หนูเอ๋ยหนูนา
กินข้าวกล้าสังข์หยดกอสดอร่อย
ให้นมลูกผูกพันกันแต่น้อย
โตแล้วปล่อยหากินต่างดิ้นรน
ยามโชคดีมีกินตามถิ่นฐาน
งูระรานตายบ้างเป็นบางหน
ที่น่ากลัวตัวหลักมักเป็นคน
ทั้งเผาลนจิ้มแจ่วแพ้แมวเอย

      เนิน จำราย

กระต่ายเอ๋ยกระต่ายหนุ่ม
แอบหลบซุ่มมองวันพระจันทร์ฉาย
หลงแสงนวลชวนเคลิ้มเริ่มมอบกาย
พร้อมใจหมายเคียงครองทำนองรัก
ความเป็นจริงสิ่งนั้นเหมือนฝันแท้
ได้เพียงแค่ลำเค็ญรู้เห็นประจักษ์
ชมทั้งคืนฝืนใจไม่ได้พัก
จมในปลักวังวนเหมือนคนเอย

เนิน จำราย

ลูกเอ๋ยลูกพ่อ
คงร้องรอเวลาถามหาอยู่
ถึงเวลากลับบ้านท่านก็รู้
ให้เราสู้หาเสียงห้ามเลี่ยงงาน

เหลือเวลาจำกัดสาหัสนัก
ขอลาพักไปหาห่วงอาหาร
แป้งต้องรอต่อไปสิ้นในจาน
จงคิดอ่านวางแผนผู้แทนสิเอย

เนิน จำราย