หัวข้อ: อีทิสังฉันท์ ๒๐ - น้ำตาจระเข้ เริ่มหัวข้อโดย: พรายม่าน ที่ 11, มิถุนายน, 2556, 02:26:40 PM น้ำตาจระเข้ อีทิสังฉันท์ ๒๐ ๐ เดิมก็ปรักบุปูนตะปุ่มตะป่ำ ตะข่ายชะโงกกรุเงื่อนชะง้ำ ตะไคร่เขียว ๐ ทั้งตะโขงตะกวดจะกรูจะเกรียว มิไยขยาดแขยงอึเยี่ยว ก็ทนเอา ๐ ไหนจะรอบแสดงตะแบงเขย่า วิชาทยอยชะรอยป๊ะเย้า ริสอนมา ๐ แดดก็ร้อนจุปากระบมจะอ้า ทะลึ่งขยับกะโหลกผวา มุขวางฟัน ๐ ครั้นจะงับฉะฉับสลับขยั้น ขมองกะลาก็คงสะบั้น ละเลงลาน ๐ ทรมานกระนั้นลุวันประหาร กะโครงกระดูกรึเศษประทาน ประทังตาย ๐ พอพิรุณกระหน่ำนทีสยาย ทะลักกระโจนทะลุทลาย พระการุณย์ ๐ บ่อก็ล้นละลอกกระสอบก็หมุน ระดับพะเนินก็เกินจะดุน ประคองดิน ๐ เทพแหละทรงพระเนตพระเลศกสิณ ประสิทธิ์วิธีระวีกระบิล ผิเวไนย ๐ แหวกกระแสยะเยียบชอุ่มไสว มิต้องพะวงวิถีประลัย ณ ทาสเทียร ๐ แต่มนุษย์ก็ยังมิสร่างเกษียณ ตระหนี่ดนูบิบ้าจะเบียน ตะบึงโกย ๐ ชีพกระชากถะถั่งกระสุนประโปรย มิใช่เพราะหิวละเหี่ยระโหย จะเอาเฮ ๐ เชือกสะบัดกระหวัดตะพักกระเท่ ระเนนระบมทุลักทุเล ทุเรศรัด ๐ โถ สนุกกะน้ำมิยังถนัด วิเวกกถาก็ยังมิชัด จะขับชม ๐ คงละอองสุรีย์กระเซ็นผสม ผละนัยนาระรินระทม มิใช่ใจ พรายม่าน ปล.ขอเอาของเก่ามาหากินอีกนะครับ ฉันท์นี้แต่งไว้ตั้งแต่ปลายปี ๕๔ ช่วงที่น้ำท่วมใหญ่แล้วมีจระเข้หลุดออกมา หัวข้อ: Re: อีทิสังฉันท์ ๒๐ เริ่มหัวข้อโดย: ศรีเปรื่อง ที่ 17, มิถุนายน, 2556, 05:20:03 PM มนุษย์จอมโหด
เหล่าโขยงตะเข้ระรื่นฤทัย ชำแรกอุทกะธาระไว ตะกายหนี แม้จะอดกระทั่งผะผอมสรีร์ เพราะภัตตะหารเสวยบ่มี ก็ไป่หวาด คน ฤ สรรพะสัตว์ก็ล้วนจะมาด ประสงคะสิทธิแห่งชิวาตม์ มิต่างกัน โอ้มนุษย์กระจ้อยนิสัยอธรรม์ กระทำประดุจะเทพสวรรค์ มล้างเขา ทั้งประหาร, แกะหนัง, ประดิษฐ์กระเป๋า เลาะมังสะเฉือนเฉาะส่ง ณ เหลา และเปิบกิน ศรีเปรื่อง ๑๗ มิ.ย. ๒๕๕๖ |