|
หัวข้อ: "พิรุณ" เริ่มหัวข้อโดย: ออมอำพัน ที่ 12, พฤษภาคม, 2560, 12:37:05 AM (https://i.ibb.co/GQQ63R3/r7aid.png) (https://imgbb.com/) พิรุณพร่ำรำพันหยาดเก็จแก้ว ร่วงหล่นแล้วฟ้อนฟ้าเป็นรวงสาย อัสสุชลสายฝนที่หล่นพราย ใจละลายชวนน้ำตาไหลหลั่งริน เยียบเย็นหนาวร้าวลึกบึ้งหัวใจ จะให้ใครมารักบ่ายหน้าผิน เจ็บ เจ็บ เจ็บ เจ็บปวดจนชาชิน กัดกลืนกินทุกข์ระทมขมผ่านคอ ฟ้าหม่นฝนหนาวใจร้าวแหลก สลายแตกชอกช้ำระกำหนอ โศกอารมณ์จมจ่อมแต่ยังรอ วันฟ้าทอประกายอ่าอำไพ ไม่มีหรอกคนไหนจะมารัก แค่รู้จักเขาก็เอียนเกินทนไหว ลมหายใจแต่ละวันผันผ่านไป เหยียบซากไส้ที่ตายด้านซานซุกซม พิรุณพร่ำรำพันหยาดเก็จแก้ว ยินเสียงแว่ววิ่งฝ่าฝนทนขื่นขม เจ็บให้เป็นเย็นให้ได้ผ่านระทม ก็แค่หล่มอารมณ์ที่ย่างกราย พิรุณพรมฝนพรำฉ่ำลมเย็น ทรงจำเห็นเป็นอดีตกรีดผันผาย ทุกข์ผ่านมายิ้มเย้ยอย่างท้าทาย ฝ่าให้ได้!!!! ลุกให้เป็น!!!!แค่นั้นพอ ----สู้โว้ย!!!!---- |