บ้านกลอนน้อย - กลอนสบายๆ สไตล์ลิตเติลเกิร์ล

คำประพันธ์ แยกตามประเภท => กลอน ร้อยกรองหลากลีลา => ข้อความที่เริ่มโดย: 1p ที่ 19, พฤษภาคม, 2559, 09:36:43 PM



หัวข้อ: วิสาขบูชา
เริ่มหัวข้อโดย: 1p ที่ 19, พฤษภาคม, 2559, 09:36:43 PM
(http://upic.me/i/b8/n9m0f.jpg) (http://upic.me/show/58502047)


สิบห้าค่ำเดือนหกมรดกพุทธ
แสนวิสุทธิ์หยุดบาปกำราบชั่ว
หนีเรื่องร้ายคลายลอกออกจากตัว
หยุดเกลือกกลั้วมัวหมดทั้งลดพาล

พุทธธรรมล้ำเลิศที่เกิดมา
สองพันกว่าขวบปีที่เลยผ่าน
หน่อกษัตริย์ขัตติยะประสูติการ
เป็นกุมาร สิทธัตถ เริ่มพระชนม์

ตรงวันเพ็ญเดือนหกศกมิกล่าว
เติบใหญ่คราวได้เห็นเป็นฉงน
เกิดแล้วเฒ่าเฉาไข้ตายผจญ
หนีไม่พ้นจริงแท้แก้อย่างไร

เจ้าชายหนุ่มกลุ้มอกวิตกจิต
หาทางคิดหลีกหนีพ้นวิสัย
วัฏสงสารผลาญพร่าคร่าเรื่อยไป
จะพ้นได้ใคร่หันบรรพชา

เมื่อออกบวชสวดท่องลองทุกอย่าง
แต่ยังห่างบรรลุแม้มุหา
ยังไม่พบสิ่งเลิศเกิดพลา
ขั้นถึงว่าทรมานผลาญร่างกาย

จนคล้อยเคลื่อนเดือนหกนั่งปรกนิ่ง
แล้วเกิดสิ่งที่พบประสบฉาย
ตรัสรู้สู่ธรรมเพื่อกำจาย
พ้นสลายทุกข์ทัณฑ์นิรันดร

คืนวันเด่นเพ็ญจ้าสิบห้าค่ำ
ได้พบธรรมนำไปใช้สั่งสอน
ทุกชั้นชนหนแห่งแหล่งนิกร
สู่บัญชรสอนศีลอภิญญา

จวบหนทางย่างพระชนมายุ
เมื่อบรรลุแปดสิบพระชันษา
สังขารละพระพุทธศาสดา
เป็นเพ-ลาตรงตามทั้งสามวาร

วิสาขบูชาพาสดับ
รำลึกสรรพการุณย์พระคุณสาน
พุทธพลังทั้งหล้ามาร่วมงาน
ทำบุญทานขานสร้างแต่ทางดี

1p