โอ่งไม่อยู่"หมู"ซ่าทำหน้าบาน แกล้งน้องเขาแล้วคลานมาหลังเรือน
|
1
เมื่อ: วันนี้ เวลา 11:17:55 AM
|
||
| เริ่มโดย บ้านกลอนน้อย - กระทู้ล่าสุด โดย ปลายฝน คนงาม | ||
|
โอ่งไม่อยู่"หมู"ซ่าทำหน้าบาน แกล้งน้องเขาแล้วคลานมาหลังเรือน |
||
|
2
เมื่อ: วันนี้ เวลา 10:50:55 AM
|
|||
| เริ่มโดย Thammada - กระทู้ล่าสุด โดย Thammada | |||
 |
|||
|
3
เมื่อ: วันนี้ เวลา 09:01:50 AM
|
|||
| เริ่มโดย รินดาวดี - กระทู้ล่าสุด โดย รินดาวดี | |||
|
|||
|
4
เมื่อ: วันนี้ เวลา 08:55:35 AM
|
|||
| เริ่มโดย รินดาวดี - กระทู้ล่าสุด โดย รินดาวดี | |||
|
|||
|
5
เมื่อ: วันนี้ เวลา 12:00:41 AM
|
|||
| เริ่มโดย Black Sword - กระทู้ล่าสุด โดย Black Sword | |||
 ขอขอบคุณรูปภาพต้นแบบจาก Internet
|
|||
|
6
เมื่อ: เมื่อวานนี้ เวลา 10:25:33 PM
|
|||
| เริ่มโดย บ้านกลอนน้อยฯ - กระทู้ล่าสุด โดย บ้านกลอนน้อยฯ | |||
|
|||
|
7
เมื่อ: เมื่อวานนี้ เวลา 10:22:12 PM
|
||||||
| เริ่มโดย บ้านกลอนน้อยฯ - กระทู้ล่าสุด โดย บ้านกลอนน้อยฯ | ||||||
อภิปราย ขยายความ........... เมื่อวันวานนี้ได้กล่าวถึงชีวิตและงานสุนทรภู่ถึงตอนที่ พระภู่ไปจอดเรือจำพรรษาอยู่ที่หน้าวัดสองพี่น้อง สุพรรณบุรี เล่นแร่แปรธาตุ ตั้งเตาถลุงแร่เหล็กไหลให้เป็นทองคำ จนเสบียงหาอาหารหมด แร่หมดแล้วจึงไปหาแร่ใหม่ที่เขากาเผ่น พนมทวน (สมัยนั้นน่าจะอยู่ในเขตปกครองของ เมืองอู่ทอง) ไปถูกควายป่าไล่ขวิดจนแทบเอาชีวิตไม่รอด กลับมาอยู่สองพี่น้องตามเดิม มัวถลุงแร่เพลินไป ไม่ลงเรือ เป็นเหตุให้ขโมยมาลักเรือพร้อมเครื่องบริขารในเรือไปจนหมดสิ้น ชาวบ้านสองพี่น้องที่มีศรัทธาเลื่อมใสและสงสาร จึงช่วยกันทอผ้าไตรจีวร จัดหาบาตร และเรือประทุนถวายให้ใช้ได้เหมือนเดิม วันนี้มาดูเรื่องของท่านสุนทรภู่ต่อไปครับ เมื่ออยู่วัดสองพี่น้องได้สักระยะหนึ่งแล้ว พระภู่ทำทองไม่สำเร็จ จึงคิดจะเดินทางต่อไปตามลายแทงที่มีอยู่ในมือตน คราวนี้ท่านไปไหนหรือ อ่านกลอนในรำพันพิลาปที่ท่านแต่งบอกไว้ก็จะทราบได้ครับ ท่านว่าไว้ดังต่อไปนี้
ได้ความชัดว่า พระภิกษุภู่เดินทางตามลายแทงขึ้นไปเมืองเหนือโดยเรือประทุนลำใหม่ที่ชาวบ้านสองพี่น้องจัดหาถวาย การเดินทางของท่านนั้นเห็นจะใช้เส้นทางน้ำสายแม่น้ำท่าจีน จากสองพี่น้องถึงสุพรรณบุรี แล้วทวนน้ำตามแม่น้ำสุพรรณ ผ่านศรีประจันต์ สามชุก เดิมบางนางบวช เข้าเขตชัยนาท ผ่านหันคา ตามลำน้ำคลองมะขามเฒ่า เข้าแม่น้ำเจ้าพระยา ผ่านชัยนาท มโนรมย์ ถึงปากน้ำโพ แยกเข้าลำน้ำน่าน เรื่อยผ่านพิจิตร จนถึงพิษณุโลก (ในกลอนเรียกว่า “พิศศรีโลก”) เดินทางกี่วันกี่คืนไม่ทราบเหมือนกัน ท่านอาจจะพักแรมจำพรรษา ณ ที่ใดที่หนึ่งอีก ๑ พรรษาก็ได้  ท่านไม่บอกว่าในลายแทงที่ได้นั้นบอกให้ไปหาอะไร คงมิใช่แร่แปรเป็นทองอย่างที่เคยหามาแล้ว การหาแร่เหล็กไหลนั้นท่านไปตามถ้ำในป่าเขา แต่คราวนี้ท่านลงหนองน้ำ ลงไปดำน้ำงมหาจนไปปะจระเข้ากลางหนอง หรือบึงใหญ่ ต้องปล้ำกับจระเข้เหมือน “ไกรทองกับชาละวัน” เลยเทียว ท่านไม่กลายเป็นเหยื่อจระเข้เพราะเทวดายังปรานี (ดังที่ว่าในกลอน) หนองน้ำที่ลงไปงมหาของตามลายแทงแล้วปล้ำกับจระเข้เข้านั้น น่าจะเป็น “บึงราชนก” ซึ่งมีตำนานบอกเล่ากันมาว่า บึงนี้เดิมเป็นเมืองชื่อว่า เมืองราชนก ต่อมาเมืองถล่มกลายเป็นบึงใหญ่ (เหมือนทะเลสาบ) ของที่ระบุไว้ในลายแทงจึงน่าจะอยู่ในบึงแห่งนี้เอง  รอดตายจากพิษณุโลกท่านก็ล่องเรือลงใต้ ผ่านพิจิตร นครสวรรค์ ชัยนาท แวะเข้าลพบุรี สระบุรี ตามลายแทงเดิม เส้นทางนี้ก็อันตรายมากมาย โดยเฉพาะเมื่อเดินทางถึง “เขาม้าวิ่ง” (อยู่แถว ๆ ลพบุรี-สระบุรี) พักแรมคืนที่เพิงผาด้วยความเหนื่อยอ่อน กำลังเคลิ้มหลับในยามดึกคืนนั้นก็ต้องตกใจตื่น เมื่อมีเสียงขู่ฟ่อ ๆ ลืมตาดูก็เห็นงูเหลือมใหญ่สองตัวผัวเมียมากอดเกี้ยวเกี่ยวพันกันอยู่รอบกาย จะลุกหนีก็ไม่ทัน จำต้องทำใจดีสู้เสีอ นั่งนิ่งทำสมาธิถอดจิตออกจากร่าง อุทิศร่างกายให้เป็นเหยื่องูใหญ่ไป คงจะด้วยอำนาจสมาธิจิตนั่นเอง งูเหลือมก็คลายตัว เอาลิ้นเลียกายท่านแล้วก็เลื้อยออกไปข้างหน้า กลายร่างเป็นสตรีผมขาว ยืนอยู่เบื้องหน้าตัวสูงใหญ่เท่าเสากระโดงเรือ แลบลิ้นปลิ้นตาหลอก ตอนนี้ท่านได้สติดีแล้วจึงหยิบไม้เท้าจะตี เจ้าผีโป่งตัวนั้นก็ถอยหนีหายไป ขาล่องจากสระบุรีท่านบอกเล่าว่า เรือชนตอล่มเป็นหลายหน ดังกลอนที่ว่า
 ** หลังจากบวชแล้ว ๓ ปีเศษ เป็นพระบ้านนอกแสวงหาแร่เหล็กไหลมาถลุงเป็นทอง ตกระกำลำบากจนเกือบจะเอาชีวิตไม่รอด จากภาคกลางขึ้นไปภาคเหนือแล้วล่องลงมากรุงเทพมหานคร วัดแรกที่เข้าอยู่ในกรุงเทพฯ คือวัดเลียบ (ราชบูรณะ) ท่านไม่มีกุฏิอยู่เหมือนพระลูกวัดทั่วไป จึงต้องอาศัยอยู่ในพระวิหาร เสื่อหมอนก็ไม่มีให้ใช้ปูหนุนนอน ได้รับความลำบากมาก พรุ่งนี้มาอ่านเรื่องราวของท่านต่อไปครับ. (..................... มีต่อพรุ่งนี้ .....................)
|
||||||
|
8
เมื่อ: เมื่อวานนี้ เวลา 10:13:25 PM
|
||
| เริ่มโดย เฒ่าธุลี - กระทู้ล่าสุด โดย เฒ่าธุลี | ||
  ชายคาหัวใจ...? * มีหัวใจดวงเดียวคอยเหนี่ยวรั้ง เรื่องความหลังครั้งเก่าเศร้าหม่นหมอง ทนทุกข์ใจเจ็บช้ำน้ำตานอง เขาไม่มองหมางเมิน...เดินจากรา , รักคนแรกแปลกนัก..รักผิดหวัง แต่ใจยังมุ่งมาด...ปรารถนา เศษเสี้ยวใจสักนิด.คิดเมตตา มันไร้ค่าเสียยิ่งกว่าสิ่งใด , รักรอบสองตระหนักรักผิดพลาด ต่างเชื้อ.ชาติ.ชน.ชั้นกันไปใหญ่ ศักดินายาจกอกช้ำใน แฟนของ.ใครไม่แจ้งแกล้ง..รักเรา , รักที่สามเป็นเหตุเพศสภาพ ที่เขาฉาบลวงไว้ใจหมองเศร้า รับไม่ได้ชายทิ้งหญิงไม่เอา ถึงจะเท่าเทียม,กันหวั่นระอา , รักที่สี่นี้หนักเป็นรักคุด รักสะดุดโค้งงอส่อภาษา รักไม่จริงเสแสร้งแกล้งสัญญา รักมุสาพูดพล่อย...ลอยลมไป , สี่รักราหญิงใดใครสงสาร โบรดเจือจานชายคาอย่าผลักไส เป็นเพิกพักคนเศร้าเหงาทรวงใน ชายคาใจใครหนอ...ขอพักนอน , เฒ่าธุลี |
||
|
9
เมื่อ: เมื่อวานนี้ เวลา 09:28:20 PM
|
||
| เริ่มโดย บ้านกลอนน้อย - กระทู้ล่าสุด โดย Black Sword | ||
|
ทูตาฟางแล้วล่ะจะบอกให้ น้าหมูนั่งต้มไข่อยู่หลังบ้าน  |
||
|
10
เมื่อ: เมื่อวานนี้ เวลา 08:42:04 PM
|
||
| เริ่มโดย ลิตเติลเกิร์ล - กระทู้ล่าสุด โดย เนิน จำราย | ||
|
“นกน้อย“ค่อยแย้มสยายมากมายสี นำโชคดีมงคลมากล้นหลาม พันธ์ุหลายเผ่าเหล่ากองอดอกงาม ดูกลีบตามงันงกคล้าย”นกน้อย” เนิน จำราย โยนต่อ กระวนกระวาย/กระเบียดกระเสียร |
||