บ้านกลอนน้อย - กลอนสบายๆ สไตล์ลิตเติลเกิร์ล

คำประพันธ์ แยกตามประเภท => โคลง-กาพย์-ฉันท์-ร่าย-ลิลิต => ข้อความที่เริ่มโดย: คอนพูธน ที่ 27, มกราคม, 2558, 05:56:40 PM



หัวข้อ: ลิลิตเล็กเล็ก
เริ่มหัวข้อโดย: คอนพูธน ที่ 27, มกราคม, 2558, 05:56:40 PM
(https://encrypted-tbn3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcRFUoRMQpRaVrim_xsLnmOJfB3wAIDpLH_EfcRBrmb-8BK0CkFy)
สวรรค์บ้านนอก
(http://4.bp.blogspot.com/-w8t4OCIUnKQ/TxDjBrnI1BI/AAAAAAAAU_8/LEgDJKBPhXA/s320/aln-10.png)
                                       ๏ รอนรอนอาทิตย์เรียง          นกเคียงยอดไม้ขาน
                                       หวานคำบรรเลงครวญ           ยินชวนเรียกคู่ชิด
                                       ชวนพิศดวงตะวันพราว          ล่องสกาวเบียดโมกกิ่ง
                                       เพลินยิ่งลมยามเย็น              พัดกระเซ็นพลางจูบซอก
                                       แล้วหยอกบรรโลมหยาด        ชมพิลาสอัสดงเลื่อน
                                       เคลื่อนหล้าเชิญงามลักษณ์    หนอประจักษ์ค่อยค่อยจาง
                                       มืดพลางค่อยค่อยพลอย        เคล้ารอยอาทิตย์ริน
                                       จัดศิลป์แต่งประจงสวย          ระรวยสานลานไพรสรร
                                       ค่ำพลันแว่วเสียงเพียง           เพลงระเรียงเติมกลัดร้อย
                                       ครวญชื่นเกินเพลินช้อย         เรื่อเชื้อนิศาฉาย  ฉมนอฯ

                                       ๏ หอมรายเพลงค่ำเร้า           เพลินอุรา
                                       สังคีตเรไรครา                     ไป่แคล้ว
                                       จินต์ศิลป์จูบพฤกษา              คลอพิศุทธิ์
                                       มืดล่องเคียงเจรียงแล้ว          มืดล้วนมืดเหลือ  วนานต์แลฯ

                                       ๏ เหนือฟ้ายังมีฟ้า                แต่ฟ้าดูประหนึ่งฝาด
                                       เพียงขาดหนอพระจันทร์ควง   มองสรวงพลางมนต์เสก
                                       รุจิเรขเถิดจงราย                  รินพรายเถิดจงพราว
                                       ปลั่งดาวเถิดจงประดับ           แค่ระยับไพรสัณฑ์ยาม
                                       งามหยิบทิพย์บรรเจิด            แจ่มเพริศดังวาดแพร้ว
                                       แวมแก้วเอยเฉพาะกิจ           ชื่นจิตคืนไร้จันทร์
                                       อัศจรรย์เรืองบรรจง              ดังประสงค์ผ่องนวลแสง
                                       เจิดแจรงกรุ่นโชยราย            ล่องกระจายหอมสุดใจ
                                       สวรรค์ในชาวบ้านนอก           คอกนาพาฉะฉ่ำครั้น
                                       รินเนื่องเปรมเกษมนั้น           เยี่ยงนี้พลอยสนาน  กระมลนาฯ

                                       ๏ สำราญบรรเจิดเรื้อง           วนานต์เรียง
                                       หนอพร่างตามประสาเพียง      แอร่มพร้อม
                                       ดนตรีปี่ไพรเสียง                  ประเคนสุข
                                       สวรรค์นุ่มรำเพยน้อม             กระชุ่มเนื้อภิรมย์หนอ  บารนี๚ะ๛
                                                                                             คอนพูธน®
                                       ร่ายโบราณโคลงสอง โคลงสี่
(http://3.bp.blogspot.com/-y1FZ5rozfUE/T964SGZfkYI/AAAAAAAAioQ/8E_N2HOpbbQ/s1600/79kfdpexpyh.gif)