ่งสุนทรภู่แต่งเมื่อไปไหว้พระวัดภูเขาทองกรุงเก่า เวลานั้นสิ้นรัชกาลที่ ๒ แล้ว ในรัชกาลที่ ๒ สุนทรภู่เป็นคนโปรด พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัยทรงพระราชนิพนธ์กลอนเป็นอันมากดังทราบกันอยู่แล้ว สุนทรภู่เป็นนักกลอนอย่างเอก ได้เฝ้าแหนใกล้ชิดพระองค์ เป็นต้นว่า เวลาเสด็จพระราชดำเนินทรงทอดกฐินปีละหลาย ๆ วัน วันละหลาย ๆ ชั่วโมง ประทับในเรือพระที่นั่งกับกวีอื่นที่เป็นคนโปรดด้วยกัน เช่น “เคยหมอบรับกับพระจมื่นไวย” เป็นต้น ในรัชกาลที่ ๒ นั้น กล่าวกันว่า สุนทรภู่ทำตัวไม่เป็นที่ชอบพระทัยกรมหมื่นเจษฎาบดินทร์ เห็นจะเป็นเพราะว่าหยิ่งว่าเป็นนักกลอนดี แม้เจ้านายผู้ใหญ่ก็ไม่ยำเกรง ถ้าได้ทีจะ “หักเหลี่ยม” ในทางกลอน แกก็ไม่ละเว้น เรานึกดูในเวลานี้ ก็เห็นว่าสุนทรภู่คงจะเป็นคนน่าหมั่นไส้ของผู้ที่ไม่เห็นว่ากลอนเป็นสิ่งสำคัญที่สุดในโลก แม้พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัยก็คงจะโปรดสุนทรภู่แต่ในทางกลอนอย่างเดียว ในทางอื่นนึกไม่เห็นว่าจะทรงพระกรุณายกย่องได้อย่างไร  พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว (ร. ๓) การเป็นเช่นนี้ ครั้นสิ้นรัชกาลที่ ๒ สุนทรภู่ก็ตกอับ กรมหมื่นเจษฎาบดินทร์เสด็จขึ้นเสวยราชสมบัติเป็นพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว สุนทรภู่รู้ตัวว่าเป็นผู้ไม่ถูกพระราชอัธยาศัย ระแวงตัวกลัวราชภัยก็หนีบวช แลเป็นธรรมดาของคนที่เคยสำราญหยำเปอยู่กับถ้วยเหล้า เมื่อออกบวชเพื่อจะหลีกเลี่ยงภัย ไม่ใช่โดยศรัทธา ก็ไม่รื่นรมย์ในสมณเพศ ยิ่งเมื่อพระเจ้าแผ่นดินพระองค์เก่าผู้ทรงพระกรุณาสิ้นไป พระเจ้าแผ่นดินพระองค์ใหม่ไม่ทรงพระกรุณา ความน้อยใจอันไม่มีเหตุควรเกิดก็เกิด ผู้น้อยใจโดยประการฉะนี้มักเห็นว่าพระเจ้าแผ่นดินพระองค์เก่าประเสริฐทุกอย่าง พระเจ้าแผ่นดินพระองค์ใหม่ใช้ไม่ได้ เหตุฉะนี้ เมื่อสุนทรภู่ได้เขียนไว้ว่า “สิ้นแผ่นดินสิ้นรสสุคนธา วาสนาเราก็สิ้นเหมือนกลิ่นสุคนธ์” แลมีผู้ท่องให้ข้าพเจ้าฟัง ข้าพเจ้าจึงเห็นว่าดีนัก เพราะได้ความเพลินอย่างน้อย ๒ ประการ คือ เพลินโดยสำเนียงไพเราะประการหนึ่ง เพลินเพราะใช้คำได้ความลึกซึ้งอย่างหนึ่ง ข้าพเจ้านึกว่าคำว่า “แผ่นดิน” ซึ่งสุนทรภู่ใช้ในที่นั้นมีความหมายสองอย่าง หมายความว่ารัชกาลอย่างหนึ่ง หมายความว่าพื้นดินอย่างหนึ่ง เมื่อคำนี้มีความหมายสองอย่างเช่นนี้ กลอนท่อนนั้นก็อ่านได้ความลึกซึ้งว่า ในสมัยที่พระเจ้าแผ่นดินองค์เก่ายังทรงปกครองบ้านเมืองบำรุงอาณาประชาราษฎร์อยู่นั้น แผ่นดินชุ่มชื่นมีรสหอมหวาน กล่าวนัยหนึ่ง พื้นดินเป็นที่เกิดแห่งพืชพรรณธัญญาหารแลบุปผชาติอันตระการ เมื่อไพร่ฟ้าข้าแผ่นดินอยู่เย็นเป็นสุข ฝนฟ้าตกต้องตามฤดูกาล แม่ธรณียินดีในพระมหากษัตริย์ ก็ช่วยส่งเสริมความสมบูรณ์ให้เกิดยิ่ง ๆ ขึ้น หรือถ้าจะกล่าวอีกอย่างหนึ่ง เมื่อราษฎรมีความร่มเย็น พื้นดินก็ได้ผลมาก ครั้นเมื่อพระเจ้าแผ่นดินพระองค์เก่าสิ้นไป พระเจ้าแผ่นดินพระองค์ใหม่ไม่ดี รสแห่งแผ่นดินก็สิ้นไป ราษฎรไม่มีความสุข แลวาสนาของสุนทรภู่เองโดยเฉพาะก็สิ้นไป เพราะพระเจ้าแผ่นดินไม่บำรุงความสามารถในตัวตน ถ้าจะเปรียบต่อไปให้ถึงใจ ก็คือว่าแผ่นดินไม่มีดอกไม้หอม แมลงภู่จะอาศัยอยู่เป็นสุขอย่างไรได้ ถ้าอ่านเข้าใจตามความที่กล่าวนี้ กลอนท่อนนั้นของสุนทรภู่ก็ดีนัก ถ้าเจ้าของแต่งไว้เล่น ๆ ข้าพเจ้าคนหนึ่งจะเข้าใจเช่นที่ว่ามาแล้ว แลเมื่อกล่าวชี้ทางความเข้าใจเช่นข้างบนนี้แล้ว ผู้อ่านบางคนที่ไม่เคยอ่านนิราศภูเขาทองอาจพลอยเห็นจริงด้วยก็ได้ แต่เมื่อสองสามวันนี้เกิดกลแตก เพราะข้าพเจ้าไปจับอ่านนิราศภูเขาทองเข้า ในนิราศนั้นกล่าวไว้แจ่มแจ้งว่า ในเวลาที่สุนทรภู่หมอบแต่งกลอนรับกับจมื่นไวยในเรือพระที่นั่งเวลาเสด็จพระราชดำเนินทรงทอดกฐินนั้น ได้อยู่ใกล้พระองค์จนได้กลิ่นน้ำอบที่ทรงทา ครั้นสวรรคตเสียแล้วก็ไม่ได้กลิ่นน้ำอบนั้นอีก วาสนาของสุนทรภู่ก็สิ้นไปเหมือนกลิ่นน้ำอบนั้นเอง เมื่อหมายความเพียงเท่านี้ กลอนท่อนนั้นก็ดีน้อยลง ไม่ให้ความเพลินสุขุม เพราะความที่กล่าวนั้นเป็นความเปรียบนิดเดียว ความเพลินในวิธีที่กล่าวความนึกออกมาด้วยถ้อยคำอันดูดดื่มกินความไปได้กว้างขวางลึกซึ้งก็หมดไปทันที ความเพลินของข้าพเจ้าที่เคยมีนั้น เปรียบเหมือนเด็กเพลินลูกปี๊บที่เป่าลมเล่นอยู่ดี ๆ มันก็แตกกลายเป็นขี้ริ้วยางไป ขี้ริ้วยางนั้นก็ยังอยู่ จะใช้เชือกผูกเป่าเป็นลูกปี๊บเล็ก ๆ อีกก็ได้ แต่จะทำอย่างไร มันก็ไม่ไม่เหมือนลูกใหญ่ ข้าพเจ้านำกลอนท่อนนั้นมากล่าว ไม่ใช่เพื่อแสดงความหลงซึ่งเกิดแต่ความคิดเลื่อยเจื้อยของเราเอง หมายจะแสดงว่าความเพลินดนตรี แลเพลินวิธีกล่าวความนึกออกมานั้น ถ้ากลอนท่อนนี้ไม่เกิดวิบัติเสีย ก็จะให้ความเพลินชนิดที่ว่านั้น” (จบความจากกลอน แล นักกลอน)” จบพระนิพนธ์ของพระบิดาแล้ว “ท่านจันทร์” ก็ต่อด้วยความเห็นของท่านเองว่าดังต่อไปนี้  “ท่านจันทร์” หม่อมเจ้าจันทร์จิรายุวัฒน์ รัชนี (พ.ณ.ประมวญมารค) “๓๑. วาสนาเราก็สิ้นกลิ่นสุคนธ์” “ ตามฉบับบางฉบับว่า
แต่มีผู้จำกลอนได้ยืนยันว่าวรรคหลังเป็น “วาสนาเราก็สิ้นกลิ่นสุคนธ์” (ไม่มี เหมือน) ซึ่งเสียงเป็นสุนทรภู่มากกว่า และได้ “รสความ” ชนิดลูกปี๊บไม่แตก เพราะกลอนในที่นี้ หมายความว่าสุนทรภู่บวชเป็นพระมีวาสนาผิดกับเมื่อเป็นฆราวาส เป็นวาสนาที่ไร้กลิ่นหอม นิราศภูเขาทองไม่มีฉบับเขียนในหอพระสมุดฯ ที่จะสอบความข้อนี้ได้ จึงไม่ทราบว่าใครเป็นผู้เติมคำว่า “เหมือน” เข้ามา และเมื่อไร  สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ เจ้าฟ้ากรมพระยานริศรานุวัดติวงศ์ เมื่อหอพระสมุดฯ ได้ต้นฉบับรำพันพิลาปมาใหม่ ๆ ได้คัดสำเนาถวายสมเด็จฯ เจ้าฟ้ากรมพระยานริศรานุวัตติวงศ์ และสมเด็จฯ กรมพระยาดำรงราชานุภาพทอดพระเนตร สมเด็จฯ กรมพระยาดำรงราชานุภาพมีพระดำรัสอย่างไร ไม่มีความจำเป็นที่จะนำมากล่าว เพราะขณะนั้นประทับอยู่ที่ปีนัง ไกลจากหนังสือค้นคว้า ส่วนสมเด็จฯ กรมพระยานริศฯ รับสั่งดังนี้ (สาส์นสมเด็จ) “ในลายพระหัตถ์ตรัสถึงสุนทรภู่ คิดคะเนดูท่านผู้นั้น ทั้งเนื้อทั้งตัวจะมีดีอยู่ที่ฝีปากเท่านั้น ความประพฤติเห็นจะเต็มที เป็นอย่างคุ้มครองตัวเองไม่ได้ จะอยู่ได้ก็แต่อาศัยพึ่งบุญผู้มีบุญ ด้วยคนเกรงบุญของท่านผู้มีบุญ ไม่กล้าทำอะไรแก่สุนทรภู่ได้ ผู้มีบุญพอใจที่จะปกครองไว้ก็เพราะมีฝีปากดีเท่านั้น” การที่สมเด็จฯ ก็ดี เสด็จในกรมฯ ในกลอน แล นักกลอนก็ดี ทรงตีราคาสุนทรภู่ ใจความว่า ทั้งเนื้อทั้งตัว ความดีมีแต่กลอนนั้น เมื่อมาไตร่ตรองในขั้นนี้ เห็นว่าไม่ถูกต้อง ถ้าสุนทรภู่เป็นอย่างที่รับสั่งจริง เจ้าฟ้ากุณฑลทิพยวดีหรือจะให้เจ้าฟ้ากลางและเจ้าฟ้าปิ๋วมาเรียนหนังสือด้วย กรมหมื่นอัปสรสุดาเทพหรือจะประทานอุปการะ และในที่สุดพระบาทสมเด็จพระปิ่นเกล้าเจ้าอยู่หัว ขณะเมื่อดำรงพระยศเป็นเจ้าฟ้ากรมขุนอิศเรศรังสรรค์ ในรัชกาลที่ ๓ หรือจะประทานอนุมัติให้ไปอยู่ที่วังเดิมเมื่อสึกแล้ว ทั้งหมดเป็นการตีความจากคำบอกเล่ากันมากกว่า จากหลักฐานในตัวบทอย่างยิ่งจากตัวบทที่ได้มาใหม่” ยังมีคำวิพากษ์วิจารณ์ถึงท่านสุนทรภู่อีกหลายประเด็น วันนี้ยกพระนิพนธ์มาให้อ่านกันยาว ๆ เป็นความรู้ที่ควรรู้ทั้งนั้น พรุ่งนี้มาอ่านกันต่อครับ (..................... มีต่อพรุ่งนี้ .....................)
|
||||||
|
6
เมื่อ: วันนี้ เวลา 08:05:40 AM
|
|||
| เริ่มโดย บ้านกลอนน้อยฯ - กระทู้ล่าสุด โดย บ้านกลอนน้อยฯ | |||
|
|||
|
7
เมื่อ: เมื่อวานนี้ เวลา 11:32:36 PM
|
||
| เริ่มโดย กลอน123 - กระทู้ล่าสุด โดย กลอน123 | ||
|
ศิลปินแห่งชาติ นักร้องเสียงหวานนุ่มทำให้ได้รับสมญานามว่าเป็น “นักร้องเสียงขยี้แพรในฟองเบียร์” (27 ก.พ.63) รายงานข่าวแจ้งว่า ร.ต.สุเทพ วงศ์กำแหง ศิลปินแห่งชาติ สาขาศิลปะการแสดง (เพลงไทยสากล-ขับร้อง) ได้เสียชีวิตแล้ว ภายในบ้านเลขที่ 267 ซอยปรีดีพนมยงค์42 แยก 7 แขวงคลองตันเหนือ เขตวัฒนา กรุงเทพฯ ..... หงส์ ถือเป็นนกในตระกูลสูง มีเสียงไพเราะ ..... สิ้นสำเนียงสายพรายแพรวแววค่าหงส์ อาลัยส่ง "สุเทพ วงศ์กำแหง " สิ้นสำนวนครวญคำรำไพแพง ด้วยรักแห่ง"คนเดียวในดวงใจ" https://www.thairath.co.th/news/local/bangkok/1782361 |
||
|
8
เมื่อ: เมื่อวานนี้ เวลา 03:40:02 PM
|
||
| เริ่มโดย มดดำ - กระทู้ล่าสุด โดย มดดำ | ||
|
หมดหลายตังค์นั่งกลุ้มมือกุมหัว แจกยิ้มทั่วไม่วิตกอกผ่าเผย เลี้ยงหมูหันพองเพื่อนเหมือนอย่างเคย ไม่ทันเอ่ยห้ามปรามไม่ถามกัน พอกินเสร็จหายลับแยกกลับห้อง เหลือแต่ถ้วยจานกองสยองขวัญ เห็นปลาทูนั่งแทะแงะแงะงัน กระดูกหมูชิ้นนั้น แบ่งกันนะ  มดดำ |
||
|
9
เมื่อ: เมื่อวานนี้ เวลา 12:16:26 PM
|
||
| เริ่มโดย นักเลงกลอน - กระทู้ล่าสุด โดย นักเลงกลอน | ||
|
แฉถูก-ถูกแฉ แฉหมดเปลือกเกลือกกลั้วชั่วลับลับ พอถูกจับคาหนังทั้งคาเขา จะแก้ต่างอย่างไรให้บรรเทา เรื่องเน่าเน่าที่ก่อพอรอดตน มิมีมูลหมาลี้มิมีถ่าย บ่ตะกายคุ้ยขุดเพื่อผุดผล โผล่แพรมเห็นเด่นชัดในบัดดล ให้ฝูงชนล้วนทราบในคราบครำ* ชั่วฝุดๆผุดโผล่โล่กลางแจ้ง จักแถลงไขปมล่มถลำ ก็สุดแถสุดเถียงบ่ายเบี่ยงงำ* กลายเป็นข่าวภาคค่ำย้ำปมมาร นักเลงกลอน หมายเหตุ พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตฯ ให้ความหมายไว้ว่า *ครำ น. เรียกน้ำเสียที่ขังอยู่ในพื้นดินที่เป็นแอ่งเช่นใต้ถุนครัว ในท่อระบายน้ำเสีย ว่า นํ้าครํา ไขเสนียด ก็เรียก. *งำ ก. ปิด เช่น งําความ ปกครอง เช่น งำเมือง รักษา ในคำว่า เก็บงำ บางทีใช้เข้าคู่กับคํา ครอบ เป็น ครอบงํา. |
||
|
10
เมื่อ: เมื่อวานนี้ เวลา 12:06:06 PM
|
||
| เริ่มโดย บ้านกลอนน้อย - กระทู้ล่าสุด โดย มดดำ | ||
|
คิดยากจังเงินสิบบาทกวาดตาจ้อง จัดเป็นกองง่ายกว่ามาหารสี่  |
||