|
หัวข้อ: ความทรงจำที่ผุดขึ้นมา เริ่มหัวข้อโดย: hort39 ที่ 23, พฤษภาคม, 2556, 11:00:47 PM สิบหกปีผ่านไปทำใจแป้ว ผ่านไปแล้วหรือยังนั่งตรองตรึก ในหัวใจยังเศร้าเหงาลึกลึก สะดุดกึกกับชะตาฟ้ามืดดำ .............. ในสองมือคือลูกน้อยพ่อคอยกอด จะอยู่รอดอย่างไรใจพรอดพร่ำ อนาคตหมดสิ้นไปไร้งานทำ เหมือนเวรกรรมซ้ำร้ายตายทั้งเป็น ท่ามกลางความทุกข์ยากและขวากหนาม มีความงามน้ำใจให้ได้เห็น จึงรอดพ้นชะตากรรมอันลำเค็ญ ถึงยากเย็นย่อมผ่านพ้นทนสู้ไป คิดเสียว่าฝันร้ายใกล้จะจบ คงได้พบรุ่งอรุณอุ่นไสว สิบหกปีที่เป็นอยู่สู้ด้วยใจ นานแค่ไหนแค่เศษเสี้ยวความทรงจำ.. :047: |