กลบท  สวนศร
       ( ชมไพร )

  โน่นแน่ะนกปกพิงกิ่งไม้ดอก
ผินโผออกหลอกโผนโยนตัวเฉียง
บินลอยลมชมชื่นรื่นระเรียง
คลอเคล้าเคียงเสียงยินกลิ่นรวยริน

ดอกไม้กิ่งพิงปกนกแน่ะโน่น
เฉียงตัวโยนโผนหลอกออกโผผิน
เรียงระรื่นชื่นชมลมลอยบิน
รินรวยกลิ่นยินเสียงเคียงเคล้าคลอ

ไก่ลิงเรียกเพรียกร้องก้องป่าลั่น
สีซอไผ่ไพรพรั่นหวั่นสิหนอ
วีพัดปลิวพลิ้วพาว่าเออออ
บานบัวคลี่ชี้ช่ออ้อมากมี

ลั่นป่าก้องร้องเพรียกเรียกลิงไก่
หนอสิหวั่นพรั่นไพรไผ่ซอสี
ออเออว่าพาพลิ้วปลิวพัดวี
มีมากอ้อช่อชี้คลี่บัวบาน

มนชิดา  พานิช ประพันธ์
           ท่านอาจารย์สมศักดิ์  ชำนาญกิจ  ผู้ประดิษฐ์

     กลบทสวนศร
             พรวันเสาร์
  เริ่มเรืองรุ่ง พุ่งฟ้า จ้าส่องเสาร์
ศรีสุขเพิ่มเสริมเร้าเฝ้านำหนุน
มีสู่พรหมู่มิตรจิตเจือจุน
อิงไออุ่นหมุนชี้ที่วันดี
  เสาร์ส่องจ้าฟ้าพุ่งรุ่งเรืองเริ่ม
หนุนนำเฝ้าเร้าเสริมเพิ่มสุขศรี
จุนเจือจิตมิตรหมู่พรสู่มี
ดีวันที่ชี้หมุนอุ่นไออิง
               ครูแดง ประพันธ์
อาจารย์สมศักดิ์   ชำนาญกิจ  ผู้ประดิษฐ์

 ฝากรูปลงID Number 58 ด้วยค่ะ
ขอบพระคุณท่านผู้ดูแลเป็นอย่างมากค่ะ

            


lexus is 200t 0 60

ช่วยเปลี่ยนชื่อคำทักทายด้วยค่ะ ไม่ได้ชื่อบุญชูค่ะ ชื่อมนชิดาค่ะ
ขอบพระคุณมากค่ะ

กลบทดวงเดือนประดับดาว
    ⭐️

ขอบคุณค่ะคุณปลายฝน

  
   กลบทเทพชุมนุม
แม่ก กา
เช้าแลฟ้า ตาย่า พาชี้ไถง
แต่มิมี อะไร ในฟ้าหนอ
สกุณี รี่ถลา และพนอ
ดูเคล้าคลอ อ๋อนี่ พี่เพราะ(รัก)
แม่กก
นกหยกกก ยกพริก อยากหยิกหยอก
กระจอกบอก จากอก ปากปกปักษ์
วิหคผก พกจาก ฝากจิกชัก
แทรกเชือกถัก สักจก รกราก(นอน)
แม่กน
คืนวันพรั่น หวั่นวน ปนหวานชื่น
ก่อนนอนตื่น ยืนนั่น ฝันสลอน
ชั้นชานเรือน เหมือนบ้าน สานเป็นคอน
จนขนอ่อน ซ่อนร้อน เย็นผ่อน(กาย)
แม่เกย
หงอยหน่อยปล่อย ลอยสลวย ด้วยอ่อยเอื่อย
เลยหน่ายเหนื่อย เมื่อยบ่อย ค่อยสยาย
จะงอยกลอย   ก้อยหอย   อ่อยสบาย
คอยย้ายส่าย ก่ายพระพาย ว่ายสาย(ลม)
แม่กม
หอมมะรุม กลุ่มมะขาม ยามชิมลิ้ม
ผสมจิ้ม อิ่มกระแอม แถมขนม
จอมตะกรุม รุมถล่ม ล้มตามลม
แซมระดม ถมแจม แกมล้อม(พง)
               ครูแดง

  

ช้ำรักเหลือเผื่อลวงช่วงโรคร้าย
รักมาหายกลายจากกระชากขวัญ
ถามรักหน่อยบ่อยลาพารำพัน
รักเติมวันนั้นมีที่ใดเออ
  คิดแล้วกลุ้มรุมเร้ายิ่งเศร้านัก
เมื่อเขาหักห่างไกลไม่เสนอ
นิ่งนึกในใจเราเฝ้าแต่เพ้อ
ไม่อยากเจอเจ็บหนักขอพักนาน
  โรครักแรมแถมค่ำดำสนิท
โรคโควิดปลิดเท่ารักเผาผลาญ
มันแทรกซึมเซาท้อทรมาน
คืนสะพานแพรักต้องหักลง
  เพ้อเพ้อไปไยเล่าล้วนหม่นหมอง
ยิ่งประคองคอยให้ใจกลับหลง
คิดคิดแล้วลืมซะละปลดปลง
โควิดร้ายหายคงคืนฝันดี
           ครูแดง

  กลบท  พยัคฆ์ข้ามห้วย

  เริ่มลมหนาว คราวนั้นใส่กันหนาว
เสียงลมหวน ครวญกราว ราวโหยหวน
ใจติดตรวน ป่วนถึง รำพึงตรวน
อยากจะลอง ตรองควร ทั้งมวลลอง
  เช่นความทุกข์ สุขหนอ ขออย่าทุกข์
เรื่องหม่นหมอง มาปลุก ก็ทุกข์หมอง
ใคร่ตริตรอง ครองใจ ให้ต้องตรอง
แลล้วนดี ได้มอง ส่องความดี
  อย่าเบื่อก่อน นอนกลุ้ม สุมใจก่อน
คิดแต่หนี นั่งนอน ถอนใจหนี
หนักทุกที ที่นึก สะอึกที
ให้ผ่อนคลาย จ่ายหนี้ ทุกที่คลาย
     
        มนชิดา  พานิช  ประพันธ์