|
หัวข้อ: ยามไกล เริ่มหัวข้อโดย: เฟื่องฟ้า ที่ 04, มกราคม, 2558, 06:35:16 AM ยามไกล
อยู่บนดอยคอยเดือนเจ้าเยือนส่อง เฝ้าแอบมองนวลเย็นเพ็ญแสงแข ยามมาไกลโหยหาสายตาแล ฝากบาดแผลบางอย่างค้างคาใจ เงียบสงบทุกอย่างกลางป่าลึก จิตสำนึกรุกเตือนเหมือนหลงใหล คิดถึงเขาเศร้านักหนักฤทัย ตัดเพียงไหนไม่ขาดหวาดประวิง เย็นสายลมพร่างพรูอยู่แสนหนาว นอนนับดาวเวียนวนสับสนยิ่ง ดาวเอ๋ยดาวลอยคว้างห่างไกลจริง กระพริบนิ่งเงียบเฉยเย้ยหรือไร จักจั่นกรีดเสียงสำเนียงป่า คร่ำครวญหาราตรีที่หวั่นไหว ฟังสายน้ำกระซิบคำร่ำไหลไป คิดถึงใครบางคนล้นฤดี จนน้ำค้างร่วงหล่นบนลานหญ้า บ้านกลางป่าดารดาษวาดแสงสี อีกไม่ช้าฟ้าคงฉายสายรวี คิดถึงนะคนดึ..สุดที่รัก.. วาริน ๔/๔/๕๘ อุทยานแห่งชาติปางสีดา จ.สระแก้ว หัวข้อ: Re: ยามไกล เริ่มหัวข้อโดย: มุกดาริน ที่ 07, มกราคม, 2558, 10:24:30 AM จะเศร้าไปทำไมอะไรคะ
บรรยากาศแสนงามนะตามประจักษ์ ดารดาษด้วยไม้ป่าเลอค่านัก ชื่นชมสักกี่หนไม่หลงลืม เทือกทิวเขาสายหมอกช่างหยอกยั่ว น้ำค้างหลัวพร่าพรายกระหายดื่ม กลางคืนนับดาวพริบระยิบยืม จันทราปลื้มส่องกระจ่างกลางมืดมน ลองออกไปเดินเล่นกลางจันทร์จ้า ตากน้ำค้างที่พร่างพาล้างรอยหม่น เดี๋ยวก็จางร้างลืมรักที่ลวงคน ธรรมชาติจะกล่อมดลให้ชื่นทรวง :AddEmoticons00941: มุกดาริน |