สิ้นวสาหน้าฝนคนรอเกี่ยว
ข้าวคอยเคียวเหลียวหาฟ้าหม่นหมอง
เมื่อไม่มีเจ้ามาน้ำตานอง
ขาดคู่มองเคียงใกล้ในสายตา
ได้แต่ก้มเก็บกำทำงานหนัก
สายใยรักถักทอก่อวาสนา
เพื่อต้นคูณมูลมั่งนาฎชุดา
จึงเรียกหาคนเกี้ยวที่เกี่ยวรอ
ลมพัดพาแสงแดดที่แผดเผา
ร้อนรุมเร้าในใจให้อยากท้อ
แต่ก็ทนเพื่อเจ้าเฝ้าพนอ
จะไม่ขอหลบหนีไม่มีเธอ
วรรณดี