หัวข้อ: ราตรีที่ไร้จันทร์ เริ่มหัวข้อโดย: 1p ที่ 20, กุมภาพันธ์, 2559, 11:01:11 PM (http://upic.me/i/2i/cp2ow.jpg) (http://upic.me/show/57912967) เพ็ญจันทร์จ้าฟ้าสกาวดาวหรุบแสง ต้านความแรงแห่งบุหลันนั้นไม่ไหว จึงกระพริบริบหรี่หนีจากไกล ปล่อยเดือนให้ฉายแข่งแย่งฟ้าครอง จวบเมื่อจันทราแรมแสงแกมหม่น เริ่มหลุดพ้นนภาเวหาหมอง ซีดสลดหมดงามตามครรลอง คงจะต้องลากลับลับโลกไป ฟ้ามืดมิดสนิทคราวสู่ดาวบ้าง หลังจากร้างแรมมาถึงคราใส กลับคืนฟ้ามาเกิดกำเนิดใน กระพริบใส่งามตาน่าชื่นชม ดารดาษผงาดหาวสกาวฟ้า สวยสุดน่าชวนมองอยากส่องสม คืนฟ้าแรมแซมดาวพราวพรั่งพรม ยากใดข่มราตรีที่ไร้จันทร์ ชี้ชวนเชิญเพลินมองสองคนอิง เสียงหรีดหริ่งเรไรพาให้ฝัน เย็นลมพริ้วลิ่วปลุกขนลุกชัน สะท้านสั่นต้องชิดสนิทกาย สุขสดใสใต้หล้าฟ้ามีเรา นั่งหยอกเย้าเคียงคู่มิรู้หน่าย จนน้ำค้างพร่างโปรยโรยพริ้วพราย เกลื่อนดาวหายกลายแสงแห่งตะวัน 1p หัวข้อ: Re: ราตรีที่ไร้จันทร์ เริ่มหัวข้อโดย: ปลาย อักษร ที่ 21, กุมภาพันธ์, 2559, 01:35:38 PM เฝ้าเห็นคนมีคู่เขาอยู่ข้าง บนเส้นทางปกป้องประคองฝัน ชี้ชมเดือนชมดาวพราวพระจันทร์ คงสุขสันต์ยิ่งนักเพราะรักฟู คนไร้รักเคียงข้างอย่างตัวข้า แม้นมองฟ้ามองดาวราวหดหู่ แม้นมองเดือนเกลื่อนหาวที่เพราพรู ก็คล้ายอยู่แดนมืดอันชืดจาง เพียงรับรู้ความงามตามประสา แต่อุรากลับเปลี่ยวยามเหลียวข้าง หวังสักครามีสักคนบนเส้นทาง คลายอ้างว้างอย่างเขาสิ้นเหงาใจ ............... ปลาย อักษร |