คนเราเมื่อเกิดมา
มิควรหนาจะประมาท
ความตายอาจพิฆาต
ยื่นความขาดให้แก่ตัว
ชีวิตนั้นมีค่า
อย่านำพาความหมองมัว
อย่าเห็นแก่ความชั่ว
หลงลืมตัวกระทำไป
จงอยู่ด้วยสติ
หมั่นดำหริความหวั่นไหว
วู่วามมิงามใจ
พลาดเมื่อไหร่ม้วยทันที
ครองใจให้มีสุข
ชำระทุกข์ตามวิถี
กายวาจาให้ดี
ไร้ราคีที่จิตใจ