|
หัวข้อ: สมน้ำหน้า(ตัวแอง) เริ่มหัวข้อโดย: บ้านกลอนน้อยฯ ที่ 12, ตุลาคม, 2558, 09:42:04 AM (http://upic.me/i/rv/425024_192196184214719_102369936530678_252207_939751528_n_large.jpg) (http://upic.me/show/56959107) สมน้ำหน้า(ตัวเอง) สู้เพียรห้ามปรามจิต “อย่าคิดถึง” ยังดื้อดึงคิดอยู่ไม่รู้ “หย่า” รู้ทั้งรู้เห็นทั้งเห็นเธอเย็นชา ใจยังกล้าตอแยมิแปรใจ คิดไม่ออกบอกมิได้ทำไม “กล้า” รู้แต่ว่าจรดจิตอยู่ชิดใกล้ ไม่เห็นหน้าอาวรณ์ร้อนฤทัย เกรงว่าใครจะเลยล้ำเชยชม “รักเขาข้างเดียวเหมือนข้าวเหนียวนึ่ง” เป็นคำซึ่งโบราณร้องขานขรม เตือนสติมิให้รักง่ายงม ต้องรู้ข่มใจห้ามความต้องการ คำโบราณทานทัดฟังขัดหู ไม่รับรู้ใจเพราะ“ใจดิบ”ตายด้าน เพื่อนเยาะเย้ยเอ่ยโทษโจทก์ประจาน ฟังแล้วผ่านหูหายไม่เอาความ ดื้อโง่เซ่อเพ้อฝันทั้งวันค่ำ รั้นรับกรรมรักแรกไว้แบกหาม ยอม“ตบมือข้างเดียว”เป็นเกลียวกาม นี่คือความบอดใบ้ไร้ปัญญา สุดจะห้ามปรามจิต “รักคิดถึง” หลงหวงหึงกล่อมเห่สิเนหา เพลิงความใคร่ไหม้ผลาญรานอุรา ทุกข์ตรอมตรมสมน้ำหน้ากล้าบ้าเอง เต็ม อภินันท์ ๑๐ ตุลาคม ๒๕๕๘ / ๑๙.๑๕ น. * ขอบคุณเจ้าของภาพในอินเตอร์เน็ต * หัวข้อ: Re: สมน้ำหน้า(ตัวแอง) เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 13, ตุลาคม, 2558, 12:09:23 AM
|