บ้านกลอนน้อย - กลอนสบายๆ สไตล์ลิตเติลเกิร์ล

คำประพันธ์ แยกตามประเภท => กลอน ร้อยกรองหลากลีลา => ข้อความที่เริ่มโดย: ไม่เป็นไร ธรรมดา ที่ 10, ตุลาคม, 2556, 10:02:39 PM



หัวข้อ: ลมรำเพย
เริ่มหัวข้อโดย: ไม่เป็นไร ธรรมดา ที่ 10, ตุลาคม, 2556, 10:02:39 PM
                                                             ลมรำเพย

                                                     หอมเอยหอม บุพผา มาลาร้อย
                                                     ไรผมย้อย อาบแก้ม อยากแกมหอม
                                                     อยากหยอกเย้า เล้าโลม แลดมดอม
                                                     พวงพะยอม บ้านนา ดงป่าไพร

                                                     บุปผาน้อย แน่งน้อง อยู่ท้องทุ่ง
                                                     กลิ่นจรุง ปรุงแต่ง ไม่เคยใส่
                                                     ธรรมชาติ เพลินพิศ พินิจใน
                                                     รักจากใจ สาวน้อย โปรดเอ็นดู

                                                     พี่คนจร หมอนหมิ่น ไร้ถิ่นฐาน
                                                     ขอนงคราญ เมตตา คราอดสู
                                                     พะวงร่ำ พร่ำหา แม่โฉมตรู
                                                     คนไร้คู่ เว้าวอน ก่อนจรไกล

                                                     หากรับรัก จักถนอม ไม่ยอมห่าง
                                                     แม้นนวลปราง เชิญเชื้อ เจ้าเชื่อไหม
                                                     ทั้งงานบ้าน การเรือน อย่าห่วงใย
                                                     เพียงเพราะได้ ร่วมเรียง เจ้าเคียงเอย

                                                                   
(http://upic.me/i/4f/images37.jpg) (http://upic.me/show/47515219)


หัวข้อ: Re: ลมรำเพย
เริ่มหัวข้อโดย: ลิตเติลเกิร์ล ที่ 12, ตุลาคม, 2556, 01:36:16 PM

                                           จำเรียงร้อยถ้อยชายหมายชมชื่น
                                           เสนอยื่นดวงแดแลเขนย
                                           คารมพี่วิจิตเยือน เหมือนคุ้นเคย
                                           เกรงกาลเลยล่วงลับชายกลับคำ

                                           น้องอยู่ดงพงป่าพนาโพ้น
                                           ไม่อ่อนโยนไร้สิ้นกลิ่นแป้งร่ำ
                                           เป็นดอกไม้ในป่าไม่น่าจำ
                                           มีหรือใครหมายนำพรอดพร้ำชม
          
                                                          :AddEmoticons00949:
                                                        ลิตเติลเกิรล

                             (http://upic.me/i/3f/562321_149288351904805_1669233550_n.jpg) (http://upic.me/show/47542450)


หัวข้อ: Re: ลมรำเพย
เริ่มหัวข้อโดย: ไม่เป็นไร ธรรมดา ที่ 12, ตุลาคม, 2556, 08:38:54 PM
         
                                            ใจคนจรหมอนหมิ่นถึงถิ่นที่
                                            ขอคนดีเมตตาเถิดพวงแข
                                            พี่เอื้อนเอ่ยเผยพร่ำย้ำดวงแด
                                            โปรดเถิดแม่เชื่อใจเอื้อไมตรี

                                            ถึงอยู่ดงพงไพรที่ไกลโพ้น
                                            ซิลิโคลนแป้งร่ำย้ำบัดสี
                                            น้ำใจเจ้างดงามปริ่มฤดี
                                            ดรุณีกลางป่าช่างน่ายล

                                                :AddEmoticons00947:


หัวข้อ: Re: ลมรำเพย
เริ่มหัวข้อโดย: ลิตเติลเกิร์ล ที่ 13, ตุลาคม, 2556, 08:33:38 AM

                                                กำหวานหวานจะไว้ใจ๋ได้กา
                                                กำอู้กำจาจักเจื่อได้กี่หน
                                                อยู่เมืองไกล๋เกินกว่าไว้ใจ๋คน
                                                กั๋วจายจรซ่อนกล ปะป๋นมา

                                                สาวบ้านป่าเจ้นน้องกั๋วหมองไหม้
                                                เมาหลงใหลกำม่วนจายครวญหา
                                                อู้กำฮักข้าเจ้าเข้าพนา
                                                ชมเอื้องป่าว่างามยามดอกบาน

                                                ดอกเอื้องงามกำเดียวก็เหี่ยวเฉา
                                                คงซึมเซาเศร้าโศก สิ้นกำหวาน
                                                ความสุ๋ขใดสลายสิ้นทุกถิ่นกานท์
                                                จักมีไผ๋สงสาร เปิ้นผ่านเลย
 
                                                              :AddEmoticons00920:
                                                              ลิตเติลเกิร์ล

                                           แต้เปิ้นยังบ่ได้อู้กำ ฮัก เตื้อ แต่น้องว่าไว้ก่อน อิอิ
                                                     บ่อยากโตดว่ากลอนพาไป   :010:


(http://flowerimages.in/orchids/orchid_17.jpg)
                                                       ขอบคุณภาพจาก  Internet


หัวข้อ: Re: ลมรำเพย
เริ่มหัวข้อโดย: ไม่เป็นไร ธรรมดา ที่ 13, ตุลาคม, 2556, 06:16:26 PM


                                            ม่วนแต้เนอเอ่อฮ้องกำน้องสาว
                                            เป็นว่าจาวเจียงฮายบ่อดายหนา
                                            นึกว่าไก๋เต็มทีตี่อู้มา
                                            ขอเต๊อะนาแม่เฮยก่อยเกยตาง

                                            ต๊ะซ้อนต๊บป๊บกั๋นหลายวันแล้ว
                                            ป่านดั่งแมวผ๊กหนูชูแก่งหาง
                                            แม้นเป็นเอื้องเฟื่องฟ้าป่าอำพราง
                                            จักถากถางผ่อเง้อนอเน้อดาว

                                            แม่นแน่นักฮักแต้บ่อแปรผัน
                                            กำอ่อนหวานหว่านป้อนก่อยอ้อนสาว
                                            แม่นต๊กลงป๋งใจ๋เป็นเรื่องราว
                                            แม้นนานเนาสุขสมภิรมย์เอย...

                                                         :059:

                                                           


หัวข้อ: Re: ลมรำเพย
เริ่มหัวข้อโดย: ลิตเติลเกิร์ล ที่ 14, ตุลาคม, 2556, 01:05:21 PM

                                           หนุ่มลำปางห่างกั๋นบ่ไก๋นัก
                                           มาอู้ตักน้องนางนั่งยิ้มเหย
                                           บ่าวเมืองเหนือเกื้อกันนะปันเกย
                                           กำอู้เผยผ่านมาผ่อน่าฟัง

                                           อู้กำแต้กำมั่นกำนั้นหนา
                                           เน้นกำจ๋ากำฮ้อยมาคอยหวัง
                                           กำหวานอ่อนอ้อนน้องต้องภวังค์
                                           ใค่ฮู้จังกำฮักแต้ จากแดก๊า

                                                     :AddEmoticons00949:
                                                     ลิตเติลเกิร์ล


หัวข้อ: Re: ลมรำเพย
เริ่มหัวข้อโดย: กอหญ้า กอยุ่ง ที่ 14, ตุลาคม, 2556, 04:13:38 PM

น้าธรรมดาว่ากลอนอ้อนอิหยัง
หญ้ามานั่งแยงมองเหมือนสุขสม
ไม่เข้าใจคำเหนือเหลือกล่าวชม
มีคำคมคำแหลมเจาะแจมกัน

พี่หญิงตอบเป็นเหนือเชื่อแล้วหนอ
คุยกันจ้อจริงแท้แลสุขสันต์
หญ้าเห็นหรอกดอกไม้ป่า พนาวัลย์
มารำพันสรรค์สร้างวางสู่ใจ

ลุงศิลา เป็นอะไรไหงตาแฉะ
บ่นค่อนแคะแกะคำย้ำหวั่นไหว
นั่งหน้างอหน้าง้ำนั่งทำไม
หรือมีใครไหนแกล้งแฝงตัวมา

บอกกับหญ้ามาเลยขอเอ่ยบอก
ใครคนหลอกตอกตำช้ำใจหา
หนุ่มลำปางหรือเปล่ากล่าววาจา
ลุงศิลาน้อยใจสาวไม่รัก

ฟิ้วววววววววว
:AddEmoticons00936:
กอหญ้า


หัวข้อ: Re: ลมรำเพย
เริ่มหัวข้อโดย: ไม่เป็นไร ธรรมดา ที่ 16, ตุลาคม, 2556, 05:03:19 PM
                                         เป็นคำทักหยักหยอกใช่บอกรัก
                                         จินต์ประจักษ์พี่ชายใช่หมายหยิ่ง
                                         ที่เอือนเอ่ยเผยเฟื่องเป็นเรื่องจริง
                                          เพราะน้องหญิงเก่งกาจมิอาจวอน
                                        
                                          หนุ่มหน้ามลคนซื่อถือสัจจะ
                                          วิวาทะกะกันปัญจะถอน
                                          ขืนต่อปากซากซ้ำพร่ำบทกลอน                        
                                          คงร้าวรอนซอกซ้ำเพราะคำคน

                                          มีหน้าตาเป็นอาวุธมันสุดเศร้า
                                          มีใครเขาเอาใจใคร่ฝึกฝน
                                          แม้นนงรามทราววัยใฝ่กมล
                                          คงสุขล้นพ้นเหงาหายเฉาแด

                                          อย่าเสียใจไปเลยที่เอ่ยพร่ำ
                                         ไม่ชักนำอำพรางหว่างพวงแข
                                         กลัวชอกช้ำแปรเปลี่ยนเวียนลอยแพ
                                         ไยหนอแม่กังวลคนเดิมออน

                                                        :AddEmoticons00947: