(https://i.ibb.co/6rHHF1n/images.jpg) (https://imgbb.com/)
แสงแดดอ่อนอรุณเริ่มอุ่นหล้า
ภาพท้องนาผืนนั้นในวันเก่า
ปลุกสำนึกริบหรี่โลกสีเทา
ที่คละเคล้าควัน-คนอย่างทนทาน
...
อยากมีฝันวันคืนอันตื่นตา
ได้เทียบท่าธงทิวมีวิวหวาน
หากวาดหวังดั่งได้ดอกไม้บาน
สมผสานสักครั้งที่ยังยืน
เมื่ออยากมีให้มากไม่อยากหยุด
มองไม่สุดไม่ชัด ยังขัดขืน
แต่ละก้าวเก็บกำความกล้ำกลืน
ก่อเป็นฟืนเป็นไฟในดวงตา
ต้องเจ็บจมคมหนามตามเล่ห์โลก
สุขบ้างโศกแซกซัดสิ่งขัดขา
เพื่อจะพ้นพบฝันของมรรคา
ก็ต้องกล้ากว่าเก่าอีกเท่าทน
ถึงบางอ้อ อารมณ์ประสมสี
เพราะอยากมีอยากได้อยู่หลายหน
ลืมคำเล่าหลายเรื่องของเมืองคน
ในม่านหม่นมายาและอารมณ์
เธอมาไกลกว่าเก่าได้เท่านี้
จำโลกที่เธอท้าเอามาห่ม
พบไม่พบภาพฝันพระจันทร์จม
ก็สั่งสมให้สร้างเป็นทางเทียว
...
แสงเช้าซึ่งอ่อนโยนจากโพ้นฟ้า
เหนือทุ่งนาผืนเก่าภูเขาเขียว
โอบอาภรณ์อ่อนช้อยรับรอยเรียว
สายน้ำเชี่ยวสุดสาย ถึงปลายทาง ๚
ธรรมดา
๑๒/๙/๒๕๖๖ |
(https://i.ibb.co/yNgNcF8/22017812.gif) (https://imgbb.com/)