รักไม่มีพรมแดนแคว้นเขตกั้น
รักผูกพันแน่นหนามิกล้าเผย
กำแพงธรรมขวางไว้ไม่ลงเอย
ความรักเอ๋ยความรักมันหนัีกทรวง
รักไม่มีทางออกมันยอกอก
เหมือนนรกรัดไว้ให้ติดบ่วง
รักอยู่เหนือข้อห้ามธรรมทั้งปวง
จึงห่วงหวงโหยหาผ้าเหลืองร้อน...
หากพระท่านเข้าถึงซึ่งธรรมมะ
ก็คงจะสงบใจไม่ไหวอ่อน
แม้สีกามากมายไม่ขาดตอน
ก็เทศน์สอนแต่ธรรมนำจิตใจ
หากบุพเพสันนิวาสคาดไม่ถึง
ความรักจึงตรึงติดคิดหวั่นไหว
จำต้องจากผ้าเหลืองเปลื้องทิ้งไป
เพื่อมิให้ผู้คนเขานินทา
อาจผิดหวังกันไปใครนับถือ
แต่มันคือเรื่องจริงสิ่งเบื้องหน้า
ความเปลี่ยนแปลงคือเวรกรรมคือธรรมดา
"อาตมา"ก็ไม่พ้นหนทางกรรม