|
หัวข้อ: - ความเศร้าที่ไร้เสียง - เริ่มหัวข้อโดย: บ้านกลอนน้อยฯ ที่ 10, กรกฎาคม, 2560, 12:01:38 AM (http://upic.me/i/qq/h5mht.jpg) (http://upic.me/show/61117081) - ความเศร้าที่ไร้เสียง - บ่ายใกล้ค่ำยามนี้เคยมีเสียง นกกาเรียงหน้าร้องก้องเวหา ตะโกนกู่คู่ชื่นกลับคืนมา สู่พฤกษาเข้าคอนเกาะนอนรัง แต่วันนี้เงียบระงับสรรพสิ่ง แม้หรีดหริ่งเรไรไร้เสียงสั่ง ลมรำเพยเคยพัดสะบัดดัง กลับเงียบวังเวงไปเหมือนไร้ลม เธอนั่งเศร้าเหงาหงอยละห้อยหา ใจปวดปร่าสะอื้น...อกขื่นขม ไร้ทุกสิ่งยิ่งวิตกอกยิ่งตรม ทุกข์ระทมหดหู่อยู่เดียวดาย รักจากไปไร้แววมิแว่วหวาน เฝ้ารอการกลับมาแต่ว่า..หาย คงกอดเข่่าเจ่าจุกทุกข์จนตาย หมดความหมายแล้วนี่...หนอชีวิต เต็ม อภินันท์ ณ อาศรมลายสือไท เมืองสุโขทัย ๗ กรกฎาคม ๒๕๖๐ * ขอบคุณเจ้าของภาพในเน็ต |