กลอน123
|
Permalink: Re: กลอนนั้นสักวันเถอะ
https://youtu.be/RO1d3P93aCY
เดือนดาวเหินเมินหมองจะปองจิต หมายมั่นพิศหวังไว้ต่างได้ต้อง เดือนดาวหนฝนฟายฟ้าน้ำตานอง หมายมั่นพ้องพิศเพ็ญหรือเช่นไร
ไกลเกินเหตุเขตขั้นที่ฝันถึง สวยสุดซึ้งเฟื่องฟ้า เหนือหล้าไหน ไกลเกินห่างทางเท้ากั้นเราไกล สวยสุดไซร้ง้า..มงามน่า..นตามนั้า..น
คือคิดต่างสร้างสรรค์ตามปั้นแต่ง กล้ากลัวแปง*เลือกลองด้วยสองด้าน…..แปง*คือซ่อม คือคิดตามด้วยดีคือมีค้าน กล้ากลัวปานท่องเถาะอดเพราะอาย
รักเราเปรยเผยผายเอ่ยปรายอ้าง ชั่วชีพวางใจจงมั่นคงหมาย รักเราโปรยโดยดั่งเกริกทั้งกาย ชั่วชีพวายรักล้นใจคนจริง
เดือนดาวลอยดอยเด่นสวยเช่นสาว ดวงดอกพราวอ่อนเอนยลเช่นหญิง เดือนดาวเร้นเวันว่าเธออย่าทิ้ง ดวงดอกพริ้งแน่น้องเจ้าครองใจ
รายนามผู้เยี่ยมชม : กร กรวิชญ์, Black Sword, เนิน จำราย, ลิตเติลเกิร์ล, ฟองเมฆ, ลมหนาว ในสายหมอก, น้ำหนาว, ก้าง ปลาทู, ปลายฝน คนงาม, เฒ่าธุลี, ขวัญฤทัย (กุ้งนา), Thammada, ปิ่นมุก
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
กลอน123
|
Permalink: Re: กลอนนั้นสักวันเถอะ
นกบินร่าฟ้าอร่ามสีครามอ่อน น่านฟ้าซ่อนพิศวงชวนหลงใหล นกบินเริงเชิงสุขหรือทุกข์ใด น่านฟ้าใสสุดหล้าสุดถาเทียม
โอ้ละหนอซอน่านขับขานร้อง ตามทำนองร่ายรำระบำเยี่ยม โอ้ละเน้อเพ้อพ่ายรักหักใจเจียม ตามธรรมเนียมขึัอายจึงพ่ายรัก
นางในฝันนั้นใฝ่ใช่หน่ายฝืน ใจนึ้ตื่นเนื่องตามยามหนุนตัก ล่วงไล้โนมโลมนวลล้วนหลงนัก โค้งคิ้วยักเคยย้ำแค่คำเย้า
มาละเหวยเลยไวไปละหวา ไม่มีคาหมดข้องน้องมีเขา เมื่อหมดรักมักไร้ไม่มีเรา เพลงน่านเศร้าน่านสินินานซึม
ซอน่านจำคำขานพานจดจ่อ เสียงพำพ้อคราวนี้ตีหน้าขรึม ซอน่านจางสร่างแล้วแว่วกันตรึม เสียงพำพึมคราวนั้น บอง สลันโอน
รายนามผู้เยี่ยมชม : , เฒ่าธุลี, น้ำหนาว, ลิตเติลเกิร์ล, กร กรวิชญ์, ก้าง ปลาทู, เนิน จำราย, ลมหนาว ในสายหมอก, ชลนา ทิชากร, ปลายฝน คนงาม, ขวัญฤทัย (กุ้งนา), Thammada, ฟองเมฆ
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
กลอน123
|
Permalink: Re: กลอนนั้นสักวันเถอะ
ผิดพลาด ไม่ดีพอ ก็ขออภัยครับ ……….
ยลยินแล้วเป็นบุญ ละเอียดอ่อนทดแทนซับซ้อน งาม...เอมเหลือล้นใจ
งาม...สวรรค์สรรค์มาบูชาพุทธ งาม...เหนือดุจนางฟ้าพาหลงใหล งาม...สวัสดิ์รัตนาค่าภายใน งาม...เหนือใดอร่ามหล้าฟ้าประโลม
ชื่นตาชมแล้วชื่น เสียงทิพย์เสนาะเทพบรรเลง สวย...สง่านะอนงค์
สวย...เอวอ่อนฟ้อนแหงนวงแขนกวาด สวย…พิศวาสมารยาใช่ใครก็หลง สวย...เอวสะอางย่างสะออนกรจีบกง สวย...พิศวงลุ่มลึกด้วยระทวยนาง (มายา;ตอแหล คือ ช่างพูดและแสดงกิริยาน่ารัก…"ชอบจังแบบนี้เลย")
ปากแต้มแก้มสำอาง กรายย่างเยื้องท้ดเอื้องมาลี หอม...นวลเนื้อกลิ่นแนม
หอม...มาลีศรีมุ่นเกล้าเยาวเรศ หอม...กลิ่นเกศเยาวลักษณ์พักตร์แฉล้ม หอม...มาลัยวัยสาวคราวแรกแย้ม หอม ..กลิ่นแก้มจางเจือเรื่อร่ำริน
รักเธอสุดห้ามใจ เยาวลักษณ์ ยอดเสน่หา ขอโทษ...รักมิโรย
ขอโทษ...เผลอเธอจ๊ะอภัยช่วย ขอโทษ...ด้วยใจค่อนอ่อนระโหย ขอโทษ...ผิดคิดใคร่ใจโอดโอย ขอโทษ...โดยยอมสวาทเป็นทาสเธอ
รายนามผู้เยี่ยมชม : ลิตเติลเกิร์ล, กร กรวิชญ์, ก้าง ปลาทู, เนิน จำราย, น้ำหนาว, ฟองเมฆ, ลมหนาว ในสายหมอก, ชลนา ทิชากร, ปลายฝน คนงาม, ขวัญฤทัย (กุ้งนา), Thammada
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
กลอน123
|
Permalink: Re: กลอนนั้นสักวันเถอะ
เดือนตุลาอาลัย คิดถึงพระองค์มากเหลือเกืน นัำตาโอ้น้ำตา
รายนามผู้เยี่ยมชม : Black Sword, ฟองเมฆ, ลมหนาว ในสายหมอก, กร กรวิชญ์, น้ำหนาว, ลิตเติลเกิร์ล, เนิน จำราย, ขวัญฤทัย (กุ้งนา), ปลายฝน คนงาม, Thammada, เฒ่าธุลี
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
กลอน123
|
Permalink: Re: กลอนนั้นสักวันเถอะ
หม้อห้อมไม้สัก ถิ่นรักพระลอ ช่อแฮศรีเมือง ลือเลื่องแพะเมืองผี คนแพร่นี้ใจงาม … กระซิบรักที่เมืองน่าน มาพอบอกรักที่เมืองแพร่
ขอโทษ...โดยยอมสวาทเป็นทาสเธอ ……….. พงศ์"แพร่"แม่เหมือน"เพื่อน" "แพง" "ลอ"แกล้งรักก่อรอเกัอ สามเพียงเสียงพ้อส่อเพ้อ หมายเจอมอบจรรย์มั่นจอง
ตำนานฝันกัลยาหล้าประจักษ์ ลำนำรัก"เพื่อน" "แพง"แห่งเมืองสรอง ตำนานเฟื่องเนื่อง"พระลอ"ขอหมายปอง ลำนำร้องสุดท้ายล้วนวายปราณ
มา"แพร่"แม้พี่มีพ้อ มั่นขอหมายข้องมองขาน ยลนุชหยุดเนาเหย้านาน เบี่ยงรานบ่ายหลอกบอกรัก
นุ่งผ้าทอหมัอห้อมย้อมสีคราม พี่มาถามหาอนงค์ดงไม้สัก นุ่งผ้าทับจับทรงองค์เอวยัก พี่มาทักทายน้องต้องมายา
เมื่อน้องมองหน้ามาแน่ ช่อแฮแฉฮักชักหา หมั่นตื๊อมือต้องมองตา รอช้าร้างเฉาเราช้ำ
พบแรกรักตักบาตรธาตุช่อแฮ กุศลแน่พิสุทธิ์ใสใจถลำ พบแรกเริ่มเติมใจให้จดจำ กุศลนำกิเลสหนุนรักวุ่นวาย
รายนามผู้เยี่ยมชม : ฟองเมฆ, Black Sword, ลิตเติลเกิร์ล, กร กรวิชญ์, เนิน จำราย, น้ำหนาว, ลมหนาว ในสายหมอก, ปลายฝน คนงาม, ก้าง ปลาทู, Thammada, เฒ่าธุลี
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
กลอน123
|
Permalink: Re: กลอนนั้นสักวันเถอะ
ลิลิตพระลอ ... ฉันใดกูจักได้ สมพระนุชท้องไท้ อ่อนท้าวทั้งสอง ฯ
โคลงโลกนิติ ความว่า … อย่าเอื้อมเด็ดดอกฟ้า มาถนอม สูงสุดมือมักตรอม อกไข้ เด็ดแต่ดอกพยอม ยามยาก ชมนา สูงก็สอยด้วยไม้ อาจเอื้อมเอาถึง
กุศลนำกิเลสหนุนรักวุ่นวาย ….. ชายถึงเมืองแพร่ได้ ดังฝ้น สาวหนุ่มกุมมือกัน สื่อแล้ว ชายหวังเชื่อมสัมพันธ์ เคียงใคร่ เชยช่อดวงพวงแห้ว อย่าให้ขืนขำ
เพียงใดหรือคือสมภิรมย์น้อง มิได้ต้องขอว่าอย่าหยามย่ำ เพียงใดเล่าเจ้าน้องปองสูงล้ำ มิได้ต่ำหากพี่นี้ใจเจียม
เทียมพิมานผ่านฟ้า ลอยสรวง หอมกลิ่นรินดอกดวง สู่หล้า เพียงกระต่ายหมายจวง จันทร์นั่น ควรฤๅ เป็นแต่แหงนมองฟ้า เอ่ยอ้อนนอนวน*
พ่ายรักนี้ที่ว่าเขามาก่อน มารู้ตอนช้าไปไม่เป็นผล พ่ายรักหนอพ้อแย่แพ้อับจน มารู้ตนโรงไหนหนอหมอฉีดยา
วาสนาเราแค่ยื้อ มือสอง หมายสิ่งใดใจปอง พ่ายแพ้ รักก็เช่นทำนอง เพลงเก่า ครวญว่าไพเราะแทั แค่ย้ำตำนาน
มณฑาทองคล้องใจใครคนอื่น มิอาจขืนเทพาเวหาหาญ มณฑาเทียมเจียมว่าดอกหญ้าบาน มิอาจขานดอกฟ้าเกินคว้าครอง …
นอนวน* คือนิ่งเหมือนลูกข่างหมุนนิ่ง นอนวน นอนกลางวันจะไฝ่ฝันหาจันทร์อะไร เข้าใจว่า คำว่า นอนวัน เพี้ยนมาจาก นอนวน
รายนามผู้เยี่ยมชม : ลมหนาว ในสายหมอก, กร กรวิชญ์, เนิน จำราย, Black Sword, ลิตเติลเกิร์ล, Thammada, ฟองเมฆ, น้ำหนาว, ปิ่นมุก, ก้าง ปลาทู, ปลายฝน คนงาม, เฒ่าธุลี
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
กลอน123
|
Permalink: Re: กลอนนั้นสักวันเถอะ
เชิญคะนึงพระทินกร ฤาหลับฤานอน ธ เดินและด้นบนสวรรค์ ….. นิทานเวตาล 1ใน10 เรื่อง (น่าจะใช่ฉบับแปลโดย กรมหมื่นพิทยาลงกรณ… "น.ม.ส.") ….. จังหวัดพะเยา ผมขอเล่าอู้ เป๋นเมืองหน้าดู เจ่นล้ำ งามตึงบนบก งามตึงตางน้ำ งามตึงเถื่อนถ้ำ ปูดอย ป่าไม้ก็นัก น้ำตกเป๋นฝอย คนมาแอ่วกอย ปากั๋นกล่าวต้าน
*อ้างจากค่าว หนานอ้วน ขันทะวงศ์
มิอาจขานดอกฟ้าเกินคว้าครอง …..
จากมาราเรื่องเมืองสรอง เคลื่อนคลาลาน้อง ราชการงานด่วนส่วนรวม
จาก"แพร่"เหมือนเลือนลางขาดบางสิ่ง คราอกอิงอ้อนน้องออดแขนกอดสรวม จาก"แพร่"แมันแค่นจิตคิดกำกวม คราอกอ่วมหักเผาะอีกเนาะเรา
ถิ่นเฟื่องนะเมือง"พะเยา" แต่ก่อนแต่เก่า นับวันนับวารนานจำ
*แดดตึงบ่ฮ้อน สุขข้อนหนาหนำ ฝนตึง บ่ ฮำ สำฮาญทั่วหน้า
เมืองพะเยานี้มีสุขยุคพันปี แต่เริ่มมีร่มเย็นเป็นฝั่งฝา เมืองพะเยาหนอพอพรักรักพี่งพา แต่เริ่มมา"จอมธรรม"คือชื่อเจ้าเมือง
พบน้องลองถามนามเนื่อง ต้องตาอย่าเคือง อู้น้องปองชื่นรื่นเนาะ
**สาวเหยสาว อ้ายคนบ่เหมาะ ขอเปาะสักเกิ่ง อ้ายคนบ่เปิง เปาะนี่สักผาก นั่งต๋ามหัวต๋ง หัวแป้นหัวฟาก ก็หล้างบ่เป๋นหยังก้าหา
พี่มาพบคบคู่หวังอู้น้อง สอนพูดจองพูดจำคำภาษา พี่มาพึ่งจึงอ้อนวอนเมตตา สอนพูดจาบอกรักสักหนึ่งคำ
** จ๊อยอู้สาว กำค่าว กำเครือ
รายนามผู้เยี่ยมชม : น้ำหนาว, ฟองเมฆ, เนิน จำราย, Black Sword, ลิตเติลเกิร์ล, ลมหนาว ในสายหมอก, ปลายฝน คนงาม, กร กรวิชญ์, Thammada, ก้าง ปลาทู, ปิ่นมุก, เฒ่าธุลี
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
กลอน123
|
Permalink: Re: กลอนนั้นสักวันเถอะ
ขอโทษ กระทู้ไม่เหมาะสม ลบครับ
รายนามผู้เยี่ยมชม : เนิน จำราย, Black Sword, ลิตเติลเกิร์ล, ลมหนาว ในสายหมอก, Thammada, ฟองเมฆ, น้ำหนาว, ก้าง ปลาทู, กร กรวิชญ์, ปลายฝน คนงาม, ปิ่นมุก, เฒ่าธุลี
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
กลอน123
|
Permalink: Re: กลอนนั้นสักวันเถอะ
โอ้แจ่มจันทร์ขวัญเรือน น้องพี่ผู้เพื่อนไร้ ผิวพรรณผุดผ่อง งามเหมือนหนึ่งทองอุไร ทรวดทรงดังวงวาด งามวิลาศวิไล มีเสียอยู่นิด แต่ต้องติดกลองใหญ่ น่าเสียใจจริงเอย
ผลกรรมของน้อง จึงต้องติดกลองขัง สิ้นเคราะห์พระเจาะหนัง ได้น้องเป็นชายา พระฆ่านกอินทรี ศัตรูบุรีมรณา ปราบดาภิเษกสวัสดิ์ เป็นเจ้าของรัฐสีมา เสียนิดผิดเค้า ที่เป็นเจ้าไร้ข้า น่าเวทนาหนักเอย ….. เพลงปรบไก่(มั้ง) ในละคร คาวี
จารว่าอาณาย้ำ แห่งแควันแดนไทย
….. ขับขอมไปพ่ายพ้น เชียงแสน มอญอยู่พลางวางแผน ต่างสู้ ดินไหวถล่มจมแดน มอญเผ่น อณาใหม่เกิดกอบกู้ นั่น"ล้านนา"แนว
สาวเจียงฮายร้ายเนอะ ร้องมาเต๊อะมาแอ่ว พี่เพียงว่ามาสาย จึงแค่ชายปลายแถว ลื้นจี่พี่ไม่ลอง ลำใยน้องหวานแหวว มาถึงแคว้นแดนสุด ยั้งไม่หยุดรักแล้ว คงไม่แคล้วหลงเอย
มองจ้องตาขาสั่น น้องพี่ชวนกันก๊ง ใครเป็นคนขี่หลัง ถึงเตียงละยังงง หรือน้องประคองไป เพราะพี่เดินไม่ตรง เผลอเมาเราเป็นแฟน พรุ่งนี้ซื้อแหวนวง ค่ำชวนส่งหอเอย ..............
กลอนที่เขียนมา ดูว่าน่าจะผิดเยอะ น่าจะไม่ใช่แบบนี้ แก้ไขไม่ได้ ต้องแต่งใหม่ ขอผลัดไปคราวหน้า ขออภัยครับ เพิ่งเห็นกลอนนี้ครั้งแรกเลย
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
กลอน123
|
Permalink: Re: กลอนนั้นสักวันเถอะ
เผลอเมาเราเป็นแฟน พรุ่งนี้ซืัอแหวนวง ค่ำชวนส่งหอเอย ..... มาพบกันวันเศร้าเพื่อนเราป่วย หวังเฮียม่วยพ้นโศกโรคติดต่อ มาพบกิจคิดเตือนเพื่อนอย่าท้อ หวังเฮียหมอเองด้วยป่วยหายไว
เชียงรายชิดพิศเพื่อนเยือนถึงถิ่น จึงสมจินต์ฟายฝันอันอ่อนไหว เชียงรายชนยลเยือนเหมือนไม่ไกล จึงสมใจรักแล้วแอ่วอนงค์
เชียงรายนี้พี่ทัวร์ น้องจ๋าพี่กลัวหลง แอ่วเรือนไหนไปกลับ อยากมีคนรับส่ง เหนื่อยพักผ่อนนอนนั่ง อย่าระวังพะวง น้องไว้เนื้อเชื่อถือ พี่เป็นคนซื่อตรง ฟังแล้วจงเชื่อเอย
คิดจะรักสักหน ขอให้เป็นคนเหนือ ลองแอ่วอู้ดูเถิด อู้เปิดอกเปิดเสืัอ ลาบนี้ฝีมือแฟน ใส่มะแข่นมะเขือ คนขี้งอนอ้อนนิด ช่างเถอะไม่คิดเบื่อ คงยืดเยื้อแท้เอย
ฤดูหนาวยาวนาน กาสะลองคำบานแน่ เลือกดอกแย้มแซมผม เหลืองทองแกมส้มแก่ ้เอวองค์ทรงกลมกลีง สวยซึ้งตะลึงแล เสียดายคล้ายอกหัก กลัวพี่ไม่รักแท้ หรือว่าแม่หวงเอย ..... ลองแต่งแล้วไม่เพราะเหมือนในลครคาวี สักวันเถอะ ไถ่โทษ ให้ฟังเพลง
รายนามผู้เยี่ยมชม : ปลายฝน คนงาม, ลิตเติลเกิร์ล, ลมหนาว ในสายหมอก, น้ำหนาว, เนิน จำราย, กร กรวิชญ์, ก้าง ปลาทู, ฟองเมฆ, ปิ่นมุก, นักเลงกลอน, ชลนา ทิชากร
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
กลอน123
|
Permalink: Re: กลอนนั้นสักวันเถอะ
ขอโทษครับ
รายนามผู้เยี่ยมชม : ลิตเติลเกิร์ล, ลมหนาว ในสายหมอก, ปลายฝน คนงาม, นักเลงกลอน, ฟองเมฆ, Black Sword, กร กรวิชญ์, ก้าง ปลาทู, เนิน จำราย, น้ำหนาว, ชลนา ทิชากร
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
|
|
|