กลบทนายโรงลืมกรับ

   - กลบทนายโรงลืมกรับ -
   - พจน์ -

   ราวสายลมเริงร่ายล้อสายหมอก
   ก่อนเย้าหยอกภูผาผืนป่าปก
   แล้วกล่อมเห่ห้วงฝันอันสะทก
   ในอ้อมอกคืนวันแห่งพันธะ

   เจือความงามความหมายสู่ลายลักษณ์
   กอบถ้อยทิพย์ผจงถักสร้อยอักขระ
   อุดมการณ์บานบ่มคมวาทะ
   นำสัจจะบรรจุมธุรส

   โศกก็โศกยิ่งกว่าพญาโศก
   ประโลมโลกก็หวานปานจะหยด
   ครั้นเสียดสีสาสมอารมณ์ประชด
   บริบทโดยตลอดก็สอดรับ

   วิญญาณแห่งบทกวีสุนทรีทิพย์
   สมควรจิบเรื่อยร่ำเรียงลำดับ
   เพื่อให้ถ้อยทุกถ้อยค่อยซึมซับ
   ผ่านเสียงขับของโศลกโลกทัศน์

   ความอ่อนหวานอ่อนไหวในพิภพ
   จงบรรจบผสานเกลียวเกี่ยวกระหวัด
   มโนภาพซาบซึ้งช่วยรึงรัด
   เป็นอาณัติกำหนดบทบาทมนุษย์

   อย่าเจื้อยแจ้วแล้วคล้อยเลื่อนลอยลับ
   แทรกทุกศัพท์ด้วยคติบริสุทธิ์
   เผยเงื่อนงามตามธรรมพระสัมพุทธ
   ให้เป็นจุดเกิดแสงแห่งชีวิต ฯ

   เพิ่มบุญ (เสริมศักดิ์) เปลี่ยนภู่
   นามปากกา เวทย์
   อดีตสี่มือทองนักกลอนธรรมศาสตร์ รุ่น 2

กลบท นายโรงลืมกรับ

- ข้อบัญญัติ : บัญญัติพิเศษเพิ่มจากกลอนทั่วไป คือ

   -๐- ตลอดสำนวน บังคับให้ส่งสัมผัสระหว่างวรรคทุกวรรค (สัมผัสนอก) ด้วย "คำตาย" เท่านั้น

   ...- เรื่องเล่ามีอยู่ว่า ครั้งเมื่อวางโกลนเรือ "เอนกชาติภุชงค์" แล้วเสร็จ จำต้องมีการลองน้ำ "พระราชวังบวรฯ" โปรดที่จะเสด็จล่องเรือจากท่าวาสุกรีไปขึ้นที่วังหน้า ด้วยความฉุกละหุก นายโรงผู้จัดเตรียมอุปกรณ์ ลืมนำ "กรับ" ลงเรือให้อาลักษณ์ขับเห่ พอเรือออกจากท่า อาลักษณ์ก็เริ่มเห่ แต่หา กรับ ไม่เจอ แต่ด้วยปรีชา จึงต้องว่ากลอนท้ายหัก จะได้ไม่ต้องลง กรับ กรมพระราชวังบวร เห็นเป็นการแปลก เลยถามอาลักษณ์ว่า เฮ้ย นี่มึง ด้นกลอนกลอะไร อาลักษณ์จึงตอบไป ว่า นี่เป็นกลบท "นายโรงลืมกรับ" พระเจ้าข้า

** ด้วยความชื่นชอบและชื่นชมในสำนวนนี้
   ขออนุญาตนำกลบทนายโรงลืมกรับ สำนวน "พจน์" จากหนังสือ "ข้างกองไฟ" ของลุงเวทย์มาตั้งไว้เพื่อการศึกษาครับ

   - Black Sword -
   (หมู มยุรธุชบูรพา)

• กลับสู่หน้าห้องเรียน กลอนกลบท ^คลิก
• กระโดดสู่ห้องเรียน โคลงกลบท ^คลิก
• กระโดดสู่ห้องศึกษา ภาพโคลงกลบท ^คลิก

	ผู้เขียน	หัวข้อ: กลบทนายโรงลืมกรับ (อ่าน 2857 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้