หัวข้อ: อกุศลกรรมบท ๑๐ และ กุศลกรรมบท ๑๐ ~ กลอนกลบทสยามมณี เริ่มหัวข้อโดย: แสงประภัสสร ที่ 29, สิงหาคม, 2566, 09:58:00 AM (https://i.ibb.co/ZgW3rjJ/Screenshot-20230816-130140-Google.jpg) (https://imgbb.com/)
(https://i.ibb.co/NFJwvCB/Screenshot-20230816-130219-Google.jpg) (https://ibb.co/hg4p69z) อกุศลกรรมบท ๑๐ และ กุศลกรรมบท ๑๐ ☆อกุศลกรรมบท ชั่วพา ความลำบาก บรรดา ทุกข์แสนเข็ญ ชั่วทั้งกาย วาจา ใจลำเค็ญ ไม่ละเว้น วางบาป ต้องอัปรา ☆อกุศล ทางกาย หนึ่ง"ฆ่า"ล้ม เข่นฆ่าสัตว์ ซัดตรม ชีพลับหนา อีกข้อสอง "ลักทรัพย์" ไม่นำพา ใครเดือดร้อน นองหน้า ต้องระทม ☆"ผิดในกาม" ข้อสาม ริเกี่ยวพัน ชายหญิงนั้น มิโสด แต่สู่สม สี่"พูดเท็จ" วาจา กล่าวคารม โกหกลวง คำคม ตามไม่ทัน ☆"พูดส่อเสียด"ข้อห้า ตรึกยุยง ให้แตกแยก เจาะจง ระเหหัน "พูดคำหยาบ" ข้อหก คำแดกดัน ผู้ฟังนั้น ขุ่นเคือง แทบปลดปลง ☆"พูดเพ้อเจ้อ" ข้อเจ็ด กล่าวเลื่อนลอย ขาดความจริง จึงพล่อย พิศวง แปด "ความโลภ" หมดความ ทระนง ขาดซื่อตรง อยากได้ ไม่รอคอย ☆"พยาบาท" ข้อเก้า มุ่งปองร้าย ผลประโยชน์ ทลาย จิตมิถอย "ความเห็นผิด" ข้อสิบ ห่อนตามรอย ศาสน์กล่าวถ้อย ไม่เชื่อ สุขมลาย ☆อกุศลกรรมบท ใครครอง จะหมดสุข สมปอง ใจสลาย ไม่สะอาด ทั่วทั้ง จิตและกาย ครั้นเมื่อตาย ตรงสู่ อบายจอง ☆เพราะมนุษย์ ทำชั่ว ทั้งสิบข้อ นรก,เปรต ก่อภูมิ โทษสยอง ต้องถูกกัก ทุกข์ทน เจ็บปวดนอง ปากกรีดร้อง ซ้ำซ้ำ เจ็บเกินพอ ☆กุศลกรรมบทสิบ ทำความดี แสนเปรมปรีดิ์ กายใจ แจ้งสุขหนอ กาย,วาจา ใจสะอาดเพียงพอ เสวยสุข พบพ้อ แดนขจี ☆ความสะอาด ทางกาย หนึ่ง"ละฆ่า" เกื้อกูล กรุณา จะเสริมศรี สอง,ละ"การลักทรัพย์" มิได้มี จิตลักของ เหล่านี้ จึ่งรวยมา ☆สาม"ละผิด-ในกาม" รักคู่ครอง ไม่เจ้าชู้ เสียงซ้อง ถวิลหา ผู้คุมกาย ใจได้ มีราคา กายบริสุทธิ์พา รุ่งเรืองรอง ☆ความสะอาด วาจา สี่"ละการ- พูดเท็จ"สิ้น งานดี ทั้งเพื่อนผอง ห้า"ละคำส่อเสียด" มิเกี่ยวดอง ทำลายใคร แต่มอง ประคองงาน ☆หก"ละคำ หยาบคาย"พูดรื่นรมย์ ผู้คนฟัง นิยม จิตประสาน เจ็ด"ละคำ เพ้อเจ้อ" พูดถูกกาล คำเป็นจริง เจือจาน ใจเพริศพราย ☆"สะอาดใจ" ข้อแปด"ไม่อยากได้ สิ่งของใคร จึงพ้น จากเงินหาย เก้า"ไม่ปองร้ายใคร" แต่คิดคลาย มีเมตตา กำจาย สุขเคลียคลอ ☆"ความเห็นชอบ" ข้อสิบ ว่าโลกนี้ โลกหน้ามี ผลกรรม ตามติดหนอ การบูชา คนดี ผลเยินยอ พ่อแม่คุณ เกื้อก่อ สุดวจี ฯ แสงประภัสสร อกุศลกรรมบท ๑๐=คือทางอันนำไปสู่ความเสี่อม ความทุกข์ และความไม่สบายทั้งปวง คือมูลเหตุนำไปเกิดเป็นเปรตและอบายภูมิต่างๆ กุศลกรรมบท ๑๐= เป็นความสะอาดในอริยวินัย คือความสะอาดทั้งกาย วาจา ใจ ผู้บำเพ็ญ ครบ ๑๐ ชื่อว่า มนุสสเทโว เหมือนเทวดาในร่างมนุษย์ (ขอบคุณเจ้าของภาพจาก อินเทอร์เน๊ต) |