ผมเขียนเอาไว้ เมื่อตอนไปต่างประเทศไกลๆ คนเดียวครับ
( เป็นสมาชิกใหม่ ฝากด้วยครับ )
หม่นหฤทัย ใจสินะเศร้า
เพ้ออุระเร้า เฝ้าปิติถึง
เมื่อจรไป ไกลก็คนึง
ก่นจะรำพึง ซึ่งยุพดี
หม่นหฤทัย ใจจรลี
คอยจะละลี้ หนีขณะเพลิน
เสียสละสิ้น ถิ่น ธ ดำเนิน
ท้ออุระเทิน เกินอภิรมย์..ฯ..
จากไกลฤทัยอาจ วิปลาสละขาดลง
ดวงใจไถลส่ง มน(ะ)คงมลายราญ
ไห้โทมนัสโศก วิปโยค(ะ)สงสาร
หวังพันธะยืนนาน อภิบาลตลอดไป
ใคร่คิดพินิจใคร่ จิต(ะ)ให้สลดหมอง
โคลงฉันทร้อยกรอง ก็จะร้องและรำพัน
ขานร่ายโศลกที่ ดรุณีมิแปรผัน
คลายเหตุเทวษอัน ดนุนั้นสิหวั่นเกรง..ฯ..
