บ้านกลอนน้อย - กลอนสบายๆ สไตล์ลิตเติลเกิร์ล

คำประพันธ์ แยกตามประเภท => โคลง-กาพย์-ฉันท์-ร่าย-ลิลิต => ข้อความที่เริ่มโดย: คอนพูธน ที่ 23, มิถุนายน, 2557, 11:07:39 AM



หัวข้อ: เล่ห์อักขร:โคลงขับไม้
เริ่มหัวข้อโดย: คอนพูธน ที่ 23, มิถุนายน, 2557, 11:07:39 AM
(https://encrypted-tbn3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTr2zk0RR1GL6X938q46hYTYyandwZnampa1qClQakgFQ9bvR1j)
เล่ห์อักขร
(http://yamiejung3.webs.com/photos/AA2/69.gif)
                                             ๏ อักษรบรรจงไซร้                ฉลักสาน
                                             วางเรียงเคียงลานกานท์          ประดุจแก้ว
                                             พรายคมบรรเลงขาน              พราวขับ
                                             ครวญพลันรัญจวนแพร้ว          เสนาะพลิ้วประโลมผองฯ

                                             ๏ รินประโคมมาพลางคล้อง     ระบำคำ
                                             กรานประณีตเชิญลำนำ           วิจิตรน้อม
                                             จมลึกอักขราถลำ                  สวาทเหล่า
                                             บางยั่วบางปลอบย้อม             กระซิบเย้ากระมลยวนฯ

                                             ๏ งามหลายแถมหอมล้วน        จึงลอง
                                             เบียดกายเบียดเสียดตระกอง     จูบแก้ม
                                             หวามเสพเพียงเราสอง             เปรอสุข
                                             หวานหยดบัวแรกแย้ม              ช่อเยิ้มกลีบสยายฯ

                                             ๏ เหมือนใคร? อวลกลิ่นคล้าย   เหมือนคุณ
                                             โชยละมุนสุนทรีละมุน             พิเศษแม้น
                                             ครานอนซบตักหนุน                ตักนิ่ม
                                             ชวนฝันชมพิมานแคว้น            เขียนฟ้าระบายฝันฯ

                                             ๏ เพลินควงกอดพลอดครั้น      ทุกคราว
                                             หยาดผาดดอกคำพราว            อร่ามพร้อย
                                             เลือกสวยชิมความสาว            บริสุทธิ์
                                             ดังแนบคลอพะนอน้อย            ฉะฉ่ำนี้เรียมเสนอฯ

                                             ๏ โชยพรมเป็นคำเพ้อ             รำเพย
                                             ยลโฉมหลายคราเชย              ต่อเชื้อ
                                             รักหลงอักขรเฉลย                  มากเล่ห์
                                             จารลิขิตจุมพิตอะเคื้อ              กระชุ่มเคล้าสนานขาน ๚ะ๛
                                                                                          คอนพูทน
(http://yamiejung3.webs.com/photos/AA2/69.gif)
โคลงขับไม้ เป็นโคลงสี่สุภาพที่ไม่บังคับเอก บังคับแต่โทสี่แห่ง บาทแรก
โทจะอยู่คำที่ ๔ หรือ ๕ ก็ได้มีสัมผัสระหว่างบทคือคำสุดท้ายบทหน้า รับ
สัมผัสคำที่ ๕ บาทแรกบทถัดมา  นอกนั้นเหมือนโคลงสี่ฯ...ขอบคุณครับ
(http://yamiejung3.webs.com/photos/mie05/9.gif)


หัวข้อ: Re: โคลงขับไม้
เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 29, มิถุนายน, 2557, 08:53:10 AM
                    (http://upic.me/i/oy/1482736_536968906399238_285341949_n-500.jpg) (http://upic.me/show/51750673)

                        - โคลงขับไม้ -
                        -๐ ครรโลงครรลอง ๐-

                        ๑. เพียรโคลงคือมิคร้าน...........กระบวนความ
                        เพียรต่อเพียรติดตาม...............ตรึกกระเตื้อง
                        คมคำบ่คิดขาม.......................แหยงขยาด
                        ฉาดฉลุโรยรายเรื้อง................เล่นโล้ระบัดลาย ฯ

                        ๒. ระบัดคำนำสื่อคล้าย...........ประสานคลอ
                        เสริมอาบเอิบอวลลออ.............ประดิษฐ์อ้าง
                        เสริมทิพย์เสริมถักทอ..............ทบท่วง
                        บวงรสบ่ราร้าง.........................เลิศล้ำละเลงริน ฯ

                        ๓. ละเลงหลากรสลิ้น...............จรุงเรือง
                        ปรุงปรับมิเปล่าเปลือง..............ฉาบป้าย
                        ทุกทิศจักประเทือง....................ทั่วถิ่น
                        ยลยินยามย่างย้าย....................เฉกย้ำลำยอง ฯ

                        ๔. เพราเพริศเพียงเพราะพร้อง...เสนาะพราย
                        เรียงเรื่องราวหลากหลาย...........สลับเร้น
                        โรยแบบบทรำบาย....................ลบองแบบ
                        เนืองแนบเนานานเน้น................อย่างนั้นเนิ่นนาน ฯ

                        ๕. วรรณกรรมจักบ่กร้าน............คำกรอง
                        ครรโลงบอกครรลอง..................ขับล้อ
                        เพลงพิณโอบผายผอง...............ชนผ่าน
                        โปรยขานคลอเคลียคล้อ............เคลื่อนคล้อยผ่อนคลาย ฯ

                        ๖. สรรพางค์อาจสรล้าย..............โรยรา
                        เพียงศิลป์ศาสตร์ภาษา...............ห่อนสิ้น
                        ขานขับอยู่ทุกครา........................คลอขับ
                        นิรันดร์บ่ราลิ้น..............................โลกล้วนบรรโลม ๚ะ๛   
                        :
                        .
                        - Black Sword -
                         (หมู มยุรธุชบูรพา)

                         ขอบคุณรูปภาพต้นแบบจาก Internet





หัวข้อ: Re: โคลงขับไม้
เริ่มหัวข้อโดย: ลิตเติลเกิร์ล ที่ 30, มิถุนายน, 2557, 08:58:29 AM

                          พจนารถพาใจโน้ม             ดรุณี
                          ไพเราะนักวลี                    โคลงร้อย
                          ผลักดันดวงฤดี                  เพียรประดิษฐ์
                          อักษรวิจิตรสร้อย               สื่อสร้างวรรณศิลป์

                          รังสรรค์จนเสร็จสิ้น            โคลงสวย
                          สำนวนไม่อำนวย              หญิงน้อย
                          ฝึกเขียนไปยังขวย             ความคิด
                          พลาดผิดมิพราวพร้อย       อภัยพลั้งยุพาพิน

                           :004:
                          ลิตเติลเกิร์ล

                                          


หัวข้อ: Re: โคลงขับไม้
เริ่มหัวข้อโดย: Toom Na ที่ 30, มิถุนายน, 2557, 09:28:23 AM
โคลงงามคงบ่สิ้น..................สูญหาย
ยังคงอยู่มิคลาย...................ประดับหล้า
วรรณศิลป์พรรณราย.............สานต่อ
ไปจนถึงภพหน้า..................บ่ร้างปลาตเลือน

       
:AddEmoticons00948:


หัวข้อ: Re: โคลงขับไม้
เริ่มหัวข้อโดย: ขวดเก่า ที่ 01, กรกฎาคม, 2557, 06:52:33 AM

รักมิอาจแปดเปื้อน        ใดเลย
เมื่อสองเราชื่นเชย          รักนั้น
ยามรักเราลงเอย           มั่นนัก
ยากที่ใครกีดกั้น             เรานี้แน่นอน

อยู่ที่ฉันเธออ้อน            รักนาน
ยากใครมาหักหาญ        ลงได้
สองเรามีรักหวาน           กว่าหวาน
รักแค่ใจต่างให้               กันไว้ขอพอ