บ้านกลอนน้อย - กลอนสบายๆ สไตล์ลิตเติลเกิร์ล

บ้านกลอนน้อย ลิตเติลเกิร์ล - มยุรธุชบูรพา => ห้องกลอน คุณอภินันท์ นาคเกษม => ข้อความที่เริ่มโดย: บ้านกลอนน้อยฯ ที่ 21, ธันวาคม, 2559, 12:07:37 AM



หัวข้อ: - หนาวน้ำค้าง -
เริ่มหัวข้อโดย: บ้านกลอนน้อยฯ ที่ 21, ธันวาคม, 2559, 12:07:37 AM
(http://upic.me/i/9c/xen00.jpg) (http://upic.me/show/52294816)

- หนาวน้ำค้าง -

น้ำเอ๋ยน้ำค้าง
เกาะพราวพร่างยอดไม้และใบหญ้า
พรากโพยมโลมดินถิ่นพนา
แสนงามตาตรึงใจเมื่อได้ยล
ในแววใสสวยงามมากความหนาว
ประกายพราวเพชรพรากจากเวหน
หนาวแสนหนาวเพียงไรเต็มใจทน
หนาวเพื่อคนรักเรียงเคียงกายเอย...

เต็ม อภินันท์
๒๐ ธันวาคม ๒๕๕๗ / ๒๕๕๙
* ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ต *


หัวข้อ: Re: - หนาวน้ำค้าง -
เริ่มหัวข้อโดย: พรานไพร ที่ 21, ธันวาคม, 2559, 11:57:48 AM

น้ำเอ๋ยน้ำค้าง
ต้องสรรพางค์ทีไรก็ใจหาย
หนาวยะเยือกเย็นแปลบแทบวางวาย
โอ้อกชายเหงาแท้คนแดเดียว
มองน้ำค้างพร่างพรมข่มอาภัพ
ก่อนย่อยยับหัวใจให้เฉลียว
น้ำค้างหยดแล้วจางกระจ่างเทียว
จริงแท้เชียวทุกอย่างว่างเปล่าเอย ๚๛

..พรานไพร..


หัวข้อ: Re: - หนาวน้ำค้าง -
เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 22, ธันวาคม, 2559, 11:06:28 PM

หนาวเอ๋ยหนาวอก
น้ำค้างตกต้องใจจนไหวสั่น
ค่ำคืนแห่งแรงเหงาเร้าโรมรัน
เมื่อรักนั้นระเหยหายมลายลา
หยาดน้ำค้างรินหยดรดลามแล้ว
เป็นหยาดแก้วมณีใสอาบใบหน้า
ทิ้งคราบขื่นร้าวรักปักตรอมตรา
มิเคยว่าลับหาย.. จากใจเอย ฯ
:
.
- Black Sword -
 (หมู มยุรธุชบูรพา)




หัวข้อ: Re: - หนาวน้ำค้าง -
เริ่มหัวข้อโดย: ปลายฝน คนงาม ที่ 23, ธันวาคม, 2559, 01:47:33 PM

เย็นเอ๋ยเย็นยะเยือก
ยังนอนเกลือกอยู่บนที่นอนอุ่น
น้ำค้างหยดชายคาว่าอรุณ
มองกร่ำกรุ่นมัวตาม่านฟ้าไกล
ฝอยน้ำค้างค่อยจางลอยห่างหาย
ตะวันฉายแสงสองผ่องไสว
น้ำค้างลาลับผ่านม่านฟ้าไป
ลืมบางใครยังนอนกอดหมอนเอย

 :AddEmoticons00912:
ปลายฝน คนงาม


หัวข้อ: Re: - หนาวน้ำค้าง -
เริ่มหัวข้อโดย: ปลาย อักษร ที่ 24, ธันวาคม, 2559, 07:20:47 AM

เย็นเอ๋ยเย็นชื่น
ยามเช้าตื่นรับขวัญของวันใหม่
ทุกหย่อมหญ้าน้ำค้างค้างยอดใบ
เหมือนรักค้างอยู่ในหัวใจเรา
ดวงตะวันวาดฉายประกายแต้ม
รักก็แซมส่องฉายอกคลายเหงา
คิดถึงใครคนหนึ่งซึ่งนานเนา
ยามนี้เขาชมน้ำค้างบ้างไหมเอย

............... ปลาย อักษร


หัวข้อ: Re: - หนาวน้ำค้าง -
เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 26, ธันวาคม, 2559, 10:52:13 PM

หยาดเอ๋ยหยาดย้อย
เหมือนอิ่งอ้อยโอดครวญกระบวนวิถี
เย้ายอดหญ้าหยอกล้อเข้าคลอคลี
ก่อนจะลีลาลาศระเหยไกล
คล้ายถ้อยคำย้ำหยอดกับยอดหญ้า
ผูกสัญญาเยี่ยมฝันของวันใหม่
ถึงคลาเคลื่อนเลือนห่างร้างอาลัย
ยังคงได้พบกัน.. วันพรุ่งเอย ฯ
:
.
- Black Sword -
 (หมู มยุรธุชบูรพา)