เห็นมาม่าตาโตยกโถซด หมูเล่าหมดกิ๊กกี่คนเผลอจนได้
|
1
เมื่อ: วันนี้ เวลา 08:07:09 PM
|
||
| เริ่มโดย บ้านกลอนน้อย - กระทู้ล่าสุด โดย ฟองเมฆ | ||
|
เห็นมาม่าตาโตยกโถซด หมูเล่าหมดกิ๊กกี่คนเผลอจนได้ |
||
|
2
เมื่อ: วันนี้ เวลา 08:02:15 PM
|
||
| เริ่มโดย ลิตเติลเกิร์ล - กระทู้ล่าสุด โดย ฟองเมฆ | ||
|
ไม่กล้าคอมเม้นเลยโพสนี้ กลัวมีส่วนร่วมต๊องส์  |
||
|
3
เมื่อ: วันนี้ เวลา 03:21:40 PM
|
||
| เริ่มโดย ลิตเติลเกิร์ล - กระทู้ล่าสุด โดย ปลายฝน คนงาม | ||
 งานนี้ข้อยบ่เกี่ยวเด้อพี่น้องนุดทั้งหลาย ข้อยเพิ่งมา นี่แหละ |
||
|
4
เมื่อ: วันนี้ เวลา 02:14:08 PM
|
||
| เริ่มโดย ลิตเติลเกิร์ล - กระทู้ล่าสุด โดย น้ำหนาว | ||
|
จากการสังเกตสถานการณ์รอบด้าน โดยสายตาสองข้าง คิดว่า นุด น้ำหนักต๊องส์จะมากกว่าแมว นิดหน่อย ค่ะ  |
||
|
5
เมื่อ: วันนี้ เวลา 02:07:34 PM
|
||
| เริ่มโดย บ้านกลอนน้อย - กระทู้ล่าสุด โดย น้ำหนาว | ||
|
เอามาม่ามาวางแล้วนั่งดู เผื่อน้าหมูใจอ่อนเล่าก่อนใคร  |
||
|
6
เมื่อ: วันนี้ เวลา 12:00:09 AM
|
|||
| เริ่มโดย Black Sword - กระทู้ล่าสุด โดย Black Sword | |||
 ขอบคุณเจ้าของภาพต้นแบบจาก Internet
|
|||
|
7
คำประพันธ์ แยกตามประเภท / นิยาย-เรื่องสั้น-บทความ-ความเรียง-เรื่องเล่าทั่วไป / - ณ ตรงนี้คือ จิตตภาวันวิทยาลัย -
เมื่อ: เมื่อวานนี้ เวลา 10:24:34 PM
|
|||
| เริ่มโดย บ้านกลอนน้อยฯ - กระทู้ล่าสุด โดย บ้านกลอนน้อยฯ | |||
 - ณ ตรงนี้คือ จิตตภาวันวิทยาลัย - ปี พ.ศ.๒๕๐๙ เข้าร่วมรับการอบรมเป็นภิกษุหน่วยพัฒนาการทางจิต ของมูลนิธิอภิธรรมมหาธาตุวิทยาลัย ซึ่งมี พระอาจารย์กิตฺติวุฑฺโฒ เป็นผู้อำนวยการ ท่านเจ้าประคุณสมเด็จพระวันรัตน์ (ปุ่น ปุณณสิริ) เป็นประธาน พระภิกษุที่เข้ารับการอบรมมาจากทุกจังหวัดทั่วประเทศ (จังหวัดละ ๓ องค์) รวมกับที่สมัครส่วนกลางอีกมีจำนวน ๓๐๐ องค์ ถูกอบรมบ่มความรู้รอบตัว การศาสนา การบ้าน การเมือง การศึกษา เศรษฐกิจ การปกครอง สารพัดความรู้ ๕ เดือนเต็ม ๆ ทั้งกลางวันกลางคืน ที่ตำหนักสมเด็จ วัดมหาธาตุ ท่าพระจันทร์ (รุ่นนี้เป็นรุ่นแรก) เดือนที่ ๖ ออกฝึกภาคปฏิบัติด้านสมถวิปัสนากรรมฐาน ที่ป่าระกำริมทะเล อ.บางละมุง จ.ชลบุรี พระภิกษุทุกองค์ต้องใช้กรดปัก กางร่มเป็นที่หลับนอนบนพื้นทราย ไม่มีปัญหาสำหรับนักเดินธุดงค์เก่าอย่างเรา จึงไปปักกรดอยู่ที่นั่น นั่งปฏิบัติภาวนาในเวลากลางคืน เวลากลางวันก็รับอบรมด้านทฤษฎีจากพระวิปัสนาจารย์ พักเที่ยง ทุกวันก็นั่งสนทนาผ่อนคลายความเครียดกัน การสนทนาที่ได้สาระอย่างหนึ่งคือ มีความคิดเห็นร่วมกันว่า เมื่อกลับไปเป็นพระภิกษุหน่วยพัฒนาการทางจิตประจำจังหวัดต่าง ๆ แล้ว ควรสงเคราะห์ชาวบ้านด้วยการรับเด็กที่ยากจน อยากจะเล่าเรียน บวชเป็นสามเณร แล้วส่งเข้าเรียนในสถาบันมูลนิธิอภิธรรมมหาธาตุวิทยาลัย เมื่อเสนอความคิดนี้ต่อประธานมูลนิธิฯ จึงตกลงให้จัดตั้งวิทยาลัยขึ้นในบริเวณที่พวกเราปักกรดปฏิบัติธรรมกันนั้น ท่านอาจารย์กิตฺติวุฑฺโฒ เป็นผู้ดำเนินก่อตั้งวิทยาลัยสอนสามเณรที่พวกเราส่งไปเรียนตามโครงการนั้น ต่อมาวิทยาลัยในฝันของพวกเรา ได้รับพระราชทานนามว่า "จิตตภาวันวิทยาลัย" จนถึงวันนี้แล
 ขอขอบคุณเจ้าของรูปภาพนี้จากอินเตอร์เน็ต |
|||
|
8
เมื่อ: เมื่อวานนี้ เวลา 10:11:46 PM
|
||||
| เริ่มโดย บ้านกลอนน้อยฯ - กระทู้ล่าสุด โดย บ้านกลอนน้อยฯ | ||||
อภิปราย ขยายความ .......................... ได้เริ่มเรื่องอานามสยามยุทธในเล่มที่ ๒ ว่าด้วยไทยรบกับญวน เมื่อวันวานนี้ถึงตอนที่.. พระปลัดเมืองตราดพาไพร่พล ๓๐๐ คนลงไปติดกับโจรเขมรในลำธาร ถูกเขมรฆ่าตายเกือบหมดสิ้นทั้งกอง พระปลัดและไพร่อีก ๑๔ คนหนีไปแอบซุ่มอยู่ เขมรคิดว่าไทยตายหมดแล้วจึงลงไปเก็บปืน มีด และเสื้อผ้าทหารไทย ขณะเก็บอาวุธยุทโธปกรณ์ไทยเพลินอยู่นั้น กองกำลังของหมื่นสิทธิสงครามก็เดินทางไปถึง พบเห็นเช่นนั้นจึงสั่งกองกำลังขยายปีกการะดมยิงลงไป เขมรไม่ทันรู้ตัวก็ถูกปืนตายเกลื่อน ที่วิ่งหนีไปได้ก็ไม่รอด เพราะพระปลัดกับไพร่ที่หลบซ่อนอยู่เห็นเช่นนั้นก็กรูกันออกมาเข่นฆ่าเสียจนสิ้นทุกคน หมื่นศรีสงครามรับพระปลัดและพวกเข้าในกองของตนแล้วยกข้ามลำธารไปถึงป่าดงพุงดอ ทำอุบายเข่นฆ่าเขมรที่ซุ่มอยู่คอยโจมตีไทยนั้นตายเกือบหมด จับเป็นได้ ๑๔ คน นำมาเฆี่ยนตีเค้นถามความจริงว่าโจรเขมรปล้นเรือลำเลียงไปไว้ที่ใด แต่ยังไม่ได้ความจริง วันนี้มาอ่านกันต่อครับ.....  “หมื่นสิทธิสงครามมีความโกรธหนัก จึงสั่งพันจงใจหาญลาวเก่า ให้มัดมือพวกเขมร ๑๔ คนโยงไว้บนราวไม้ไผ่เป็นแถวห่าง ๆ กัน แล้วให้ทำคบจุดเพลิงเข้าลนตามตัวพวกเขมรทุกคน จนผมและขนไหม้ หนังเกรียมเป็นแผลพอง ๆ ขึ้นทุกคน เขมรทนร้อนไฟไม่ได้จึงต้องให้การต้องคำกันว่า “พระคะเชนทรพิทักษ์เขมรนายกองช้างนักองจันทร์ ตั้งให้คุมคนเลี้ยงช้างอยู่ที่เมืองกำปอดนั้น พระคะเชนทรพิทักษ์ทราบว่ากองทัพไทยแตกพ่ายญวนมาแล้ว และกองลำเลียงไทยบรรทุกข้าวปลาอาหารมาถึงเมืองกำปอด ติดน้ำยังกำลังเข็นเรืออยู่ที่ในคลอง พระคะเชนทรพิทักษ์เห็นว่าได้ทีมีช่อง จึงได้ชักชวนไพร่พลชาวบ้านป่าที่อดอยากขัดสนเสบียงนั้นได้ ๗๐-๘๐ คนแล้ว ก็พากันมาตีปล้นเรือเสบียงไทยไปได้เรือ ๒๓ ลำ แบ่งปันเสบียงอาหารให้ชาวบ้านป่าดงที่ป่าวร้องมาช่วยกันตีปล้นนั้นไปเป็นส่วน ๆ แต่เรือ ๒๓ ลำนั้น กระทุ้งท้องเรือให้จมเสียบ้าง ยังอยู่ที่บ้านพระคะเชทรพิทักษ์ที่ริมหนองบัวบ้าง แล้วพระคะเชนทรพิทักษ์คิดกลัวกองทัพไทยจะยกมาติดตามเรือเสบียงที่ตีมาไว้นั้น จึงแต่งให้ขุนกำแหงเดชไกรผู้บุตร คุมคนชาวบ้านป่า ๑๐๐ เศษ มาสังกัดคอยตีกองทัพไทยให้แตก จะได้ไม่ไปตามถึงบ้านพระคะเชนทรพิทักษ์ พระคะเชนทรพิทักษ์ปล้นได้ช้างพลายพังของไทยเมื่อกำลังชักลากเรือเดินมาในป่านั้น ฆ่าไทยตายหมดแล้วจึงจับช้างไปได้ ๒๐ เชือกเศษ คิดว่าจะนำไปขายให้ญวน แต่เดี๋ยวนี้ช้างที่ตีปล้นของไทยไปได้ ยังอยู่ที่บ้านพระคะเชนทรพิทักษ์บ้าง แจกจ่ายให้ไปตามชาวบ้านป่าดงบ้าง และช้างเก่าของนักองจันทร์ก้ยังมีอยู่มากหลายเชือก แต่อยู่ที่บ้านพระคะเชนทรพิทักษ์บ้าง อยู่ที่ในป่าดงพระเพลิงบ้าง ให้พวกเขมรกองช้างเลี้ยงไว้บ้าง” สิ้นคำให้การพวกเขมร ๑๔ คนเท่านี้แล้ว  หมื่นสิทธิสงครามได้ทราบคำให้การเขมรดังนั้นแล้ว จึงสั่งให้พันจงใจหาญลาวเก่าตัดไม้ทำตะโหงกจำคอพวกเขมร ๑๔ คน พาไปในกองทัพด้วย เพื่อจะให้มันนำกองทัพไทยไปยังบ้านพระคะเชนทรพิทักษ์ ณ หนองบัวในป่าแขวงเมืองกำปอด เมื่อกองทัพไทยไปถึงบ้านพระคะเชนทรพิทักษ์นั้น เป็นเวลาสามยาม หมื่นสิทธิสงครามสั่งให้หมื่นอินทราวุธกับหมื่นนรินทรโยธา คุมไพร่พล ๑๐๐ ยกเข้าล้อมบ้านพระคะเชนทรพิทักษ์ด้านเหนือ ให้พันจงใจหาญคุมนักโทษเขมร ๑๔ คนอยู่รักษาที่ชุมนุม มีคนอยู่ด้วย ๑๖ คน หมื่นสิทธิสงครามคุมไพร่พล ๑๐๐ ยกเข้าล้อมบ้านพระคะเชนทรพิทักษ์ด้านใต้ พอได้เวลาสัญญาแก่กันแล้ว จึงให้โห่ร้องเป็นเสียงไทยกองหนึ่ง โห่ร้องเป็นเสียงเขมรกองหนึ่ง ต้อนไพร่พลเข้าล้อมบ้านพระคะเชนทรพิทักษ์ แล้วนำปืนคาบศิลายิงระดมกระหน่ำสำทับเข้าไปทั้งสองด้าน ด้านเหนือต้องลุยเลนในหนองบัวเข้าไปจนถึงหมู่บ้านเขมรพวกพระคะเชนทรพิทักษ์ ไทยจึงได้ยกเข้าปล้นบ้านเขมรด้านใต้เข้าทางถนนท้ายหนองบัว ตรงเข้าไปถึงเรือนพระคะเชนทรพิทักษ์ก่อนทุกกอง  หมื่นสิทธิสงครามจับได้ตัวพระคะเชนทรพิทักษ์ทั้งบุตรชายหญิงและภรรยาครอบครัวเขมรจับเป็นมาได้ ๔๖ คน กองหมื่นอินทราวุธ หมื่นนรินทรโยธาจับเขมรเป็นมาได้ ๒๐ คน รวมได้เขมรเชลยมา ๖๐ คนทั้งชายทั้งหญิง แต่เขมรที่สู้รบต้องปืนตาย ๕๔ คน ที่แตกหนีเข้าป่าดงไปก็มาก เขมรที่จับเป็นมาได้นั้นจำตะโหงกคอไว้ทั้ง ๖๖ คน ใช้ให้หาบคอนและเลี้ยงม้า แล้วหมื่นสิทธิสงครามแต่งให้พันจงใจหาญคุมไพร่ไทย ๑๐๐ คน กับให้เขมร ๑๔ คนเป็นผู้นำทางไปในป่า ให้เที่ยวค้นหาจับช้างของพระคะเชนทรพิทักษ์ ซึ่งไปเลี้ยงไว้ในป่าให้ไล่ต้อนมาให้สิ้นเชิง ครั้งนั้นพันจงใจหาญได้ช้างพลายพังในป่ามาได้ พลาย ๑๒ เชือก พัง ๘ เชือก รวมเป็น ๒๐ เชือก ที่พวกเขมรขี่พาหนีสูญไปในป่าก็มีมากกว่า ๒๐ เชือก แต่หมื่นสิทธิสงครามจับช้างได้ในบ้านพระคะเชนทรพิทักษ์ พลาย ๖ เชือก พัง ๑๒ เชือก รวมเป็น ๑๘ เชือก รวมช้างทั้งสองราย ๓๘ เชือก รวบรวมช้างมาไว้ในกองทัพไทยทั้งสิ้น แล้วเก็บได้ทรัพย์สิ่งของทองเงินต่าง ๆ ของพระคะเชนทรพิทักษ์ และของพวกครอบครัวเขมรที่บ้านหนองบัวนั้นเป็นอันมาก  แล้วให้พวกเชลยเขมรขนข้าวปลาอาหารที่เขมรตีพาของไทยไปไว้นั้น ขนลงบรรทุกเรือของไทย ๑๘ ลำ เรือสูญเสีย ๕ ลำ เพราะเขมรกระทุ้งท้องเรือจมเสีย ๕ ลำแล้ว ขณะนั้นให้เผาบ้านพระคะเชนทรพิทักษ์และหมู่บ้านเขมรที่หมู่นั้นเสียสิ้น บ้านหมู่นั้นเขมรเรียกชื่อว่า “สะรกตระพังซุก” (แปลเป็นภาษาไทยว่า บ้านหนองบัว) เมื่อนำไฟไปเผาเหย้าเรือนพวกเขมรหมู่บ้านนั้นไหม้หมดแล้ว หมื่นสิทธิสงครามจึงสั่งให้หมื่นอินทราวุธกับหมื่นนรินทรโยธาคุมไพร่พลไทย ๖๐ คน นำเรือลำเลียงบรรทุกเสบียงอาหาร ๑๘ ลำ มาส่งยังเมืองบันทายมาศ แล้วหมื่นสิทธิสงครามคุมพลทหารไทย ๑๒๐ คนกับครอบครัวเขมรพระคะเชนทรพิทักษ์จำตะโหงกคอมาในกองทัพ แล้วให้พันจงใจหาญคุมช้างที่ตีปล้นได้มา ๓๘ เชือกนั้นด้วย ไทยเดินกองทัพมาในครั้งนั้นถึงเมืองบันทายมาศก่อนกองเรือลำเลียง ๖ วัน จึงเรือลำเลียงก็มาถึงเมืองขนเสบียงขึ้นไว้ในเมืองแล้ว ครั้งนั้น เจ้าพระยาพระคลังตั้งอยู่ที่เมืองบันทายมาศ จึงแต่งหนังสือบอกฉบับหนึ่งให้ขุนทรงพานิชจีนที่เมืองบันทายมาศ ถือลงเรือเร็วรีบไปแจ้งราชการต่อเจ้าพระยาบดินทรเดชา อยู่ ณ เมืองโจดกทราบโดยเร็ว ในหนังสือบอกข้อราชการนั้นว่า  “หลวงยกกระบัตรเมืองจันทบุรีคุมเรือลำเลียงมาถึงกลางทางลำน้ำนั้น เขมรเหล่าร้ายยกมาตีเรือเสบียงอาหารไปได้ หลวงยกกระบัตรกลัว ไม่สู้รบเขมรแล้วลงเรือเล็กหนีมาเสียก่อน ปล่อยให้แต่พลอยู่สู้รบกับเขมร เขมรก็ตีปล้นพาเรือลำเลียงเสบียงอาหารไปได้หมดทั้ง ๒๓ ลำ และคนที่คุมเรือนั้นก็ตายเกือบหมด แล้วให้พระปลัดเมืองตราดพี่ชายหลวงยกกระบัตร คุมคน ๓๐๐ ยกไปติดตามเรือเสบียงอาหาร ๒๓ ลำ ยังหาทันจะถึงเรือเสบียงไม่ ไปเสียทีเขมรในลำธารซึ่งพวกเขมรเรียกชื่อว่า “จันเลาะ” (แปลเป็นภาษาไทยว่า ลำห้วยละหาน) ในป่าแขวงเมืองกำปอด เขมรฆ่าไพร่พลไทยในกองพระปลัดตายครั้งนั้นถึง ๒๖๖ คน ที่เหลือตายกลับมาได้ ๓๔ คน แล้วจึงได้แต่ให้หมื่นสิทธิสงครามนายด่านเมืองตราด คุมไพร่พลเมืองตราด ๒๐๐ คน ยกไปติดตามตีคืนเรือลำเลียงเสบียงอาหารกลับคืนมาได้หมดแล้ว กลับได้ช้างที่เขมรตีปล้นพาไปเมื่อชักลากเรือรบในคลองขุดใหม่กลับคืนมาได้ทั้งหมด ๒๐ เชือก และได้ช้างเชลยเขมรมาอีก ๑๘ เชือก เป็นช้างใหญ่ได้ขนาดดีทุกช้าง พอใช้ราชการศึกได้ ด้วยเป็นช้างอ้วนพีล่ำสันโตน่าใช้สอย แล้วได้ครอบครัวพระคะเชนทรพิทักษ์นายกองช้างที่เป็นต้นคิดนายโจรมาตีปล้นช้างไทยไปครั้ง ๑ และได้จับเขมรครอบครัวมามาก ได้จำไว้ในเมืองบันทายมาศทุกคนแล้ว ใต้เท้าพระกรุณาเจ้าจะโปรดประการใดจะได้ปฏิบัติตามบัญชา”.......  *** ที่แท้หัวหน้ากองโจรเขมรก็เป็นอดีตนายกองช้างของนักองจันทร์เจ้าแผ่นดินเขมร มียศเป็นถึงคุณพระที่ พระคะเชนทรพิทักษ์ มิน่าเล่าโจรเขมรจึงมีฝีมือเก่งกล้าสามารถมาก มีเพียงแค่ ๗๘ คนก็ฆ่าทหารไทย ๓๐๐ คนตายเกือบหมดทั้งกองทัพเลย กองทัพไทยยังโชคดีที่มีนายทหารเก่งอย่างหมื่นสิทธิสงคราม จึงสามารถตามกวาดล้างโจรเขมรได้หมดสิ้น และได้เรือลำเลียงเสบียงอาหารคืนพร้อมทั้งของไทยและของเชลยอีกด้วย ท่านเจ้าพระยาพระคลังได้มีหนังสือด่วนบอกไปยังเจ้าพระยาบดินทรเดชาแม่ทัพใหญ่ เพื่อฟังคำบัญชาว่าจะให้ทำประการใดต่อไป เจ้าคุณแม่ทัพใหญ่ทราบความแล้วจะว่าประการใด พรุ่งนี้มาอ่านกันต่อครับ.... (..................... มีต่อพรุ่งนี้ .....................)
|
||||
|
9
เมื่อ: เมื่อวานนี้ เวลา 09:55:39 PM
|
||
| เริ่มโดย บ้านกลอนน้อย - กระทู้ล่าสุด โดย Black Sword | ||
|
มิเผยออกหรอกนะจะบอกให้ แม้สินบนอย่างไรห้ามใจอยู่  |
||
|
10
เมื่อ: เมื่อวานนี้ เวลา 09:33:48 PM
|
||
| เริ่มโดย ลิตเติลเกิร์ล - กระทู้ล่าสุด โดย Black Sword | ||
 งานนี้ ไม่รู้ว่า คนหรือแมวต๊องส์กว่ากัน ตัดสินใจยากจริง ๆ เอิ๊ก ๆๆ |
||