|
หัวข้อ: ๐ จะไปวัด ๐ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 09, ตุลาคม, 2556, 09:42:26 PM กลืนข้าวก้อน กัดเกลือ เนื้อหนังหม่น ครอบครัวจน ตกอับ ไร้ทรัพย์สิน ออกรับจ้าง ง้างบ่า แลกหากิน ผ้าขาดวิ่น คล้องคอ ห่อพันกาย มีอาหาร พานพร่อง แค่ท้องอิ่ม คนอื่นยิ้ม เฝ้าฝืน ยืนหน้าส่าย กรำร้อนเย็น เป็นไข้ ใจทุราย ยาปวดหาย เทปาก แบฟากซม เตร่ตะรอน นอนวัด ขัดฝาบาตร เดินตลาด เข็นผัก ตักขนม เริ่มพากเพียร เรียนสือ มือพนม ยอกราบก้ม จารจ่อ แม่ ก กา จับผละพลู อยู่ป่า ข้าของหลวง พบคู่ควง อย่างจัง หลังพรรษา มีลูกน้อย กลอยใจ ไหลออกมา ไร้ยางยา คุมช่อง กันท้องโต ครู่สบาย คลายเหนื่อย เรื่อยทุกข์ต่อ จนสามหน่อ พ้นมาน นานอักโข เลยครึ่งร้อย ด้อยแรง ย่องแย่งโซ มัวนะโม ประจำ ทุกค่ำคืน ลองสร้างภาพ ซาบซึ้ง ถึงความรัก อาจมีสัก รายหลง คงได้รื่น วอนเอ็นดู ปู่แก่ นะ แม่ขวัญยืน ขอสูดชื่น ฮ้า ไฮ้ จะไปวัด :a016: คำเตือน อย่าเชื่อแค่เมื่ออ่านฉลากยา รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: ๐ จะไปวัด ๐ เริ่มหัวข้อโดย: Sasi Aksarasrom ที่ 10, ตุลาคม, 2556, 08:43:27 AM :a002: ยลผู้เฒ่า เล่าสา...น่าสงสาร ชีวีกาล ผ่านมา แสนสาหัส ต้องระเห เร่ร่อน จรเซซัด ระกำจัด พลัดพราก จากบ้านมา ชะตาต้อง หมองหม่น คนสิ้นรัก เข้ามาพัก บ้านนี้ แค่ปีกว่า เคยอกหัก รักพลาด บาดอุรา ก็เซาซา ยาจิต คือมิตรกลอน ทุกวันจันทร์ ยันอาทิตย์ ใช่ติดเนต เบ็ดเตล็ด เสร็จสรรพ งานรับก่อน เวลาว่าง ร้างไร้ ใจออนซอน เข้าเว้าวอน อ้อนทัก รักแค่ลวง จะจริงแท้ แดไหน ใช้แค่สื่อ ยากยึดถือ แม่นมั่น ผันแปรช่วง หากเนตล่ม จมปลัก ยากทักทวง เดินหลงบ่วง ดวงจิต คงติดตรม เก็บหัวใจ กับตัว มิรั่วไหล เผลอพลั้งไป ไห้หวน เขาข่วนข่ม เจอชายเหนือ เบื่อนัก ชักชวนชม หลงคารม คงถูกเชือด เลือดไหลนอง :010: :059: ยัยเฉา หัวข้อ: Re: ๐ จะไปวัด ๐ เริ่มหัวข้อโดย: วรรณดี ที่ 10, ตุลาคม, 2556, 10:26:10 AM มาหาพี่วรรณดี ดีที่สุด จะพาไปขุด ทองคำฝังในสวน มิอยู่ไกลสวนลำไยป๋ารพีฯชวน เอาน้องนวลยัยเฉาเข้าไพรวัลย์ เลือกทองคำเป็นแท่งแบ่งกับพี่ ป๋ารพีฯไม่เอาเข้าพนาสันต์ เคร่งปฏิบัติกำจัดกิเลสพลัน จึงไม่หันมามองทองคำใคร เชิญน้องมาไปกับพี่ที่สวนป่า ไปตั้งท่าเอาทองกองก้อนใหญ่ มาแปรรูปเป็นเงินเพลินหัวใจ แล้วยกให้วัดป่า ป๋ารพี่ฯจำ หัวข้อ: Re: ๐ จะไปวัด ๐ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 11, ตุลาคม, 2556, 05:58:29 PM ๐ ไฉนนวลจึ่งเว้า วู่วาม แคะแค่นกลอนประนาม เหน็บอ้าย บ่าวเหนือบ่เลวทราม เหมือนเบิ่ง เลาะเล่นเย็นกันก้าย เบื่อแล้วเลยเลือน ๐ เอนระเบียงอ่อมข้าว ฮ้าวบูรี อมเมี่ยงฟังดนตรี ปี่ก้อย กรับกลองสะล้อสี ตีกล่อม ลมอ่อนนอนคิดคล้อย ล่วงซึ้งถึงสาว ๐ เดินติดดินกลิ่นห้อม แอร์ไอ เรือนร่างพราวพิไล ลุ่มหล้า ขาวดำต่ำสูงไทร ยาวถ่อ จนร่ำรวยชำกล้า นั่งค้ำงำเงิน ๐ มาซิมาล่อล้อ คำโคลง มอกม่วนกรอกะโลง ร่ายฟ้อน ยกมือร่ำโมงโมง เริงจิต ขับโศกเศร้าเหงาซ้อน ร่วนเร้าอารมณ์ ๐หมายเพียงมิตรพี่น้อง ใช่แฟน จิจ่อเจอตัวแตน ผ่อพลั้ง เจ็บสิใช่มือแขน ขีดข่วน ถูกตบชักตาตั้ง สุดแก้แดถวิล ๐ ยองใยชวนคลั่งไคล้ กุลสตรี ยกย่องคุณความดี เกียรติก้อง ฤาทำถ่อยรอยราคี ครองหม่น เยินสรรพประดับห้อง ก่องแก้วกำสงวน :a013: ๐ รพีกาญจน์ ๐ ก่าย-เบื่อ ฮ้าว-สูบ มอกม่วน-แค่สนุก กะโลง-โคลงภาคเหนือ ผ่อ-ดู |