|
หัวข้อ: อุปาทานหวานอดีต เริ่มหัวข้อโดย: บ้านกลอนน้อยฯ ที่ 05, มีนาคม, 2559, 04:40:31 AM (http://upic.me/i/t4/10301190_1777341935822698_7083015350564612366_n.jpg) (http://upic.me/show/58010559) อุปาทานหวานอดีต ............. หวามคำหวานขานพ้อออดออเซาะ เหมือนเหินเหาะสู่แคว้นแดนสวรรค์ โอ้ตักอุ่นหนุนนอนต่างหมอนนั้น เฝ้าแต่ฝันใฝ่หาวุ่นอาวรณ์ ลืมวิหคนกแก่เสียแน่แล้ว โอ้เพื่อนแก้วยอดขวัญบรรจถรณ์ เมื่อยามยากมากเคยเกาะเกยนอน หลบแดดร้อนลมฝนพอพ้นภัย ได้อบอุ่นคุ้นเคยเสวยสุข แสนสนุกสนองตามยามอาศัย ยังประจักษ์อนรรฆค่ารอยอาลัย สิ่งเคยได้จากคอนเกิดหลอนจินต์ เลิกปรานีที่เคยให้เชยชิด ตัดรอนสิทธิ์ศรัทธาอาทรสิ้น เหมือนเสือกไสไล่ส่งลงเกลือกดิน ให้เก็บกินกรวดทรายกันวายปราณ มองดูคอนเคยเกาะออเซาะถ้อย ใจก็พลอยเขลาขลาดสิ้นอาจหาญ เห็นนกหนึ่งสึงซบร่างกบดาน อุปาทานเลือนลางขึ้นพรางตา เต็ม อภินันท์ ๔ มีนาคม ๒๕๕๙ /๑๘.๑๒ น * ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ต * |